Recht-of kromspraak?

Hemeltergend noem ik dat. Een meisje van Kosovaarse afkomst, die als baby naar hier gekomen is, wordt het land uitgewezen. Ze is zestien, heeft haar hele leven hier doorgebracht en mag nu opkrassen. Na zestien jaar moet ze terug naar haar land van herkomst...

De ouders krijgen het verwijt dat ze de procedure nodeloos getrokken hebben. Maar is het niet de plicht van elke ouder om zijn kind de best mogelijke toekomst te geven?

Zelfs al zouden de ouders in de fout gegaan zijn, dan kan men toch geen kind straffen met deportatie naar een land waar ze geen enkele band mee heeft? Ze is verdomme hier opgegroeid, spreekt onze taal beter dan sommige federale ministers, die verondersteld worden beide landstalen onder de knie te hebben...

Na zestien jaren in dit apenland, moet men niemand meer uitwijzen. Ze studeert hier, heeft haar kennissen en vrienden hier en niet in Kosovo. Regels zijn regels, zeggen ze bij Vreemdelingenzaken. De wet moet toegepast worden. Ja, denk ik dan, dat zeiden ze onder de Duitse bezetting ook. Ja maar, als we telkens uitzonderingen maken, heeft dat een aanzuigingseffect. Bullshit hé, komen ze nu pas tot die conclusie? Na zestien jaar? In mijn ogen zijn die van Vreemdelingenzaken zo zot als een achterdeur. Er lopen hier sujetten rond met een strafblad waar ze een kruiwagen voor nodig hebben om hun bewijs van goed gedrag en zeden te vervoeren. Dat meisje heeft niemand iets misdaan, heeft een vlekkeloos parcours afgelegd en weet hoe men bloemkolen met worst moet klaarmaken...

Nee, dit is hemeltergend. Mensonwaardig. Dit is spelen met de toekomst van een tiener. Een zoveelste politiek spelletje op de kap van een onschuldig kind. Om te bewijzen dat ze hun werk goed doen? Onnozelaars, je moet niet gestudeerd hebben om iemand uit wijzen. Je heeft het bevel aan de politie om die personen op te pakken, op te sluiten en klaar is kees. Het gezin was niet ondergedoken, zat dus niet in de illegaliteit. Opgepakt voor de schoolpoort terug opengaat. De timing is perfect hé? Geen gedoe met medestudenten, die petities en betogingen organiseren. Geen pottenkijkers dus, maar ze hadden de sociale media vergeten. Kan gebeuren als men in ivoren toren zit..

Alle hoop is nu gevestigd op een rechter, die voor één keer zijn of haar hart laat spreken. Niet in het belang van de politieke kaste, maar in het belang van dat meisje. Zouden er nog zulke rechters bestaan? Ik heb er mijn twijfels over, gezien de rechtspraak hier. Of moet ik zeggen de kromspraak?

©GoNo