GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

zondag 13 januari 2008

Liefde is...........

Liefde is…….geen wrok koesteren.


’t Leven kan soms raar gaan, ’t leven maakt soms bokkesprongen waar een mens kop noch staart aan krijgt. De ene moment ben je gelukkig en ben je King of the World. De andere moment is het of de hemel op je hoofd valt. Zijn schat, waarvan hij dacht dat ze de vrouw van z’n leven was, melde hem zojuist via e-mail dat het over en uit is. Finito, amen.
Hij is overdonderd, triestig, melancholiek en nog zo van die dingen. Toch verwijt hij haar niets. De liefde kwam schijnbaar alleen maar van zijn kant. Bij haar was het meer genegenheid. Voor hem een warme genegenheid, hij heeft er zich in gekoesterd. God ,wat hebben zij op die korte tijd wat afgelachen, hij is er haar dankbaar voor.
Hij wist dat hij zich geen illussies moest maken, maar tegen beter weten in, hoopte hij zo hevig op een beetje liefde.
Verlangde hij zo naar een warm en veilig nest, waar iemand op je wacht die van je houdt.
’t Heeft niet mogen zijn, z’n verdriet zal wel over gaan, misschien ligt het aan hem en loopt hij steeds te hard van stapel hé? Maar wat is er mooier dan te dromen van een gelukkige toekomst? Van samen oud te worden, samen zoveel nog te kunnen doen, samen voor één keertje echt te leven?
Hij zit nu naar buiten te turen, haar naam zal hij nu maar verwijderen op z’n vensterraam.
De nacht is donker, z’n gemoed ook en hij vecht tegen z’n tranen. Een hopeloos gevecht.
Straks zal hij ontwaken en zal hij alles maar gedroomd hebben. Dat denkt hij, maar in z’n binnenste weet hij wel beter. Hij zal zich terugtrekken achter z’n zelfgebouwde muurtje en voor lange tijd niemand nog toelaten in z’n schijnwereldje.
De dagen zullen elkaar opvolgen, tot er een einde komt aan z’n lijden en droefnis. Alles zal dan pietluttig lijken in de context van z’n vergankelijke bestaan. En hij zal eens goed lachen en niet willen dat er iemand een traan om hem laat.
Toen zijn tranen opgedroogd waren, gooide hij de sleutel van z’n hart weg………opdat er niemand zou kunnen raken aan de herinneringen die hij opgeborgen had.

©GoNo

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage