Zoektocht naar een vrouw........
Zoektocht naar een vrouw…….
Hij had er een paar uren over geslapen. Een diepe, verkwikkende slaap. Geholpen door een slaappilletje. Hij moest oppassen dat hij niet te afhankelijk werd van die chemische rotzooi. En zat hij in ‘t zelfde schuitje als die fameuze dr. Lecompte. Die ging duizend jaar worden en slikte alle dagen een halve kilo vitaminepillen. ’t Heeft hem blijkbaar niet veel geholpen, want hij mag duizend jaar onder de zoden vertoeven. Het eeuwige leven, iedereen wil eeuwig leven hé? Moest dat kunnen, zouden we hier met 12 miljard op dezen bol rondlopen. En zouden we een goeiedag kunnen zeggen tegen al die historische figuren, die onze planeet mede naar de verdoemenis geholpen hebben.
’t Zou wel wat geven om die allemaal voor de rechtbank te dagen. De doodstraf dient tot niets , want we hebben het eeuwig leven. Levenslange opsluiting zou een hele andere dimensie krijgen. Al die grote en kleine dictatortjes op een eiland verbannen, kunnen ze elkaar daar de kop inslaan. Wat ook niet zou helpen, want ze hebben het eeuwige leven!
Maar daar ging het niet over.
Hij heeft alles nog eens op een rijtje gezet. Waarom zou hij z’n tijd en energie nog steken in iemand die toch niet van hem hield? Er waren andere prioriteiten, in de tijd die hem nog restte. Z’n kleinkinderen zien opgroeien, was er ene van. Misschien wel de leukste. Een papegaai kopen en hem de onnozelste dingen leren zeggen, leek hem ook wel een optie. Had hij ’s avonds tenminste iemand om tegen te spreken, want z’n kat kende alleen de taal van de etensbak. Z’n rouwperiode was duidelijk voorbij, nu hij de beslissing genomen had. Zo was hij, hij kon plots de knoop doorhakken en dan was er geen weg meer terug. Hij zou vanaf nu antwoorden op alle mails, hem gestuurd door vrouwen, die ook op zoek waren naar het grote geluk. Misschien zit er wel eentje tussen die hem neemt zoals hij is.
Maar z’n criteria blijft hetzelfde: ze moest kunnen lachen, van literatuur houden en niets tegen een verstokte roker hebben. Op naar andere en betere tijden. Hij voelde zich als herboren, Niet meer zitten kniezen en treuren, da’s voor oude mannekes in ’t rusthuis.
En zo ging de grote schrijver en dichter, naar de tweede episode in z’n zoektocht naar de vrouw van z’n leven…….
©GoNo
Hij had er een paar uren over geslapen. Een diepe, verkwikkende slaap. Geholpen door een slaappilletje. Hij moest oppassen dat hij niet te afhankelijk werd van die chemische rotzooi. En zat hij in ‘t zelfde schuitje als die fameuze dr. Lecompte. Die ging duizend jaar worden en slikte alle dagen een halve kilo vitaminepillen. ’t Heeft hem blijkbaar niet veel geholpen, want hij mag duizend jaar onder de zoden vertoeven. Het eeuwige leven, iedereen wil eeuwig leven hé? Moest dat kunnen, zouden we hier met 12 miljard op dezen bol rondlopen. En zouden we een goeiedag kunnen zeggen tegen al die historische figuren, die onze planeet mede naar de verdoemenis geholpen hebben.
’t Zou wel wat geven om die allemaal voor de rechtbank te dagen. De doodstraf dient tot niets , want we hebben het eeuwig leven. Levenslange opsluiting zou een hele andere dimensie krijgen. Al die grote en kleine dictatortjes op een eiland verbannen, kunnen ze elkaar daar de kop inslaan. Wat ook niet zou helpen, want ze hebben het eeuwige leven!
Maar daar ging het niet over.
Hij heeft alles nog eens op een rijtje gezet. Waarom zou hij z’n tijd en energie nog steken in iemand die toch niet van hem hield? Er waren andere prioriteiten, in de tijd die hem nog restte. Z’n kleinkinderen zien opgroeien, was er ene van. Misschien wel de leukste. Een papegaai kopen en hem de onnozelste dingen leren zeggen, leek hem ook wel een optie. Had hij ’s avonds tenminste iemand om tegen te spreken, want z’n kat kende alleen de taal van de etensbak. Z’n rouwperiode was duidelijk voorbij, nu hij de beslissing genomen had. Zo was hij, hij kon plots de knoop doorhakken en dan was er geen weg meer terug. Hij zou vanaf nu antwoorden op alle mails, hem gestuurd door vrouwen, die ook op zoek waren naar het grote geluk. Misschien zit er wel eentje tussen die hem neemt zoals hij is.
Maar z’n criteria blijft hetzelfde: ze moest kunnen lachen, van literatuur houden en niets tegen een verstokte roker hebben. Op naar andere en betere tijden. Hij voelde zich als herboren, Niet meer zitten kniezen en treuren, da’s voor oude mannekes in ’t rusthuis.
En zo ging de grote schrijver en dichter, naar de tweede episode in z’n zoektocht naar de vrouw van z’n leven…….
©GoNo
gepost door GoNo | 07:59
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage