GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

donderdag 17 januari 2008

Moet er nog kat zijn.......?

Moet er nog kat zijn?

Die kat van mij is te gek om los te lopen. Komt dat door haar baasje, die even gek is als zij? Of spelen haar hormonen haar parten? Wie zal het zeggen hé?
Om 04:00 begint ze te crossen door m’n living, om vervolgens met een scherpe bocht te verdwijnen in de logeerkamer. Aan hetzelfde tempo vliegt ze over m’n bed heen, richting vensterbank, waar ze eventjes uitrust en op adem komt. Om dan opnieuw haar zelf uitgedachte parcours af te leggen.
Resultaat bompa GoNo is wakker en zal wakker blijven. Op bevel van m’n kat.
Een betere wekker bestaat niet, volgens mij zitten er Duracellbatterijen in die kat. Ik sta op, maak m’n Senseooke klaar, steek m’n sigaretje op en ga effekes zitten op m’n zetel om wat te bekomen.
Musti, m’n onovertroffen kat, is schijnbaar niet akkoord met de rust die er heerst ten huize GoNo en zet de aanval totaal onverwacht in. Onverwacht, omdat ik nog niet goed wakker ben. Ik schrik mij een bult, laat m’n sigaret vallen, die onder de zetel rolt……
A la bonheur, ik op handen, knieën en voeten op zoek naar m’n sigaret, kwestie van het eventuele brandgevaar in de kiem te smoren. Niet te vinden. Zit niks anders op om m’n zetels te verslepen en dat om vier uur in de morgen. Ge moet eens proberen om een salon te verslepen in stilte. Dat gaat dus niet hé?
Enfin, sigaretje gevonden, zaak opgelost en verticaal geklasseerd. Spijtig van m’n laminaat en die verbrande plek, maar m’n zetels staan er op en niemand kan het zien.
’t Moet zijn dat m’n kat zelf geschrokken is van de ravage die ze aangericht heeft want ze komt vleien om terug in m’n gratie te staan. Wat haar een sermoen oplevert, die op een spreekstoel niet mis zou staan. ‘k Heb m’n roeping gemist, ‘k moest pastoor geworden zijn. M’n kerk had alle dagen vol gezeten, al was het maar om de laatste nieuwtjes te horen over m’n kat.
Eindelijk is de rust weer gekeerd en kan ik genieten van de ochtendlijke stilte.
Heerlijk, zo’n geurende koffie ’s morgens vroeg. Begint dat kattegejank opnieuw, deze keer is het voor haar eten. Ze kan wachten, wat denkt die kat wel? Ik mag dan wel een actieve 50plusser zijn, maar m’n benen vanonder m’n gat lopen doe ik niet, voor niemand , ook niet voor madame Musti.
‘k Heb veel goesting om de zetel op te heffen en haar eten eronder te zetten, eens kijken of ze het ook zo leuk vindt om alles te moeten verslepen van ’s morgensvroeg.
Maar ik wil het risico niet lopen, dat ze uit pure razernij, m’n kot en aanpalende woningen afbreekt.
Ach, ’t is een lieve schat ons Musti. Ze komt me troosten als ik in de put zit, wat ik nooit verwacht had, wil nog steeds geen rondekes draaien, en is het enige gezelschap dat ik ’s avonds heb. De avonden duren dubbel zo lang en ‘k ben al blij dat die kat wat leven in de brouwerij brengt. Ik heb er al aan gedacht om een nest muizen los te laten, zodat haar jachtinstinct opgewekt wordt. Maar ik vermoed dat die kat het op een akkoordje zou gooien om samen met die muizen m’n leven zuur te maken………
Moet er nog kat zijn?

©GoNo

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage