Watervallen van Coo...

Met een instantsoepje van Royco zit ik voor mijn scherm na te denken over wie of wat ik ga schrijven. 't Is al een hele tijd geleden dat ik nog iets zinnigs aan het mensdom toevertrouwd heb. Ik had er geen behoefte meer aan om nog iets neer te pennen. Maar dankzij Jan die nog steeds gelooft in het goede in de mens, wil ik mij de moeite getroosten om een poging te wagen...

Om te beginnen, ik heb mijn tong en gehemelte verbrand met die verdomde gloeiend hete soep. Een bewijs dat schrijven en hete soep drinken niet samen gaan. St-Germain noemt die rommel, een soort van erwtensoep met korstjes. Die korstjes zijn zo hard als een kassei. Ik mag van geluk spreken als ik na het nuttigen nog al mijn tanden heb. Waarom moet er in al die soepjes korstjes zitten? Oudbakken brood dat zelfs de muizen niet willen.

Maar uit gemakzucht en bezuiniging maak ik mezelf wijs dat het lekker en voedzaam is.

Zo, zonder het te beseffen heb ik al een half verhaal. Meer moet dat niet zijn hé?

Morgen ga ik betogen tegen het klimaat. Ik ben die regen en wind zo beu als koude pap. De koepel op ons plat dak is weggewaaid. Een gat achterlatende van een vierkante meter of twee. De regen zorgt er voor dat wij nu gratis de watervallen van Coo kunnen bezichtigen. Je vraagt je af waarom wij een kuisvrouw moeten betalen, de trappenhal is nog nooit zo proper geweest. Een douche heb ik niet meer nodig, eventjes op de trap staan , inzepen en afspoelen. 't Leven kan soms gemakkelijk zijn hé?

Dus ga ik morgen betogen. Samen met de jeugd. Tegen de gevestigde orde en een beetje voor het klimaat. Als tijdverdrijf want ik geloof er niet in. Al die betogingen halen niets uit, de politici liggen er niet van wakker. Ze lopen mee, maar alleen om stemmen te ronselen. Eens de stemmen binnen doen ze gewoon hun goesting. Veel beloven en weinig geven, doet de zotten in vreugde leven, zei mijn oma altijd. Ze beloofde mij altijd wat zakgeld, ik heb nog miljoenen te goed van haar. Zelfs weinig geven zat er niet in. Vond nooit haar portemonnee. Maar ze kon het goed uitleggen, dat was ook al iets...

Wat mij nog het meest verbaasd is dat plots iedereen begaan is met het klimaat. De scholen geven nu les tijdens een betoging. Uit het leven gegrepen. Een schoollokaal is nu de grote markt, spijbelen is nu verheven tot een kunst. Een zeventienjarig meisje spreekt de massa toe alsof ze nooit iets anders gedaan heeft. Zeg nu nog dat de jeugd niet mondig is,. Ik denk moest ze morgen oproepen tot geweld de helft van Molenbeek ook mee zou betogen. Het ene plezier is het andere waard, zeggen ze in die randgemeente. De staatsveiligheid heeft er geen goed oog in. Maar die mogen niets zeggen anders moet er weer een tranende minister aftreden. Minister zijn is de dag van vandaag geen pretje, zoveel is zeker! Ze krijgt geen uittredingsvergoeding, hoe lomp kan men zijn hé? Nu vraagt ze om niet op haar te stemmen uit compassie. Hopende dat iedereen dat wel zal doen, zo doorzichtig al de watervallen van Coo in mijne gang...

©GoNo