Wat u niet zult lezen in KaDéke nr3.......

Wat u niet zult lezen in KaDé nr 3……

Interview met KD-bak nr 001.

 

“ Zo, mijn beste KD, ik ga u een interviewke afnemen en u eventjes in de kijker plaatsen.”

“ U doet maar, ik sta hier toch maar te staan hé?”

“ Vertel eens, hoe is het allemaal begonnen ?”

“ ’t Is feitelijk begonnen met een wals……”

“ Een wals, verklaar u nader, want m’n lezerspubliek wil alles weten hé?”

“ Eerst was ik een doordeweekse dikke metalen plaat, tot ze mij gewalst hebben, ‘k moet zeggen een Montignac-dieet is klein bier tegenover wat ze mij geflikt hebben…..”

“ Deed het dan pijn?”

“ Pijn? Ze moesten u eens walsen, want ge zijt precies een beetje te dik hé?”

“ Niet persoonlijk worden, KD-ke, daar houden we hier niet van !”

“ Okidoki, ’t was off the record hé?”

“ Toen hebben ze me met antiroest geverfd, en dan in het rood gespoten, een paar stickers op m’n lijf en klaar was Kees of Jan of wie dan ook hé?”

“ En nu staat ge hier in weer en wind, te wachten op kledij ?”

“ Ja, wat dacht je, anders zou ik geen kledingbak zijn, ik vreet niets anders en als m’n buikje vol is, komen ze me leegmaken.”

“ En wanneer is je buik vol?”

“ Als er zo’n kleine 250 kg in zit, zoals bij u, zo te zien?”

“ Daar gaan we weer, niet te persoonlijk worden of ik zorg dat je bij het schroot terechtkomt hé……”

“ ’t Is al goed, ’t is al goed, meneer de reporter…..”

“ Weet je wat ik zo spijtig vind, reporterke?”

“ Zeg het aan m’n lezers, zo ik die al heb…..”

“ Dat ik m’n eigen familie nooit zie, voor ’t personeel doen ze een schoolreis, met de nadruk op school, en ieder jaar een BBQ, maar voor ons- de KD-bakken, doen ze niets.”

“ Da’s waar KD-001, ze zouden u en uw collega’s ook eens in de bloemetjes mogen zetten. Misschien zouden ze eens stickers met bloemetjes op uwen bak moeten plakken. Want al dat rood, ’t is precies een reclamebak van de Spa. Tiens dat doet er mij aan denken, dat die kledingbakken perfect zouden verhuurd kunnen worden als reclamepanelen. Moet ik eens over praten met de nieuwe directie en aanverwanten. Ge moet er maar opkomen hé?”

“ Zijt ge uw eigen aan ’t interviewen, of zijt ge een monoloogske aan ’t afsteken, reporter van ’t zevende knoopsgat?”

“ Hebt ge nog vragen KD-001?”

“ Ja, wie wordt er in nummerke 4 een interviewke afgenomen ? Ik zou die van de routing pakken, dat wordt dan een klein interviewke, want ’t is geen grote hé?”

“ Lollig, heel lollig, als ik tijd heb, zal ik eens lachen hé?”

 

“ En meneer Gono, hoe is het allemaal begonnen?”

“ Begonnen, zijn ze al begonnen?”

“ Gono, ik kom voor een interview hé?

“ Ach zo, pak een stoel en blijf staan, awel ’t is begonnen op 3 oktober 2006 en snurk, snurk pffffttttt, zzzzzzzz………….

 

©GoNo

Langzaam dooft het licht.......

Langzaam dooft het licht…….

 

Ik ben klaar met m’n gedachten

‘k hoef niet langer nog te wachten

als de dageraad z’n opsmuk zal beginnen

zal het stil zijn hier van binnen…….

 

Ik speel met die somb’re gedachten

ik kan de eenzaamheid niet meer aan

en zij die zoveel met me lachten

hebben me waarschijnlijk nooit verstaan

 

Ik voel m’n hart nog kloppen

het bonkt en gaat wild te keer

vroeg of laat zal het stoppen

een overdosis pillen, zonder meer

 

Zachtjes wegglijden in het donk’re niets

denkend aan m’n eerste kinderfiets

dromend van tijden van weleer

sterven doet echt geen zeer……..

 

Ik heb genoeg gezien van die bende

laat de kelk nu maar voorbij gaan

m’n leven is één grote ellende

waaraan ik niet langer kan weerstaan

 

‘k Voel me triestig, een beetje verward

‘k zeg met pijn in m’n hart

vaarwel aan m’n kinderen, het ga jullie goed

jullie blijven m’n vlees en m’n bloed……

 

©GoNo

 

 

 

Verbitterd als hij was.......

 

 

 

 Verbitterd als hij was……

 

 

Een man zocht achter de ware

maar vondt haar nergens niet

hij kon het zelf niet verklaren

steeds dat kluitje in het riet…….

 

Verbitterd als hij was en nog is

de nachten waren toch zo lang

eenzaamheid, als ‘k me niet vergis

maakten hem ontzettend bang

 

Hij was moe van altijd te zoeken

naar die ene hooibergnaald

kende liefde alleen uit de boeken

verloren, compleet verdwaald

 

De weg leek hem eindeloos

maakte hem zo sarcastisch als wat

gelukkig zijn, is toch zo broos

’t is als een onbeschreven blad…..

 

Hij had de moed opgegeven

om ooit nog gelukkig te zijn

de verbittering in z’n leven

zou voortaan z’n partner zijn

 

Diep in z’n hart, wist hij ook wel

’t brengt geen zoden aan de dijk

de verliezer in dit dramatisch spel

zakte verder weg, in ’t stinkend slijk…..

 

Sommige vrouwen willen analyseren

hoe iemand in elkaar zou kunnen steken

ze zouden beter vooral eerst eens leren

wat liefde is, voor ze beginnen te preken…..

 

©GoNo

Eenvoudig simpel......

Eenvoudig simpel……

 

 

Zo eenvoudig, zo simpel

zo heel gewoontjes

zo mooi als de mees en de pimpel

die eten van

de sperzieboontjes.......

 

zo krachtig, zo wonderlijk

zo ongeëvenaard

zo mooi als de zwaluw

die thuiskomt

met gespleten staart……

 

zo groen, zo natuurlijk

zo luchtig blauw

zo mooi als de karekiet

die zingt, zingt

z’n liefdeslied…….

 

zo eenvoudig, zo simpel

zo is de natuur

’t is als de vlag en de wimpel

bespeelt door de wind

in ’t avond-uur…….

 

©GoNo

 

 

Treurig zijn m'n gedachten..........

Treurig zijn m’n gedachten…….

 

 

Ik was een slingeraap

zo werd mij vroeger gezegd

recht voor m’n raap

bedoelden ze dat slecht …..?

 

ik zou opgroeien tot galgenaas

geen enk’le deugd zat er in mij

‘k vond het stiekem nogal dwaas

‘k had ze wel nog allemaal op een rij……

 

ik was een addergebroed

nee, dat kwam niet goed

ik zou wegrotten in een cel

en voortijdig eindigen in de hel

 

ik was niet waard om te leven

geen liefde krijgen, geen liefde geven

hoe meer slagen ik kreeg

hoe meer ik toen ………zweeg

 

ik leerde met vallen en opstaan

hoe ik hen moest ontwijken

ik lachte hen vierkant uit

anders zou ik toch bezwijken

 

één les is me toen bijgebleven

je kunt honderd keer sterven

maar je hebt maar één leven

een rotleven,

door de wonden die ze kerven

 

ik vecht nog alle dagen

worstel met al m’n vragen

tot wat hebben al die slagen gediend

had ik als kind van 12, dit verdiend ?

 

©GoNo

 

? ? ? ? ? ?

??????????

 

 

 

’t Is donker rondom mij

‘k voel geen liefde

alleen schijnheiligheid

’t is eigen aan deze tijd

 

’t is koud rondom mij

zelfs al schijnt de zon

de warmte van de liefde

als ik die terugbrengen kon……

 

©GoNo

 

 

Tijdloos........

Mensen komen in je leven,

mensen verdwijnen uit je leven

 

vandaag heb je vrienden

morgen zijn het vijanden

vandaag reiken ze je de hand

morgen steken ze een mes in je rug

 

vandaag ben je verliefd

morgen weet je niet meer waarom

vandaag heb je geld zat

morgen ben je alles kwijt

 

vandaag ga je nog werken

morgen sta je aan de dop

vandaag zit ik te typen op m’n pc

morgen is den deurwaarder er weg mee

 

vandaag ben ik nog gezond

morgen vallen de tanden uit m’n mond

vandaag zie ik m’n kleinkinderen

morgen ben ik blind

 

vandaag en morgen, ’t is zo relatief

verleden en heden, ’t vloeit zachtjes in elkaar

zoals de rivier in de grote zee

stroomt de tijd in de eeuwigheid……..

 

©GoNo

Gij mij niet verstaan hé?

Gij mij niet verstaan hé?

Ikke maar niet verstaan

watte moslim misdaan

ikke niet met traditie breken

en hier veel kindjes kweken

 

vrouwke in boerka steken

iedereen al genoeg gekeken

naar m’n mooie Fatima

nie vergeten, zij moslima

 

ikke wil wel terugkeren

maar eerst veel centjes krijgen

gij mij nikske moeten leren

gij beter een beetje zwijgen

 

anders gij zijt grote racist

en ik worde zelfmoordterrorist

ikke dan doen boemendepatat

helft van België liggen dan plat……

 

maar ikke graag hier blijven

gullie hebben schone wijven

daarom ikke brengen familie mee

ziekenkas en ocmw betalen pree……

 

later ikke bouwen huis in de woestijn

inch Allah, meer moet dat niet zijn…..

problemen met hoofddoeken verbleken

vrouwkes allemaal in boerka steken…..

 

ikke nu naar ocmw en ziekenkas

vrouwke doen kokeneten en de was

ikke beetje bidden in de moskee

en dan brengen veel centjes mee…….

 

©GoNo

 

Citaten........... Eeuwigheid

Ik heb me voorgenomen om eeuwig te leven. Tot nu toe gaat dat goed........

De hemel is eeuwig, dus als je een dag later komt, mis je niets.

Miljarden jaren ben ik dood geweest en ik leef nog geen eeuw of het is alweer zo.

Als er geen leven is na de dood, zul je dat nooit weten.

Als er geen eeuwigheid is zijn gelovigen en ongelovigen even ver, ze zullen het geen van tweeën merken

In de verveling beleven we een fragment van de eeuwigheid

Alzheimer........

21/03 Eén op acht babyboomers krijgt ooit Alzheimer

Achttien procent van de babyboomers zal ooit in zijn leven Alzheimer of een andere vorm van dementie ontwikkelen. Dat blijkt uit een door de Amerikaanse media besproken rapport van de Amerikaanse Alzheimer Association.

Op dit ogenblik lijden in de Verenigde Staten naar schatting 5,2 miljoen mensen aan de ziekte van Alzheimer. In 2000 werden 411.000 nieuwe gevallen vastgesteld. Tegen 2010 zal dat opgelopen zijn tot 454.000 en tegen 2050 zullen er per jaar 1 miljoen patiënten bijkomen.

Dat betekent dat één op acht 55-plussers vroeg of laat Alzheimer krijgt. Vrouwen lopen een groter risico dan mannen. Bij 1 op 6 vrouwen en 1 op 10 mannen zal de diagnose ooit worden vastgesteld.

Alzheimer is de meest courante vorm van dementie. De ziekte begint met lichte geheugenproblemen en vertrooidheid, maar leidt tot volledig verlies van intellectuele en sociale vermogens. De aandoening ontstaat omdat het gezond hersenweefsel afgebroken wordt, en is niet te genezen. Medicatie kan enkel de evolutie van de ziekte afremmen. De risicoleeftijd is 65. Dan worden vaak de eerste symptomen vastgesteld.

Uit Gazet van Antwerpen.

 

Als ik het goed begrijp, heb ik dus nog 12 jaar om m’n gedachten op een rijtje te zetten en m’n boek verder af te werken. ’t Moet toch heerlijk zijn, ’s morgens in de spiegel te kijken en je eigen niet meer te herkennen? Je af te vragen : “wie is die vent toch?”. Om nadien te vergeten wat de vraag was? Alles vergeten wat je geleerd hebt? Je verstand op nul en je blik op oneindig? En gewoon vergeten dat je aan het doodgaan bent? Er is dus nog toekomst voor mij, zoals je ziet hé?

 

©GoNo

Smeekbede..........

Smeken doe ik al lang niet meer…….
voor jou doe ik het nog één keer


Hoe jij soms tegen me doet
is zeker niet zoals het moet
moet ik het dan bekopen
dat je relatie is stukgelopen?

‘k neem aan dat je zit te kniezen
maar eens zal je moeten kiezen
misschien ben je de weg voorgoed kwijt
geloof je niet meer in liefde, tot m’n spijt

je wilde me toch beter leren kennen
om aan elkaar te kunnen gewennen
maar ik loop constant tegen een muur
waar zijn de geprekjes van ’t eerste uur ?

probeer eens wat water in je zure wijn
niet iedereen gaat mee in je innerlijke pijn
als je je hart steeds blijft sluiten voor mij
loopt alleen de wrok en haat aan je zij…..

geen enk’le relatie kan overleven
als je blijft in ’t verleden kleven
de toekomst is een beetje nemen en geven
open je kleine hart en je zult opnieuw leven

verschuil je niet langer achter die pijn
wil je wel een echte trouwe partner zijn
een deelgenoot in de liefde en het leed
of is het een spel, om wat hij je aandeed ?

kijk eens diep in je donker hart
zoek het lichtje, voor m’n part
maar wordt terug een warme vrouw
een vrouw om tegen te zeggen :
“ Ik hou van jou !”

©GoNo

Het leven zoals het is........

Het leven zoals het is…….
Ik herinner me de tijd, toen ik ter observatie was in Duffel. In het observatiecentrum van Duffel, toen noemde men dat zo. Ik kwam er terecht in een katholieke omgeving, gerund door nonnen. Ieder kind werd hier geobserveerd en tot op het bot ontleed.
Ik kwam terecht bij Zr. Sulpitia, een moederlijke non. M’n eerste, nogal schromelijke vraag was hoelang ik hier moest blijven. De normale gang van zaken was 3 maanden, was het antwoord. Het was een vreemde wereld voor mij, zelfs al ging het niet zo goed thuis tussen mij en m’n moeder, toch verlangde ik al na de eerste dag naar huis. Ik was weggeplukt uit m’n vertrouwde omgeving, plots waren m’n schoolvriendjes en familieleden verdwenen. Ik kwam in een totaal andere en onbekende wereld voor mij terecht. En ik huilde, meer uit machteloosheid en colère, dat de anderen thuis mochten blijven en ik niet. Zr. Sulpitia probeerde mij te troosten, maar dat moment had ik weinig behoefte aan een non die mij troostte en ik liet het haar ook voelen. Zr. Sulpitia had al vele waterkes doorzwommen, drong niet verder aan en liet me met m’n verdriet alleen. Ik liep er troosteloos bij op de grote speelplaats, wou geen contact en nam me voor om op de kortste keren het hazenpad te kiezen. Van het moment dat ik mij dit voorgenomen had, voelde ik mij al stukken beter. Ik had een doel, ik zou de wijde wereld intrekken.
Foert zeggen aan deze wereld, waarin ik altijd de zondebok was. Waar ik mij verstoten voelde omdat ik mij niet liet doen, hoe klein ik ook was. Waar de grote mensen altijd gelijk hadden, zelfs al deden ze verkeerd.
Alles in “ Ter Elst” , zo heette de instelling, was gebasseerd op discipline, geloof en gehoorzamen. We gingen hier ook naar de klas. Of wat er moest voor doorgaan. Voor mij niet gelaten, want ik wou toch niet meer leren. Want al wat ze zeiden, klopte toch niet met de werkelijkheid. Maar na een week begon ik me aan te passen, uit pure noodzaak weliswaar, maar toch. Ik kon me niet langer afzijdig houden en werd meegesleurd in de dagelijkse routine. Bij Zr. Sulpitia vond ik ook steun, ze was streng maar ook rechtvaardig. En dat beviel me wel. Daarentegen waren er daar een paar opvoeders, die ik met veel plezier, als ik ze nu moest tegenkomen, zelf eens zou laten voelen wat er bedoelt wordt met opvoeding. Maar toen moest ik hun pesterijen ondergaan, wilde ik hen niet nog meer op stang jagen. De enige die een beetje krediet kreeg van mij was die van Plastisch Opvoeding. ’t Was ook de enige die luisterde naar m’n kinderlijke gedichten en mij steunde bij het ontwikkelen van m’n eerste stappen in de schilderkunst. Later zou ik die opgedane kennis gebruiken om getormenteerde schilderijen te maken, waarin ik dacht van m’n ziel bloot te leggen, maar die geen kat begreep. Schilderijen die reddeloos verloren gegaan zijn, omdat ik later van home tot home trok, van gesticht tot gesticht. Misschien zijn ze nu voer voor psychiaters en psychologen in wording.
En hoe stom het ook moge klinken, van het weglopen kwam niets meer in huis. M’n moeder had me komen bezoeken en een horloge meegebracht, een Swatch, di men toendertijd in alle krantenwinkels verkocht. Ik was de koning te rijk, eindelijk een blijk van moederlijke genegenheid. Niets was minder waar. ’t Was de eerste en de laatste keer dat ik haar gezien had in Ter Elst. Toen de andere kinderen naar huis mochten, stond ik verweesd en verlaten op de koer, uur na uur ging voorbij, en m’n moeder kwam me niet halen. Iedereen vertrok en de speelplaats werd stiller en stiller. Zo ook ik. Weer voelde ik me alleen en door iedereen verlaten. De hoop dat alles goed zou komen tussen mij en moeder, vervloog met de avondzon. M’n kinderhart kreeg ferme klappen, en zou dit nooit meer te boven komen………
Wordt vervolgd.
©GoNo

Schrijnend verhaal.........

Een vriendin vertelde mij het volgende verhaal :

In haar straat, aan de overkant, wonen een vader met z’n dochter en haar kind. Dochter is 17 jaar en weet niet eens wie de vader van haar baby is. Kan gebeuren, als ik zo eens zie, hoe de jeugd omgaat met normen en waarden. En ’t gebeurt in de beste huishoudens hé? ’t Zou allemaal nog zo erg niet zijn, moest die baby een liefdevolle thuis hebben. Maar schijnbaar niet. De vader is een dronkelap, die eerst z’n dopgeld opzuipt en nadien aan z’n te betalen rekeningen denkt. Zo ook nu weer. Geld is op, geen probleem, dan maar bij de buren gaan schooien om een fles melk en een brood. Moet kunnen, denken ze en een beetje solidariteit is mooi meegenomen.
Mijn vriendin, die een goede inborst heeft, heeft hen geholpen en er nog toespijs bovenop gedaan. Maar ze was helemaal niet te spreken over het feit dat die vader stomdronken met een baby, die alleen in een dun hemdje gekleed was, aan haar deur stond te lallen.
Geen geld hebben, omdat ge alles opgezopen hebt, tot daar aan toe. Maar een baby verwaarlozen voor het eigen genot, dat loopt de spuigaten uit hé? Ik zou de bevoegde instanties gebeld hebben, om paal en perk te stellen aan zulke praktijken. Doen ze niets, dan schakel ik de pers wel in, ‘k heb daar nog een paar goeie vrienden rondlopen…….
Maar m’n vriendin weet ook van wanten, al heet ze niet Wendy. Ze heeft gedaan wat iedere weldenkende en goedmenende burger moet doen. De instanties inlichten, dus. Ze zijn de baby komen halen en hebben hem geplaatst in een pleeggezin. Hopelijk krijgt die baby daar de warmte, de liefde en de genegenheid waar hij recht op heeft. Het kind zal misschien later een zoektocht beginnen naar z’n ouders, om de juiste toedracht te vernemen waarom het geplaatst is. Of ook niet hé?
Het schijnt dat de elektriciteit bij die vader en z’n dochter afgesloten is. Ze moeten zich nu behelpen met een oplaadkaart. Voorlopig is het behelpen met kaarsen, want geen geld, geen elektriciteit. Spijtig dat er zo’n sociale gevallen bestaan. Ik, persoonlijk, denk dat die mensen dringend professionele hulp nodig hebben, om hun leven terug op het juiste spoor te zetten. Anders loopt die dochter, binnen de kortste keren terug met een baby, de straat af te schuimen, op zoek naar wat eten voor die kleine. Ik veroordeel die dochter niet, maar haar vader wel. Hij had het goede voorbeeld moeten geven, in het belang van z’n dochter, in het belang van z’n kleinkind…….Laat hem desnoods, manu militari, een ontwenningskuur volgen en zet hem terug aan ’t werk. Anders wordt die viscieuze cirkel nooit doorbroken. De gazetten staan al vol genoeg van gezinsdrama’s, en vroeg of laat komt het zo ver. In een dronken bui hé? En dan zal de pers er wel op vliegen, als aasgieren die bloed geroken hebben. Ik wil m’n vriendin hier niet ophemelen, maar ze heeft juist gehandeld, ‘k vraag mij af waarom al die andere buren dat niet gedaan hebben? Leven en laten leven, zeker?

©GoNo

Met dank aan Skippy.

Beugelbekkie.........

Ik stap op de tram en kom midden in een schoolklas terecht. Twintig schoolkinderen, begeleidt door 2 leraressen. Een kakofonie van jewelste, waarbij horen en zien verging.Plaatsen ingenomen door de schoolgaande jeugd, ouderen en zwangere vrouwen mogen blijven rechtstaan, want de jeugd is moe. Ik wring mij door die losgeslagen belhamels, die gene meter opzij gaan, laat staan dat ze hun overvolle boekentassen of wat er moet voor doorgaan, zullen verplaatsen. De laatste meter gedraag ik mij als een bulldozer en gooi ik m’n volle gewicht in de schaal, in dit geval de tram. Op ’t einde van de tram, staan er zo’n drie à vier jongeren, die al aan het oefenen zijn om later hun eigen bende op te richten. Er stapt een joodse vrouw op met aan haar hand een meisje van een jaar of zes. De bende van vier krijgen haar in de smiezen en beginnen haar uit te dagen.
“ Mevrouw, kent gij Hitler?” vraagt er zo’n allochtoontje met een beugelbekkie. Ik denk : wat krijgen we nou……
“ Kent gij Hitler niet?” blijft hij aandringen, waarbij hij twee vingers onder z’n neus zet om aan te geven dat daar een snorreke thuishoort.
Ik zie de paniek in de vrouw haar ogen, ze drukt het meisje dicht tegen zich aan en zoekt een uitweg. Ik kan m’n oren niet geloven en begin er serieus over na te denken, die kleine met z’n grote mond, een draai rond z’n oren te geven? En die drie anderen, die zich zo goed vermaken, met hun domme koppen tegen elkaar te slaan, zodat ze joodse sterren in alle kleuren te zien krijgen. Wij moeten oppassen in wat we zeggen, want anders zijn we racisten en die losgeslagen allochtoonse jeugd, mag hier zomaar een joodse vrouw beledigen?
“ Hey, beugelbekske, zoudt ge uw grote muil niet eens wat dicht houden?” vraag ik beleefd aan diene flapdrol.
“ Ik heb geen muil, een hond heeft een muil” antwoordt ons haantje – de-voorste.
“ Ge hebt inderdaad geen muil, en binnen 2 min ook geen tanden meer als m’n vuist op uwen smikkel zal terecht gekomen zijn”.
“ Pas op hé, want ik steek u omver met mijn mes” zegt die kleine. Ik dacht dat ik het in Keulen hoorde donderen, maar ’t was de tram die zo’n lawaai maakte. Ik kan veel verdragen en ben vergevingsgezind, maar bedreigingen daar krijg ik iets van, zelfs al komen ze uit een kindermond.
“ Manneke, nu moet ge eens goed luisteren hé, en die 2 hersencellen die ge in uw koppeke hebt eens goed gebruiken. Als ge hier binnen de 3 seconden nog staat, gooi ik u met klieken en klakken van de tram. En de deur mag nog dicht zijn.” De daad bij het woord voegende, stap ik in z’n richting, zijn vriendjes opzij duwende.
’t Moet zijn dat één van die juffrouwen het in de gaten gekregen had, dat er iets loos was, want ze kwam vragen wat er scheelde. Ik doe m’n relaas van wat er voorgevallen is.
“ Ach meneer, dat is zo gans de dag hé, en wij mogen niet optreden. Wij moeten zwijgen, want anders krijgen we de inspektie op ons dak. Ge kunt het niet geloven en ’t zijn altijd dezelfden waar ge last meehebt. En als ge ze straft, dan staan hun grote broers u op te wachten na schooltijd of steken ze uw banden plat. Ze zijn de eersten om te roepen dat ze benadeeld worden, maar ’t zijn zelf de grootste racisten die er bestaan.”
Ik moest haar volmondig gelijk geven, na wat ik gezien en gehoord had. De eerste opvoeding begint thuis. Maar als men z’n kinderen maar laat doen en geen controle uitoefent op wat ze buiten uitvreten, hoe kan men dan verwachten dat ze welopgevoede kinderen zijn? Hoe kan men verwachten dat ze respect voor hun medemensen hebben?
Ik vraag me nog steeds af of die kleine een mes op zak had. Ik heb zo’n klein vermoeden van wel. Als ik hem de volgende keer zie, zal ik hem persoonlijk ondersteboven uitschudden tot zelfs zijn beugeltje uit zijne grote bek zal vallen…….

©GoNo

Niets meer te zeggen......

Niets meer te zeggen…….


Wat valt er nog te praten
als je toch niet wilt luisteren
je mag dit huis verlaten
ga maar in je boekjes snuisteren

je denkt dat je alles weet
en boven iedereen staat
maar je bent een scheet
die een stank achter laat

je speelt met m’n hart
verpulvert het geheel
maar voor m’n part
krijg je ook jouw deel

laat me niet lachen met je woorden
die me kwetsend de grond inboorden
ik wil zelfs geen traan meer laten
of heb je dat nog niet in de gaten?

©GoNo

Klaagzang......

Klaagzang
Psalm 1
GoNo Cantate

Er zijn van die momenten
dat alles vierkant draait
veel te weinig centen
de belasting die maar graait
te weinig pree
voor ’n weekendje aan zee
geen geld genoeg
om te zuipen in de kroeg
no money voor al wat ik wil
’t eeuwige liedje van geldtekort
zelfs geen geld voor m’n viagrapil
’t is juist daar dat het schort
maar ‘k mag niet klagen
‘k heb geen vrouw, alleen een kat
geen vrouw die zit te zagen
omdat ze een halve pree heeft gehad
ach, beste lezer en lezeressen
‘k eet al lang niet meer enige delicatesse
’t moet allemaal geweldig goedkoop
want anders gaat m’n portemonnee op de loop…..
‘k zou willen zitten onder een cocosboom
met een negerinneke die mij bedient
maar ‘k weet het, dat ik hardop droom
waar heb ik dat toch verdiend ?


ã GoNo

Reizen om te leren......


Uren in ‘t rond gereden
om haar maar te vinden
tot de Here God gebeden
zonder mij op te winden

daten, ’t is een lijdensweg
als men de weg zo niet kent
elkaar te vinden, zonder pech
als je verloren gereden bent

maar ’t was de moeite waard
heb veel bijgeleerd, echt waar
‘k weet nu waar de Kapelstraat is
altijd rechtdoor, als ik me niet vergis......

aan de hoeken sla je links af
of was het nu rechts, alweer
Hoboken, maakt me ......maf
ik kom hier nooit niet meer

©GoNo

Wachten.......

Wachten.....


Laat me binnen in je bange hartje
Al was het maar voor een kwartje
Geef me de sleutel die past in ’t slot
Ik zal je aanbidden als een god.......

Ik zal je zeker niet verstikken
Laat staan je versmachten
Je moet je wonden nog likken
Dus blijf ik maar wachten........

©GoNo

Moest ik.........

Moest ik......


Moest ik een hen zijn
‘k legde alle dagen een ei
maar ‘k ben een haan
dus persen is er niet bij

moest ik een koe zijn
‘k gaf alle dagen verse melk
maar ‘k ben een stier
dus geen melk voor elk

moest ik een god zijn
‘k veranderde alles op slag
maar ‘k ben een sterveling
die je schenkt z’n gulle lach.......

©GoNo

Tussendoortje........

Tussendoortje.......



Terwij ik hier m’n kippetje met béarnaisesaus zit op te peuzelen, laat ik m’n gedachten eventjes de vrije loop. Ik zit te denken hoe het toch komt, dat men de ene dag z’n geluk wil uitschreeuwen en de andere dag, ergens in een hoekje wil wegkruipen van pure ellende. Huilen en lachen liggen verdomd dicht tegen elkaar; huilen van miserie, maar ook huilen van de slappe lach. ’t Is alletwee huilen en toch een wereld van verschil hé?
M’n leven is een andere wending aan het nemen, in de positieve of de negatieve zin, zal de toekomst moeten uitwijzen. Ik gok op de positieve zin, ‘k zal er in ieder geval alles aan doen om dit te bereiken. Ik weet, mooie liedjes duren niet lang, maar misschien moet ik wel zelf de tekst en muziek schrijven. Een symphonie voor ’t leven, in ’t leven en met ’t leven.
Ik wacht af en kijk met verwondering in m’n ogen, hoe m’n leven verder rolt. ’t Is als in een film, alleen ligt het script en de plot nog niet vast. Er komen personages in m’n leven en er gaan er weg. En ik schrijf een klein stukje mee, terwijl ik de hoofdrol speel in dit stuk. Wordt het een drama of wordt het een verhaal met een happy-end? Ik weet het niet, en misschien wil ik het nog niet weten om mezelf eventuele pijn te besparen. Ik hoop maar één ding dat het scenario nu al niet vastligt en dat ik wat respijt krijg. Misschien wordt het wel een Australische soap, dan zijn we goed bezig hé? In aflevering 5125 zal men pas weten hoe het afloopt met GoNo. Da’s grosso modo binnen een jaartje of vijftien, met al die reclameonderbrekingen.
Er zijn er die morgen zullen vragen over wat ik, in hemelsnaam aan het schrijven ben.’k Zou zeggen, blijven lezen hé?
Of anders: “ u kijkt toch ook?”

©GoNo

Pijn die nooit verdwijnt........

Pijn die nooit verdwijnt........



Ze weet dat het omzeggens niet kan
om wraak te nemen op ied’re vent
uit te halen naar iedere man en dan
’t is voor haar een fluitje van een cent......

haar emoties kan ze nog niet de baas
daarvoor is de pijn nog te voelbaar
al vindt men wat ze doet toch dwaas
’t is een strijd, enkel alleen van haar.......

ze wil wel, maar kan het nog niet
haar leven een nieuwe wending geven
daarvoor heeft ze nog teveel verdriet
en toch heeft ze maar één ..........leven

ergens zit er iemand te wachten
met haar pijn in z’n gedachten
maar de zon is nog niet aan ’t schijnen
eerst moeten die wonden verdwijnen.......

’t is te hopen dat op een dag
ze opstaan mag, met een lach
en dat ze zegt, ’t is voorgoed gedaan
eindelijk zijn m’n wonden dichtgegaan.......

©GoNo

Ze.......

Ze wou toch zo graag opnieuw beginnen, maar ze had bang. Bang om opnieuw gekwetst te worden, bang om haar gevoelens te tonen. Ze had al zoveel relaties achter de rug en ’t was telkens moeizaam rechtkrabbelen. Hoeveel beloften had men haar al niet gedaan, ze kon het niet meer tellen. En toch geloofde ze er nog ergens in, dat ze vroeg of laat de liefde en ’t geluk terug mocht proeven. Maar dit keer zou het de laatste keer zijn, nam ze zich voor. Deze keer zou ze niet van zich laten profiteren, dit keer zou het niet zover niet komen.
Ze zou het nog één keer proberen. Ze liet zich inschrijven op een nieuwe site op het internet. Een echte date-site. Met een chatroom, om de kennismaking te vergemakke-lijken. Dat was althans de bedoeling, maar ’t viel niet mee om er ook maar eentje uit te pikken die aan haar verwachtingen kon voldoen. Kwam het door het feit dat ze te mondig was of zaten er alleen maar poesjenellen op die chat? ’t Eén sloot het andere niet uit.
Er zat er eentje op, die haar een klein beetje kon bekoren. Een vrij en vrank type, die geen blad voor de mond nam. Het stak haar langs de ene kant tegen, maar langs de andere kant boeide het haar ook. Ze wist ook niet hoe het kwam. Tot ze privé ging chatten met hem. Ze leerde hem beter kennen en hij haar ook. Maar of dat nu de ware was, bleef een groot vraagteken. Ze wilde eerst de kat uit de boom kijken, afwachten hoe het verder evolueerde, alvorens zich bloot te geven en misschien weer tegen een muur aan te lopen. De tijd heelt alle wonden, dacht ze, maar ik heb tijd nodig, veel tijd. Dat zei ze ook tegen hem en ’t moet zijn dat hij iets voelde voor haar want hij was akkoord om haar die tijd te geven en het om beider bestwil langzaam aan te doen. Tijd brengt raad, zo zou het hier ook wel wezen.
Met een beetje geluk komt misschien alles op z’n pootjes terecht en wordt ze eindelijk gelukkig. Ze verdient het. Ik hoop het van harte en heb al met diene van hierboven gepraat en weet ge wat hij zei: “ Alles op z’n tijd, manneke”.


©GoNo

Vraag zonder antwoord.....

Vraag zonder antwoord


In m’n hart is het koud en kil
toch verlang ik naar genegenheid
de warmte die ik zoek en wil
een heel klein gebaar van tederheid

zou er ergens iemand bestaan
die mij dat zou willen geven
die aan mijn zijde wil staan
mij terug leert wat het is te leven?

©GoNo

Chatrooms........

’t Is toch erg, als men z’n toevlucht moet nemen tot een virtueel wereldje om een beetje vriendschap en een babbelke te verkrijgen. Hoe eenzaam kan een mens zijn, om zich vast te klampen aan chatvrienden, waarvan ze denken dat ze deel uitmaken van hun zelfgeschapen wereldje.
Ik weet uit ondervinding dat men geen vrienden heeft in zo een chatroom. Dat alles wat er wordt gezegd met een korreltje zout te nemen is. Het merendeel die er komen, zijn echte zielepoten, enkele uitzonderingen te na gesproken. Een serieus of diepgaand gesprek, kan men er niet doen. De mannen die er komen kennen alleen voetbal, alsof dat de enige reden van hun bestaan is. De vrouwen, die doen waar ze goed in zijn, en da’s meestal roddelen. Ik begrijp wel dat het voor hen een verzetje is in hun triestig bestaan, maar toch, er zijn grenzen hé?
Ik zit momenteel op een datesite, da’s een site om een nieuwe relatie te beginnen, als je iemand kan vinden, die een gelijkgestemde ziel heeft. ’t Is voorlopig gratis, vandaar het grote succes. De dag dat we zullen moeten betalen, zal het de grote uittocht zijn, neem dat van me aan. Maar nu is het gratis en dat trekt allerlei mensen van diverse pluimage aan. Ge hebt er verschillende categoriën in. De eerste categorie zijn degenen die alle chatrooms afdweilen die er bestaan, en die meestal na een tijd buitenvliegen. De tweede categorie zijn degenen die er uitsluitend op uit zijn om een vrouw in hun bed te krijgen, om dan te gaan stoefen in een andere chatroom over wat ze nu weer meegemaakt hebben. De derde categorie zijn degenen die echt eenzaam zijn en de lange uren van eenzaamheid de baas niet meer kunnen. Die zijn doorgaans blij, dat ze een babbeltje kunnen slaan en zien op geen uur.
De vierde categorie categorie zijn de betweters, die denken dat ze de wijsheid in pacht hebben en dat willen mededelen aan iedereen in de chatroom, omdat ze in hun eigen familie hun bek moeten houden.
Dan hebt ge nog een vijfde categorie van degenen die zich voordoen als ongetrouwde vrijgezel, met veel geld en een chieke auto voor de deur. Die willen alleen maar profijt uit één of andere naar gezelschap snakkende vrouw slaan. En ge moogt gerust zijn, zo’n vrouwen zijn er en die trappen er dan ook in door hun mooie praatjes.
De zesde en laatste categorie zijn degenen die echt op zoek zijn naar een relatie en die niet willen zoeken via ’t café of een relatiebureau. Maar die zijn in de minderheid en houden het rap voor bekeken. ’t Is raar of zelden dat er een relatie tot stand komt via de chat. Alleen de volhouder heeft een kans, maar ’t is geen garantie. En toch vindt men tussen al dat kaf soms nog een korenaar. Een gouden aar, iets wat men zou willen koesteren als men de kans er toekreeg. Maar iedereen draagt hier wonden met zich mee en niet iedereen is geneigd direct een nieuwe relatie te beginnen. Geduld is hier een mooie deugd.
Ge ziet , beste lezers, ’t is in zo’n chatroom een weerspiegeling van de maatschappij, zij het dat de bourgeoissie en de jeugd ontbreekt, maar die zullen hun eigen kanalen wel hebben, veronderstel ik.
De chat, een virtuele wereld waarin men anoniem is en een nicknaam gebruikt. Waar men met één enkele klik afscheid kan nemen, men hoeft zelfs geen goeienavond te wensen. Gewoon zeggen dat ge problemen met de pc had, iedereen heeft dat wel eens hé? De chat, voor mensen die hun leven zien voorbij gaan en aan hun oude dag zitten te denken. De chat, voor gefrustreerden allerhande en daar ben ik waarschijnlijk ook bij, maar ’t zal me worst wezen hé?

©GoNo

De zielepoot........

De zielepoot.......


Hij zat op de ultieme chat
z’n eenzaamheid te verdrijven
maar er was bijna geen kat
die lang bij hem wou blijven

hij vertelde over al z’n kwalen
z’n vele operaties allerhande
z’n depressie, om van te balen
’t verdriet dat hem overmande

op de chat dacht men spontaan
hoe kan zo’n man toch bestaan
pak zo’n vent in uw nederig huis
die klaagt de godganse dag thuis......

te klagen over z’n ziektebeeld
over z’n wonden nooit geheeld
dat het leven nooit niet eerlijk is
en de liefde da’s gene kattepis

hij wou zo graag een date versieren
maar ’t lukte hem omzeggens niet
hij vervloekte al die etterende klieren
want ze vonden hem een saaie piet.

plots was hij weg en verdwenen
in rook en nevelen opgegaan
hij nam op een drafje de benen
om in de psychiatrie te gaan.........


©GoNo

Hernia......

Huppeldepuppels
tussen de regendruppels
ben ik een spring in 't veld
ik wil geen rijkdom
of ontzettend veel geld
ik wil me verwarmen
je teder omarmen
je dragen door 't korenveld
daarna lig ik
met een hernia uitgeteld......

GoNo

Laat me.......

Laat me.........


Laat me nu toch m’n eigen zijn
probeer me niet te veranderen
ik ben geen hondje aan een lijn
ik ben niet zoals al die anderen

ik heb m’n eigen gevoelens, echt
soms zijn ze goed, soms ook slecht
ik leer met veel vallen en veel opstaan
daarom heb ik al zoveel pijn doorstaan

maar ik geloof nog in het goede
misschien ben ik wel naïef
soms is het mij zwaar ten moede
om te zeggen: ik heb je lief.......

weer tegen een muur moeten lopen
en toch steeds maar blijven hopen
dat er ooit een dag zou kunnen komen
dat ik de ware vind uit m’n dromen........

©GoNo

Leven.........( door Skippy )

"Leven"


Uren verdwijnen langzaam door de nacht
gespekt door menig angstig gedacht
De ochtend word geboren in vol ornaat
helder en sereen,met kleurijk gewaad

De vogelzang uit volle borst
stemt de zinnen die menig torst
De dag begint met een ander nieuw blad
De weg vol hindernissen en hier en daar glad

De vreugde en pijn liggen dicht naast elkaar
t kan moeilijk zonder,'t is leven nietwaar
De liefde en haat,een eeuwenoude strijd
door de ene bemint,door de ander benijd

Een kreet van blijdschap,een schreeuw van verdriet
het alledaags liedje, of dacht je van niet
Soms op de top van de berg,soms diep in het dal
Ik ploeter door 't leven, 't is "leven" 't is "al"

©Skippy

Waarvoor dank.

Wonder........( door Skippy )

"Wonder"

Oh mooie kleine tedere bloem

je eenvoud siert en glanst in't frisse groen

Het leven,je door de natuur gegeven,

broos maar krachtig,door liefde omringd

is met zijn ondoorgrondelijke wegen,

niet altijd je beste vriend.

Open jezelf en laat de wind je voeren

Leef en laat een traan je hart ontvoeren

Laat binnen één ieder met vreugd en pijn,

je zal immers toch altijd het zonnetje zijn.

Pas op voor hen met kwaad belust,

voor je het weet krijg je de judas-kus.

Het is een gift je te mogen kennen,

wees gerust,je eenvoud zal men niet temmen.

In geuren en kleuren zal je steeds bloeien

Elke keer weer,nadat ze je snoeien

Komt het einde dan in zicht,

weet dat je onschuld wonderen heeft vericht

Oh lieve,kleine tedere bloem

kom hier, dan geef ik je een dikke zoen.

©Skippy

Waarvoor dank.

Klein kindje.......

Klein kindje.......


Klein kindje; slaap nu maar zacht
je papa en mama houden de wacht
je hoeft niet bang te zijn in de nacht
je knuffelbeertje geeft je de kracht

klein kindje, broos en ook zo teer
die zich in slaap huilt, telkens weer
vuistjes rond dekentje krampachtig
bang voor de duisternis, almachtig

klein kindje, bang voor wat komen gaat
te klein om te weten waar het op slaat
te klein om te beseffen hoe rot het is
te leven in een wereld vol met ergernis........

klein kindje, dat overdag altijd lacht
en huilt van eenzaamheid in de nacht

©GoNo

Citaten van de week ( afgunst ).

De afgunstige kan niet verdragen dat jij verder springt dan zijn stokje lang is.

Afgunst is de meest oprechte vorm van vleierij.

Gelukkig dat de afgunst geen lawaai maakt; het lawaai om ons heen zou anders oorverdovend zijn.

De gevaarlijkste hartziekten zijn nog steeds: afgunst, haat en hebzucht.

Skippy

Bedankt Skippy voor je reactie.......

Wreed accident........

Wreed accident ( echt gebeurd of niet?)

Er is een wreed accident gebeurd in ons dorp. Een auto vloog uit de bocht ter hoogte van café “ ’t Paljaske”. De chauffeur probeerde nog te remmen, maar kon niet verhinderen dat z’n wagen pardoes in het café terecht kwam. Hij kwam tot stilstand door het feit dat den toog in de weg stond. Enkele stamgasten werden daarbij los door de keukendeur gekatapulteerd en sliepen rustig verder.
Door de impact van de botsing met de biertapinstallatie, braken de tapkranen af, wat zorgde voor een niet te stoppen bierfontein. De kat en de hond liepen er lazarus bij en konden nog amper op hun vier poten staan, in hun geval acht poten. De klanten die nog op tijd konden wegspringen, stonden na enkele ogenblikken met het schuim op de lippen.
Eéntje riep: “ Ik kan niet zwemmen”, maar met zo’n gelukzalige glimlach, dat het er verdacht veel op leek, dat hij met plezier aan ’t verzuipen was in het gerstenat. De kelder liep onder, zo ook de electriciteitskas. Wat tot gevolg had, dat er een serieuze kortsluiting ontstond, die gans de buurt zonder stroom zette.
De haarkapper, die na z’n uren, nog een beetje in ’t zwart bijverdiende, zat letterlijk en figuurlijk in ’t zwart te werken en sneed, geheel buiten z’n wil, de keel over van Jef den beenhouwer. Die keelde als een varken dat geslacht wordt. Hij voelde op dat moment een zekere affectie voor de côteletten die in z’n toog lagen. Maar ’t mocht niet baten.
Op het geroep en ’t gehuil van Jef den beenhouwer, kwam Jos den veldwachter, die naast de deur woonde, aangelopen. Onder het dichtknopen van z’n uniform, struikelde hij in ’t donker over de mat in de gang. Hij probeerde zich nog vast te klampen aan de kelderdeur, maar Germaine, z’n wederhelft was juist patatten gaan halen en had ze laten openstaan. Wat hem een salto mortale opleverde van zestien trappen neerwaarts. Germaine die juist naar boven kwam met haar schort vol frietpatatten, want het was woensdag en ze aten al jaren ’s woensdags frieten met stoofvlees, werd meegesleurd in de val van haren man. Ze kwam met haar hoofd tegen het wasmachien terecht, wat haar een gapende wonde opleverde, maar ze voelde er niets van doordat ze compleet buiten westen en andere windrichtingen was. Jos had minder geluk, z’n matrak kwam door de val op een intiem plaatske terecht, met als gevolg dat z’n klokkenspel een beiaardconcert gaf, waar menig beiaardier een puntje aan kon zuigen.
’t Schoonste van al was dat den Toone, op het punt stond zijn vrouw te betrappen met haar minnaar. Hij had de ladder, die notabene van de veldwachter geleend was, jaren terug, tegen zijne achtergevel gezet om alzo in de slaapkamer te kunnen kijken en hen op overspel te betrappen. Zijn camera in de aanslag stond hij juist op het punt om de film van z’n leven te maken, toen plots alle licht wegviel. Verdomme, riep hij, maar die verdomme was er te veel aan en z’n ladder schoof weg. Zo ook Toone. Hij kwam terecht bij z’n buurman, los door het dak van z’n nieuw duivenkot. Resultaat ? Een gebroken rug en vierendertig duiven zo plat als een vijg. De hond trok zich los en ging op de loop, recht de straat op, want de poort stond nog open. Hij zag aan de overkant een bekend gezicht . Dat van den facteur, die hij z’n versgeslepen tanden in z’n dik achterwerk plantte, want die herkende hij zelfs zonder uniform. Geloof het of niet, den facteur sprong van de pijn en ’t verschieten de haag over en kwam terecht bij de fokstier van boer Verweyen. Die was juist een koe aan het dekken, de stier bedoel ik hé? De stier dacht: “ Helaba, niet met mij, geen pottenkijkers bij m’n minnespel!” en zette de achtervolging in op de arme facteur; die geramd werd alsof er een bulldozer over hem reed. Zo ziet ge, beste lezer, ’t was dus inderdaad een wreed accident, ge vraagt je soms af hoe een dubbeltje rollen kan hé?

©GoNo

Het ga je goed........

Het ga je goed.......


Ik ga T. missen. De reden ? Haar opgewekte verschijning, die in schril contrast stond met sommige zuurpruimen, die nooit tevreden zijn met de gang van zaken.
Ze is hier een zevental weken geweest, het lijkt wel of ze hier al jaren was en is. Vrijdag is haar laatste dag stage, ‘k hoop dat ze nog een fijne dag mag beleven. Mijn maatje die menig sigaretje, buiten in de kou, met mij stond te roken. Waar ik een zinnig gesprekje mee kon hebben. Niet altijd even hoogstaand, maar toch zinnig in menig opzicht. En de lach was nooit ver weg, dat appreciëerde ik nog het meest. Gewoon spontaan lachen, er zich niets van aantrekkende dat er gekeken werd. Zot zijn doet niet zeer, maar ’t helpt veel leed uit de wereld hé T.?
Ja, ik ga haar missen. Vanaf maandag zal ik terug alleen op m’n uitkijkpost staan en mediteren bij het roken van een sigaret. En ze zullen me zeggen dat roken ongezond is, waarop ik zal antwoorden dat het kerkhof vol van gezonde mensen ligt........
Ik hoop dat ze een mooie toekomst mag beleven, dat ze vreugde mag beleven in haar verdere carrière, gezond mag blijven enz. Het lijken wel nieuwjaarswensen die ik hier aan het neerpennen ben, maar ‘k meen het uit de grond van m’n hart. Misschien komt ze ooit nog wel eens langs, misschien ook niet. Maar als je later m’n gedichtje terug vindt, denk dan twee minuutjes aan mij en stel die ene vraag : hoe zou het met hem zijn?
Ik, van mijn kant, beloof, telkens ik een sigaret opsteek aan jou te denken. Wat niet zo moeilijk zal zijn, ‘k maak er mij gemakkelijk van af.
En nu ga ik m’n verdriet verzuipen in een zee van bedwelmende rook, zodat ik straks koppijn heb van die ene sigaret die ik te weinig gerookt heb.........

Die ene sigaret
ter afscheid
zal me deze keer
weinig of niet smaken
‘k moet oppassen
dat ik niet aan
de drank zal geraken.......

©GoNo

Vader........

Vader........


Vader, waarom moet ik toch lijden
En ’s mensens hoon aanvaarden
Vader, waarom is het niet te vermijden
Dat ik sterven moet op deze aarde........

Vader, ze weten heus wel wat ze doen
Maar ‘k vergeef het hen uit goed fatsoen
Dat m’n lijden niet voor niets is geweest
Aan het kruis genageld als een beest......

Vader, ‘k ben alleen, in de steek gelaten
Door hen die mij zo dierbaar waren
Maar ik zal de dood ver achter mij laten
‘k Zal opstaan als de enige echte Ware.......

Vader, in uw handen beveel ik m’n geest
M’n lijf doorstoken, ’t is genoeg geweest
Ik sterf voor al hun eeuwige aardse zonden
Uw glorie zal weerklinken uit al hun monden......

Vader, stuur me terug naar deze aarde
Zodat ik hen terug breng op het goede pad
Hen terug leer, de christelijke waarden
Waarvoor ik zoveel te lijden heb ......gehad !

©GoNo

Bakken (s) dicht..........

Ik doe m’n opgedragen werk
toon me uiterlijk heel sterk
maar ’t maakt me zo melancoliek
dit werk is geen toekomstmuziek

duizenden kilo’s ingebracht
steeds maar weer, elke dag
waar haal ik nog de kracht
verder te doen met een lach

ik geraak geen stap vooruit
blijf ter plaatse zitten met m’n bakken
de kilo’s komen m’n oren uit
m’n verstandelijk niveau is aan ’t zakken

als ik in m’n bedje kruip
zie ik steeds die rode bakken
de kilo’s waarin ik verzuip
proberen mij altijd te pakken........

dit kan toch m’n leven niet wezen
deze straf heb ik toch niet verdiend
m’n verstand zegt bij den dezen
dat al die tijd tot niets heeft gediend.

©GoNo

Als, als, steeds maar als.........

Als ik terug kijk naar ’t verleden
zoveel fouten gemaakt
geen lessen getrokken in ’t heden
te veel mensen geraakt

als ik terug kijk naar ’t verleden
zoveel domme misstappen begaan
te veel de confrontaties vermeden
voor mezelf op de loop gegaan

als ik terug kon herbeginnen
met mezelf in ’t reine kon komen
zou ik me dan eerst bezinnen
of zou ik rustig verder dromen ?

©GoNo

Eventjes bezinnen........

Eventjes bezinnen voor we aan ons diner beginnen.....



De avond is koud en kil, de wind zwiept de bladeren in een werveling heen en weer. Buiten het gekrijs van één of andere hysterische kat, is er niets te horen. Compleet uitgestorven lijken de straten hier wel. ’t Is koud op straat en nergens is er beschutting. Een zwerver loopt schuifelend, voetje voor voetje, om niet uit te glijden op de natte bladeren, die lichtjes aan het aanvriezen zijn. De weinige mensen die hij vandaag tegenkwam, deden of ze zijn uitgestoken hand niet zagen.Ze keurden hem zelfs geen blik waardig. Overal werd hij weggejaagd, medelijden kende men niet meer........
Zelfs toen hij aan de pastorie belde, deed er niemand open en toch brandde er licht. Het begint te regenen, van die fijne koude regen, die overal doorheen ging. Hij begon zich verkleumd te voelen en hoopte voor de nacht toch ergens een plaatsje te vinden. Een beetje warmte en beschutting was al wat hij vroeg, maar niemand hoorde of zag hem. Hij passeerde een restaurantje, snuifde de heerlijke geuren op en zag door het raam de mensen die al dat lekkers aan het opsmullen waren. Hoe lang was het geleden dat hij nog eens z’n buikje vol had gegeten? Hij wist het niet meer..........
Misschien zat er in de vuilnisbak nog iets eetbaars? Ge moest eens weten wat ze allemaal weggooiden, ganse diners werden er in de vuilbak gekieperd, ’t kon niet op. Hij jaagde de katten weg en liet z’n blik dwalen in de vuilbak. Hij grabbelde en haalde een halve kip boven waar nauwelijks van gegeten was. Zonde om te laten rotten, dacht hij. Nog een grabbel en zie, er kwamen twee halve stokbroden te voorschijn. De deur ging open en hij maakte zich uit de voeten met z’n pas verworven buit.
Nu nog een plaatsje zoeken om in alle eenvoud z’n avondmaal binnen te spelen en daarna was het denken aan een slaapstede. Hij zag aan de overkant het kerkhof en slofte er heen, z’n eten stijf onder z’n arm geklemd. Daar zou hij zeker rustig kunnen eten, daar zou niemand hem storen. Hij vond de ingang , liep over de donkere wegen van het doodse kerkhof. Hij vroeg beleefd of hij mocht gaan zitten, kreeg geen antwoord en vatte dit als een toestemming op. De wind was heviger en de regen was van fijne stofregen veranderd in een dikke regendruppelsbui. Ik moet schuilen of ik geraak nooit meer droog, dacht hij. Eten zal voor later zijn, als ik droog zit. Hij zag een grafkelder en hoopte dat de deur open zou gaan. Er was geen deur, alleen een gapend zwart gat. Zoveel te beter, als ik maar beschut zit tegen de regen en kan eten.........

Toen de gemeentearbeiders vanmorgen terug aan het werk gingen, om het kerkhof verder te ontruimen, deed één van hen een lugubere ontdekking. Beneden, in de put van ongeveer drie meter diep, zag hij het lijk van een man drijven. Naast hem dreef er een halve kip en twee stokbroden. Het parket is afgestapt en vermoedt dat het om een spijtig ongeval gaat. De autopsie zal het moeten uitwijzen.

Met Pasen, zal men zoals ieder jaar aan de armen een paasmaaltijd schenken. ’t Is maar drie weken meer........

©GoNo

It's a miracle........

It’s a miracle......


Mirakels bestaan echt
‘k heb het zelf gezien
de ene dag met krukken
de and’re dag bukken
en kunt ge aan uw tenen aan
’t is ’t bewijs , dat ze bestaan

ondoorgrondelijk, die wegen van onze God
‘k ben stomverbaasd, ge moogt me geloven
plots waren die krukken verdwenen, begot
als dat geen teken van liefde is van hierboven.....

‘k had waarempel medelij
altijd op stap met die krukken
maar nu is ze toch zo blij
de rest zal nu ook wel lukken
God heeft haar gebeden verhoord
nu kan ze tenminste werken
werken zoals het ..................hoort!

Ondoorgrondelijk, die wegen van onze God
‘k ben stomverbaasd, ge gelooft me niet
plots waren die krukken verdwenen, begot
mirakels bestaan, ge weet niet wat ge ziet.......

©GoNo

KaDéke nr 2( bijlage )

Wat er niet in KaDéke nr 2 staat, wegens gebrek aan plaats of tijd......

- Noël is deze maand ( februari ) tweemaal vier dagen ziek geweest, geveld door de griep die zo hard toesloeg, dat hij er nog niet goed van is.
- B. is, ook deze maand, ziek gemeld, waarna ze vertrokken is op verlof naar Polen, waarschijnlijk om te recupereren en krachten op te doen om de Verzending in goede banen te leiden.
- E. is van zijne velo gevallen, heeft schaafwonden en enkele blauwe plekken. ’t Is niet relevant, maar wreed ambetant! Wij vragen dan ook om een schietgebedje te doen, zodat hij vlug mag genezen.
- C. is terug van de Filipijnen, nog altijd even onverstaanbaar, en nog altijd tuinier. ’t Begint er terug een beetje deftig bij te liggen bij WMH. Waarvoor onze dank.
- De hostiebakkerij draait terug op volle toeren, dankzij R. die als een volleerde bakker z’n hosties staat te bakken. Met dank aan Noël, die hem regelmatig een thermoske koffie komt brengen om z’n adrenaline op peil te houden.
- P., onovertroffen receptionist en tevens chauffeur van dienst (ten alle tijden) vangt mee de groepen op, begeleidt ze en doet er een klappeke mee. Hij staat ook in voor de Voorraadkamer, zodat de groepen niet kunnen verhongeren van de honger.
- G.en F. koken voor de groepen, ‘k moet zeggen dat hun stoofvlees voortreffelijk was, allé, dat één stukske vlees dat ik mogen proeven heb toch.
- M. en B. hebben de Sanitaire Voorzieningen onder hun controle. M. leidt de sanitaire helpsters met vaste hand en heeft er voor gezorgd dat er een planning aanwezig is in de refter. De wc’s en andere sanitaire installaties zijn nu een toonbeeld van netheid en properheid.
- Spijtig dat, als ge ‘s morgens binnen komt om 6:20, ge uwen nek breekt door de rommel achtergelaten door iemand die de personeelsrefter gebruikt als zijne persoonlijk living. Maar er zou verbetering komen, naar het schijnt......
- De schoolreis gaat door in juni, maar de lijst hangt nu al uit en zo te zien wordt het een succes. De reis gaat naar de Westhoek, langs alle dorpen en pleinen waar er een KD-bak staat. En d’er zijn er nogal wat. Aan iedere KD-bak zal er één minuutje stilte gevraagd worden, ter nagedachtenis van de ter ziele gegane kledij.Waarna er een beknopte samenvatting zal gegeven worden over het ontstaan van WMH en de hoeveelheid kledij die er op één jaar ingestopt wordt.
- Onze trendy (?) boetiek zal in de maand maart, zo halverwege, open gaan met een denderend feest en plechtige doorknipping van een lint, waarna alle gegadigden zich in het nieuw kunnen steken. Daarna zou er één maand solden zijn, maar dat was nog niet zeker. Hopelijk wordt ook dit een successtory.

Tot zover de laatste nieuwsfeiten uit WMH. De nieuwe nieuwsjes leest u in KaDéke 3.
Uw reporter ter plaatse.......

©GoNo