Namen zeggen alles........(1)

Namen zeggen alles…..(1)

“ Ha, wie we daar hebben, den Tony met zijne spruit!”
“ Dag, Jean, en hoe is het met uwen kleine?”
“ Goed, heel goed, hij eet goed, slaapt goed, laat op tijd z’n boerke en begint al te brabbelen.”
“ Allé, zo vroeg al?”
“ Ja, ’t is ne rappe, dat heeft ‘em van z’n vader hé?”
“ Hoedat, ‘k dacht dat gij de vader waart?”
“ Natuurlijk ben ik de vader? Wie anders ?”
“ ’t Was maar een grapke hé?”
“ Feitelijk, nu ge dat zo zegt, begin ik toch te twijfelen zulle, als ge er negen maanden aftrekt, zat ik die periode voor m’n werk in ’t buitenland……”
Kleine is twee maanden te vroeg geboren, maar daar staat hij niet bij stil. Wat een buurman.
“ Zeg Jean, komt gij hier veel wandelen op ’t kerkhof?”
“ Bijna elke week hé, ons ma ligt hier begraven en die kleine moet toch weten wie z’n bomma is.”
“ Ge kunt misschien die kleine ook eens laten kennismaken met die tienduizend anderen die hier liggen, kwestie van hem te leren wie er zoal geleefd heeft in Antwerpen hé?”
“ Zeg Tony, waarom komt gij hier?”
“ ’t Zelfde als gij, ons ma ligt hier ook, we komen er juist van…..”
Schijnbaar zijn er alleen maar moeders gestorven, ik dacht dat de vrouwen het sterke geslacht waren. Of is dat ook al veranderd?
Ik draai mij om en dan pas herkennen ze mij, de wereldberoemde dichter uit Hoboken.
“ Hierzie, wie we daar hebben, de literaire aanwinst van de eeuw.”
“ Dag Tony, dag Jean, welkom op mijne hof, in dit geval kerkhof, de kerk moeten ze nog bouwen, maar ’t komt in orde, zeker weten hé?”
“ Proficiat met uw kleinkind bompa GoNo!”
“ En hoe heet het en wat is het ?”
“ ’t Heet Kyra en ’t is een meisje……”
“ Kyra, is dat geen merk van een stofzuiger of zoiets?”
“ Onnozelaar, ’t is de godin van de verdwaalde schapen, die denken dat ze plezant zijn.”
“ Hebben die ook al een godin?”
“ Ja, als ge twee onnozelaars bij elkaar krijgt, dan wordt er een godin bijgezet, om ze in ’t oog te houden!”
“ Die GoNo toch, altijd lachen, altijd lachen……”
‘k Had het nochtans niet als lacherke bedoeld, maar ze zijn niet van de snuggersten, God vergeve hen, die laten ze zo wel binnen in den hemel. Uit compassie.
“ Moet ge onze kroost eens niet zien?”, vragen ze bijna tegelijkertijd.
“ Jazeker, ‘k dacht al dat ik een besmettelijke ziekte had hé?”
“ Kijk nu, is ’t een meisje?”
“ Nee, een jongen, Dylan is z’n naam.”
“ Dylan? Is dat geen merk van één of ander wasproduct?”
De twijfel sloop in z’n ogen, want als schrijver annex dichter, kende ik meer van namen dan hij. Zo dacht hij toch. Van Bob Dylan had hij blijkbaar nog nooit gehoord.
“ Zeg Tony, gij werkt toch bij een zeepfabrikant, is Dylan een merk?”
“ Jean, kroket, ’t is Silan en de GoNo is er u aan 't doorsleuren hé?”
“ Ikke, ‘k zou niet durven, Jean, ‘k zou niet durven en ’t is inderdaad Silan, maar in den Aldi heet dat Dilan…..”

©GoNo