Morgen kom ik je halen...

Ik word het gewaar, er is iets niet pluis in mijn slaapkamer. Om de één of andere reden heb ik het gevoel dat ik niet alleen ben. Er hangt een soort van spanning die moeilijk te beschrijven is…

Ik ben een slechte slaper, bij het minste gerucht schiet ik wakker. De kat die op de vensterbank springt, een auto die passeert, een zatlap die tegen een lantaarnpaal staat te leuteren...het is genoeg om mij wakker te houden.

Ik trek mijn één oog open, mijn andere oog weigert dienst. Dat heb je met een lui oog hé? Ik moet me even aanpassen aan het halfduister. Het is halfvolle maan, de wind streelt de bladeren en fluistert zachtjes een wiegelied voor de vogels. Die er zich geen snars van aan trekken en uitdagend kwetteren tegen de straatkatten die zich verzameld hebben op het plat dak van de garageboxen…

M’n aandacht wordt getrokken door een schaduw die zich genesteld heeft aan het voeteneind van m’n bed. Het angstzweet breekt me uit, ik kijk gebiologeerd naar die verschijning, niet in staat om me nog te bewegen. Ik wil weg...weg uit mijn kamer.

De schaduw komt dichterbij, zweeft naar me toe. Ik ruik verdorvenheid, de geur van rotte eieren…

‘ Hallo, herken je me?’

Ik wil antwoorden, maar krijg geen woord over m’n droge lippen…

‘ Doe geen moeite, jongen, ik ben de laatste die je te zien krijgt, na mij is er niets meer, dus geniet van m’n toch wel knappe verschijning. Al zeg ik het zelf, een beetje sarcasme is me niet vreemd hé?’

Ik doe bijna in m’n broek, al goed dat ik altijd naakt slaap. Maar dit terzijde…

‘ Jongen, ik ben Pietje de Dood, de enige echte. Nee, ik heb geen zeis, da’s folklore, ze moesten toch iets op die prentjes zetten hé?’

Verdorie, denk ik plots, ik zit hier opgescheept met Pietje de Dood, die komt hier niet om een koffietje te drinken. Wat in zijn geval een raar zicht zou zijn, het loopt er toch langs alle kanten uit hé?

‘ Jongen, wist je dat Pietje de Dood het eenzaamste beroep is dat er bestaat. Ik zie elke avond duizenden mensen en toch ben ik eenzaam. Straf hé?’

Ja, da’s straf, bijna zo straf als mijn ochtendkoffie…

‘ Wil je mijn vriend zijn?’

Die vraag overvalt me, ik sluit niet met iedereen vriendschap…

‘ Je hoeft niet meteen te antwoorden, ik heb tijd zat. Knik ja of nee met je hoofd, maar denk goed na, er zijn voor-en nadelen aan verbonden.

Een betere pensioenregeling, een dertiende maand, een gratis abonnement op het tijdschrift “ De Plechtige Uitvaart”. Nadeel is dat je weinig tijd zult hebben om er van te genieten...’

Ik knik met m’n hoofd dat ik akkoord ben. Uitstel van executie is mooi meegenomen.

Pietje de Dood steekt z’n knokige hand uit. Ik schud hem bedeesd, niet goed wetende wat me overkomen is.

‘ Slaap nu maar lekker, beste vriend, morgen kom ik je halen...’

Pietje de Dood is plots verdwenen als een schim in de nacht, mij achterlatende met een vreemd gevoel…

Wat bedoelde hij met “ morgen kom ik je halen”?

©GoNo