Eén kleine traan........

Eén kleine traan.......

Ze zat op haar stoel, turend over haar ziekenkasbrilletje. Vandaag was het zondag, dan kwamen de kinderen op bezoek. Dat was al jaren zo en ze keek er telkens naar uit. Ze had er maar twee, een jongen en een meisje. Een koningswens dus. Ze was fier op haar kinderen, ze hadden het ver geschopt in 't leven. Verder dan ik, dacht ze.
Ze was een beetje bijziende, dat kwam door haar gezegende leeftijd ,en kon haar kleine polshorloge nog nauwelijks lezen. Had ze nog gekregen van haar baas, toen ze krom van de reuma na bijna vijftig jaar trouwe dienst, moest stoppen met werken.
Ach, de jaren hadden haar niet gespaard en haren vent evenmin. Ze had hem leren kennen op de dorpskermis en was gevallen voor z'n charmante gladde praatjes, waarmee hij menig meisje het hoofd op hol bracht.
't Was liefde op 't eerste zicht en ge weet hoe dat gaat hé? Van 't één kwam 't ander en in de kortste keren was ze zwanger van die prietpraatverkoper. In die tijd was meneer pastoor nog den baas in de parochie en een ongehuwde moeder paste helemaal niet in het plaatje van de diepgelovige gemeenschap. Er zat niets anders op dan te trouwen en zo gebeurde ook. 't Was een mooi feest, herinnerde ze zich, spijtig dat ze hem betrapte met haar bloedeigen zuster. Maar ze zweeg, omdat ze een kind van hem verwachtte en het zou wel beteren als ze bevallen was.
Het beterde niet, het ging van kwaad tot erger. Hij sloeg als een wildebras om zich heen en ontzag zelfs z'n zoontje niet. Zij ging werken om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Ze nam zelfs haar zoontje mee naar haar werk als dienstbode bij de notaris van 't dorp.
En toen was ze terug in verwachting. Van een meisje deze keer. 't Waren lieve kinderen. Behulpzaam ook. Straks komen ze op bezoek,want 't is zondag en dan komen ze hun mama vertellen wat er die week gebeurd is.........

Uit de “ Gazet van de Kempen”

Gisteren hoorden de buren verschillende schoten. Ongerust, omdat het bij de familie F. was, verwittigden ze de politie. De man Robert F. was zeker geen onbekende bij de politie, gezien zijn baldadige verleden en de verschillende tussenkomsten van de politie. Onlangs was hem de straat en het huis ontzegd door de Vrederechter.
Toen de politie binnenviel in de woning vonden ze de kinderen A. en T. dood in hun bedje. Afgemaakt met een jachtgeweer. Na een grondige controle heeft men hun vader gevonden in de schuur. Opgehangen aan een dwarsbalk. Het zoveelste gezinsdrama in de streek.

Wat bleven ze toch lang weg, er zou toch niets gebeurd zijn? Misschien moesten ze nog boodschappen doen of was er één van de kleinkinderen ziek. Ze zouden wel komen, dat deden ze al jaren iedere zondag...........
Het wordt donker buiten en een oud vrouwtje kijkt turend door het vensterraam. Een traan valt op haar gerimpelde handen........

©GoNo