Ze.......

Ze wou toch zo graag opnieuw beginnen, maar ze had bang. Bang om opnieuw gekwetst te worden, bang om haar gevoelens te tonen. Ze had al zoveel relaties achter de rug en ’t was telkens moeizaam rechtkrabbelen. Hoeveel beloften had men haar al niet gedaan, ze kon het niet meer tellen. En toch geloofde ze er nog ergens in, dat ze vroeg of laat de liefde en ’t geluk terug mocht proeven. Maar dit keer zou het de laatste keer zijn, nam ze zich voor. Deze keer zou ze niet van zich laten profiteren, dit keer zou het niet zover niet komen.
Ze zou het nog één keer proberen. Ze liet zich inschrijven op een nieuwe site op het internet. Een echte date-site. Met een chatroom, om de kennismaking te vergemakke-lijken. Dat was althans de bedoeling, maar ’t viel niet mee om er ook maar eentje uit te pikken die aan haar verwachtingen kon voldoen. Kwam het door het feit dat ze te mondig was of zaten er alleen maar poesjenellen op die chat? ’t Eén sloot het andere niet uit.
Er zat er eentje op, die haar een klein beetje kon bekoren. Een vrij en vrank type, die geen blad voor de mond nam. Het stak haar langs de ene kant tegen, maar langs de andere kant boeide het haar ook. Ze wist ook niet hoe het kwam. Tot ze privé ging chatten met hem. Ze leerde hem beter kennen en hij haar ook. Maar of dat nu de ware was, bleef een groot vraagteken. Ze wilde eerst de kat uit de boom kijken, afwachten hoe het verder evolueerde, alvorens zich bloot te geven en misschien weer tegen een muur aan te lopen. De tijd heelt alle wonden, dacht ze, maar ik heb tijd nodig, veel tijd. Dat zei ze ook tegen hem en ’t moet zijn dat hij iets voelde voor haar want hij was akkoord om haar die tijd te geven en het om beider bestwil langzaam aan te doen. Tijd brengt raad, zo zou het hier ook wel wezen.
Met een beetje geluk komt misschien alles op z’n pootjes terecht en wordt ze eindelijk gelukkig. Ze verdient het. Ik hoop het van harte en heb al met diene van hierboven gepraat en weet ge wat hij zei: “ Alles op z’n tijd, manneke”.


©GoNo