Randgeval........

Een geval van randdebiliteit……


Rukwinden en regen, de goden hebben iets tegen mij vandaag. Een bus die te laat is, maar dat zijn we ondertussen al gewoon. Een nieuwe tram&buskaart gisteren gekocht, die ik maar niet kan vinden en een chauffeur die vraagt of het nog lang gaat duren.
Meer moet dat niet zijn om m’n humeur wat op te peppen. Achter mij twee ouden van dagen, die staan te trappelen van ongeduld om hun pasverworven gratis abonnement te laten zien en ge hebt alle ingrediënten om mij nog wat zenuwachtiger te maken dan ik al ben. Vroeger zou ik dat met de mantel der liefde bedekt hebben, maar ik ben mijne mantel en m’n liefde kwijt. Tramkaart niet gevonden, al m’n kleingeld bijéén gescharreld, want ‘k zag het niet zitten om te voet naar Hoboken te gaan hé? ’t Wordt tijd dat ze Bancontact installeren op tram & bus. En dan m’n pincode vergeten, wat ook een grap zou zijn of stel je voor dat er niks meer op m’n rekening staat……
Ik dacht eventjes te vragen of ik met maaltijdchecks mocht betalen, maar ’t klonk mij absurd in de oren. Maar ik kwam er met m’n kleingeld en zolang duurde het nu ook weer niet. Koppeltje met gratis abonnement mag rechtstaan, zitten is waarschijnlijk niet inbegrepen in het abonnement. In mijn ticketje ook niet. Schoolgaande jeugd vertikt het om werkende en ouden van dagen te laten zitten. Zullen moe zijn van ’t studeren en aan hunne gsm te hangen.
Ik vang met flarden het verdoken gesprek op van die twee oudjes……
“ ‘k Peins dat die bij de broeders zit”.
“ ‘k Zen d’er zeker van, da ziede toch?”
“ Die mankeren allemaal iets, zitten eerst aan de drugs of ’t zijn alcholiekers en wij maar betalen.”
“ Te lui om te gaan werken, wa komedie spelen en trekken van de ziekenkas !”
Ik dacht er sterk over na om hen van repliek te dienen, maar ze hadden hun oordeel al geveld. In plaats daarvan begon ik vervaarlijk met m’n ogen te rollen en scheve bekken te trekken alsof ik een tic had. Het vrouwtje bekeek me, overtuigd van haar gelijk dat ik in ’t zothuis zat.
“ Zie nu, en dat zo’n gasten alleen buiten mogen, ge weet toch niet voor wat ze daarbinnen zitten?”
Busje komt zo en deze bus stopte aan z’n halte. Plaatsjes komen vrij en oudjes kunnen gaan zitten. En ik, aangezien ik toch al de titel van randdebiel gekregen heb, ga mij lekker vasthouden aan de voorziene stang. Pal aan hun zitplaatsen. Stangen genoeg, maar ik hield van die mensen, vandaar hé. Ze bekeken me met ogen die elk moment uit hun kassen konden rollen, ware het niet dat hun brilleglazen in de weg zaten. Als ik nu een scheet zou moeten laten, zouden ze waarschijnlijk ter plaatse een beroerte krijgen. Denkende dat het een aanslag was van zo’n debiele gek, die alleen mag los lopen.
‘k Had pech, ‘k moest er gene laten…….tot meerdere eer en glorie van m’n proper slipje.
“ Zeg, we gaan hier afstappen, da klein stukske kunnen we wel te voet doen, zo ver is het niet meer”.
’t Regent buiten; rukwinden van 100 km per uur, een gratis abonnement en toch stappen ze af .Zie ik er dan zo gevaarlijk uit ? Ineens twee plaatsen vrij, ik installeer mij en denk: daar moet ik een verhaaltje over schrijven…….
Morgen probeer ik het terug, kan ik lekker zitten hé?

©GoNo