’t Zal stil zijn…….

’t Zal stil zijn…….

Ik geloof soms m’n eigen oren niet, als ik het nieuws zie op onze onovertroffen VRT.
Onze Vlaamse minister-president komt doodleuk vertellen dat hij 50 000 Walen nodig heeft om het tekort aan arbeidskrachten in Vlaanderen aan te vullen.
Zeg nu zelf, er zitten hier in Vlaanderen om en bij de 350 000 werklozen te wachten op een volwaardige baan. Trek er de 50 000 werkonwilligen en de 20 000 die om de één of ander fysieke of mentale reden niet onmiddellijk beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt, er van af en ge hebt nog altijd 280 000 mensen tot uw beschikking.
Waarom ze dan zoeken in Wallonië ?
Men kan evengoed een ganse Zulu-stam laten overkomen om ze hier aan ’t werk te zetten. ’t Zou een bijdrage zijn tot de multiculturele samenleving waarin we leven en een verrijking van onze cultuur. Men kan misschien een bananenplantage opzetten in Vlaanderen, weliswaar overdekt zoals een tropisch zwembad, maar die investering zal zich zelf terug verdienen op korte termijn. Zo geraak ik nog van m’n 2,5 ton bananen af.
En krijg ik alsnog m’n standbeeld met inscriptie: “Hij leerde z’n volk bananen eten.”
Ik denk dat het de afkoopsom is, die men zal moeten betalen voor het débacle van Brussel-Halle-Vilvoorde. Ik heb m’n legerdienst gedaan in Arlon, in de Infanterieschool.
Zeven maanden opleiding genoten ter verdediging van Vorst en Vaderland. De eed van trouw gezworen aan de koning en de Belgische vlag. Nee, niet de Vlaamse vlag of de Waalse vlag,ook niet de Oostkantoneese vlag. De Vlaamse vlag, die een leeuw in haar vaandel draagt (sic). Verdorie, er hebben in Vlaanderen nooit leeuwen rondgelopen, buiten die ene die ontsnapt was uit een rondreizend circus, ten tijde van de Guldensporenslag in 1302. Van daar dat die Fransozen zo rap hun biezen genomen hebben. En neem nu de Waalse vlag. Erger kan haast niet hé? Wie zet er nu een kieken op z’n vlag? Een Brusselaar, daar kan ik nog inkomen, want ’t zijn kiekenfretters hé?
Wat is dat toch met dat vlaggengedoe? Ieder dorpke, iedere gemeente of stad, iedere provincie, en ieder landsgedeelte heeft z’n eigen vlag. De vlaggenindustrie is, naar ’t schijnt, op zoek naar 50 000 arbeidskrachten, zodat iedere burger z’n eigen vlag heeft.
Ik ben op zoek naar een goed idee, die bij mij past. Een vlag die als het ware de lading dekt hé? En als het kan, moet er GoNo in verweven zijn, liefst in goudbrokaat, want een beetje standing kan nooit geen kwaad. ‘t Mag er ééntje van formaat zijn, kwestie van een beetje reclame te maken voor mijne boetiek. Zeg ik in alle bescheidenheid, als schrijver en dichter. Meer moet dat niet zijn hé? ‘k Zie ze al wapperen, ’t zal schoon zijn, de GoNo-vlag tussen al die vlaggen in het UNO-halfrond. Al goed dat ik een beetje modest en bescheiden ben hé?
En voor al m’n fans laat ik van die kleine vlaggetjes maken, zodat ze bij het einde van m’n contract bij WMH, met hele bussen mij kunnen komen uitzwaaien…….Waarbij ik met opgeheven hoofd en koninklijke waardigheid m’n publiek zal vergasten op een gedicht van zo’n klein uurke. Eéntje van 730 coupletten, de dagen die ik doorgebracht heb in en op WMH. De directeur zal mij danken voor m’n inzet en mij een lief mens noemen, ‘k zal stiekem een traan wegpinken en hem een hand geven. Waarna wij over gaan tot de orde van de dag en ik een nieuw hoofstuk in m’n toch al zo gecompliceerd leven zal beginnen. En na 2 dagen zal men in WMH zeggen: “ Verdomme, ’t is hier stil zonder GoNo……..”

©GoNo

Er bloeit…….

Er bloeit…….


Er bloeit een bloempje
tussen het schrale beton
haar kopje zoekt
naar de opkomende zon

het mos is haar bedje
de dorre sprieten van ’t dode gras
haar gordijntjes, want
de natuur is niet meer wat het was

alles lijkt uitgestorven
voorgoed, immer voorbijgestreefd
’t moest er beslist van komen
hebben hier ooit mensen geleefd

er bloeit een bloempje
tussen het kale beton
haar blaadjes zoeken
naar een straaltje zon……..

©GoNo

Laat het vooruit gaan hé?

Laat het vooruit gaan hé?


Als actieve vijftig-plusser
ben ik ontzettend bijdehand
als ik een nagel klop in de muur
sla ik meestal op m’n hand

moet ik schilderen of iets behangen
schuift m’n ladder langzaam weg
‘k blijf dan aan de deur maar hangen
plezant is anders, ’t is weer brute pech

bij ’t kuisen van m’n vensters
valt mijne emmer naar beneden
hij slaat vonken, veel gensters
de facteur is geenzins tevreden

verdomme, roept hij naar mij
kunde niet zien da’k m’n brieven zoek
ik antwoord fijntjes en heel blij
“’t is beter dan een hond aan uw broek!”

actief zijn in ’t leven, dat is een must
gun uw lijf en leden geen ogenblik rust
dat moet in deze opgejaagde maatschappij
ge krijgt er gratis een hartinfarctje bij…….

©GoNo

Moegestreden………….

Moegestreden………….


M’n geest is steeds op zoek
naar de reden van m’n bestaan
’t staat in geen enkele boek
welke weg, ik nog moet gaan

is ’t alleen zijn, dan m’n droevig lot
staat het ergens neer geschreven
past er dan geen deksel op m’n pot
moet ik eenzaam door dit leven

ik praat tegen m’n spiegelbeeld
de gekerfde wonden, nooit geheeld
een traan zoekt z’n weg naar beneden
m’n god, heb ik nog niet genoeg geleden

ik kan hier alleen maar lachen met mezelf
met de put, die ik steeds dieper en dieper delf
‘k wil slapen, verdomme ik ben zo moe
maar m’n geest laat het omzeggens niet toe…….

©GoNo

Suggestie van den Chef……

Suggestie van den Chef……


Pak een knolraap en savooi
een beetje fijngehakt hooi
wat kikkerdril voor de finesse
en ge krijgt een délicatesse

kook het langzaam op klein vuur
even flink doorroeren om het uur
voeg dan voorzichtig bij het roeren toe
de onderbroek van ons grootmoemoe

eventjes laten rusten, een uurtje of twee
ge zult ’t zien, ’t wordt een dikke puree
nu nog de peterselie en wat slijmige snottebellen
met wat geluk, kunt ge ’t recept nog voortvertellen

lekker laten opstijven, omdat het zo moet
afwerken met een klein scheutje citroen
getoverd uit GoNo’s hoge receptenhoed
garneren met schijfjes of stukjes meloen

dit receptje bestaat al jaren, hou je vast
en dient uitsluitend tegen de overlast
van sommigen die mij constant doen braken
daarom ben ik m’n eigen menu aan ’t maken……

©GoNo

Plamuursel & dokters.........

“ Ha, den Gaston, hoe is ’t er mee, ‘k zie dat ge al terug kunt lopen zonder krukken?”
“ Baja, ze hebben mij van de ziekenkas gesmeten en ‘k moet van ’t OCMW werk gaan zoeken, anders krijg ik niks meer…..”
“ Allé, da’s straf en ge zat nog maar 2 jaar op de ziekenkas?”
“ Ja, tegenwoordig smijten ze u nogal rap buiten hé?”
“ Luister GoNo, ge weet toch dat ik al meer dan een jaar dat krot van ons moemoe aan ’t verbouwen ben, ‘k moet dat altijd in ’t geniep doen, want van de ziekenkas moogt ge amper asem halen hé?”
“ Ja, als ’t aan die zou liggen, moet ne mens gaan werken met 2 houten benen en een houten kop! Allé, die houten kop hebt ge regelmatig, zou ik zo zeggen hé?”
“ Wat wilt ge GoNo, als ze altijd achter uw vodden zitten, wat wilt ge?”
“ Ik wil nikske, maar de rest misschien wel?”
“ Awel, ik stond de gang wat bij te plamuren op een stellingske, de deur stond open, kwestie van wat frisse lucht binnen te laten en het wat rapper te laten drogen hé? Verstaat ge me?”
“ Ja, Gaston, ‘k versta u, zolang ge maar Vlaams spreekt en geen Marokkaans…….”
“ Awel, naast ons is dat groot herenhuis verkocht, voor veel geld naar ’t schijnt, ze hebben dat van binnen helemaal verbouwd. D’er liepen op zeker moment wel 50 Polen daar rond. Allemaal in ’t zwart, denk ik, want de helft zijn politieke vluchtelingen, ‘k ben daar zeker van”.
“ Maar Gastonneke, die Polen zijn bij de Europese Unie, die zijn niet illegaal….”
“ GoNo, al waren ze bij de Unie van de Schrijnwerkers en Bekisters, voor mij zijn ’t illegalen, die ons werk komen afpakken!”
“ Maar Gaston, gij werkt toch al meer dan 10 jaar niet meer?”
“ Nee, maar gij wel en binnenkort hebben ze uw job ingepikt! Maar laat me uitspreken, ik ben weeral mijne draad kwijt zie, met u valt niet te klappen. Waar was ik gebleven?”
“ Bij dat groot herenhuis, naast uw moemoe?”
“ Aja, awel, stopt er daar een camion voor de deur, manneke, een mastodont, echt zo’n Amerikaanse bak. Ik sta op dat stellingske dat af te zien en ik hoor ineens een stem, die vraagt van wie diene verroeste bak is die op zijne oprit staat. Ik denk, verrek, vergeten om mijne voiture te verplaatsen. Dus, ik roep: “ Kom effen binnen, ‘k ben zo bij u, nog eventjes dat klein stukske plamuren en ik ben er!”
“ En Gaston, diene vent was niet content zeker?”
“ GoNo, diene vent komt mijne gang binnen en ik kijk van boven naar beneden, ik kende die stem van ergens, maar sla me dood, ‘k kon er niet opkomen hé?”
“ Gaston, als ik u dood sla, steken ze me in de bak en er is al zo weinig plaats!”
“ Dus GoNo, ikke naar beneden en hoe is een beleefde mens hé, ik geef hem een hand, vergetende dat ik vol plamuursel hing. En ge moogt het geloven of niet, raad eens in wiens gezicht ik keek?”
“ In ’t mijne momenteel? Heb ik gewonnen?”
“ Ajuin, in ’t gezicht van iemand die ik zeker op dat moment, niet wou zien…..”
“ Zeg Gaston, gaat me nu eindelijk vertellen in wiens gezicht ge aan ’t zien waart? “
“ ’t Was verdomme mijne controledokter die daar stond, d’er zijn 3000 doktoren in ’t stad en uitgerekend hij moet naast ons moemoe komen wonen.”
“ Allé, en die heeft u van de ziekenkas gesmeten? Zomaar, zonder reden? Jawadde, toffe gebuur moet ik zeggen.”
“ Gono, ‘k hem zo den indruk dat ge er mee aan ‘t rammelen zijt…..?”
“ ’t Is maar een indruk, Gaston, ’t is maar een indruk hé?”

©GoNo

Er is nog toekomst hé?

Gisteren bij het naar huis gaan, op de bus……

“ ’t Wordt erger en erger, meneer!”
“ Wat wordt er erger en erger ?”
“ Awel, met die losgeslagen jeugd, ze hebben voor niemand nog respect.”
“ Dat zijn er toch maar een paar….” probeer ik.
“ Een paar ? Een paar ? Een hele school, bedoelt ge zeker?”
“ Over wat hebt ge het?”
“ Over m’n collega, die in de prak geslagen is, omdat ze die jongeren uit haar bus zette.”
“ Maar zou uw collega, er niet beter aan gedaan hebben de dispatching te verwittigen?”
“ Daar denkt ge toch niet altijd aan, ge denkt toch eerst aan de veiligheid en de rust op uwen bus hé?”
“ Ja, maar waarom zie ik nooit van die zogenaamde middeleeuwse stadswachten op de bus?”
“ Die rijden alleen met de tram, en de meesten kruipen in de tweede wagon, terwijl ze in de eerste gans de boel afbreken!”
“ Daar hebt ge gelijk in, ‘k heb die stadswachten eens in ’t oog gehouden, die lijken me zo van de Groenplaats geplukt. Wat een zooitje. ‘k Zie ze regelmatig op den 24 en denkt ge dat ze al één keer iets gezegd hebben tegen die herrieschoppers? Buiten op het knopke duwen om de deur open te doen, zit er weinig of geen leven in. En ze staan daar met een air van –zie eens hoe belangrijk ik ben- te kwebbelen alsof ze in Plopsaland werken.”
“ Ja, aan die paljassen hebben we niet veel, die dienen alleen om de statistieken van de werklozen te doen dalen. Ze zouden beter op iedere tram of bus , een paracommando zetten in volle gevechtsuitrusting, want ’t is oorlog op den bus hé?”
“ Oei, is ’t zo erg?”
“ Ge hebt er geen gedacht van, meneer, ge hebt er geen gedacht van. ‘k Rijd al 24 jaar met den bus, maar wat ik de laatste jaren meemaak, d’er zijn geen woorden voor.”
“ Maar waarom zoveel mensen opéén pakken in een al overvolle bus? Dat vraagt toch om agressie? Is er dan geen limiet aan het aantal personen dat ge moogt opladen?”
Eventjes geen antwoord. Chauffeur denkt diep na en wikt z’n antwoord.
“ Da’s het beleid van de Lijn hé?” klinkt het weinig overtuigend.
“ Kijk, daar staat er weer zo’n bende van die schoolgaande jeugd, ge denkt toch niet dat ik ga stoppen, dat ze maar te voet naar huis gaan!”
Hij drukte z’n gas wat dieper in, laat de halte links liggen en de mensen die moesten afstappen ook. Wat hem de mooiste beledigingen opleverde, die ik al gehoord heb.
“ Ziet ge nu wat ik bedoel?” zegt hij met een glimlach tot aan z’n oren.
Ik zie niet in wat hij bedoelt, maar ik zie wel in dat hij moet oppassen dat hij niet wat peren tegen zijne appel gaat krijgen.
“ En daarbij, mijn bus zit overvol hé?” alsof hij zichzelve wou goedpraten.
“ Ja, op dat punt hebt ge gelijk.” antwoord ik, er het mijne van denkende.
’t Zou me niet verbazen dat hij waarschijnlijk het volgende slachtoffer van die losgeslagen jeugd wordt. Of van de losgeslagen ouden van dagen, die niet van de bus geraakten, omdat hij weigerde te stoppen…….

©GoNo

Bababa……bananen……!

Bababa……bananen……


‘k Heb hopen bananen
‘k ga ze wegschenken
aan de arme Afrikanen
zodat ze mij gedenken

als ze dik en voldaan gevreten
liggen te genieten in de withete zon
stuur ik, ge moogt het weten
de rest van die tweeëneenhalve ton

ze lusten ginder bananenomelet
een bananensplit, kennen ze ook
een gebakken banaan, …opgelet
geparfumeerd door bamboerook

wat zegt ge me daar en nu
geen bananen op hun menu
hoedat, die komen van daar
da’s toch geen enkel bezwaar?

ze exporteren al hun bananen
de overschot is voor de bavianen
‘k heb zo een klein beetje ’t gevoel
dat ze niet meewerken aan ’t goeie doel

‘k dacht een standbeeld te krijgen
omdat ik hen zo’n 2,5 ton bananen gaf
‘k moet over die rotbananen zwijgen
‘k mag ze zelf opvreten, is dat niet straf?

de bananen komen m’n strot en m’n oren uit
wil er iemand bananen, voor op z’n beschuit
ge krijgt ze gratis voor niks, voor ’t goeie doel
want m’n tronie lijkt gedomme op een apensmoel…..

©GoNo

Foetsie……

Foetsie……


Zie hem daar weer eens staan
’t meneerke die alles beter kan
met z’n mond, welteverstaan
werken doet ie niet, verre van…….

werken is zeker aan hem niet besteed
geen nagel om te krabben aan z’n reet
overtuigd van z’n immer grote gelijk
gooit hij naar and’ren met veel slijk…..

dat z’n vrouw en kleine kinderen
gaan lopen zijn, van de weeromstuit
’t kan hem niet schelen of hinderen
hij betaalt toch geen enk’le rooie duit

nu ligt hij met kanker in ’t kille ziekenhuis
denkt aan vroeger, aan z’n weggegooide thuis
verspilde energie, tot z’n grote spijt
is alles, ook z’n leven…………    kwijt!

©GoNo

Als de pijn weggeëbd zal zijn……

Als de pijn weggeëbd zal zijn……


Kogels rijten m’n vlees uitéén
ontploffen in m’n weke buik
doen mij dansen op één been
’t is m’n eigen bloed da’k ruik

‘k schreeuw het uit van de helse pijn
‘k roep m’n onschuld meermaals uit
de gedachte om straks dood te zijn
vermoord door het dampende kruit

‘k ben te jong om nu al te sterven
de wil om te leven overheerst
maar ’t mag de pret niet bederven
‘k word afgeslacht als een beest

‘k richt m’n bijna gebroken ogen
op de sterren en de lachende maan
m’n god, hebt een beetje mededogen
laat me niet aan de hemelpoort staan

‘k lig neer, badend in m'n bloed
‘k voel niets meer, da’s juist goed
m’n ongebroken geest maakt zich los
laat m’n lichaam achter op ’t rode mos………


©GoNo

Waanzinnig fantasietje….

Waanzinnig fantasietje….


Reis je met me mee
naar m’n droomparadijsje
vlieg over de grote zee
de wereld lijkt een radijsje

ze is een grote bloemkool
met wortelen als kathedralen
hortensia’s spelen eerste viool
gezeten op den boer z’n balen

kikkers kwaken in het kikkerkoor
muggen zoemen er aanstekelijk door
libellen draaien de partituren om
vinden al dat gedoe uitermate dom

een knolraap groet een bonkajuin
en glijdt vervolgens uit op ’t arduin
hebt ge u zeer gedaan vraagt het groene mos
nee, zegt de raap, alleen een paar vijzen los

het graan wiegt zachtjes, mee met de wind
op het veld, een verdwaalde vogelschrikker
de kraaien zijn hem zeker niet goed gezind
en hij krijgt het meermaals aan zijne tikker

een bok verklaart z’n liefde aan een geitje
‘k heb ze allemaal niet meer op een rijtje
maar ’t is m’n eigen fantasie op hol geslagen
‘k heb van die heerlijke, waanzinnige vlagen……..

©GoNo

Dat heet dan gelukkig zijn .......?

Dat heet dan gelukkig zijn ?



‘k Betaal aan de ziekenkas
de electriciteit, water en gas
‘k heb ook een mooie siskaart
maar wat is ze nu nog waard ?

‘k betaal voor m’n snelle internet
nog voor ik m’n pc heb aangezet
‘k heb achtendertig kanalen op m’n tv
maar wat doe ik er in godsnaam mee ?

‘k heb vijfhonderd dvd’s in een rek
doch als er niets is op tv, word ik gek
‘k heb een christelijk geïnspireerd werk
maar ‘k ga al jaren niet meer naar de kerk !

‘k heb een appartement voor mij alleen
en een kat, die schurkt tegen m’n been
‘k heb planten, een homecinema van 300 decibel
maar ‘k ben alleen en ‘k voel me niet goed in m’n vel…….

©GoNo

Namen zeggen alles............(2)

Namen zeggen alles…….
Deel 2.


“ Ik kom nooit in den Aldi, ‘k vind daar m’n goesting niet……”, zegt de Jean.
“ Zeg Tony, is ’t waar van dat product ?”
“ ’t Zou kunnen dat het hun huismerk is van den Aldi, ‘k zal het eens navragen hé?”
‘k Weet begot nog niet eens wat de namen van hun producten zijn, maar ’t zal hem leren m’n kleinkind met een stofzuiger te verwarren.
“ En dat van u, Tony, ook een jongen ?Of zijt ge er in geslaagd om eindelijk eens een meisje te fabriceren?”
“ Nee GoNo, ons Katrien had graag een meisje gehad, maar de natuur en m’n zaadcellen hebben anders beslist.”
“ Amai, Tony, en ge hebt al 3 jongens, als ik het goed voor heb?”
Ze wonen één straat verder, dus zal ik het wel goed voorhebben hé? Maar ‘k druk graag de mensen met de neus op de feiten.
“ ‘k Zou zeggen blijven proberen hé, vroeg of eerder laat in uw geval, zal het wel eens lukken.” ‘k Zag hem daar al staan met een complete voetbalploeg en nog altijd geen meisje. ’t Leven is niet eerlijk verdeeld.
“ Allé, en hoe is de naam van dat arm schaapke?”
“ Laurent, omdat ons Katrien een fan is van prins Laurent en ’t was aan haren toer om de naam te kiezen!”
“ Laurent ? Sjonge nog an toe, da’s ook niet bepaald een referentie hé?”
“ ‘k Weet het, maar ’t was dat of Philippe, ‘k mocht kiezen tussen twee slechte namen en ‘k heb de minst slechte genomen.”
“ Nu ge het zegt, hij trekt er een beetje op, z’n handjes graaien nu al hé?”
“ ‘k Zou hem een kostuumke van de zeemacht aantrekken, ’t zal hem beeldig staan!”
“ Zal ’t gaan, ja?”
“ Eventjes wachten, Tony, voor hij kan gaan hé, eerst kruipen en dan leren stappen, alles op zijne tijd…….”
“ Zeg Tony, eet die kleine al bananen ?”
“ Nee, hoe komt ge daar nu op ?”
“ Sorry, Tony, ’t was zijn neuzeke dat ik zag, sorry!”
Maken dat ik hier wegkom, of ze gooien me nog in een pasgedolven graf. ‘k Heb m’n portie lol gehad en zij ook, me dunkt.

Twee dagen later kom ik Jean tegen in den Aldi. Hij doet of hij mij niet gezien heeft, maar dat was buiten GoNo gerekend. Vriendschap is normaal iets voor ’t leven hé?
“ Dag Jean, wat komt gij hier doen?”
“ Dag GoNo”, bromt hij tegen z’n goesting.
“ Alleen op stap, zonder uwen Silan, pardon Dylan?”
“ Ge zijt ne klodo, ne napchard, ne flierefluiter. Dilan bestaat niet, maar ‘k moest van ons madam komen zien of ge toch geen gelijk hebt, ge weet maar nooit!”
“ Nu ge het zegt, ‘k denk dat ik een beetje abuis ben, Dilan is ’t huismerk van den Lidl of was het den Colruyt?”
‘k Ben er bijna zeker van, dat hij alle grootwarenhuizen van de streek zal afdoen, om te zien of Dilan wel bestaat…….Als ik Pamela zie, zijn madammeke, zal ik het er eens over hebben, maar ’t is toch een schoon kind……Pamelaake bedoel ik hé?

©GoNo

Namen zeggen alles........(1)

Namen zeggen alles…..(1)

“ Ha, wie we daar hebben, den Tony met zijne spruit!”
“ Dag, Jean, en hoe is het met uwen kleine?”
“ Goed, heel goed, hij eet goed, slaapt goed, laat op tijd z’n boerke en begint al te brabbelen.”
“ Allé, zo vroeg al?”
“ Ja, ’t is ne rappe, dat heeft ‘em van z’n vader hé?”
“ Hoedat, ‘k dacht dat gij de vader waart?”
“ Natuurlijk ben ik de vader? Wie anders ?”
“ ’t Was maar een grapke hé?”
“ Feitelijk, nu ge dat zo zegt, begin ik toch te twijfelen zulle, als ge er negen maanden aftrekt, zat ik die periode voor m’n werk in ’t buitenland……”
Kleine is twee maanden te vroeg geboren, maar daar staat hij niet bij stil. Wat een buurman.
“ Zeg Jean, komt gij hier veel wandelen op ’t kerkhof?”
“ Bijna elke week hé, ons ma ligt hier begraven en die kleine moet toch weten wie z’n bomma is.”
“ Ge kunt misschien die kleine ook eens laten kennismaken met die tienduizend anderen die hier liggen, kwestie van hem te leren wie er zoal geleefd heeft in Antwerpen hé?”
“ Zeg Tony, waarom komt gij hier?”
“ ’t Zelfde als gij, ons ma ligt hier ook, we komen er juist van…..”
Schijnbaar zijn er alleen maar moeders gestorven, ik dacht dat de vrouwen het sterke geslacht waren. Of is dat ook al veranderd?
Ik draai mij om en dan pas herkennen ze mij, de wereldberoemde dichter uit Hoboken.
“ Hierzie, wie we daar hebben, de literaire aanwinst van de eeuw.”
“ Dag Tony, dag Jean, welkom op mijne hof, in dit geval kerkhof, de kerk moeten ze nog bouwen, maar ’t komt in orde, zeker weten hé?”
“ Proficiat met uw kleinkind bompa GoNo!”
“ En hoe heet het en wat is het ?”
“ ’t Heet Kyra en ’t is een meisje……”
“ Kyra, is dat geen merk van een stofzuiger of zoiets?”
“ Onnozelaar, ’t is de godin van de verdwaalde schapen, die denken dat ze plezant zijn.”
“ Hebben die ook al een godin?”
“ Ja, als ge twee onnozelaars bij elkaar krijgt, dan wordt er een godin bijgezet, om ze in ’t oog te houden!”
“ Die GoNo toch, altijd lachen, altijd lachen……”
‘k Had het nochtans niet als lacherke bedoeld, maar ze zijn niet van de snuggersten, God vergeve hen, die laten ze zo wel binnen in den hemel. Uit compassie.
“ Moet ge onze kroost eens niet zien?”, vragen ze bijna tegelijkertijd.
“ Jazeker, ‘k dacht al dat ik een besmettelijke ziekte had hé?”
“ Kijk nu, is ’t een meisje?”
“ Nee, een jongen, Dylan is z’n naam.”
“ Dylan? Is dat geen merk van één of ander wasproduct?”
De twijfel sloop in z’n ogen, want als schrijver annex dichter, kende ik meer van namen dan hij. Zo dacht hij toch. Van Bob Dylan had hij blijkbaar nog nooit gehoord.
“ Zeg Tony, gij werkt toch bij een zeepfabrikant, is Dylan een merk?”
“ Jean, kroket, ’t is Silan en de GoNo is er u aan 't doorsleuren hé?”
“ Ikke, ‘k zou niet durven, Jean, ‘k zou niet durven en ’t is inderdaad Silan, maar in den Aldi heet dat Dilan…..”

©GoNo

Triestig einde........

Triestig einde…..


Petunia, charmant, doch verlegen
had al die lange jaren gezwegen
Hyacinth, haar enige vriendin
begreep er niets van in ’t begin

‘k zal eens met Iris gaan praten
wat scheelt er toch met dat kind
Hyacinth had niets in de gaten
haar kopje gebogen in de wind

Iris, die alles wist van Amor en Eros
zag meteen de treurnis bij Hyacinth
de tranen die vloeiden op het groene mos
waarom treur je toch zo, m’n lief kind?

‘k heb zojuist gehoord van de kat
dat ze onze bloempjes gaan plukken
eerst leek het me enigszins wel wat
maar zeg nu zelf: een bloem op krukken?

dus ons stervensuur komt alras naderbij
te sterven in een vaas, maakt me niet blij
‘k wou toch zo graag nog wat langer leven
ook al duurt m’n bloemenpracht maar even

en zo eindigden Petunia, Hyacinth en Iris
samen als goeie vriendinnen in een vaas
’t leven is niet altijd wat het lijkt of wat het is
zelfs bloemen sterven, is dat niet dwaas?


©GoNo

Angst.........

Angst…….


Angst, ’t zit in diep in een mens verscholen
zelfs toen we nog leefden in grotten en holen
angstig, voor ’t vuur dat ’t leven bracht
maar ook warmte in de kille, koude nacht

Angstig, het onverklaarbare niet kunnen vatten
we aanbaden zelfs de zon en ook de katten
omdat we dachten dat ze goden waren
en alzo toch iets probeerden te verklaren

Angstig, om wat de toekomst brengen zal
zoekend naar de zin in dit aardse tranendal
angst, waar menig dictator heeft van geprofiteerd
en waar het mensdom nog niets van heeft geleerd……

Angstig, ook ik ben het, zij het om and’re reden
‘k ben niet zozeer angstig om wat gebeurde in ’t verleden
maar ‘k ben angstig, meer bepaald voor ’t heden
de verwildering, het wegvallen van normen en zeden…….

©GoNo

Citaten..........

Angst is dé grote plaag van deze tijd. Maar geloof kan ze genezen.
Smiley Blanton, Amerikaans psychiater


--------------------------------------------------------------------------------


Angst verandert niets aan het verdriet van gisteren en lost de problemen van morgen niet op. Het enige dat angst doet is je vandaag verlammen.

Corie ten Boom, Nederlandse evangeliste, 1892-1983

O God..........

O God……


O God, ik bid en smeek tot u
Stop deze krankzinnige wereld nu
Is het nog niet genoeg en welletjes geweest
Maak een eind aan dit waanzinnig feest

O God, ik vraag het telkens weer
Hebt Gij dan de macht niet meer
Of hebt Ge uw handen teruggetrokken
En moeten wij onz’eigen boontjes doppen

O God, is de duivel hier dan de baas
Met z’n verderfelijk getier en geraas
Stuur uw Zoon terug voor een nieuw Begin
Of heeft het allemaal al lang geen zin…..?

O God, waarom hebt Gij ons verlaten
Zendt uw engelen, uw heilsoldaten
Zodat wij het Licht opnieuw aanschouwen
En terug een betere toekomst opbouwen………

©GoNo

De zee........

De zee……..


De zee, soms wild en onstuimig
haar golven ruw en berekend luimig
beukend, tot je in de diepte verdwijnt
waar geen enkel licht nog schijnt

de zee, afstandelijk en verfrissend koel
dan weer warm, met een teder gevoel
omarmt je zachtjes, laat je meedromen
op haar golven, die kabbelend naar je komen

de zee, woest en duidelijk niet te temmen
golven die je in een wurggreep klemmen
die je meesleuren in een draf
naar het zoveelste zeemansgraf…….

©GoNo

Verhaaltje voor het slapengaan…..

Roodkapje woonde nu al een paar weken in, bij Sneeuwwitje en de zeven dwergen.
Ze begon het zo stillekesaan op haar heupen te krijgen om steeds naar haar oma te moeten lopen, die diep in het bos woonde. Heimelijk was ze verliefd geworden op één van die dwergkabouters. En zoals het met verliefden gaat, ook in een sprookjesbos, wilde ze bij haren Flappy zijn. Ze noemde hem Flappy, omdat hij zulke grote oren had. Net als de wolf hé?
“ Zeg, Sneeuwwittteke, wilde gij nie ne keer naar ons bomma gaan? ‘k Zal ekik wel den groten kuis doen en ’t eten klaarmaken?” vroeg ze met de mooiste glimlach, die ze in huis had.
“ Allé, Roodmutske, ‘k sta hier juist voor mijne spiegel een klappeke te doen over wie de mooiste is van ’t land, en ‘k heb uwen naam nog niet gehoord, zulle!”
“ Maar voor ene keer, toe Sneeuwvlokje?”
“ Vraag het aan mijne chocoprins, die meer met z’n wit paard bezig is, dan met mij”.
“ Zeg, Chocoprinske, ‘k moest vragen van ons Sneeuwklokje of dat gij niet naar ons bomma kunt rijden met haar mandje eten voor deze week. Met uw wit paardeken zijt ge er op een half uurke en nog voor dat ’t donker is, terug thuis.”
“ Maar natuurlijk, m’n socialistje, voor jou doe ik alles hé?”
“ Alles, prins Chocomelk, alles?”
“ Ja hoor, m’n communistje, heb ik al gezegd dat dat rood mutske u schattig staat?”
“ Nee, ge hebt sedert dat ge hier bij Sneeuwtapijtje ingetrokken zijt, nog geen woord tegen mij gezegd, ook niet als ik in mijn rode bikini m’n teennagels aan ’t lakken was.”
Als ze moest kiezen tussen diene Flapdrol en Chocovit, dan was de keuze rap gemaakt, dacht ze. Chocooke zou vroeg of laat koning worden en dan werd zij koningin Roodkapje I.
“ Awel, als ge terug van ons bomma zijt, gaan we eens serieus een klappeke doen hé?”
“ Ik weet een plaatske waar we gerust zullen zitten, zonder die dwergchimpansees, die een godganse dag lopen te leuteren van heiho,heiho……”
“ Waar m’n Rood Capuchonneke?”
“ In dat peperkoeken huisje, van die ouwe heks. Dat staat al lang leeg en daar komt niemand hé? Daarbij, die toverknol hebben ze gekookt, gevierendeeld, met pek overgoten en een beeetje geradbraakt. Weliswaar niet in die volgorde, maar ’t scheelt toch niet veel!”
“ Okay, Red Lady, ‘k zal er zijn en trek maar dat rood négligéeke aan hé?” sprak hij met een Oxfordaccent, kwestie van te tonen hoe erudiet hij was.
Rood-en –nog wat dacht: “ Verrek, hoe weet die dat van dat baby-dolleke ?”.

En zo beste vriendjes en vriendinnekes, Sneeuwwitje mocht dan misschien, na haar zoveelste face-lift en optrekking van bepaalde lichaamsdelen, de mooiste zijn van ’t land…….. Maar haren prins was ze kwijt aan de eerste de beste met een Rood Kappeke.
‘k Moet toegeven , ze stond er sexy mee en zag er stukken jonger uit dan die opgetutte Sneeuwwitje. Spijtig dat diene prins compleet verdwaalde in ’t bos en terecht kwam bij
de drie biggetjes. Maar da’s een ander verhaaltje.
Slaapwel, lieve mensen, oogjes toe en als ge geluk hebt, krijgt ge vanavond een nachtmerrie, waarvan je haren ten berge rijzen. Of wilt ge dat ik eens een nachtmerrie beschrijf of neerpen? ’t Is maar een woord hé?

©GoNo

Varkensbiefstukken zijn goedkoper….

Varkensbiefstukken zijn goedkoper….


“ Goeiendag, ‘k zou graag een vleespakket nr.3 hebben.”
“ Een vleespakket nr 3 ?”
“ Ja, nr 3, als het kan?”
Stomme vraag, als het kan, het moet kunnen hé? Anders moeten ze maar geen reclame maken.
“ Meneer, de spieringcoteletten zijn op, kan ik iets anders in de plaats geven?”
“ Dat kunt u, maar ik wilde toch liever spieringen hebben.”
“ Maar u moogt ander vlees van dezelfde prijs nemen, gewone coteletten misschien?”
“ Maar er zitten al gewone coteletten in dat pakket, wat moet ik in godsnaam met 2 kilo coteletten?”
“ Opeten zeker? Sorry, meneer, grapje….”
“ Ha, ge houdt van grapjes?”
“ Ja, meneer, ’t leven is al triestig genoeg hé?”
Waar heb ik dat nog gehoord?
“ Kunt ge er geen biefstukken bijdoen?”
“ Dat gaat niet, want die zijn duurder.”
“ Maar die varkenscoteletten toch ook?”
“ Ja maar da’s varkensvlees hé?”
“ Geef me dan varkensbiefstukken…..!”
“ Varkensbiefstukken?”
“ Ja, of kent ge dat niet?”
“ Gerard, zijn er nog varkensbiefstukken?”
“ Wablief, varkensbiefstukken?”
“ Ja, er is hier een meneer, die varkensbiefstukken wilt in de plaats van coteletten.”
“ Tania, dat bestaat niet, rundsbiefstukken wel.”
“ Sorry, Tania, grapje hé? ’t Leven is al triestig genoeg, heb ik van horen zeggen.”
“ Wat mag ik dan in de plaats geven ?”
“ Met nieuwjaar, drie kusjes…….?”
“ Pardon, meneer?”
“ Laat maar,Taniake, zitten er in dat pakket nr 4 spieringen?”
“ Nee, want die zijn op…..”
“ En wat kan ik in de plaats krijgen, Tania?”
“ Juist, vlees van dezelfde prijs. ’t Was maar voor de grap, dat ik het vroeg hé?”
“ Dag Tania, nog een prettige dag en dat het spieringen mag regenen hé?”
“ En uw pakket, meneer?”
“ Opeten zekers? Sorry, grapje……”
‘k Ben vertrokken met een smile, Tania in grote consternatie achterlatend. ’t Laatste wat ik hoorde was, dat de volgende klant spieringen vroeg, ook bij wijze van grap…..

©GoNo

Verkeerd verbonden.........

Verkeerd verbonden……..

“ Goeiendag, meneer, spreek ik met meneer G.?”
“ Nee, u spreekt met GoNo”.
“ Uw gsm’nummer is toch…….(noemt m’n gsm’nummer)
“ Inderdaad, dat klopt en met wie spreek ik, als ik vragen mag?”
“ U spreekt met incassobureau “Hupppeldepup” en wij bellen u, naar aanleiding van een rekening van 53 €, die nog openstaat bij Belgacom.”
“ Een rekening bij Belgacom? ‘k Heb Proximus en bij m’n weten heb ik al m’n rekeningen betaald.”
“ Belgacom heeft het dossier overgemaakt aan ons, de reden dat wij u opbellen om u alsnog de kans te geven, u in orde te stellen. Anders zien wij ons verplicht om juridische stappen te ondernemen. En dat wilt u toch vermijden , zou ik zo denken, meneer G.?”
“ Da’s zeker, mevrouw Huppeldepup. Ik ben als de dood voor juridische stappen, ze dienen tot niks en ge komt er gene meter mee vooruit hé?”
Eventjes stilte aan de andere kant. Mevrouwtje is aan ’t nadenken, kan blijkbaar niet goed volgen.
“Hallo, bent u er nog of is het koffiekwartiertje?”
“ Euh, nee, meneer G., ik ben er nog, maar er was eventjes telefoon.”
“ Allicht wel, u bent aan ’t bellen met mij hé?”
“ Ik moet u wel zeggen dat uw rekening intussen opgelopen is tot 66 €, dossierskosten inbegrepen.”
“ M’n rekening intussen opgelopen tot 66€ en we zijn nog maar een kwartier aan ’t bellen ? Dus als ik het goed versta, moet ik betalen omdat u mij opbelt?”
“ Nee, we hebben het over die openstaande rekening bij Belgacom.”
“ Welke opstaande rekening? Bij Belgacom? ‘k Heb Proximus……..( leuk gesprekje, ’t breekt m’n eenzame avond hé?)
“ Meneer G., kunnen wij misschien een afgevaardigde sturen om deze zaak op te lossen, tot beider tevredenheid ?”
“ Wat een service, mevrouw en dat voor 53 €, die ondertussen al 100 € zal geworden zijn, gezien de tijd dat we hier zitten te praten?”
“ Nee, meneer, voorlopig blijft het bij 66 €, als u uw rekening vereffend binnnen de gestelde termijn.”
“ Hoezo, de gestelde termijn?”
“ Welja, anders komen er intresten en administratiekosten bij, maar u krijgt nog bericht van ons.”
“ Mevrouw, verbeter mij als ik verkeerd ben hé, maar u belt mij op om te zeggen dat u mij een brief zult sturen met alle details over deze toch wel uitermate ingewikkelde materie van 66 € ?”
“ Juist ……meneer G..”
“ Pardon, u bent bij meneer GoNo!”
Stilte aan de andere kant, doodse stilte. Storing waarschijnlijk op de lijn van Belgacom, ’t kan gebeuren hé?
“ Ben ik dan verkeerd verbonden, meneer euh GoNo?”
“ ’t Lijkt er wel op hé? ( ‘k moet me inhouden om niet in een lach te schieten)”.
“ Sorry, meneer GoNo, ‘k zal het nummer nog eens nachecken, sorry!”
“ Graag gedaan mevrouw, graag gedaan hé……..”

©GoNo

't Leven is een lachertje.........

’t Leven is een lachertje……


Waarom kan men niet vrolijk
door dit al zo korte leven gaan
‘k heb het ook niet gemakkelijk
maar ‘k blijf lachend opstaan

als ik naar mezelf in de spiegel kijk
dan weet ik, dat ik op een baviaan lijk
maar ‘k stam nu éénmaal van de apen af
‘k hang in mijne luster, is dat niet straf

‘k hou niet van al die chagrijnige mensen
die nooit een beetje glimlach laten zien
die anderen naar de verdoemenis wensen
omdat ze zelf zo onbenullig zijn, misschien?

‘k zie ze naast hun dure schoenen lopen
met een aureool van zelfgenoegzaamheid
die hun zieleheil nu proberen af te kopen
in de hoop op een beetje erkentelijkheid

‘k lach hen vierkant uit ,in ’t kwadraat
‘k vergeef het hen, zoals Jezus ook al zei
mijn lach is tenminste oprecht, geen plagiaat
‘k begin iedere dag met een propere lei

‘k zal lachen tot op de laatste dag
omdat ik blij ben dat ik leven mag
‘k hoef niet zo nodig groots te zijn
‘k begin m’n dag met een gulle lach

da’s pas een teken van mens te zijn
‘k schenk warmte aan degene die ’t wil
een lach doet soms wond’ren, da’s fijn
maar voor sommigen is ’t een bittere pil………

©GoNo

M'n vriend........

M’n vriend……….


M’n vriend, ik ga je missen
de vele uren, die we samen lachten
het werk, dat we tot een goed einde brachten

m’n vriend, ik ga je missen
omdat je me soms liet geloven
dat er meer was tussen de aarde en hierboven

m’n vriend, ik ga je missen
je kennis over bloemen en planten
je savoir-vivre, je aanstekelijke lanterfanten

m’n vriend, ik ga je missen
je helpende hand bij sommige mensen
't enige wat ik nog zou willen wensen
waar ik me zou willen op beroemen :
mag ik je ………m’n vriend noemen ?

Opgedragen aan Erik
23/01/08

©GoNo

En de gewone burger telde z'n centjes.......

En de gewone burger telde z’n centjes…….


Ge moet het toch maar doen hé?
Neem nu, onze voorlopige nieuwe regering. De blauwen krijgen een opdoffer van jewelste, verliezen de verkiezingen en vormen doodleuk een nieuwe regering. Met aan het hoofd, de grote roerganger en communicator Verhofstadt. Een regering van 3 maanden. Een noodregering, alsof België en al haar ministers en deelregeringen in ballingschap zijn. ’t Is nog nooit vertoond in vredestijd en ’t kan alleen maar in dit bananenkoninkrijk.
De reden van dit alles? De zoveelste communautaire kwestie, ditmaal om een stukske grond van een paar vierkante kilometer, waar geen enkele burger van wakker ligt. Die hebben andere zorgen aan hun hoofd, die moeten zien te overleven met hun loon. De stijgende welvaart is in vrije val. De energiefacturen swingen de pan uit, op de melodie van Glenn Miller’s “In the Mood”. We hebben nog nooit zo weinig in ons winkelkarretje gelegd, voor zoveel geld.
De euro zou een zegen zijn, de welvaart zou met rasse schreden z’n intrede doen hé?
Ge vraagt je af, voor wie? De gewone werkmens is al blij dat hij op ’t einde van de maand kan overleven. Alle levensmiddelen worden met de dag duurder, en toch zijn we bij de rijkste regio’s in Europa. Maar met statistieken kan men alles verklaren.
Voorbeeldje: Jef spaart per maand 25 €, Pol 50 € en Kamiel 75 €. Dus spaart de gemiddelde Belg: 150 €: 3= 50 €. Voilà, meer moet dat niet zijn hé? Dat Jef maar 25 € kan sparen, wordt weggemoffeld in de statistieken. En dan is Jef nog bij de gelukkigen, die kunnen sparen hé?
De begroting heeft een gat van 3 miljard, no problem voor een noodregering van postjeszoekers. Die vinden ze wel. Desnoods slaan ze de teruggave van belastinggelden een jaartje over. Bevriezen ze de index, de lonen en de sociale uitkeringen. Behalve bij de ambtenaren, want als die morgen staken, ligt gans het land op z’n gat. En die ministers maar snoepreisjes maken. ’t Is een nieuwe trend geworden, ze zijn 24 uren benoemd en ’s anderendaags zitten ze al in ’t buitenland, meestal naar landen waar de zon alle dagen schijnt hé?
Tachtig procent van de wereld weet België nog niet eens liggen, de overige twintig procent lacht zich een kriek om onze onnozele politiekers, die te dom zijn om te helpen donderen. Er zijn er die het goed menen, maar die draaien mee in de grote carrousel van het vlugge geld verdienen. Waarvoor dienen de belastingen anders? Geef het volk brood en spelen. De spelen krijgen we regelmatig, maar ’t brood wordt kleiner en kleiner.
En de gewone burger? Tja, ge hebt de leiders die ge verkozen hebt. In dit geval, zelfs als ge ze niet verkiest. En zeg nu zelf, tot wat heeft al dat gepalaver de voorbije zes maanden gediend? Geen enkele kwestie, die hoog op de kalender stond is opgelost, laat staan dat men enige vooruitgang heeft geboekt in de grote staatshervorming, die ons te wachten staat. Ministers, die een totaal gebrek aan competentie vertoonden, krijgen een andere ministerpost toebedeeld. Stel u voor, dat dit in de privé ook zo zijn hé? Ik deug niet voor m’n taak en als beloning, krijg ik opslag en word ik directeur. Kijk maar naar Onckelinkx.
’t Zijn verdomme krakken, die ministers. Op wat basseert men zich feitelijk om die postjes toe te wijzen? Welke criteria gebruikt men ? Vandaag minister van Sociale Zaken en morgen minister van Landsverdediging ? Vandaag ben ik bakker en morgen ben ik onderwaterlasser? Ik denk dat ik ook in de politiek ga, er is daar nog toekomst en m’n pree ligt elke maand op tijd op tafel. En m’n koopkracht zal er niet op verminderen hé?

©GoNo

Ronde cirkels.........

Ronde cirkels……


Doe of zeg ik al eens stommiteiten
vergeef me dan terstond
ze zijn ingegeven door banaliteiten
en maken de cirkel rond

maar wie zelf zonder zonden is
werpe de eerste steen
’t is omdat ik je zo ontzettend mis
dat ik nu lach en ween

doe ik soms pijn aan iemand
‘k heb het niet altijd in de hand
’t komt waarschijnlijk door ‘t verleden
dat ik al zo vaak ben uitgegleden…….

©GoNo

CITATEN.........

DE GAULLE                        THOREAU                  COLERIDGE

Goeie vraag..........

Bezig zijn is niet genoeg... de vraag is waar we mee bezig zijn!

Henry Thoreau, Amerikaans schrijver, 1817-1862

Een waarheid als een koe.......

Om meester te worden, doet de politicus zich voor als dienaar.

Charles De Gaulle, Frans president, 1890-1970

Geestig hé?

Een goed georganiseerde geest ontbreekt het niet aan gevoel voor humor.

Samuel Taylor Coleridge, Engels dichter, 1772-1834

Hoera, hoera, hoezee.......

Hoera, hoera, hoezee…..


Er is een kindeke geboren
waar we nog van gaan horen
hoera, hoera, duizend keer hoezee
’t heet heel toepasselijk KaDée

’t werd gevierd met suikerbonen
’t zal de moeite voorzekers lonen
want de meter en peter zeiden tevree
hoera, hoera, de kleine heet KaDée

laat ons hopen dat kleine KaDéé
uitgroeit tot een volwassen pee
’t is gemaakt uit veel water en een massa pulp
tot meerdere eer en glorie van wereld-missiehulp

daarom huppelen we achter dat kleintje aan
en zeggen allemaal, vrijwillig en spontaan
hoera, hoera, hoezee
voor onze kleine KaDéé !

©GoNo

Proficiat, en de naam is..........?

Proficiat, en de naam is……..?



Een nieuw personeelsblaadje werd in WMH boven de doopvont gehouden. Het dopelingske luistert naar de originele naam van KaDéeke. Het kindje deed z’n oogskes open en begon spontaan te huilen, toen hij zag met welke meter en peter hij opgescheept zat. Het blaadje, niet veel groter dan een zakdoek, is er voor en door het personeel.
De redactie wil zich concentreren op het reilen en zeilen van WMH. Voorwaar een mooi initiatief van de nieuwe directie. Moge KaDéeke een band smeden tussen directie en personeel.
Naar verluidt zou de volgende editie van start gaan met diepgaande interviews van personeelsleden. De journalist van dienst, waarvan ik de naam vergeten ben, zou de interviews publiceren in het volgende nummer van KaDéeke. Wat mij volstrekt logisch lijkt, anders moet ge geen interviews doen.
Het is de bedoeling dat het personeelsblaadje uitgroeit tot een volwaardig tijdschrift, waarin éénieder zijn of haar ei kwijt kan. Kritiek op het beleid mag, in alle openheid, gegeven worden. Zolang het maar gefundeerd is en niet leidt tot tweedracht tussen de personeelsleden onderling en de directie anderzijds.
In het eerste nummer wordt er opgeroepen tot een pax intramuros. ’t Zou bijna tijd gaan worden hé? De oproep viel niet in dovemansoren, ’t schijnt dat de gratis uitgedeelde suikerbonen, er veel toe bijgedragen hebben. Na controle van de dopingcel, bleek iedereen positief ingesteld te zijn. De alom gekende en overgewaardeerde GoNo, schitterde door afwezigheid. Waarvan nota. En akte. (Van berouw?)
Als schrijver/ dichter liet hij me weten, dit een schitterend initiatief te vinden en belooft hij het blaadje stiekem te lezen.
Wat hem opviel is, dat ze bij WMH een schrijver/dichter in huis hebben en geen gebruik maken van z’n capaciteiten op dat gebied. Misschien is men bang van z’n radde tong, z’n scherpe pen en z’n nimmer aflatende ironie en sarcasme. Maar wat niet is, kan nog komen. En zoals Cicero ooit zei: “’t Kan verkeren hé?”.
’t Kan ook zijn, dat die zogenaamde schrijver/dichter, denkt dat hij het kan en z’n ego een beetje te groot is. Of het doodeenvoudig niet kan? Maar da’s voer voor de analysten, psychologen en andere aanverwante beroepen.
Men kan misschien eens een ideeënbus plaatsen, ter verbetering van de algemene werksfeer. Lijkt me niet zo moeilijk, om op voorgedrukte formulieren uw mening kenbaar te kunnen maken. ’t Is ook een handig meetinstrument over wat er het personeel nauw aan het hart ligt. En zijn er geen ideeën, dan is het toch een bewijs dat alles goed gaat in WMH hé?
Maar laat ons hopen, dat de nieuwste telg een lang leven beschoren is. Daarom klink ik op de literaire inspanning die zal geleverd worden, nu en in de toekomst.
Ik wens de boreling een lang en vruchtbaar leven, in dienst van WMH en zeker in dienst van het personeel.
Waarom geen t-shirts maken met opschrift : WMH- crewmember ? In combinatie met een badge, waarop duidelijk uw naam en functie, binnen het bedrijf staan, is het voor de potentiële klant altijd goed om te weten tot wie hij zich wendt. Indien er eventuele klachten zijn; weet men direct wie er de oorzaak van is hé? Maar dit buiten beschouwing gelaten.

©GoNo

Tien Geboden..........

Tien Geboden…….

Mozes had z’n volk door de woestijn en naar het Beloofde Land geleid. Aan de voet van de berg, waarvan ik de naam vergeten ben, maar ’t zal zeker de Kemmelberg of de Pottelberg niet geweest zijn. De Ronde van Vlaanderen was er nog niet en de Ronde van Qatar ook nog niet.
Mozes liet z’n eerste adjudant effekes de baas spelen over het uitverkoren volk.
Hij had andere problemen aan z’n hoofd en moest dringend z’n darmen lossen.
Dus beklom Mozes de berg, om zeker niet gestoord te worden, bij het uitoefenen van deze, voor hem, toch wel gewichtige taak. Hij had al jaren last van diaree. En naarmate hij ouder werd, des te meer last dat hij er van had. ’t Was dringend en hij liep zo vlug hij kon de berg op. Zo halverwege vondt hij de geschikte plaats achter een struikske.
Hij hurkte neer en perste er alles uit. Holy Mozes, dacht hij, wat kan dat toch deugd doen.
De hemel brak open en een diepe stem zei:
“ Sjonge, sjonge, wat een stank!”
Mozes keek eens rond en dacht dat hij droomde. Had hij nu een stem gehoord of niet?
Hij was zo geconcentreerd bezig met z’n persing, dat hij twijfelde.
“ Ge moet niet twijfelen, Mozes jong, ‘k ben de Heer die tot u spreekt……”
“ Zeg Mozes, beste vriend, was dat nu nodig om hier op mijnen berg te komen kakken?”
“Akkoord, ’t is puur natuur, maar toch, er zijn grenzen hé?”
Mozes, totaal verbouwereerd, wist met zichzelve gene blijf, gezien de positie waarin hij verkeerde. ’t Moet weer lukken, die komt ook altijd op de meest ongelegen ogenblikken, dacht hij.
“ Zeg mijn Here God, kunt Gij nikske doen aan m’n diaree? Da’s nu al jaren dat ik zo loop hé?”
“ Da’s maar een woord hé, beste uitverkorene, ‘k zal dat eens rap oplossen zie!”
Een donderslag, een bliksemflits en uit de hemel viel een grote doos, gevolgd door een kleintje. Mozes zo curieus als z’n grootmoeder, deed de grote doos open en tot z’n verbazing zat ze vol met pampers tot 65 kg. In het tweede doosje zaten stripjes met Immodium.
“ Ge moogt dat aan niemand zeggen hé, want dat moet nog uitgevonden worden, maar in al m’n goedertierentheid en om je te helpen, krijgt ge dat nu al. Wat ben ik toch goed hé?” sprak de Here God.
“ En terwijl ge hier toch zijt, kunt ge ineens die twee stenen tabletten van 50kg ’t stuk, meenemen…….”
“Wat moet ik daar mee aanvangen,” vroeg Mozes.
“ Dat zijn m’n wetten, de wetten van uw Heer.’k Moet alleen nog een naam bedenken voor de bijbelse geschiedschrijving. Allé, helpt ne keer, ‘k heb u ook geholpen!”
“ Euh, ……..de Tien Geboden ?”
“ Klinkt goed, klinkt goed, ja de Tien Geboden !”
En bij z’n eigen dacht Hij : “ Hoedat ik er zelf niet opgekomen ben, hoe is ’t mogelijk, hoe is ’t mogelijk?”

©GoNo

Kaïn & Abelke..........

Kaïn & Abelke.

“ Mama, Kaïn heeft me weer geslagen!”
“ Zeg het tegen uwen papa, ‘k ben bezig met de was en de strijk hé?”
“ Papa zegt, dat ik daar ne vent van wordt”.
“ Papa kan veel zeggen hé, die had geen broers die hem wat muilperen verkochten.”
“ Kaïn, nagel van m’n doodskist, waar zit ge?”
“ Hier moeder, ‘k ben wat appelen aan ’t plukken voor uwen compote.”
“ Hebt ge Abelke geslagen, ja of ja?”
“’k Heb hem maar een heel klein tikske verkocht, ‘k kan er toch ook niet aan doen dat die teringlijder tegen de eerste de beste boom plakte?”
“ Verdikkeme, ge moet er mee stoppen diene kleine te slaan, vroeg of laat gebeuren er nog ongelukken.”
“ Maar mama, ‘k heb twintig keer gevraagd om in diene boom te kruipen en die appels naar beneden te gooien. Maar meneerke is te mooi om z’n handen wat vuil te maken.”
“ Jaja, aan uwen uitleg zal ’t niet liggen en aan uw tong ook niet hé?”
“ Zoek maar een boom uit en ga maar wat afkoelen, met uw gezicht naar de boom.”

Verdomme, dacht Kaïn, diene kleine krijgt hier altijd gelijk. ‘k Werk me hier een pleuris en wat krijg ik? Ja, wat kreeg hij? Juist, stank voor dank.
Eén dezer dagen sla ik hem, geheel per toeval, de kop in. Dan is het voor eens en voor altijd opgelost met z’n gemekker.

“ Abelke, gaat ge mee, we moeten de geiten melken?”
“ Zeg Kaïn, kunt ge dat niet alleen? ‘k Lig nu juist zo goed te zonnen, hé?”
“ Gaat ge mee, ja of nee?”
“ Nee, en laat me gerust of ‘k zeg het tegen mama.”
“ Abel, onnozelaar van een debiele broer, als ge niet maakt dat ge recht staat, sla ik je hier ter plekke de kop in!”
“ En wie gaat ge daar voor meebrengen hé, ons pa ?”
“ Nee, ikke, helemaal alleen.”
“ Loop naar de maan, de zon en de sterren……”

De rest van ’t verhaal kent ge. Kaïn sloeg, weliswaar in een vlaag van woede, z’n broertje de kop in. Hij werd verbannen uit het ouderlijk huis en mocht alleen wat schapenvellen meenemen, z’n rekening werd geblokkeerd en z’n zuinig gespaarde kraaltjes, verbeurd verklaard.
Het laatste wat men van hem hoorde was: “ Ik word terrorist!”
Maar hier zaten de bijbelschrijvers compleet verkeerd, want hij zei :” Ik word toerist!”
Zo zie je maar, dat met één woordje, de geschiedenis er helemaal anders uitgezien zou hebben……..

©GoNo

Kyra..........

Kyra


Kyra, pasgeboren kind
Gedragen door de wind
Zwevende wolkjes voor je raam
Fluisteren héél zachtjes je naam

Kyra, goddelijk kleinood
Onwetend over leven en dood
Zonder zorgen, kommer en kwel
Je ouders beschermen je wel

Kyra, baby nog zo klein
Moge je leven gelukkig zijn
Je bent een zonnetje dat lacht
Een lief baby-tje, in al haar pracht…….

© Bompa GoNo

Hij wist van nikske hé?

Adammeke & Evaake..........

"Adammeke & Evaake………..


“ Zeg, Adam, wat lopen wij hier feitelijk te doen?”
“ Eva, ge zijt hier amper een paar uren en ge begint al te zagen!”
“ Jamaar, Adam, ‘k verveel me hier in dit Aards Paradijs”.
“ Hoedat, ge verveelt je ?”
“ Baja, hier is nikske te beleven hé?”
“Allé, Eva, kijk naar de natuur, de vogeltjes die fluiten, de planten die groeien, de bloemen die bloeien, de dieren die stoeien?”
“ Groeien, bloeien, stoeien, ge lijkt wel een dichter, Adammeke?”
“ Maar Eva toch, waarom zijt ge niet content met wat de Schepper ons gegeven heeft?”
“ Diene fameuze Schepper van jou, had er wel kunnen voor zorgen dat ik me niet verveel hé?”
“ Wat had Hij dan moeten doen, volgens jou?”
“ Euh, een paar vriendinnetjes maken, zodat ik gezellig kan roddelen, in plaats van dat onnozel vijgenblad, een garde-robeke van Versace, wat modeblaadjes en wat schmink en een paar goeie stevige botten om eens goed in uw schokkedijzen te stampen hé, Adammeke?”
“ En denkt ge dat onze Schepper daar den tijd voor heeft, om dat allemaal te maken?”
“ Wat heeft Hij een godganse dag anders te doen?”
“ Zeg Adammeke, ‘k heb horen zeggen dat fruit eten gezond is.”
“ Van wie hebt ge dat horen zeggen, we zijn hier maar met twee?”
“ Van die sprekende tuinslang die in onzen hof ligt……”
“ Is dat zo?”
“ Ja, Adammeke, kom laat ons een appelke gaan eten, da’s goed voor m’n lijn hé?”
“ Maar dat mag niet van God, Evaake.”
“ Er mag zoveel niet, en daarbij we zijn jong en we willen wat, ‘k zeg altijd :we leven maar ene keer, in ons geval gaan we zelfs niet dood. Weet ge wat, ‘k ga heel diene boom kaal plukken, puur uit frustratie en verveling. En ook om compote van te maken. Zeg nu nog dat ‘k geen goede huisvrouw ben hé? Tussen haakjes zijn wij wel getrouwd? Leven wij niet in zonde?”
“ Evaake, ge hebt geluk dat ik je graag zie, bij gebrek aan iemand anders en die vriendinnetjes mogen gerust gemaakt worden.’k Heb nog wat ribben op overschot.”
"Nu hoor ik je klappen, zie, kom hier ventje, vanavond zal ik eens geen koppijn hebben hé?”

De rest van het verhaal kent iedereen, ze vlogen met hun klieken en klakken, hun hele hebben en houden uit het Aards Paradijs. En dat allemaal voor een appel en een potteke compote. Adam werd gestraft omdat hij z’n vrouw graag zag en Eva omdat ze graag appelcompote lustte. ’t Schijnt dat ze achteraf een stokerij van appeljenever opgestart heeft en zo de eerste zelfstandige was. God en z’n engelen waren regelmatige klanten en als God wat weemoedig was van de vele jeneverborrels, dacht Hij; “ Hoedat ik er zelf niet opgekomen ben? Hoe is ’t mogelijk, hoe is ’t mogelijk?”

©GoNo

Heel gewoon...........?

Heel gewoon…..


Geurende koffie, broodje vers gebakken
eventjes naar t’ wc, omdat ‘k moest kakken
sigaretje opgestoken, aroma’s groot of klein
’t leven moest altijd zo simpel en eenvoudig zijn

kat schuurt tegen m’n benen aan
geeft kopjes, kijkt me eens aan
vraagt smekend om haar etensbak
‘k laat haar wachten, voor ’t gemak

de klok tikt gemoedelijk in de stilte
het vuur verdrijft de ochtend’lijke kilte
de radio speelt zachtjes op de achtergrond
de rook kringelt rondjes uit m’n mond

‘k geniet van die intieme, huiselijke sfeer
’t doet me denken aan tijden van weleer
toen was geluk gewoon en goedkoop
misschien is er toch nog een beetje hoop?

©GoNo

Homo erectus.......

Homo erectus…..


Waarom zitten treuren
over wat voorbij is, zeuren
’t lost schijnbaar allemaal niets op
‘k heb and’re dingen aan m’n kop

waarom nog energie steken
in iemand die je niet kan krijgen
die, zoals later is gebleken
je hart verkilt en je mond doet zwijgen……

nee, ik vecht terug en ‘k laat
me niet gaan, ’t leven is niet desolaat
voor iedere deksel is er een stevige pot
in ’t slechtste geval, word ik homo, begot!


©GoNo

Zoektocht naar een vrouw........

Zoektocht naar een vrouw…….



Hij had er een paar uren over geslapen. Een diepe, verkwikkende slaap. Geholpen door een slaappilletje. Hij moest oppassen dat hij niet te afhankelijk werd van die chemische rotzooi. En zat hij in ‘t zelfde schuitje als die fameuze dr. Lecompte. Die ging duizend jaar worden en slikte alle dagen een halve kilo vitaminepillen. ’t Heeft hem blijkbaar niet veel geholpen, want hij mag duizend jaar onder de zoden vertoeven. Het eeuwige leven, iedereen wil eeuwig leven hé? Moest dat kunnen, zouden we hier met 12 miljard op dezen bol rondlopen. En zouden we een goeiedag kunnen zeggen tegen al die historische figuren, die onze planeet mede naar de verdoemenis geholpen hebben.
’t Zou wel wat geven om die allemaal voor de rechtbank te dagen. De doodstraf dient tot niets , want we hebben het eeuwig leven. Levenslange opsluiting zou een hele andere dimensie krijgen. Al die grote en kleine dictatortjes op een eiland verbannen, kunnen ze elkaar daar de kop inslaan. Wat ook niet zou helpen, want ze hebben het eeuwige leven!
Maar daar ging het niet over.
Hij heeft alles nog eens op een rijtje gezet. Waarom zou hij z’n tijd en energie nog steken in iemand die toch niet van hem hield? Er waren andere prioriteiten, in de tijd die hem nog restte. Z’n kleinkinderen zien opgroeien, was er ene van. Misschien wel de leukste. Een papegaai kopen en hem de onnozelste dingen leren zeggen, leek hem ook wel een optie. Had hij ’s avonds tenminste iemand om tegen te spreken, want z’n kat kende alleen de taal van de etensbak. Z’n rouwperiode was duidelijk voorbij, nu hij de beslissing genomen had. Zo was hij, hij kon plots de knoop doorhakken en dan was er geen weg meer terug. Hij zou vanaf nu antwoorden op alle mails, hem gestuurd door vrouwen, die ook op zoek waren naar het grote geluk. Misschien zit er wel eentje tussen die hem neemt zoals hij is.
Maar z’n criteria blijft hetzelfde: ze moest kunnen lachen, van literatuur houden en niets tegen een verstokte roker hebben. Op naar andere en betere tijden. Hij voelde zich als herboren, Niet meer zitten kniezen en treuren, da’s voor oude mannekes in ’t rusthuis.
En zo ging de grote schrijver en dichter, naar de tweede episode in z’n zoektocht naar de vrouw van z’n leven…….

©GoNo

Brute pech.......

Brute pech……..

’t Kon hem weinig schelen, dat ze hem langs de kant lieten staan. Aan die loosers had hij toch niets. Al die fils-a papa’s, met hun zakken vol geld en hun dure kleren, waren aan hem niet besteed. Hij moest ’s morgensvroeg z’n krantenronde doen, wilde hij in het week-end uit kunnen gaan. In de klas zat hij z’n tijd te verprutsen, dat studeren diende allemaal tot niets.
Wie kon het wat schelen wie de president van Rusland was ? Of die verdomde oorlog in Irak ?
Ze zouden beter hier een oorlog ontketenen, hij wist wel wie hij allemaal tegen de muur zou zetten. Al die schijnheiligen, met hun BMW’s van hun papa gekregen, zonder er ene klop voor te doen. En ze gingen dan nog gaan lopen met de knapste grieten uit z’n klas.
Zie ze daar lopen, de arrogante niksdoeners. Ze denken dat gans de wereld aan hun verdomde reet hangt. Maar geeft ze een tik op hun muil en ze gaan blèten bij hun papa.
Vanavond zal het weer feest zijn, als hij met z’n bende, de straten zal afschuimen om die onnozelaars een lesje te leren. Vanavond zal hij z’n luchtkarabijn kunnen uittesten, schieten op het loslopend wild zoals hij het noemde. Al z’n irritaties en z’n wrok jegens hen, zullen tot uitbarsting komen.. Er zal bloed vloeien en nog geen beetje.
Z’n ogen stonden wild en wraakzuchtig. De haat vonkte er uit en niemand die hem tegen kon houden. Dit was een aanloop naar het betere werk, na deze test zou hij het grof geschut boven halen. De riot-gun van z’n vader, dat zal vuurwerk geven. Zoveel mogelijk doden, de gazetten zullen er vol van staan. Hij glunderde bij de gedachte alleen al.
Z’n vrienden waren paraat, hadden de nodige voorraad drank al achterover geslagen en het plezier kon niet op.
“ Daar, twee van die nerds van onze school! Schiet ze omver, die motherf… ckers, die klootzakken.”
Hij legde aan en mikte heel behoedzaam, haalde langzaam de trekker over………..
Een hond steekt de straat over.
Plots een gekrijs van remmen. Het geluid van een knal. En dan de stilte.
“ Hebt ge hen geraakt?” vroeg z’n vriend.
Geen antwoord. Toen z’n vriend opzij keek, zag hij dat z’n maatje de helft van z’n eigen gezicht weggeschoten had. Z’n hoofd zakte naar beneden en inderdaad er vloeide bloed. Veel bloed. Alleen was het niet van die nerds, maar van hem zelf.
“ Wat ben ik toch een verdomde looser” dacht hij en stikte vervolgens in z’n eigen bloed.

©GoNo

Knop omdraaien....?

Knop omdraaien ?


Z’n avond begint zoals elke avond. Eenzaam, rap een broodje binnenschrokken, terwijl hij voor z’n pc zit. Tv staat op, maar hij hoort het niet. Het geroezemoes dient zuiver om hem het gevoel te geven niet alleen te zijn. Hij denkt en mijmert over vervlogen tijden, tijden die nooit meer terugkomen. Hij wordt er weemoedig en melancholiek van.
’t Waren goede en slechte tijden. Nu hij er zo over nadenkt, lijkt het hem dat er meer slechte tijden waren dan goeie. Wanneer was hij nog eens gelukkig geweest, buiten die twaalf laatste dagen ? En die waren ook in mineur geëindigd. Oja, bij de geboorte van z’n kinderen, maar die zijn al lang de deur uit. Bij de geboorte van z’n kleinzoontje? Ja, toen was hij gelukkig omdat z’n dochter ook gelukkig was.
Bij de geboorte van z’n kleindochter? Hij zou gelukkig moeten geweest zijn, maar de omstandigheden waren er niet naar. Hij kreeg die dag het verkeerde bericht op het verkeerde moment hé? Wat is feitelijk gelukkig-zijn? Tevreden zijn met wat je hebt?
Gelukkig zijn omdat anderen het zijn? Gelukkig zijn omdat je leeft? Ik denk niet dat de Schepper de bedoeling had, om ons te scheppen om alleen door ’t leven te gaan. Dan had Hij Eva gewoonweg niet gemaakt. Dan pas was er een reden geweest om homo te worden.
Bij gebrek aan vrouw hé? Nee, wij moeten er voor zorgen dat we ons voortplanten, opdat het mensdom zou overleven. Niet meer en niet minder. Per slot van rekening zijn we zoogdieren, al denken we soms dat we boven de natuur en z’n wetten staan.
Maar dit was maar een beschouwing en bracht hem geen stap verder bij het zoeken naar antwoorden op z’n vragen. Hij speelde met de gedachten er een eind aan te maken, voor de zoveelste keer. Puntje bij paaltje genomen, wat had hij hier nog verloren? Of dat hij nu stierf op z’n tachtigste of op z’n drieënvijftigste, het resultaat was hetzelfde. Doodgaan moest hij toch…….
’t Is kwestie van de knop om te draaien, verstand op nul en blik op oneindig. En zo zit hij elke avond met diezelfde gedachte te spelen, tot hij opeens de beslissing zal nemen om er uit te stappen. Hij zal zich in een diepe slaap dompelen, waar geen weg meer terug te vinden zal zijn. Een ticketje “non retour”. Hij heeft er geen zin meer in, al lang niet meer. Z’n vermoedens werden bevestigd, voor hem is er geen geluk weggelegd. Nu niet, nooit niet. Morgen is een andere dag, een nieuwe dag en ’s avonds een nieuwe avond vol eenzaamheid…….

©GoNo

Deze wereld.......

Deze wereld…….

Deze wereld zegt mij niets meer
gekwetst te worden, ied’re keer
alle tedere woordjes ten spijt
‘k ben m’n vertrouwen kwijt

deze wereld hoeft mij niet meer
ze spuwt me uit als was ik venijn
beschadigt me steeds, telkens weer
liet me proeven van gelukkig-zijn

deze wereld kijkt op me neer
laat geen spaander van me heel
‘k begin stilletjesaan te ………..geloven
dat ze iets hebben tegen mij, daar boven !

©GoNo

Moet er nog kat zijn.......?

Moet er nog kat zijn?

Die kat van mij is te gek om los te lopen. Komt dat door haar baasje, die even gek is als zij? Of spelen haar hormonen haar parten? Wie zal het zeggen hé?
Om 04:00 begint ze te crossen door m’n living, om vervolgens met een scherpe bocht te verdwijnen in de logeerkamer. Aan hetzelfde tempo vliegt ze over m’n bed heen, richting vensterbank, waar ze eventjes uitrust en op adem komt. Om dan opnieuw haar zelf uitgedachte parcours af te leggen.
Resultaat bompa GoNo is wakker en zal wakker blijven. Op bevel van m’n kat.
Een betere wekker bestaat niet, volgens mij zitten er Duracellbatterijen in die kat. Ik sta op, maak m’n Senseooke klaar, steek m’n sigaretje op en ga effekes zitten op m’n zetel om wat te bekomen.
Musti, m’n onovertroffen kat, is schijnbaar niet akkoord met de rust die er heerst ten huize GoNo en zet de aanval totaal onverwacht in. Onverwacht, omdat ik nog niet goed wakker ben. Ik schrik mij een bult, laat m’n sigaret vallen, die onder de zetel rolt……
A la bonheur, ik op handen, knieën en voeten op zoek naar m’n sigaret, kwestie van het eventuele brandgevaar in de kiem te smoren. Niet te vinden. Zit niks anders op om m’n zetels te verslepen en dat om vier uur in de morgen. Ge moet eens proberen om een salon te verslepen in stilte. Dat gaat dus niet hé?
Enfin, sigaretje gevonden, zaak opgelost en verticaal geklasseerd. Spijtig van m’n laminaat en die verbrande plek, maar m’n zetels staan er op en niemand kan het zien.
’t Moet zijn dat m’n kat zelf geschrokken is van de ravage die ze aangericht heeft want ze komt vleien om terug in m’n gratie te staan. Wat haar een sermoen oplevert, die op een spreekstoel niet mis zou staan. ‘k Heb m’n roeping gemist, ‘k moest pastoor geworden zijn. M’n kerk had alle dagen vol gezeten, al was het maar om de laatste nieuwtjes te horen over m’n kat.
Eindelijk is de rust weer gekeerd en kan ik genieten van de ochtendlijke stilte.
Heerlijk, zo’n geurende koffie ’s morgens vroeg. Begint dat kattegejank opnieuw, deze keer is het voor haar eten. Ze kan wachten, wat denkt die kat wel? Ik mag dan wel een actieve 50plusser zijn, maar m’n benen vanonder m’n gat lopen doe ik niet, voor niemand , ook niet voor madame Musti.
‘k Heb veel goesting om de zetel op te heffen en haar eten eronder te zetten, eens kijken of ze het ook zo leuk vindt om alles te moeten verslepen van ’s morgensvroeg.
Maar ik wil het risico niet lopen, dat ze uit pure razernij, m’n kot en aanpalende woningen afbreekt.
Ach, ’t is een lieve schat ons Musti. Ze komt me troosten als ik in de put zit, wat ik nooit verwacht had, wil nog steeds geen rondekes draaien, en is het enige gezelschap dat ik ’s avonds heb. De avonden duren dubbel zo lang en ‘k ben al blij dat die kat wat leven in de brouwerij brengt. Ik heb er al aan gedacht om een nest muizen los te laten, zodat haar jachtinstinct opgewekt wordt. Maar ik vermoed dat die kat het op een akkoordje zou gooien om samen met die muizen m’n leven zuur te maken………
Moet er nog kat zijn?

©GoNo

Randgeval........

Een geval van randdebiliteit……


Rukwinden en regen, de goden hebben iets tegen mij vandaag. Een bus die te laat is, maar dat zijn we ondertussen al gewoon. Een nieuwe tram&buskaart gisteren gekocht, die ik maar niet kan vinden en een chauffeur die vraagt of het nog lang gaat duren.
Meer moet dat niet zijn om m’n humeur wat op te peppen. Achter mij twee ouden van dagen, die staan te trappelen van ongeduld om hun pasverworven gratis abonnement te laten zien en ge hebt alle ingrediënten om mij nog wat zenuwachtiger te maken dan ik al ben. Vroeger zou ik dat met de mantel der liefde bedekt hebben, maar ik ben mijne mantel en m’n liefde kwijt. Tramkaart niet gevonden, al m’n kleingeld bijéén gescharreld, want ‘k zag het niet zitten om te voet naar Hoboken te gaan hé? ’t Wordt tijd dat ze Bancontact installeren op tram & bus. En dan m’n pincode vergeten, wat ook een grap zou zijn of stel je voor dat er niks meer op m’n rekening staat……
Ik dacht eventjes te vragen of ik met maaltijdchecks mocht betalen, maar ’t klonk mij absurd in de oren. Maar ik kwam er met m’n kleingeld en zolang duurde het nu ook weer niet. Koppeltje met gratis abonnement mag rechtstaan, zitten is waarschijnlijk niet inbegrepen in het abonnement. In mijn ticketje ook niet. Schoolgaande jeugd vertikt het om werkende en ouden van dagen te laten zitten. Zullen moe zijn van ’t studeren en aan hunne gsm te hangen.
Ik vang met flarden het verdoken gesprek op van die twee oudjes……
“ ‘k Peins dat die bij de broeders zit”.
“ ‘k Zen d’er zeker van, da ziede toch?”
“ Die mankeren allemaal iets, zitten eerst aan de drugs of ’t zijn alcholiekers en wij maar betalen.”
“ Te lui om te gaan werken, wa komedie spelen en trekken van de ziekenkas !”
Ik dacht er sterk over na om hen van repliek te dienen, maar ze hadden hun oordeel al geveld. In plaats daarvan begon ik vervaarlijk met m’n ogen te rollen en scheve bekken te trekken alsof ik een tic had. Het vrouwtje bekeek me, overtuigd van haar gelijk dat ik in ’t zothuis zat.
“ Zie nu, en dat zo’n gasten alleen buiten mogen, ge weet toch niet voor wat ze daarbinnen zitten?”
Busje komt zo en deze bus stopte aan z’n halte. Plaatsjes komen vrij en oudjes kunnen gaan zitten. En ik, aangezien ik toch al de titel van randdebiel gekregen heb, ga mij lekker vasthouden aan de voorziene stang. Pal aan hun zitplaatsen. Stangen genoeg, maar ik hield van die mensen, vandaar hé. Ze bekeken me met ogen die elk moment uit hun kassen konden rollen, ware het niet dat hun brilleglazen in de weg zaten. Als ik nu een scheet zou moeten laten, zouden ze waarschijnlijk ter plaatse een beroerte krijgen. Denkende dat het een aanslag was van zo’n debiele gek, die alleen mag los lopen.
‘k Had pech, ‘k moest er gene laten…….tot meerdere eer en glorie van m’n proper slipje.
“ Zeg, we gaan hier afstappen, da klein stukske kunnen we wel te voet doen, zo ver is het niet meer”.
’t Regent buiten; rukwinden van 100 km per uur, een gratis abonnement en toch stappen ze af .Zie ik er dan zo gevaarlijk uit ? Ineens twee plaatsen vrij, ik installeer mij en denk: daar moet ik een verhaaltje over schrijven…….
Morgen probeer ik het terug, kan ik lekker zitten hé?

©GoNo

Rouwperiode......

Rouwperiode…………



Hij heeft z’n eerste avond doorgebracht zonder te chatten of e-mailtjes te versturen.
De avond leek voor hem een eeuwigheid te duren. ’t Is voor hem terug een aanpassing, na de euforie van de voorbije twaalf dagen. Hij troost zichzelve met een Kriekske, maar ’t brengt geen soelaas. ’t Smaakt hem niet, gewoonweg niet.
Z’n collega’s vangen hem op zoals het hoort. De ene lacht ermee, de ander leeft met hem mee. Maar daar gelooft hij niet meer in, z’n vertrouwen in de zogenaamde mensheid was al niet veel zaaks, maar staat nu helemaal op een laag pitje.
De raad die men hem geeft, gaat van: “ge moet de moed niet laten zakken” tot “ zoek u een ander lief”. ’t Lijkt wel of hij maar aan een boom hoeft te schudden en er vallen langs alle kanten vrouwen uit, waaruit hij maar te kiezen heeft.
Maar zo zit hij niet in elkaar. Hij zit nu in een rouwperiode, z’n eigen rouwperiode als het ware. Een stukje is in hem dood gegaan. Een stukje liefde, een stukje genegenheid die hij had en die hij zo kwistig rondstrooide als z’n geliefde bij hem was.
Het steeds maar terug denken aan haar en het waarom van dit alles, overschaduwd de geboorte van z’n tweede kleinkind. Hij zou in feeststemming moeten zijn, maar is het niet. Hij wil of kan het niet. Hij treurt, zoals een hond om z’n baasje treurt.
Maar ’t zal wel slijten, houdt hij zichzelf voor.
Hoe is het mogelijk, dat hij het zo zwaar te pakken had van die vrouw? Waren het de lange avonden alleen of zat er iets anders achter? Hij komt er niet uit, voorlopig niet.
Straks gaat hij naar z’n werk, gewoon werken en proberen aan niets te denken.
En als het hem allemaal te veel wordt, zal hij naar buiten vluchten en een sigaretje roken. Boven z’n hoofd zal het bord met “WELKOM” hangen alsof hij haar nog steeds verwacht……………..

©GoNo

Zinloos.........

Zinloos……

Wat kan het leven soms zo uitzichtloos lijken
als men niet meer in z’n eigen hart mag kijken
omdat men bang is om opnieuw gekwetst te worden
voor z’n gevoelens die jaren eerder reeds verdorden

’t heeft geen zin lief te hebben ,te beminnen
men moet met z’n tweetjes zijn om te beginnen
voor je ’t weet is alles over, nog voor ’t begon
ze zeggen achter de wolken schijnt de zon……

©GoNo

Liefde is...........

Liefde is…….geen wrok koesteren.


’t Leven kan soms raar gaan, ’t leven maakt soms bokkesprongen waar een mens kop noch staart aan krijgt. De ene moment ben je gelukkig en ben je King of the World. De andere moment is het of de hemel op je hoofd valt. Zijn schat, waarvan hij dacht dat ze de vrouw van z’n leven was, melde hem zojuist via e-mail dat het over en uit is. Finito, amen.
Hij is overdonderd, triestig, melancholiek en nog zo van die dingen. Toch verwijt hij haar niets. De liefde kwam schijnbaar alleen maar van zijn kant. Bij haar was het meer genegenheid. Voor hem een warme genegenheid, hij heeft er zich in gekoesterd. God ,wat hebben zij op die korte tijd wat afgelachen, hij is er haar dankbaar voor.
Hij wist dat hij zich geen illussies moest maken, maar tegen beter weten in, hoopte hij zo hevig op een beetje liefde.
Verlangde hij zo naar een warm en veilig nest, waar iemand op je wacht die van je houdt.
’t Heeft niet mogen zijn, z’n verdriet zal wel over gaan, misschien ligt het aan hem en loopt hij steeds te hard van stapel hé? Maar wat is er mooier dan te dromen van een gelukkige toekomst? Van samen oud te worden, samen zoveel nog te kunnen doen, samen voor één keertje echt te leven?
Hij zit nu naar buiten te turen, haar naam zal hij nu maar verwijderen op z’n vensterraam.
De nacht is donker, z’n gemoed ook en hij vecht tegen z’n tranen. Een hopeloos gevecht.
Straks zal hij ontwaken en zal hij alles maar gedroomd hebben. Dat denkt hij, maar in z’n binnenste weet hij wel beter. Hij zal zich terugtrekken achter z’n zelfgebouwde muurtje en voor lange tijd niemand nog toelaten in z’n schijnwereldje.
De dagen zullen elkaar opvolgen, tot er een einde komt aan z’n lijden en droefnis. Alles zal dan pietluttig lijken in de context van z’n vergankelijke bestaan. En hij zal eens goed lachen en niet willen dat er iemand een traan om hem laat.
Toen zijn tranen opgedroogd waren, gooide hij de sleutel van z’n hart weg………opdat er niemand zou kunnen raken aan de herinneringen die hij opgeborgen had.

©GoNo

Leeg en kil......

Leeg en kil.......



'k Geloofde in de oprechte liefde
'k kwam van een kale reis thuis
een mes dat door m'n hart kliefde
terug eenzaam in m'n kille huis
'k geloofde in 't geluk, omdat ik het wou
de liefde die ik voelde voor die vrouw
kan ik met geen duizend woorden beschrijven
'k heb pech, ze wil in haar wereldje blijven
'k wil haar bedanken voor de mooie uren
de paar heerlijke dagen van samen-zijn
'k kan het amper verstaan, nog minder geloven
z'is uit m'n leven verdwenen, Niene-mijn !

©GoNo

Bompa2: the sequel.........

Bompa 2: the sequel......

Gisteren kreeg ik een telefoontje met het heuglijke nieuws, dat ik voor de tweede keer bompa geworden ben. Mijn jongste dochter Wendy is nu moeder van een gezonde, frisse spruit. Een dochterke, een vrouwke zou onze prins Philippe zeggen.

Normaal zou de voltallige regering moeten komen constateren, dat het wel degelijk om een meisje gaat.......maar ze hebben andere dingen aan hun dikke hoofden. En daarbij, 't is maar een noodregering hé?

'k Heb de jongste telg van ons o zo roemrijke nageslacht nog niet gezien. Ik heb sowieso een aversie tegen al wat te maken heeft met gasthuizen, de reuk alleen al doet me kotsen. Neem dan nog eens al die dokters in hun witte frakken, ge zoudt op den duur geloven dat ge in een slachthuis rondloopt. En daar kom ik ook al niet.

Weet ge wat het toppunt is? Ik heb vijftig kaartjes geschreven met die kleine haar naam op en 'k ben potdorie vergeten hoe ze heet. Komt dat tegen. Zou het dan toch waar zijn dat m'n hersencellen aan versneld tempo aan het afsterven zijn? Lijkt me voor de toekomst een probleem, als ik m'n eigen naam niet meer ga weten........

Maar ik ben bompa geworden. Nog eens. 't Is nu nog wachten op het vaderschap van mijne zoon en de cyclus is rond. Kan ik met gerust hart dit tranendal verlaten. Want daar gaat het toch om hé? We zorgen dat het nageslacht gegarandeerd is, onze naam zal blijven bestaan en binnen pakweg 100 jaar kan niemand zich nog herinneren wie we waren. Maar we leven nu, in het heden.

Wat de toekomst zal brengen weten we niet, maar ik hoop voor m'n kleinkinderen een betere. Eéntje zonder geweld, haat en oorlog. Eéntje waar een mens, een mens is en geen nummertje op één of ander dossier. Maar dat hoop ik voor alle kinderen die geboren worden, overal ter wereld.......

Voor m'n dochter wens ik een vruchtbare loopbaan als moeder en 'k hoop dat die kleine wat minder koppig is, als haar moeder toen die nog klein was. Maar ze kunnen niet allemaal hetzelfde karakter hebben hé?

Voor Wesley, haren vent, hoop ik dat hij het vaderschap ter harte neemt en een goeie vader voor z'n kind zal zijn. Opvoeding is iets waar je zelf moet aan werken, door constant te observeren en in te spelen op de noden en verzuchtingen van je kind.

Met deze verwelkom ik dat kleine meisje ( waarvan ik de naam kwijt ben) in ons midden en moge de goden je gunstig gezind zijn. Ik denk dat ze Kyrie heet, maar 'k ben niet zeker. Maar what's in a name hé?

'k Ben bompa voor de tweede keer en 'k ben er fier op, ge moogt gerust zijn. En nu ga ik een Kriekske drinken op m'n bompaschap.............schollekes hé?

©GoNo

Wat een miserie.......

Wat een miserie.......

“ Koop Vista en ge gaat het u niet beklagen” zei de verkoper tegen mij.” Binnenkort zal iedereen moeten overschakelen op Vista en dan zijt gij al gerust. Er zijn weliswaar nog een paar kinderziektes, maar binnenkort zijn die volledig van de baan!”
Kinderziektes? Terminaal, palliatief en op sterven na dood is gans die rommel van een Vista. 't Is 03:00 in de nacht en ik zit hier nog altijd bezig mijn pc-tje op punt te stellen.
Zie, de meesten die mij kennen, weten dat ik graag lach; maar dit is huilen met de pet op.
En dan moet ik nog drivers zoeken, patches en allerlei andere bezienswaardigheden van Microsoft. Niets dat nog werkt en juist nu dat ik zo verliefd geworden ben. Nee, niet op Vista, maar op m'n serpentieneke. Dus doe ik er alles aan om m'n pc tegen morgen in orde te krijgen.
En dan zit er hier een kat die mij geen vijf minuten gerust laat. 't Is voorwaar een mooie uitvinding zo'n plastieken bak, die ze PC noemen. 'k Heb al drie keer op 't punt gestaan om diene toekomstige paraplubak door 't raam te kieperen. Maar 't is een nieuw model en duur betaald, dus 't zal nog niet voor vandaag zijn.
Allé, ik moet nog een hele hoop installeren en 'k ben blij dat ik m'n hart eens kon luchten.
Leve de vooruitgang en het digitaal tijdperk, leve het pc-tijdperk en leve de uitvinder van pen en papier, want 'k heb den indruk dat ik tegen morgen daar ga eindigen........

©GoNo

Ik ben een kat en gene hond hé?

Ik ben een kat en gene hond hé?

Ik ben Musti. De kat van GoNo, bij leven en welzijn. Ik hoor je al denken: is dat diene GoNo, die denkt dat hij kan schrijven en dichten? Awel, dat is 'm. Hij moest eens weten dat z'n kat het even goed kan als hij. Hij kreeg op slag een kletskop zonder haar op. Maar dit buiten beschouwing gelaten hé?
Maar er ligt toch iets op mijne lever. Niet dat m'n baasje slecht voor mij is, maar toch.
Er zijn grenzen hé, ook in een kattenbestaan. Sedert hij een date gehad heeft, valt er met hem geen land meer te bezeilen. Sjonge, nog an toe zeg. Die leeft letterlijk met zijne dikke kop in de wolkjes. Vroeger kwam hij binnen van z'n werk en streelde me al eens en vroeg of ik braaf geweest was. Ook zo'n stomme vraag in feite. Buiten zijne gsm, zijne printer en nog wat kleinigheden, die ik per ongeluk naar de verdoemenis geholpen heb, ben ik altijd braaf. En dan was 't één nog 't gevolg van 't andere.
Dus, tegenwoordig komt hij binnen en hupsakee, recht naar zijne pc. Kijken of er geen mailtjes zijn van zijne nieuwe aanwinst. 't Moet zijn dat die jongen een beetje te lang alleen geweest is, want hij doet me denken aan zo'n snotneus met acné, die pas de kalverliefde ontdekt heeft. Een mens zit toch raar in elkaar hé?
Nu leert hij mij kunstjes, waarschijnlijk om te kunnen stoefen tegen z'n uitverkorene.
Ge gelooft het of niet, voor ik m'n eten krijg moet ik als een hondje op m'n poep gaan zitten. Zeg nu zelf, 'k ben toch geen hondje, 'k ben verdomme een kat en dan nog een toffe ook, vind ik toch van mezelf. Ik begin stillekes aan een identiteitscrisis te lijden. De dag dat ik begin te blaffen, is heel m'n kattenbestaan om zeep. Dat zou hij wel willen, die zotte GoNo, dat ik blaf in plaats van mauwen. 'k Denk er nog niet aan, zoals ik al zei: er zijn grenzen hé?
Maar ja, je hebt honger en je wilt eten en wat doe je dan? Juist, op m'n poep gaan zitten, want anders vertikt hij het om m'n diner te serveren. Hij zo fier als een gieter, ik ietske minder. Kunstje gelukt, welkom bij Circus GoNo! Mijne kop er af dat de volgende act, er uit zal bestaan dat ik in een rondeke moet draaien. Die hondjes in 't circus moeten dat ook doen. Er zal veel volk komen zien, maar 'k zal hem eens een loer draaien, zie. Weet hij ook eens wat draaien is. 'k Zit er sterk over na te denken om nog eens in zijn nek te springen, zo op 't onverwachts. Als hij aan 't knikkebollen is voor den tv. 't Kan goed zijn dat hij met zijne kop tegen 't plafond plakt, maar hij leeft toch al in hogere sferen. 'k Zie het al voor m'n kattenogen, 't zal een serieuze knal geven. Is ie gelijk met beide voetjes terug op de grond, weliswaar met een pijnlijke buil op zijne knikker, maar 't zal hem leren hé? Voor wat hoort wat, zei m'n overgrootkat en die kan het weten want die heeft nog meegespeeld in de Aristokatten. Zo beweert hij althans. Maar dit terzijde en langs de kant gelaten.
Maar voor de rest valt hij feitelijk wel mee, 'k heb er gene last van, ik mag hier m'n gangetje gaan, heb een propere kattenbak en eten à volonté, als ik maar op m'n gat ga zitten..........

©Musti

Antwoord van 't baasje:

Orde en tucht moet er heersen, ook in een kattenbestaan. En wat is er mis mee, dat ge kunstjes leert? Ik vertoon m'n kunstjes al sedert ik geboren ben. En 'k ben nog bezig hé? En daarbij, als nieuw lid van m'n beperkt gezinnetje, moet ge u aanpassen aan de normen en waarden, die gelden ten huize GoNo. Tussen haakjes, wanneer gaat ge eindelijk eens leren rondekes te draaien..........?

Uw teerbeminde baasje.

Vrouwe Justitia is blind en doof......

Gerechterlijke dwaling?

De klok, in de gang, tikt verder zonder zich van de tijd iets aan te trekken. Ze is vuil, het glas is bijna ondoorzichtig en er hangen spinnewebben aan.
Hij zit te wachten, rookt een sigaret en houdt de klok angstvallig in 't oog. Het getik werkt hem op de zenuwen, dag na dag, nacht na nacht. Hoe kan hij in hemelsnaam z'n memoires afwerken, met dat eeuwige getiktak?
Straks komt de padre op visite, hij kijkt er naar uit. 't Zijn altijd vrolijke gesprekken met die man, maar in z'n binnenste weet hij dat het vanavond anders zal zijn.........
Hij steekt de zoveelste sigaret op en denkt sarcastisch en een tikje ironisch, dat roken de gezondheid kan schaden. Er zijn andere dingen die nog meer schaden, komt hij tot de conclussie. Hij gaat zitten aan z'n tafeltje en probeert zich te concentreren. Zelfs de muze heeft hem in de steek gelaten. Hij krijgt geen letter op papier, laat staan een komma of een punt.
Hij is nog redelijk jong en ziet er verzorgd uit. Daar heeft hij altijd op gelet, dat zei z'n mama steeds opnieuw. “ Jongen, ge moet u goed verzorgen!” zei ze. Z'n leven was niet het leven die z'n ouders voor ogen hadden, maar hij was een kei in z'n vak. Vondt hijzelf. Beenhouwer is toch een respectabel beroep of niet?
De padre is weg, z'n avondmaal staat onaangeroerd op z'n tafeltje. 't Is stil in de gang, buiten het voortdurende getik van de klok die langzaam maar zeker de uren naar de geschiedenis verwijst. Zijn geschiedenis, die geboekstaafd zal staan in de annalen van de misdaad.
Hij begint te huilen van onmacht, slaat met z'n hoofd tegen de muur, roept luidkeels dat hij onschuldig is. Hij bidt tot God, smeekt op z'n knieën, maar zelfs God laat hem in de steek.
Ze zijn hem komen halen om kwart voor drie, in 't holst van de nacht, z'n laatste wandeling...........
Het vonnis werd voltrokken, gerechtigheid is geschied, de wereld kan opgelucht ademen. Een mens werd opgehangen en z'n laatste gedachten waren: “Eindelijk vrij”.
Een seriemoordenaar loopt door de nachtelijke straten, op zoek naar een gemakkelijke
prooi. Te gek, denkt hij. Een onschuldige opgeknoopt in mijn plaats. Te gek. Bijna deed hij een danspasje, maar hij mag niet opvallen. Nu nog niet, later misschien als hij wereldberoemd is en genoeg heeft van z'n kat-en muisspelletje met de politie en de pers.
Een koppeltje komt uit de bioscoop, hand in hand, lachend en elkaar zoenend. Hij besluipt hen, in z'n hand een vlijmscherp mes waarmee hij vroeger de varkens keelde.
Hij haat die vrijende jeugd en het mes snijdt met een fikse haal..........

©GoNo

Niet plooien hé?

Niet plooien........

Vooruit, vooruit, laat het vooruitgaan
hebt ge nu nog uw werk niet gedaan
sjonge, wat zijt ge toch een trage vent
aan u verdien ik helemaal geen cent

maar doe nu toch in godsnaam voort
of hebt ge me niet verstaan of gehoord
'k betaal je niet om hier te slabakken
en zeker niet om hier te liggen luilakken

tijd kost geld, verdomd kalf dat ge zijt
straks kelderen m'n aandelen in geen tijd
ge moogt blij zijn met 't werk dat ik je geef
want uw poten staan een beetje krom en scheef

sta daar zo stom niet te kijken, debiele tist
ge zijt de nagel aan m'n eiken doodskist
ze moesten u castreren, koken en vierendelen
' t zou me nog niet eens iets kunnen schelen

toen kwam plots m'n temperament boven
een keiharde mep deden z'n lippen kloven
als toemaatje stak ik m'n vingers in z'n ogen
ha nee, ik kende plots geen enkel mededogen

't zal hem leren mij zo diep te krenken
hij zal zich de volgende keer wel bedenken
als hij het woord tot GoNo de dichter richt
ik ben een stier die voor niemand zwicht.........

©GoNo

Zagen is ongezond........

Zagen is ongezond ........

Naar 't schijnt is roken ongezond
krijg je er rimpels van op je kont
en een verlepte appelsienenhuid
een neus als een betterfoodbeschuit

je longen zien zo zwart als roet
je kucht en zucht omdat het moet
een rochel hier en een slijmpje daar
we hebben het dik voor mekaar

maar 't eerste wat ik doe bij 't ontwaken
is m'n teer-geliefde sigaretje aanraken
dat beetje nicotine, daar hou ik 's morgens van
en de gedachte aan m'n lief, wat een leven man

laat ze maar staan zagen
en mij steeds beklagen
't kerkhof ligt vol van gezonde kwieten
'k zal wel van m'n sigaretje genieten.........

©GoNo

Eén kleine traan........

Eén kleine traan.......

Ze zat op haar stoel, turend over haar ziekenkasbrilletje. Vandaag was het zondag, dan kwamen de kinderen op bezoek. Dat was al jaren zo en ze keek er telkens naar uit. Ze had er maar twee, een jongen en een meisje. Een koningswens dus. Ze was fier op haar kinderen, ze hadden het ver geschopt in 't leven. Verder dan ik, dacht ze.
Ze was een beetje bijziende, dat kwam door haar gezegende leeftijd ,en kon haar kleine polshorloge nog nauwelijks lezen. Had ze nog gekregen van haar baas, toen ze krom van de reuma na bijna vijftig jaar trouwe dienst, moest stoppen met werken.
Ach, de jaren hadden haar niet gespaard en haren vent evenmin. Ze had hem leren kennen op de dorpskermis en was gevallen voor z'n charmante gladde praatjes, waarmee hij menig meisje het hoofd op hol bracht.
't Was liefde op 't eerste zicht en ge weet hoe dat gaat hé? Van 't één kwam 't ander en in de kortste keren was ze zwanger van die prietpraatverkoper. In die tijd was meneer pastoor nog den baas in de parochie en een ongehuwde moeder paste helemaal niet in het plaatje van de diepgelovige gemeenschap. Er zat niets anders op dan te trouwen en zo gebeurde ook. 't Was een mooi feest, herinnerde ze zich, spijtig dat ze hem betrapte met haar bloedeigen zuster. Maar ze zweeg, omdat ze een kind van hem verwachtte en het zou wel beteren als ze bevallen was.
Het beterde niet, het ging van kwaad tot erger. Hij sloeg als een wildebras om zich heen en ontzag zelfs z'n zoontje niet. Zij ging werken om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Ze nam zelfs haar zoontje mee naar haar werk als dienstbode bij de notaris van 't dorp.
En toen was ze terug in verwachting. Van een meisje deze keer. 't Waren lieve kinderen. Behulpzaam ook. Straks komen ze op bezoek,want 't is zondag en dan komen ze hun mama vertellen wat er die week gebeurd is.........

Uit de “ Gazet van de Kempen”

Gisteren hoorden de buren verschillende schoten. Ongerust, omdat het bij de familie F. was, verwittigden ze de politie. De man Robert F. was zeker geen onbekende bij de politie, gezien zijn baldadige verleden en de verschillende tussenkomsten van de politie. Onlangs was hem de straat en het huis ontzegd door de Vrederechter.
Toen de politie binnenviel in de woning vonden ze de kinderen A. en T. dood in hun bedje. Afgemaakt met een jachtgeweer. Na een grondige controle heeft men hun vader gevonden in de schuur. Opgehangen aan een dwarsbalk. Het zoveelste gezinsdrama in de streek.

Wat bleven ze toch lang weg, er zou toch niets gebeurd zijn? Misschien moesten ze nog boodschappen doen of was er één van de kleinkinderen ziek. Ze zouden wel komen, dat deden ze al jaren iedere zondag...........
Het wordt donker buiten en een oud vrouwtje kijkt turend door het vensterraam. Een traan valt op haar gerimpelde handen........

©GoNo

Nienitis......

Nienitis........

Dag dokter, m'n beste vriend
hebt ge uwen kost al verdiend
kan er nog een probleempje bij
'k heb steken in m'n rechterzij

ga zitten, GoNo, dichter van m'n gat
't is lang geleden dat ge iets hebt gehad
'k lees alle dagen uwen geschreven kolder
mankeerde gij een vijs op uwen zolder?

een beetje respect voor m'n geschrijf
als ge wilt dat ik hier nog wat verblijf
ik kom hier om een deskundig advies
'k peins dat ik beter een and're dokter kies

na een uitgebreid en grondig onderzoek
het raadplegen van een geneeskundig boek
was zijn verdict ,op 't randje van theatraal
'k lijd aan een vergevorderde liefdeskwaal......

de enige remedie is zoveel mogelijk kussen
maar er zit zeventig kilometer ertussen
'k kus voorlopig elke dag m'n spiegelbeeld
maar daarmee is m'n kwaal niet geheeld

O Nientje wat doet ge mij toch aan
zie mij hier nu als een onnozelaar staan
ik sta hier m'n eigen te beminnen
maar 'k voel nikske van binnen.........

©GoNo

Bang........

Bang.....

'k Ben bang je nu al te verliezen
nog voor ik je echt heb leren kennen
bang verkeerde dingen te zeggen
niet alles uit te kunnen leggen.......

bang om je hartje te kwetsen
de verkeerde vragen te stellen
te zeggen hoeveel ik van je hou
het muurtje dat ik steeds opbouw........

©GoNo

Daar heb je ze weer........

Daar heb je ze weer.......

Er zijn 2 dingen in m'n leven waar ik niet tegen kan. Dat zijn mensen die hypocriet zijn en mensen die mij om 08:00 uit m'n bed zetten. Als ik dan al eens langer slaap, wil ik ook gerust gelaten worden. 't Is tenslotte zondag voor iedereen. En als je maar gaat slapen om 03:00, omdat je hebt zitten nadenken over een klein foutje in de communicatie met je pas verworven liefde, heb je dat klein beetje rust wel nodig.
Ik dus als de weerlicht uit m'n bed, denkende en hopende dat m'n Nientje aan de deur stond. 't Was een koude douche, ze trokken langs geen kanten op m'n schat. Veel te lelijk en ze waren met drie. De drie koningen in burger, zonder hoge hoed. Bij nader toezien was er een koningin bij, die een beetje weg had van Paola.
“ Goeiemorgen, meneer, storen wij?”
Diezelfde vraag hadden ze me, een paar weken geleden ook al eens gesteld en ze wisten toen al het antwoord.
“ Nee, helemaal niet.'k Ben altijd blij dat ik iemand zie 's morgens vroeg.”verklaarde ik doodleuk.
“ 't Is voor die afspraak, die ge gemaakt hebt met ons?”
“ Afspraak met mij? 'k Kan er mij niets van herinneren, maar 'k heb een ongeval gehad met mijne brommer en sedertdien liggen m'n hersenen wat overhoop hé?”
Mijn hersenen liggen altijd in een knoop, maar dat wisten zij toch niet, vandaar.
“ Wij komen u het Woord Gods verkondigen, een boodschap brengen van Liefde.”
Kijk, dat pakt me, als ze zoiets zeggen. Een boodschap van Liefde, ge moet er maar opkomen. Ik ben altijd nieuwsgierig naar boodschappen die over liefde gaan, zeker nu ik in een prille fase zit van ontluikende liefde voor m'n Nientje. Maar ik lach ook graag en heb het moeilijk om langer dan 5 minuten serieus te blijven. En die minuten waren al lang om.
“ Mogen wij eventjes bovenkomen, want het is toch moeilijk praten zo en we hebben ook nog wat lectuur bij voor u?”
Lectuur voor mij? Waarschijnlijk de Story of den Dag Iedereen, den Playboy zal het wel niet zijn, dacht ik sarcastisch.
“ Moeilijk praten, verstaat ge dan niet wat ik zeg?”
't Zou kunnen, want mijne schat beweert juist hetzelfde, op den duur moet ik het wel geloven. En ik die dacht dat Antwerps universeel was. Op Mars verstaan ze ons , maar in ons eigen benepen landje?
“ Hebt ge een kwartiertje den tijd ?” want ik voelde een onweerstaanbare drang om m'n darmen te ledigen. Ik moest alle moeite doen om m'n billen dichtgeknepen te houden en 'k kan u verzekeren dat ge daar serieus wat krampen aan overhoudt.
“ Een kwartiertje, meneer, kunnen we geen afspraak maken?”
“ Jaja, volgende week, zelfde tijd zeker, 'k zal de wekker zetten” en ik gooide het venster dicht en zette een spurtje in naar het plekje , waar ik doorgaans mediteer.
Ben benieuwd of die bende van Jehova, zondag terug aan m'n deur zullen staan met hun blijde boodschap. Mijn blijde boodschap ligt te spartelen in 't wc, meegezogen in een draaikolk.......
©GoNo

Wie twijfels zaait
moet niet verbaasd zijn
angst te oogsten........

Citaat GoNo

Wolkjes...........

Wolkjes........

'k Loop op wolkjes
sedert ik je zag
je hebt me betoverd
met je lieve lach

m'n hormonen spelen steeds meer op
je naam hamert door m'n dwaze kop
'k lijk wel onder jouw hypnose
maar 'k heb er zelf voor gekozen

'k loop op wolkjes
omdat ik van je hou
weet één ding zeker
'k blijf je altijd trouw

je hebt me laten zien wat liefde is
de reden dat ik je ied're seconde mis
ik hoop dat ik je voor immer mag hou'en
samen, in liefde, een toekomst opbouwen

'k loop op wolkjes
en 't is permanent
mijn lief Nientje
m'n kleine serpent...........

©GoNo

Serpentientje

Serpentientje

Serpentientje, het gladde serpent
was op zoek naar een echte vent
na jaren van het alleen te zijn
vond ze 't leven niet meer fijn

hoe geraak ik aan de ideale man
die mij terug dromen laten kan
die mij doet lachen elke dag weer
want mijn hartje doet zo'n zeer

ze ging ten rade bij de pastoor
maar die had geen luisterend oor
want sedert Eva in 't paradijs
mankeerde hij zowaar een vijs

als ik eens naar een dichter zou gaan
die schrijven veel over 't liefdesbestaan
de dichter nam haar handen in de zijne
en fluisterde zacht:” wordt jij de mijne”?

verdomme, dacht ze spontaan
't is toch nog geen volle maan
denkt die gek dat ik zo maar val
voor de eerste de beste kwal?

als hij niet oppast schop ik in z'n ballen
kan hij hier terstond ter plaatse bevallen
maar toen ze in z'n puppy-ogen zag
kreeg ze voorwaar de slappe lach.......

ze hebben haar weg moeten dragen
de dichter bezoekt haar alle dagen
ze vindt z'n bezoekjes zo heerlijk en fijn
alleen is die dwangbuis een ietske te klein........

©GoNo