Nieuwsflash...........

De terroristenbeweging "B.O.M., wat staat voor Bewust Ontplofte Mensen
deelt mede dat haar jaarlijkse Algemene Vergadering voorlopig niet kan doorgaan wegens een te geringe opkomst van haar leden.
Een nieuwe datum zal vastgelegd worden en dit binnen een maand na het verschijnen van dit bericht als SMS'je.

Osama Bin Laden is vannacht opgenomen in het ziekenhuis van St-Jozef-Mortsel, wegens aanhoudende hartklachten veroorzaakt door stress. Na z'n consultatie bij de hartspecialist, dr. Slaghart, is de heer Laden plotseling verdwenen. Z'n koffertje bleef achter aan de balie en maakt een verdacht geluid dat lijkt op het getiktak van een overjaarse wekker.
Dr. Slaghart zegt dat de heer Laden dringend contact moet opnemen en z'n medicatie moet innemen, want z'n hart kan elk moment ontploffen. Wat een hartinfarct tot gevolg zal hebben.
Hij is gekleed in een gestreepte soepjurk , draagt een hoofdverband en een lange grijze baard. Niet te verwarren met sinterklaas.
De man lijdt ook aan een lichte vorm van paranoa en achtervolgingswaanzin.
Contact opnemen ( in alle discretie) met Dr. Slaghart -- St-Jozef-Mortsel of met Child Focus.

Wegens een staking bij het Loodswezen in Antwerpen zal de goede Sint z'n intrede pas doen op 6 januari. Hij zal voor één keer vergezeld zijn door de Drie Wijzen uit het Oosten. Hij zou als bewijs van de multiculturele samenleving op een kameel z'n intrede doen, 't kan ook op een dromedaris zijn. We houden u op de hoogte.

Er is een ongeval gebeurd op de Provinciesteenweg. Een camion verloor er zijn container. Alle 42 verstekelingen kwamen er met de schrik en wat builen vanaf. De chauffeur moest plotseling uitwijken voor een man met lange baard en soepjurk, die teken deed dat hij moest stoppen. De chaufeeur meent hem al eens gezien te hebben, maar kan voorlopig niet op zijne naam komen.

Het weerbericht:

We voorspellen plaatselijke buien met regen. Het kwik daalt omdat het naar beneden gaat. De zon zou kunnen schijnen als er geen bewolking is.

GoNo

M'n vriend de deurwaarder.......

De deurwaarder
een echte toffe vent
hij heeft me lijk
een kieken gepluimd
tot op de laatste cent!

‘k Had nog een rekening
van zo’n kleine 2 miljoen
’t is niet veel, een habbekrats
‘k was het een beetje vergeten
ge denkt niet altijd aan de poen?

hij schreef vlijtig alles op
zelfs de haren op m’n kop
m’n dromen moest ik afgeven
gedichten, waar ik zo voor moest zweten
werden op een grote hoop gesmeten

hij vroeg: manneke, hebt ge nog wat geld
ik zei: nee, meneer 'k ben volledig uitgeteld
'k heb echtig waar geen sou,  geen rooie duit
'k leef al drie dagen op droog beschuit......
m'n hongerige leven trekt op geen fluit

hij kreeg geen tranen in z'n ogen
bleef volkomen onbewogen
bij 't aanhoren van zoveel leed
van een arme dichter en poëet

'k Lig hier nu te bakken in de zon
'k wou dat ik het nog eens meemaken kon
hoe zou 't zijn met die waarder van de deur
zit hij nog altijd vast in dezelfde dagelijkse sleur ?

GoNo

Hoe kronkelend...........

Hoe kronkelend zijn de wegen
die vanuit het diepe dal
mij terug, naar boven brengen zal…….

Hoe glibberig zijn de paadjes
met honing en stroop besmeerd
terugglijdend, les niet geleerd…….

Hoe scherp zijn de dorens
mijn bloedende handen uitééngereten
de enige houvast, bij mijn weten……

Hoe lang moet ik nog kruipen
langs al die valkuilen en schietgeweren
om je uiteindelijk toch niet te begeren?

©GoNo

Terrasleed.......

Een halfvol glas
sigaret in overvolle asbak
opengeslagen krant
bladzijde
“Nieuws uit het binnenland”

Moeder van 2 kinderen
spoorloos verdwenen
fiets gevonden aan het sas
is dit de plek waar
ze ’t laatste was?

Wie is die vrouw
die hier zojuist nog zat
huilend is opgestaan
en plots is weg gegaan?

GoNo

Laat me eventjes dromen.......

Ik droom van een mooie, betere wereld
waar ieder mens op gelijke voet staat
waar geen plaats meer is voor nijd en haat

ik droom van een wereld zonder geweld
waar ieder individu z'n opinie meetelt
en niet zozeer de macht van 't geld

ik droom dat we allen broeders en zusters zijn
dat we allen staan langs dezelfde kant van de lijn
want uiteindelijk zijn we in de dood, allemaal even klein........

GoNo

Trammetje rijden.........

Soms krijg ik het serieus op m'n heupen van die schoolgaande jeugd, die amper kunnen schrijven laat staan rekenen. Die zich gedragen als volwassenen, een air over zich hebben van; "heb ik iets aan van u" en denken dat de trams speciaal voor hen gebouwd zijn.
't Moest weeral lukken, ik neem de tram, 'k moet wel want te voet is het een beetje te ver, en ik kom terecht in regelrechte kindercreche. Met bijbehorende gejoel, getier en lawaai. Een meester en een juf die doen alsof hun neus bloedt en de laatste schoolroddeltjes aan het uitwisselen zijn.
't Kan ook zijn dat ze afspraakjes aan het maken waren om zelf wat van die arrogante schoolkinderen te maken.........
Denkt ge dat er ook maar ééntje van die schoolsnotneuzen recht staat om mij te laten zitten?
Vergeet het, ikke en de rest kan stikke. Er liep daar zo'n haantje-de-voorste rond, die constant van de ene bank naar de andere liep. 'k Dacht: die moet ik hebben, als die nog ene keer z'n bankske verlaat, zal hij waarschijnlijk de volgende minuten op mijne schoot mogen zitten.
Dus schoof ik langzaam maar zeker op in z'n richting. En ja hoor, 't was prijs van de eerste minuut.
Dag plaatske, opgestaan is plaats vergaan, 'k voelde me terug een kind.  Dat manneke keek me aan met  ogen die boekdelen spraken. Wat een afgang ten overstaan van z'n vriendjes.
"Da's mijn plaats"
"'t Zou kunnen, manneke, maar 'k heb hem juist gekocht van den tramconducteur, 't was solden, ga het maar vragen hé?"
" 't Manneke hoorde het in Keulen donderen, waarschijnlijk wist hij Keulen nog niet eens liggen, maar soit.
" 'k Ga 't zeggen tegen de meester".
" Oei, dat mag niet hé, want dan ga ik straf moeten schrijven en gaat m'n papa en mama boos zijn". 'k Begon er meer en meer lol in te krijgen, de hele klas was onze conversatie aan 't volgen en blijkbaar vonden ze mij leuker dan hun klasgenootje.
Hun klasgenootje gaf het op en ging z'n leermeester inlichten, leermeestertje keek me eens aan en besloot wijselijk zijne mond te houden. Spijtig, 't had nog lolliger kunnen worden.

GoNo

De kat van GoNo

De kat van GoNo.


Zoals je gemerkt zult hebben, staat er een foto van m'n kat op m'n weblog.
Ere wie ere toekomt, 'k vind dat m'n kat niet mag ontbreken op het appèl.
Veel valt er niet te vertellen over dat beest, buiten de godganse dag eten en
haren bak met uitwerpselen te versieren, zit er weinig leven in.
Maar 't is een nachtdier en ik ook. We passen perfect tesamen. Alleen zit ik
niet een hele nacht te janken voor een bakje eten. Alhoewel, 'k heb al eens zitten janken 's nachts, maar dat was omdat ik ajuin aan het schillen was voor m'n soep. Wie maakt er nu in godsnaam soep, midden in de nacht, om 03:00 ? Ik, niets dat heerlijker ruikt dan verse soep midden in de nacht. Alleen moet ge niet achter uwen pc kruipen en beginnen surfen of schrijven.
Voor ge het weet staat uw soep aan te branden en staat gans uw kot onder de rook. 'k Kan u verzekeren dat er dingen zijn die lekkerder ruiken dan aangebrande soep.
Ge vraagt u af, wat dit te maken heeft met m'n kat? Wel, soms heb ik goesting
om die kat mee in de soep, respectievelijk de patatten te draaien.
'k Heb ze verbannen uit de slaapkamer, want de weinige uren die ik slaap, wil ik ook slapen hé? Dat beest maakte er een gewoonte van, om vanop de ven-
sterbank een aanval uit te voeren, recht op m'n lijf en bijbehorende ledema-
ten. Een mens is aan het indommelen, ge kent dat, zo van "waar ga ik nu eens van dromen" en op 't moment dat ge het weet, springt er zo'n kattekop op uw lijf. Verdomme, ik verschoot zo hard dat ik bijna in m'n spots hing, wat ook geen zicht zou geweest zijn. Moest ze nu nog in stilte gesprongen hebben, 'k zou nog zeggen: " tot daar nog aan toe". Maar nee, haar sprong ging gepaard met een gekrijs, waar schijnbaar alleen een kat een patent op heeft.
Waarschijnlijk zag ze mij als een vijandige indringer in haar nieuw kattenterritorium of ze heeft iets tegen mensen die willen slapen. Ik denk alletwee. M'n dochter heeft ze op straat gevonden en ik verdenk of vermoed dat haar vorige baasjes haar gewoon buiten gesmeten hebben, wegens de voortdurende aanvallen op hun leden en gezondheid.
Maar als ze denkt dat ik ga plooien, is ze mis, die kat. Dan kent ze mij nog niet. Ik ben keihard als het op discipline aankomt. Om te beginnen is ze al verbannen uit de slaapkamer, m'n volgende stap is de inhouding van haar zakgeld en gans de week gene tv. Voilà, dat zal haar leren hé? Ge zult eens zien hoe rap dat beest getemd zal zijn........
En moest dat allemaal niet helpen, 'tja, dan is er maar één methode meer.
Ze gewoon nemen, zoals ze is zeker?

GoNo

Overpeinzing.......

We staan voor een grafzerk
omdat het moet van de kerk
anders komen we de hemel niet in
en heeft geloven weinig of geen zin

Eénmaal met Allerheiligen gedenken
we onze beminde dierbare doden
die we een pot chrysanten schenken
't komt tegemoet aan onze noden

Zo, 't zit er weeral op voor dit jaar
't graf is mooi versierd, volledig klaar
maar onder al die grafstenen
liggen alleen knoken en benen.......

GoNo

Allerheiligen

Allerheiligen.

Eénmaal per jaar gaan we naar het kerkhof met onze duurbetaalde pot .

We staan eventjes ingetogen en met triestige blik voor de grafsteen van een teerbemind familielid. Want dat moet, wat zouden de mensen anders zeggen hé? Overal en altijd rekeningen houden met andere mensen. We lijken wel een kudde schapen, die men voortdurend in een welbepaalde richting duwt. Om waar te eindigen? Hier, op 't kerkhof, zo simpel als wat.
Eénmaal per jaar worden de graven opgekuist, prachtig hé? Overal zie je potten chrysanten, in alle kleuren. De commerce draait goed, moet ik zeggen. De overledenen zijn blij met het respect dat hen betoond wordt. 'k Heb zo m'n twijfels of ze er wel zo mee content zijn.
Ik doe hier regelmatig een wandelingetje, meestal zie ik hier weinig volk. En als er dan al volk is, zijn het ouden van dagen. De jeugd heeft hier schijnbaar niets verloren hé? 't Zou me ook verbazen, als men jong is moet men aan 't leven denken en niet aan de dood, da's voor de oudjes of dichters/schrijvers, zoals ik.......
Wees gerust, ik denk aan de dood. 'k Vraag me af of er inderdaad iets bestaat na m'n dood. Of is het de eeuwige vergetelheid? 't Lijkt me wel een geruststelling indien men kan geloven in het Hiernamaals. Neemt een heel pak zorgen weg, me dunkt.
Ik van mijn kant, vraag me af, wie er denkt aan al die gesneuvelde militairen. Die gevochten hebben voor onze vrijheid, onze normen en waarden. Waar er heden ten dage weinig of niets meer van overblijft. Wie zou er daar, op deze immense militaire kerkhoven, een pot chrysanten zetten ?
't Is maar een vraag hé?

GoNo

Busje komt zo........of niet?

Er zijn zo van die dagen.......
Deel 2.

'k Begin alle dagen te werken om 06:30, 't kan ietske vroeger zijn of ietske later.'t Voornaamste is dat ik aanwezig ben op tijd, tot meerdere eer en glorie van mezelf. Zodoende stop ik ook vroeger, 't zou er aan mankeren, me dunkt.
En alle dagen bij het naar huis toe gaan, krijg ik dezelfde vraag : " Zijt ge al weg?". Nooit zal men vragen: " Komt ge nog terug ?". Waarschijnlijk zou m'n antwoord navenant zijn. Met andere woorden, ik ben nogal vlug geneigd om "neen" te zeggen hé? Uit pure ballorigheid.
Dus vertrek ik, na eerst afscheid genomen te hebben van m'n dierbare colle-
ga's. Afscheid nemen is altijd een beetje lijden, maar dat er iedere keer zak-
doeken aan te pas komen, is een beetje teveel van het goeie. 't Zijn brave mensen, m'n collega's, die mij op hun handen dragen, 't is alleen spijtig dat ik 93 kg weeg. Of ze deden het nog ook. Op hun handen dragen, bedoel ik hé?
Ik neem afscheid, kijk op de klok en zie dat ik nog 10 minuten heb om m'n bus te halen. Tijd genoeg om nog een sigaretje te roken, zodat m'n longen uitermate wreed content zijn, met de nicotine die ze rooksgewijze binnen krijgen.
Ik kom aan de hoek, de bushalte is amper 50 meter verderop en wat zie ik ?
Die verdomde bus staat er al en z'n passagiers zijn aan het opstappen. Ik vloek binnensmonds en zet het op een lopen alsof gans de bende van Al Qaida
achter m'n hielen zit. M'n sigaretje heb ik onderweg al weggesmeten om zo weinig mogelijk gewicht mee te sleuren hé? Oef, ik ben juist op tijd.......
Ik duw op de knop om de achterste deur open te krijgen, maar nee hoor, deurtje wil niet opengaan. Busje zet zich in beweging en geeft mij het nakijken, de kost en een saluut er boven op. Voilà, daar sta ik dan en kan minstens 20 minuten wachten op de volgende bus. 't Moet toch zijn dat Diene van hierboven mij graag ziet, want de volgende kwam er door met.......een half uur vertraging. Op die manier heeft de Here mij de tijd gegeven om terug op adem te komen en alsnog een sigaretje te roken.'t Is maar hoe je het bekijkt hé?

GoNo

Eén schuine tamboer........

Kwinkslagend
monkellachend
binnenpretje
grappig verzetje

Carpe Diem
lachen zonder rem
god schept de dag
en ik....... m'n lach

'k Wil geen zuurkijkers
op laag water spijkers
'k maak het je wel diets
een lach kost bijna niets

Laat ons nu lachen en leven
we zijn hier maar voor even
voor je 't weet is je tijd hier om
en vertrek je hier met stille trom......

GoNo

De vernieuwing slaat toe........

Kantoorperikelen.


De kogel is door de kerk. Heel toepasselijk als men in een gewijde omgeving werkt zoals hier in Wereld-Missiehulp. De veranderingen volgen elkaar in sneltempo op. Eerst kregen we een nieuw directiecommitee, dan een nieuwe directeur. En wat is een nieuwe directeur zonder secretaresse? Juist, niets hé.
Dus kwam er een nieuwe directiesecretaresse. Alles nieuw en zo hoort het ook.
De directeur kende ik van haar noch pluim, maar hij mij ook niet. Aangezien ik niet van gisteren ben, maar van eergisteren, deed ik wat opzoekingswerk.
't Hoort bij m'n werk, aangezien dat ik nogal veel moet opzoeken..........
En ja hoor, met een beetje googelen op het internet was ik al een hele stap vooruit. Onze nieuwe directeur is, laten we zeggen, katholiek geïnspireerd en tevens Schepen van Sport. Wat een pluspunt is in de werkbiotoop dat toevallig Wereldmissiehulp heet. 't Is een Vlaming met Poolse roots, om maar te zeggen dat hij perfect in ons internationaal gezelschap past. We mogen hem Jan noemen, waarschijnlijk omdat hij zo heet. 't Kan ook zijn dat z'n achternaam onuitspreekbaar is, voor iemand die geen Pools kent. Ik heb het geprobeerd en na vijf pogingen hing m'n kaaksbeen tegen m'n kniëen, had m'n tong de allures van een rolmops op azijn. Dus blijft het bij Jan tout court.
In ieder geval, 't is geen zuurpruim en ik verdenk hem er van heimelijk te genieten van z'n functie. Ook een beetje van hetgeen hij hier teweeg brengt.
Ik zou niet GoNo zijn, moest ik dit alles niet met een monkellachje gadeslaan.
Dus z'n eerste beslissing als nieuwbakken directeur, bestond erin op zoek te gaan naar een secretaresse die bij z'n functie pastte. Hoe hij het gefikst heeft weet ik niet, maar op amper enkele uren was het in kannen en kruiken.
Stephanie, een voormalige studente, die stage bij ons gelopen of beter gezeten heeft, was direct aangenomen. Wat mij helemaal niet verbaasde, gezien haar bevallige verschijning en goedlachse humeur. We gaan er op vooruit moet ik zeggen. Als hij iedereen in dienst neemt, die een goed humeur en een gulle lach tentoonspreiden, dan zal de werksfeer er zeker een stuk beter op worden.
Ik wens haar bij deze een goeie werkomgeving, toffe collega's en een vrucht-
bare carrière. En voor degenen die haar benijden, ge moet maar denken :" da's 't leven hé.......".

GoNo

Er zijn zo van die dagen........

Er zijn zo van die dagen………

Er zijn zo van die dagen, dat ik mij afvraag, of onze Almachtige iets tegen mij heeft. Volgens mij spant Hij samen met m'n kat, om mij den duvel aan te doen. Of misschien heeft Hij den duvel veranderd in een kat en naar mij gestuurd. 't Zou me niks verbazen…….
Iedere morgen sta ik op om 04:00, m'n biologische klok is zo afgesteld en houdt geen rekening met winter-of zomeruur. Da's al jaren zo, ik heb een acuut slaapgebrek, maar 'k heb er leren mee leven. Iedere morgen hetzelf-de ritueel:- opstaan, plaske doen, Senseoke maken en sigaretje opsteken.
Pc'ke opstarten, e-mailtjes lezen en m'n eigen afvragen wat ik hier op dezen bol verloren heb. Maar dit buiten beschouwing gelaten hé?
Die morgen dacht ik, laat ik m'n printer eens schoonmaken, 't was al lang geleden en 't smeekte om een fikse onderhoudsbeurt. Eerst gsm opladen, want anders niet bereikbaar voor de goegemeente. In deze moderne tijden moet en is men bijna verplicht overal bereikbaar te zijn, anders heeft men de indruk niet te leven. Dus zo gezegd, zo gedaan……..
Ik doe m'n printer open om het stof te verwijderen en zie dat er naast m'n printer inktvlekken zijn. Vanwaar ze komen, God mag het weten en die weet veel. Ik pak een emmerke water met vloeibare Dreft, gekocht omdat ze zo'n mooie reclame maakten op de tv. 't Was nieuwe Dreft, wat mij altijd weeral opvalt, dat het altijd om vernieuwde producten gaat. Ik vraag mij altijd af of het vorige product dan niet deugde?
Ik denk, 'k zal maar ineens heel de vensterbank kuisen, 'k ben nu toch goed bezig. Ge moet weten, m'n printerke staat op de vensterbank, bij gebrek aan plaats. Niet getreurd, niet gezeurd……ik, aan de slag met voddeke en vloeibare Dreft. 't Ging goed vooruit en dat allemaal 's mor-
gensvroeg, ge moet het maar doen hé?
Wat volgde was een cascade van gebeurtenissen, die elkaar zo snel opvolgden dat ik er zelf verstomd van stond. M'n nieuwe huisgenote of moet ik huisgenoot zeggen, kwam mij nieuwsgierig gezelschap houden op de vensterbank. 'k Heb al een paar keer met die kat gerammeld, maar 'k hoor niks……..en ik weet nog altijd niet of het een hij of een zij is…….
Dus, kat springt op vensterbank en is blijkbaar zo blind als een mol. Haar poot blijft haken achter de draad van m'n gsm en plof, verdwijnt in m'n emmerke water met, zoals u weet, vloeibare Dreft Nieuw! Dag gsm, u was een fijne vriend…….Ik schrik me een pleuris en duw, geheel per ongeluk, op het startknoppeke van m'n teerbeminde printer. Resultaat, printer schiet in gang, printerkop gaat met een rotsnelheid over en weer. Spijtig dat m'n borsteltje om het stof te verwijderen er nog tussen zat. Kan ge-
beuren, zei Cicero. Maar als 't dan toch moet gebeuren, waarom dan bij mij? Printer maakt nu een ratelend geluid en doet alles behalve printen.
Gsm is nu een uniek stuk geworden, eentje met een vloeibaar Dreftgeurtje
en als ge goed luistert, kunt ge de zee horen…….
ã GoNo

Zelfkennis..............-

Zeg, heb je ’t al gehoord
de GoNo is prettig gestoord
hij loopt hier rond, echt waar
met op z’n kop een kandelaar!

’t Schijnt dat het inspiratie geeft
om koldergedichten te maken
waar de één plezier aan beleeft
en de ander moet van braken!

Z’n haar staat van ’t kaarsenvet
rechtop, ’t is nog gene brol
hij waant zich, even opgelet
in de tijd van den rock & roll!

Al z’n gedichten laat hij swingen
de katten staan hier mee te zingen
oei, het loopt hier uit de hand
z’n haar staat potdorie in brand!

Einde van een lang citaat
Hij zingt nu als een castraat!

©GoNo

Wie, zeg me wie ?

Wie klopt er daar
met een hamertje
tegen de ramen
van m’n bovenkamertje?

Wie zit er daar
keihard te loeien
en is bezig met
m’n hersenen te knoeien?

Wie hangt er daar
boven de ezel uit
laat mij wartaal spreken
bij dat kloppend geluid?

Wie roept er daar
onbarmhartig hard
zodat de galmende echo
weerklinkt tot in m’n hart?

Ik hou van katten
niet van zo’n hevige kater
stop dat lawaai en gebonk
ik drink alleen nog kraantjeswater!


©GoNo

Dichteres & schrijfster.........

Ze zit op haar stoel
voorover gebogen,
puntje van de tong
likkend aan de lippen
in uiterste concentratie
te zoeken naar de combinatie!

De combinatie van woorden
die komen en gaan,
die zich niet in een keurslijf
willen laten stoppen
’t is zwoegen en zweten
als de muze je is vergeten!

’t Is eindelijk voltooid
ze leest het hardop,
nee, ‘t kon stukken beter
wil iemand dit wel lezen
hoe kon ik me zo vergissen
duwt op de knop: alles wissen!

Ze staart naar het lege scherm
slaakt een diepe zucht
begint opnieuw te schrijven
likkend aan haar lippen
eventjes aan de koffie nippen
eureka, eindelijk gevonden
de titel: “Begerige monden”!


Opgedragen aan Sabine Luypaert

©GoNo

Jacob van Artevelde

Zie hem staan
versteend tot en met
besmeurd met duivenpoep
op een sokkel gezet……

de Gentse voorvechter
tegen de Franse overmacht
een zoon van Vlaanderen
in z’n eigen bloed versmacht…..

Hij lijkt wel een nazi
met z’n hand hoog opgeheven
toch heeft hij voorVlaanderen
en Gent z’n eigen leven gegeven !

Jacob van Artevelde,
niemand die nog weet
dat je voor de vrijheid streed….
alleen de duiven weten wie je bent
ze schijten op je, ter ere van Gent!

©GoNo

Zeg mij................

Zeg mij..........

Zeg mij waar m’n vrienden gebleven zijn
uit m’n al lang vervlogen tijd
zeg mij waarom is de wereld nu zo klein
‘k ben zoveel verloren en kwijt!

Zeg mij waarom al die mussen van weleer
voorgoed weg gebleven zijn
ze pikten m’n broodkruimels, keer op keer
en alles geurde naar jasmijn!

Zeg mij waarom ik daar nu aan moet denken
flarden uit m’n weggespoeld verleden
ik wou de wereld m’n enthousiasme schenken
maar niemand wou het, tot op heden !

Zeg mij wat m’n laatste gedachten zouden zijn
zal ik aan de bloemen, dieren of mensen denken
of klamp ik me angstvallig vast aan die levenslijn
omdat ik bang ben van de doden die mij wenken!

©GoNo

Zelfmoordneiging................

Zelfmoordneiging


Ze lonkt naar mij
alsof ze wil zeggen
ik maak je vrij

ze fluistert zacht
alsof ze wil zeggen
‘k heb op jou gewacht

ze speelt een spel
alsof ze wil zeggen
ik krijg je toch wel

ze is warm en koel
alsof ze wil zeggen
je begrijpt wat ik voel

ze nodigt me uit
met één enkel gebaar
alsof ze wil zeggen
spring, spring nu maar !

©GoNo

Moet er nog zand zijn.............

Soms vind ik het genant
zo knap te zijn
soms is het ambetant
zo heerlijk te zijn
maar wat doe ik er aan
ik heb toch moeite gedaan?

Ik heb twaalf paar schoenen
ruime keuze om naast te lopen
ik verkoop peren voor meloenen
verdien geld met hopen
maar de ware liefde
heb ik nog niet kunnen kopen!

Ik sta uren in de badkamer
haartje per haartje, in de plooi
bekijk mezelf, ben ik niet mooi
liggen m’n wenkbrauwen nog goed
knippen die snor, zoals het moet
‘k ben verliefd op m’n eigen gezicht
o wat ben ik toch een groot licht!

Mijn kasten puilen uit van de kleren
allemaal bekende merken
ik moet er mij krom voor werken
maar wat kan mij het deren
ik behoor tot de elite van de heren
ik verkoop grote sier in de stad
ach, ik heb het weer gehad!

Als iedereen ligt te slapen in bed
Heb ik de bloemetjes buiten gezet
Ik steek met moeite de sleutel in het slot
weer alleen en……. eenzaam in m’n kot!

©GoNo

Waar is mama?

Papa, waar is ons mama
is ze echt ver weg, op reis
ze stuurt nooit geen kaartje
van dat Hemels paradijs?

Papa, wat zijn engelen
ik kijk naar die hele grote ster
de juf in de klas zegt
da’s mama die knipoogt van ver!

Papa, is mama echt dood
komt ze nooit meer terug
ik houd m’n adem nu in
dan zie ik haar heel vlug !

Ach, kleine kleine vent
ons mama is heel dicht bij jou
ze zit diep in je hartje
en verwarmt je bij hevige kou!

Kijk, de maan lacht naar haar
ze vertelt hem hoe lief ze je vindt
de wind fluistert met haar stem:
“ je bent en blijft m’n troetelkind!”

©GoNo

Op en neer........

Op en neer
telkens weer
keer op keer
gaan we weer
op en neer
nog een keer
‘k wil niet meer
poep doet zeer
op en neer
laatste keer
‘k stop er mee
plezant toch hé
moet je zien
springen op
een trampolien!

©GoNo

Leegte in m'n hart

Leegte in m’n hart


Ik verlies me in je
hartepijn
ik wil teder voor je
harte zijn

ik laaf me aan je ogen
je zwijgende lichaamstaal
je lichaam voorovergebogen
de last die je meedraagt
voor wie of wat doe je dit allemaal?

Ik voel de leegte
onuitwisbaar in je bestaan
de leegte die de mijne ook is
de pijn van steeds solo te gaan
van een leven waarin ik liefde mis

Ik verberg me in je
Hartepijn
Ik wil teder voor je
Harte zijn !

Opgedragen aan Livina

©GoNo

M'n vader ?

Mijn vader, een rotzak
van troebelste water
zoop liters rode wijn
klappen kwamen later!

Mijn vader, altijd op
hete, geile seks belust,
liet ons, z’n kinderen
‘s nachts nooit gerust……

Mijn vader, heeft
ge moogt het weten
nooit berouw getoond
nooit vadergevoel bezeten!

Mijn vader, nooit geen
woord van liefde of tederheid
alleen maar roepen, slaan
wat hadden wij misdaan?

Mijn vader, nu al lang dood
voorwaar, geen groot gemis
de wonden in onze ziel
dat is…. wat er van hem over is!

©GoNo

Klotsend kotsend

Klotsend kotsend.......

Ik kots van al die gruwelbeelden
in m’n kamer binnengesmeten
zonder dat ik er ook maar om vraag
ten behoeve van de kijkcijfers vandaag!

Ik kots van al dat tentoongestelde leed
alsof het een expositie is van slechte smaak
die verbrande neger, waarvan niemand weet
wat hij juist, op die plek, heeft uitgevreet….

Ik kots van al die lijken, telkens weer
die mij al bij ’t ontwaken, door de strot
geduwd worden, ik verlang naar meer
romantiek, muziek, een gulle lach begot!

Ik kots van al dat supernegatieve gedoe
deze wereld, die niet meer weet waar of hoe
ze nog moet draaien, ze lijkt doodmoe
ik kots, zet de tv uit en doe m’n ogen toe…………

©GoNo

Scherven van verdriet............

Scherven van verdriet…….


Ieder afscheid is een beetje sterven
wat overblijft zijn gebroken scherven
ieder afscheid gaat gepaard met lijden
’t heeft geen zin elkaar te misleiden !

Ieder afscheid is er meestal één te veel
wat rest is maar een heel klein deel
van wat mooi had kunnen of mogen zijn
soms is ’t beter te kiezen voor de korte pijn!

Ieder afscheid doet ontzettend veel pijn
’t is als het vertrekken van de laatste trein
we stellen het steeds zo lang mogelijk uit
tot de conducteur onherroepelijk fluit…..

En dan gaan de deuren plotseling dicht
achter een raam, een betraand gezicht
één van de twee blijft eenzaam op ’t perron
en we hopen dat die trein toch stoppen kon!

©GoNo
23/05/07

Internetliefje............

Internetliefje

Onze wegen zijn nu verdwenen
achter de eindeloze horizon
waar de maan en sterren schenen
onze liefde ooit zo mooi begon….

We spreken niet meer met mekaar
bang elkaar nog meer te kwetsen
zij maakt gedichten, mooi weliswaar
ik probeer haar gezicht te schetsen…..

Maar ’t lukt me niet zo goed meer
ik wil haar bannen uit m’n leven
doch stiekem hoop ik iedere keer
dat zij een klein seintje zal geven…..

Ze hoeft zelfs niets speciaals te schrijven
gewoon even “dag “ voor ik ga naar ‘t bed
dan is er toch nog iets dat over zou blijven
van elkaar op te vrijen langs het internet!

©GoNo

Als ik m'n ogen sluit...........

Als ik m’n ogen eventjes dicht
zie ik telkens je fotogezicht
je bent op m’n netvlies gebrand
wat is er met me aan de hand?

Als ik een liedje op de radio hoor
terwijl ik zit te werken op kantoor
moet ik denken aan jou heel ver weg
‘k voel me als een puber, komaan zeg!

Als ik je een dag niet heb gehoord
en je zwijgt als was je vermoord
denk ik, verdomme, dit kan toch niet
‘k ben verliefd op een fotogriet!

©GoNo

Ben jij dit echt?

Ben je echt zo gelukkig
als de buitenwereld denkt
is het een echte lach
die je zomaar wegschenkt?

Ben je echt zo vrolijk
in uitgelezen gezelschap
of is het één grote komedie
je speelt het verdomme knap!

Ben je werkelijk die iemand
waar iedereen zo naar opkijkt
of is alles maar een façade
waar niemand doorheen kijkt?

©GoNo

DAG IEDEREEN.

Dag iedereen.
Het weekblad voor huis-tuin- en keukenroddels.


Vandaag een interview met een schrijver-dichter, die onbekend wenst te blijven……..

Zo, onbekende, u wenst dus niet in de belangstelling te staan?
-Nee, hoor, ik heb er geen belang bij om in die stelling te staan, ik ben een dichter en geen bouwvakkker hé?

Hoe, onbekende, bent u op het idee gekomen om te beginnen dichten?
-Wel, het zat zo, mijne kelder liep onder water, door een lekgeslagen buis. Ik dacht die moet ik dichten, want iets dat lek is, moet gedicht worden hé?

Tja, onbekende, en wat vindt u van de publieke opinie?
-Er is al lang geen sprake meer van een publieke opinie, laat staan van een opinie die publiek is. Daarom wens ik onbekend te blijven, hoef ik me geen zorgen te maken over m’n publiek en haar opinie.

Mag ik vragen, onbekende, hoe uw volgende bundel zal heten?
-Ja, het moogt dat inderdaad vragen……..

Graag de titel, onbekende, graag de titel?
-Zie ik er uit als een koning, als een graaf of baron? Ik heb lak aan titels.

Ik bedoel, onbekende, de titel van uw nieuwe gedichtenbundel?
-Ha, zeg dat dan, sjonge wat een rotinterviewer ben jij zeg?

Sorry, onbekende, ik probeer beleefd te blijven, u hoeft niet te snauwen!
-Ocharme, ’t manneke is op z’n teentjes getrapt. Doet het zeer manneke?

Ik probeer nog één keer: de titel of is er helemaal geen gedichtenbundel?
-De titel is: “’t Manneke is op z’n teentjes getrapt” en ’t eerste gedicht heet
“ Doet het zeer, manneke”. Content nu?

Toen sloegen de stoppen bij onze reporter door. Hij mepte z’n digitale recordertje tegen de voorgevel van de dichter. Die was in de wolken bij het zien van dit klank-en lichtspel……….

“ Ha, sakkerse GoNo, al een beetje be-en bijgekomen, zie ik” zei de dokter, “ de kranten staan aan te schuiven voor een interview……”

“ Zo, onbekende GoNo, hoe kwam u op het idee, om dichter te worden?”
Wel, het zit zo, mijne kelder……………..
©GoNo

Helpende Handen...............

Helpende handen………..





Een hart voor de medemens
staat hier hoog in ’t vaandel
helpende handen voor wie niets heeft
dat is wat in Wereld-Missiehulp leeft!

Een hart voor de echte armen
die verscheurd door oorlogen
de armoede niet meer kunnen dragen
en hulp aan de Wereld-Missie vragen!

Een hart voor hen, de poveren
die met het weinige dat ze krijgen
tevreden naar hun schamele bedstee gaan
omdat WMH, hen niet in de kou laat staan!

Hier klopt dat hart, immer door
een warm hart, een luisterend oor
vrijwillige handen werken, onbekend
wees fier, dat je een deel van WMH bent!


©GoNo

Genotsgrenzen verleggen........

Ik ben het beu
Ik ben het zat
“k heb geen bezwaar
tegen commentaar
maar op alles wat ik
zeg of ook maar doe
dat maakt mij zo moe!

Akkefietjes
klikkertjes
driftkikkertjes
opgeblazen pad
smalle pannenlat
onnozele lellebel
aangebrande fricandel
‘k mag het allemaal denken
‘k wilde haar niet krenken……!

Dus liet ik een diepe zucht
hapte naar verse lucht
ben schoorvoetend met
haar naar bed gegaan
ik zei, tijdens het wippen
op geile toon, spontaan:

akkefietjes, klikkertjes
driftkikkertjes
opgeblazen pad
smalle pannenlat
onnozele lellebel
aangebrande fricandel
‘k mag het nu allemaal zeggen
‘k noem het
onze genotsgrenzen verleggen!

©GoNo

Wachten op........de bus.

Wachten op ……de bus.


Ik sta te wachten op de bus, buiten het bushokje, want ik rook en m’n toekomstige medereizigers bekijken me al met een vieze blik. ‘k Heb het ooit anders gekend, toen vroegen sommige medereizigers of ik geen sigaret te veel had. Maar tijden veranderen en mensen ook. Het is nu “in” om je neus op te halen voor je rokende medemens.
Dus ik sta te wachten en zoals gewoonlijk is de bus te laat. De tram, de trein, de bus, m’n pree…….alles in dit godvergeten land, altijd te laat. Alleen de belastingen zijn op tijd. Ik denk, ik steek er nog eentje op, voor het te laat is.
Hoor ik zo’n snotblaag van een jaar of tien, tegen haar vriendinnetje zeggen:
“Kijk, dat is wat ons mama bedoelde met iemand die de lucht verpest….”
Ik dacht, wat krijgen we nou? Geloof het of niet, direkt sprongen er een stuk of twee oude pilarenbijtsters mee op de kar. Ik moest daar een litanie aanhoren, ’t was precies of de aarde verging. Met alles er op en er aan! Allemaal mijn schuld en van die verdomde sigaretten. ’t Schijnt, volgens die compleet geschifte bende, dat ik kankerverwekkende stoffen in lucht blaas, ik rook nochtans Belga Filter met de nadruk op Filter.
Even later stopt er een bus, in een walm van slechte diesel, een rook achterlatende die mij tranen en een hoestbui kost.
“ Zie dat komt er van, als ge te veel rookt, uw longen gaan kapot en ge krijgt er kanker van…..!” zegt de ene oude juffrouw tegen de twee meisjes. Ik wou ze van repliek dienen, maar ‘k heb het gelaten. ’t Is toch hopeloos…..
Er stopt een bus, met daarachter een tientonner met remorque.
“Kom, we zijn weg”, hoor ik de meisjes zeggen,” m’n papa is er!”En ze stapten in de tientonner.

Bus en camion vertrekken samen, mij achterlatend met zwarte longen en de smaak van kankerverwekkende benzeendeeltjes………..

©GoNo

Ken je hem nog ?

Wie kent er nog hem
de Witte van Zichem
nee, niet die van Hoegaarden
da’s om te zuipen, m’n waarde!

De Witte uit dat godvergeten gat
die boordevol kattekwaad zat
in zijne bloten naar huis moest gaan
de schande van ’t dorp moest ondergaan!

Diene Witte kreeg af en toe een pakske
meppen tegen z’n strooien dakske
‘t kind was, al niet de slimste van z’n klas
dacht dat hij de leeuw van Vlaanderen was!

Hij deed een beetje veel zout op de patatten
bij pastoor Munte ging hij sigaren jatten
en dan had je nog eerwaarde zuster Cent
een in ’t zwart gestoken SS’er, een echt serpent!

En dan diene zoon, hoe heet hij ook alweer
Herman Coene, van die grote boerderij, meneer
was verliefd op de dochter van den baron
leerde voor priester, in zijn geval voor non!

Man, wat was me dat toch een zootje in dat boeregat
met hun fanfare St-Cecilia van ’t zevenste knoopsgat
en dan dat gemekker over de werelddorpspolitiek
de sossen tegen de schapen, met kerkorgelmuziek!

Jef de smid, die nog nooit een hamer in z’n poten had
voerde wel het hoogste woord in dat boerengat
om over die Munte maar te zwijgen, wat een knolraap
‘k verdenk hem van een affaire met een koorknaap!

Ze leefden daar lang en gelukkig, voorwaar
‘k ben door die bossen en weiden gereden
‘k waande me eventjes in Bokrijk, nietwaar
‘k genoot van de stilte van het…… verleden!

©GoNo

Roddeltantes

Zeg dat het niet waar is…….
en nog zo jong, als ik me niet vergis?
ja en die ouders moesten alles eens weten
die vader kan z’n ambities wel vergeten!

Maar ze is nog maar juist vijftien jaar
tja, tegenwoordig zijn ze er vlug mee klaar
in onze tijd was dat toch helemaal niet waar
we gaven een zoentje en bleven van elkaar!

Ja, maar nu, is ’t gelijk het bed in
ze doen gewoon hun eigen zin
en negen maanden of wat later
zitten de ouders met een kater!

Zeg, die vader wou toch in de politiek
wie gaat er stemmen op zo’n mislukte katholiek
hij had beter z’n dochter wat kletsen gegeven
in plaats van altijd maar haar goesting te geven!

Ik peins dat ze het zeker zal abortuseren
want de eer van de familie staat op ’t spel
ge moet mij zo’n rijkaards niet kennen leren
en zij vliegt in ’t internaat en hij in een cel!

Tja, die jeugd van tegenwoordig toch
wat staan die ouders te wachten nog
en die zoon is ook al zo’n rare vent
‘k vertrouw die voor geen halve cent!

En dat ging zo door, minstens een uur
die tantes roddelden met overgave en vuur
die kenden er wat van, ’t is nog niet mis
‘k weet verdomme niet hoe ’t afgelopen is!

©GoNo

Sterf toch niet........

Sterf toch niet,
sierlijke zwaan
je maagdelijk wit
mag niet vergaan

strek je vleugels
hoog die gebogen nek
vechten moet je
hier, op jouw en mijn plek

sterven doe ik
samen, een beetje dood
tevergeefs gebeden
vergiftigd met brood……

©GoNo

Stilte in m'n kiekenkot.........

Stilte in m’n kiekenkot……..


Tok, tok zei de wulpse kip
ben ik op tijd voor een wip?

Kom erbij, zei de fiere haan
we beginnen er nu pas aan…..

Allé, allemaal op de slaapstok
braafjes op een rij, zonder gemok!

En nu gezellig op en neer wippen
daarvoor zijn jullie tenslotte kippen…..

Op de maat van mijn gekraai en getok
leggen jullie een ei in m’n kiekenkot!

Hier telt alleen mijn snavel die spreekt
pas op, dat er geen enkel eitje breekt !

Kot,kot,kot, kedei

Tot haantjes zelfvoldane tevredenheid
kan ieder kippetje haar eitje….. kwijt!

’t Haantje met z’n rood kammetje
zag het als zijn verdomde plicht
en heeft een kiekensite opgericht!

Nu leggen ze geen eieren, niet meer
’t zijn nu kakelende dichters, meneer
ze doen het uitermate berengoed
en de haan die zegt hoe het moet!

©GoNo

Antwoord van de heer Minister

Ministerie van Tewerkstelling, Arbeid en Aanverwante Zaken
Kabinet van de minister,



Betreft : uw sollicitatie voor de vacature van staatsdichter.


Geachte,


Ik heb uw brief in goede orde ontvangen en zoals , afgesproken in ons telefonisch gesprek, uw kandidatuur voorgedragen aan de bevoegde commissie.
Ik heb er, zoals gevraagd , een positieve nota bijgevoegd.
Dit vanwege onze vriendschap en totaal losstaande van het feit, dat u enkele veelzeggende foto’s van mij en mijn secretaresse hebt.
Mag ik er u op wijzen, dat de ritmische bewegingen die u mij zag maken bij het voordragen van uw gedicht, niets anders waren dan het proberen om mijn ritssluiting open te krijgen, omdat ik dringend naar de wc moest gaan?
Dat mijn secretaresse daarbij op haar knieën voor mij zat, is louter toevallig.
Ik was in het geheel niet naakt, toch niet volledig. Ik ben Bill Clinton niet.
En mijn secretaresse Monica Lewinsky ook niet.
Ik zal er alles aan doen, uit respect voor onze vriendschap, om uw tewerkstelling als staatsdichter tot een goed einde te brengen.
O ja, die twee mannen, die u al geruime tijd aan het volgen zijn, hebben niets met deze zaak te maken en behoren tot een ander departement. Uw bordeaux gekleurde scooter met chassisnummer 2006-2104195540/4 is toch nog steeds van u, mag ik hopen?
Het e-mailadres van mijn vrouw is veranderd, doordat zij met haar pc gecrasht is. Momenteel is zij op studiereis naar het buitenland, samen met mijn secretaresse, ik verwacht haar binnen twee jaar terug van haar prospectie- en handelsreis.
Met vriendelijke groeten

F.VdB
Minister van Tewerkstelling

©GoNo

Geachte Heer Minister

Ministerie van Arbeid, Tewerkstelling en Betrekkingen.

Betreft : omzendbrief nr 2007/2805 matb.

Uw ref. 2007/2805 matb Ons ref. GoNo 2007-05-28

Aan zijne excellentie de heer Minister,

Geachte heer,

Ik wil er u aan herinneren, de belofte die u mij gemaakt heeft op het feestje,
na afloop van de 1ste meistoet in Antwerpen.
Ik weet , we waren beiden een beetje boven ons theewater, maar dat was de schuld van de champagne , ’t mooie weer en uw secretaresse. Ik moet eerlijk toegeven, dat uw secretaresse inderdaad goddelijke benen en borsten heeft.
Uw keuze getuigt van een voortreffelijke smaak en een meesterlijk oog, wat schoonheid betreft.
We hebben wat afgelachen hé, meneer de minister? Op tv komt u over als een zuurpruim 1ste klas, maar ik weet wel beter, nadat ik u bezig gezien heb achter de schermen. U bent me er ééntje!
Ik herinner mij levendig, ’t staat als het ware in m’n geheugen gebrand, dat u op zeker moment spoorloos verdwenen waart. Bij navraag bij de barkeeper wist ik u terug te traceren. Uw spoor leidde me tot op de 1ste verdieping, kamer 12 naast het bezemkot. Zegt u dat iets?
Ik was helemaal niet van plan om te luistervinken, laat staan foto’s te nemen met m’n gsm. Maar ik dacht, laat ik m’n vriend de minister verrassen met enkele souvenirs ter nagedachtenis van ons feestje.
Groot was mijn verwondering, toen ik de foto’s downloadde en uw secretaresse herkende. Ik weet dat u een drukke agenda heeft en het een must is haar dicht bij de hand te hebben, maar dat meisje heeft toch ook recht op een beetje ontspan-
ning. Ik vind dat u uw werk en privé strikt gescheiden moet houden, dit om belangenvermenging te voorkomen . Ik weet het, het was die dag ontzettend warm, maar om in uw adamskostuum, een gedicht van mij te declameren aan een eveneens ontblootte secretaresse, lijkt me toch iets te ver gaande! Alhoewel, u hield er wel het ritme in hé? Ik wist niet dat m’n gedichten zo ritmisch waren, maar dankzij u bezie ik ze vanuit een ander oogpunt.
Ik heb de foto’s nog niet op het internet geplaatst, ik denk er zelfs niet aan. Ik vind u een symphatieke excellentie die beter verdiend dan binnenkort achtervolgd te worden
door paparazzi! Dit met de verkiezingen in het vooruitzicht, zou het nefast zijn voor uw verdere carrière zowel thuis als in het parlementaire halfrond.
Daarom vraag ik u met aandrang, geheel vrijblijvend weliswaar, mijn kandidatuur als staatsdichter-en schrijver ernstig te overwegen.
O ja, klopt het e-mailadres van uw vrouw nog steeds : godelieve.vdb@skynet.be ?
Met vriendelijke groeten en immer tot een wederdienst bereid
Get.
©GoNo

M'n kapper.....

Mijn kapper is een heel rare vent
‘k vertrouw hem voor geen haar
hij lispelt met een vreemd accent
drukdoende met kam en schaar!

Hij praat steeds over het weer
ik denk dan, man hou toch je bek
concentreer je op je werk een keer
en klets zo niet uit je dikke nek!

Hij heeft zo van die manieren
een meer dan vrouwelijke kant
’t lijkt wel of hij me wil versieren
als hij me aanraakt met z’n hand!

Hij geurt naar shampoo en bodylotion
naar nagellak en, hoe heet het, aceton
hij zegt: je hebt nog veel haar op je kop
ik denk: bij jou staat er niets meer op!

Hij streelt me door m’n bijgeknipte haren
masseert nog eventjes mijn frisgeschoren nek
ik moet me inhouden, kalmeren en bedaren
of ik ram hem de grond in, die homofiele gek !

Hij kijkt me aan, heel charmant en zeer koket
vraagt “is het goed gedaan, m’n lieve schat?”
ik denk, ik verkoop je hier ter plaatse een kroket
en steek haardroger, kam en schaar in je gat!

©GoNo

Ik beloof.............

Ik beloof jullie de hemel op aarde
en de hel, na jullie pijnlijke dood
de duivel die jullie zelf baarde
m’n geduld is oneindig groot!

Ik beloof jullie al het geluk dat er is
de vrede waar ik zo moet van balen
geluk en vooruitgang, ’t is niet mis
vroeg of laat, kom ik jullie toch halen!

Jullie voeden m’n onverteerbare haat
ik leef en bedien me zonder onderscheid
van die verzengende haat die toeslaat
ik, Satan, grootmeester in schijnheiligheid!

Geniet maar van jullie tijdelijke leven
zet opzij, die kommer en kwel
de grootste pret zullen jullie beleven
in het verschroeiende vuur van m’n hel……..

©GoNo

Hoeveel..............

Hoeveel………..

Hoeveel tranen moet ik nog huilen
om bij jou te mogen schuilen
hoeveel woorden moet ik nog schrijven
om bij jou te mogen blijven……

Hoeveel keren moet de zon nog opgaan
om naast jou te mogen staan
hoeveel keren moet ik mezelf kastijden
opdat je mij zou verlossen uit m’n lijden?

Hoeveel dagen, uren en nachten
moet ik nog op je wachten
hoeveel malen moet ik nog gapen
om eindelijk naast jou te mogen slapen?

Hoeveel kan ik nog verdragen
geen antwoord op m’n vragen
hoeveel sterren heb ik al geteld
oorverdovende stilte, alles is verteld?

©GoNo

Eindeloos is de weg.................

Ik ben een eerwaarde pater Oblaat
ik volg de weg, eindeloos lang
de weg die langs zoveel moois gaat
maar aan het einde ben ik bang……

Bang om te zeggen dat ik niet wist
hoe ik met alle leed moest omgaan
bang dat ik zonder net heb gevist
te weinig gesproken heb in Uw naam……

Bang dat Jij die ene vraag stelt
om wat ik niet heb kunnen doen
Uw woord hier overal verspreiden
Uw moraal over christelijk fatsoen…….

Ik hou wel van m’n medemens
zoals het een eerwaarde betaamt
’t was steeds m’n grootste wens
en toch ben ik ietsje beschaamd………..

Beschaamd omdat ik soms zondig
tegen het door U gemaakte elfde gebod
ik vraag nederig, doch volmondig
zijn er in de hemel snoepjes, m’n God ?


Opgedragen aan Erik, pater Oblaat

©GoNo

Ik,........de clown

Ik, de clown…………


Een masker van strakke lijnen
doen m’n ware gezicht verdwijnen
ik verf m’n gezicht in het wit
zodat niemand ziet wat er achter zit……..

Een roze blos op m’n wangen
moet m’n bleekheid vervangen
een rode fopneus en een pruik
grote schoenen en een dikke buik…….

Dat wordt lachen geblazen
ik ben de koning der dwazen
de nar, de clown die, ‘t is verplicht
een lach tovert op ieders gezicht………

Als ik straks voor de spiegel zit
kijkend naar dat gezicht in ‘t wit
m’n lach aan ’t publiek weggegeven
mag ik, opnieuw, huilen met m’n leven………

©GoNo

Kaartje 24..........

“Dag, dokter !”
“Ha, de Gono, da’s lang geleden. Zet u en vertel het eens?”
“ Awel, dokter, ’t zit ‘m zo, ik doe al dagen geen oog meer dicht en ik voel me duizelig, ambetant, kregelig en m’n eetlust is verdwenen.”
“ Maar GoNo toch en hebt ge dat al lang?”
“ Maar dokter toch, ik zeg u juist dat ik al dagen dat heb!”
“ Zeg GoNo, ge moet zo kregelig en ambetant niet doen, hé?”
“ Da’s juist het probleem en daarom kom ik naar u.”
“ Ja, Gono, bij den beenhouwer moet ge met andere klachten zijn, da’s een goeie, die moet ik bewaren voor de volgende patient!”
“ Zo GoNo, doe uw mond eens open en zeg eens Aaaaa……”
“ Aaaaaaaaaa”.
“ Zeg GoNo, zou het kunnen dat ge look gegeten hebt? Sjonge, wat een lucht, zeg!”
“ Ja, dokter, ik heb salami met look gegeten, maar da’s al twee dagen geleden.”
“ Dan is diene salami, die tussen uw bieterkes plakt al twee dagen oud?”
“ Kom, stroop uw mouw eens op, ik ga uwen bloeddruk eens meten.”
“ Oeieoei, da’s niet gezond, uwen bloeddruk staat veel te hoog!”
“ Dokter, wil ik eventjes op de grond gaan zitten, dan staat em gelijk wat lager hé?”
“ Die GoNo toch, immer lachen……en zoudt ge nog lachen moest ik zeggen dat ge nu direkt naar ’t ziekenhuis moet? Ge hebt al eens een hartinfarct gehad, ik wil geen risico’s lopen, ik zal een verwijsbriefke maken, dan kunnen ze je daar eens grondig onderzoeken.”
“ Dokter, ik kwam naar hier omdat ik slaapproblemen heb en door gebrek aan slaap kregelig, ambetant en geen eetlust meer heb!”
“ Weet ge wat GoNo, ik zal je slaappillekes voorschrijven, ge neemt er eentje voor je gaat slapen en als ’t volgende week niet beter is, dan komt ge maar terug!”
“ Dank u dokter, ik voel me al stukken beter……..”
“ Hierzie, mijn zoon, da’s het voorschrift en dat ander papierke is de rekening”.
“ Wablief, 21 € voor een kwartierke, da’s rap verdiend zeg. ‘k Had ook doktoor moeten worden, mar allé, ieder mens moet leven hé?”
“ Dag GoNo”.
“ Dag dokter”.

Bij den apotheker vraagt een schone madam in witte frak of ik al een kaartje heb. Een kaartje? Ja, een kaartje, want met zo’n kaartje krijg je op ’t einde van het jaar 5% korting. Ha, zeg ik, dat lijkt me interessant en ik ga buiten met kaartje 24. Mijn verzameling groeit gestadig aan. Bij mijn volgend bezoek aan de dokter, mag ik zeker niet vergeten te vragen of hij geen kaartje heeft voor mij. Kan ik op het einde van ’t jaar een gratis spuitje krijgen tegen de griep…….

©GoNo

Ik stuur je een boodschap..........

Boodschappen doen…………

Ik stuur je een boodschap
op een vlinder van papier
de wind zal hem brengen tot bij jou
omdat ik zo ontzettend van je hou……

Ik stuur je een boodschap
geschreven in de blauwe lucht
je moet alleen maar naar boven kijken
om te zien hoe ik m’n liefde laat blijken…...

Ik stuur je een boodschap
met de trekvogels mee
je hoeft gewoon maar te luisteren
wat ze in je oor komen fluisteren……

Ik stuur je een boodschap
met de stapelwolkjes mee
ze zullen een stapel hartjes maken
maar ’t grootste is van ons twee!

©GoNo

De opgefokte pleeboy........

De opgefokte pleeboy
in z’n blitse pleemobiel
oorringen, parelwitte tandjes
gemanicuurde zachte handjes……..

Schuimt bij dag en bij nacht
de stranden en kroegen af
hemdje open, wat een kracht
zie hem lonken, de ketelmaf !

Hij verkoopt gebakken lucht
sommige meiden trappen er weer in
zotte wijven op geld verzucht
dromend van rijkdom en geldgewin!

Thuisgekomen, gaat hij, na z’n kater
stante pede naar z’n steenrijke vader
geef me geld, pa, ‘k heb een zware kop
en m’n Viagra is al twee dagen op………

Vaderlief, in de ban van z’n enige zoon
geeft voorschot op z’n niet-verdiende loon
kijkt hem vertederend aan en zegt:
“ge zijt zoals ik, door en door slecht!”

©GoNo

De man aan het tafeltje.........

Er zit een man aan en tafeltje, schijnbaar zomaar! Hij kijkt af en toe eens op van z’n blad, laat achteloos zijn blik dwalen over het terras en schrijft terug enkele woorden op. Ik zit er amper een meter vandaan, bespied hem stiekem en registrreer iedere beweging die hij maakt. Mijn fantasie begint mij parten te spelen. Ik begin te vermoeden dat het waarschijnlijk een terrorist is, die hier gezellig een aanslag zit te beramen. Subiet vallen er hier 100 doden, op dat overvolle terras. Kaboem, einde van wat een gezellig terrasje moest zijn.
Het enige voordeel dat ik zal hebben , is dat m’n rekening nog niet betaald is. Wat me worst zal wezen en een magere troost!
Ik begin nu toch echt nieuwsgieig te worden, wil er het fijne van weten. Als ik dan toch de lucht moet invliegen, heb ik toch het recht te weten hoe en wanneer hé? Want tegenwoordig wordt er niets meer gevraagd, ze doen hun zin maar.
Zou het niet stukken leuker en gemakkelijker zijn, eerst te vragen aan de mensen op welke manier ze de lucht ingeblazen willen worden? Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
“ Ha, meneer, ik ben terrorist en ik ga hier subiet de boel laten ontploffen. Wenst u nog een kopje koffie, een koekske, zit je goed?”
“ Goeiendag meneer den terrorist, dank u, een kopje koffie lust ik nog wel. En ja, ik zit momenteel nog redelijk goed. Ik ben blij dat ik op de eerste rij zit, ‘k zou voor geen geld dit spektakel willen missen!”
“ Tja, meneer, ik heb persoonlijk niets tegen u, u moet maar denken dat u een slachtoffer van de maatschappij bent. ’t Is toch zo, hé?”
“ Euh, meneer den terrorist, feitelijk zijn we allemaal slachtoffers en als die bom afgaat zullen er nog meer slachtoffers zijn. ‘k Zal maar denken dat het voor de goeie zaak is, want ik kan u verzekeren dat ik weinig of geen goesting heb om in de lucht geblazen te worden!”
“ Kijk meneer, als ge nu uwen vinger hier op dat knoppeke legt, ja zo zie, en ge blijft dat knoppeke indrukken, niet loslaten want anders vliegt heel de santeboetiek de lucht in…… dan ga ik m’n broeders verwittigen dat ik weer zo’n onnozelaar gevonden heb die nog in sprookjes geloofd! Allah zij geloofd!”
Da’s pas goed gelachen zie, moet mij weeral overkomen, zit ik hier terroristje te spelen in een ander z’n plaats. En ‘k begin al krampen te krijgen in mijne duim.
De zon scheen onbarmhartig en er is gene parasol. Naast mij zit een man aantekeningen te maken op een blad. Ik ben nieuwsgierig wat er op dat blad mag staan. Als hij naar de wc moet gaan, maak ik gebruik van de gelegenheid om op z’n blad te kijken. Er staat in sierlijk geschrift te lezen: man met brilleke- zit me te bespieden- dromerig type- waarschijnlijk veel fantasie- lijkt wel een terrorist- gedicht of verhaal ?
Val nu om hé?

©GoNo

Witjassen........

Tweeënvijftig jaarkes geleden
werd een prachtig kind geboren
drie en een halve kilo vlees
gezond, puur natuur onversneden!

Ik zet m’n grote klep open
krijs dat horen en zien,
en de wereld vergaat
‘k wou dat ik al kon lopen
omdat die witjas op
m’n roze billetjes slaat!

Ik denk bij mijn zelve
dat komt hier niet goed
nu al het onderspit delven
door dat addergebroed!

Ik los het op, op mijn eigen manier
‘k laat me, verdorie, niet doen
‘k ledig m’n darmpjes met plezier
tot meerdere glorie en fatsoen!

Die witjas trekt een vies gezicht
‘k voel me al beter, vederlicht
stinken man, ge hebt geen gedacht
dat heeft die sadist niet verwacht!

Want wat heb ik, in hemelsnaam
die grote mensen toch misdaan
dat ze mij, nu al beginnen te slaan
is dat een voorschotje
op de lange weg die ik nog moet gaan?

Tweeënvijftig jaren zijn vervlogen
als druppels op een hete plaat
er staat een witjas, kromgebogen
die op m’n kleinzoontje
z’n onschuldige billetjes slaat!

Ik kijk die dokter doordringend aan
vraag om op te houden met dat slaan
en toen, plotseling, bij wijze van grap
geef ik z’n ballen, een ferme trap!

©GoNo

Arbeit mach frei.......

Uitgemergeld, schuifelend
als schimmen uit het dodenrijk
hun lompen zijn hun doodskleed
hun kale koppen grijnzen breed!

Hoog boven hen rijst de schoorsteen
donkergrijze wolken uitspuwend
de geur van verbrand , verschroeid vlees
en altijd maar, die eeuwigdurende vrees!

Vrouwen, kinderen , bij aankomst
als slachtvee bij elkaar gedreven
blaffende honden die bijten wel
in deze inferno, deze danteske hel!

Nog eventjes het badhaus in
voor een verkwikkende douche
als de deur dicht, afgesloten was
worden ze besproeid met dodelijk gas!

De enige uitgang uit dit arbeiderskamp
is langs de metershoge schoorsteen
miljoenen “mensen” zijn die weg gegaan
lachende SS’ers helpen hen spontaan !

Op de poort staat in koeien van letters
’t staat er nog steeds in ijzer gesmeed
voor alle Duitsers, voor jou, voor mij
“ ARBEIT MACH FREI “

GoNo

Tierlantijntje

Tierlantijntje
gek konijntje
haasje-over
in de avondzon
verstoppertje
in een regenton!

Tierlantijntje
dwaas konijntje
tellen maar
van één tot tien
wie niet weg is
is ……..gezien!

Tierlantijntje
koddig konijntje
witte vacht
zwarte pootjes
zwarte vlek op z’n gat
lijkt een beetje op een kat!

Tierlantijntje
vrolijk konijntje
buitelend tussen
rand van ’t bos en ’t veld
is vroeg of laat
een prooi voor ’t jagersgeweld!

Tierlantijntje
slim konijntje
speelt kat en muis
met de stroper en z’n hond
tot die fatale dag
de konijnenstrop hem vond!

Tierlantijntje
dood konijntje
gewezen spring-in-’t veld
oogjes gebroken en leeg
‘k zie z’n konijnenzieltje
dat naar de hemel steeg……

GoNo

Plastiek kaartjes.............

Is het jullie al opgevallen, hoeveel van die plastieken kaartjes je in je bezit hebt?
Ik heb ze eens geteld, ik heb er drieentwintig. Drieentwintig stuks, gaande van mijn identiteitskaart tot mijn laatste aanwinst: ééntje van de apotheker op de hoek. Ik lijk wel een verzamelaar van kaartjes in portefeuilleformaat.
Er zitten meer kaartjes in m’n portefeuille dan er geld insteekt. Wat bij mij feitelijk niet zo moeilijk is, gezien m’n belabberde bankrekening.
Laatst stond ik in de Delhaize aan te schuiven aan de lopende band. Je moet er eens opletten, als je verwisselt van rij omdat het eeuwen duurt eer het jouw beurt is, duurt het meestal nog langer in de nieuwe rij.
“ Kassa 4, droge voeding, de prijs van één potje augurken van het merk De Ambachtelijke Ingelegde Augurk. “
“ Kassa 3, ook droge voeding, de prijs van één lamp van 40 watt van Philips gevraagd?”
“ Kassa 1, de verantwoordelijke van het leeggoed gevraagd”
En dat gaat de ganse tijd door, je vraagt je af, waarom ze gewoonweg niet met een bic de prijzen er op schrijven hé? En de rijen aan de kassa’ worden langer en langer. Tien kassa’s en er zijn er drie van open, begrijpe wie kan. Ik heb nooit begrepen waarom er geen spontane revolte uitbreekt in zo’n supermarkt. Een gijzeling van de direktie, die men verplicht achter de kassa’s zet. Of massaal onze gevulde karretjes laten staan. Dat zou pas inslaan zie, een ganse supermarkt vol met gevulde karretjes en geen kat te zien die ze voortduwt, laat staan, die ze leegmaakt op hun lopende banden!
Eindelijk, er komt schot in de zaak, ik kan m’n levensnoodzakelijke spullen kwijt op de transportband. Alles mooi geschikt zoals ik het wil schikken in m’n recycleerbare tas. Let maar eens goed op, die kassajuffrouw zal er voor zorgen dat alles in chaos eindigt. Zoals gewoonlijk.
Oeps, mijn kaartje van de Delhaize vergeten er bij te leggen, wat een ramp, ik ga hier ettelijke punten verspelen. Het zweet breekt me uit en ik begin te zoeken in m’n overvolle portefeuille. Ha, gevonden, ’t is niet zo moeilijk als men wat orde heeft.
“ Meneer, da’s hier den Delhaize hé?”
“ Tegen wie zegt ge het, ’t is ’t eerste wat ik er van hoor!”
“ Meneer, den GB is hier twee straten verder, op uwen linkerkant, ge kunt niet missen, ’t staat er in ’t groot opgeschreven!”
“ Hoezo, wat is het probleem?”
“ Ge hebt mij het kaartje van de GB gegeven…..” zegt die kaskraker van een juffrouw. Op een toon van – ga met zoiets naar den oorlog-, en een blik van, – zie hem hier staan, de idioot! Dus wat doet een mens? Juist, hij begint opnieuw te zoeken, want die punten zijn geld waard. Vijf € als men vijfhonderd punten heeft, alleen is het spijtig dat het zolang duurt, want de punten komen maar met mondjesmaat op m’n conto terecht………
Intussen wordt de rij weer een stukske langer, ik heb plots geen haast meer! Ik voel de spanning in de lucht, er gaat hier ter plekke een revolutie uitbreken, ik ga getuige zijn van een omwenteling in de geschiedenis van het grootwarenhuis!
Er gaan doden en gekwetsten vallen, dat hoort zo bij een revolutie. Een beetje minder zal ook gaan hé GoNo? Uwen fantasie slaat weer op hol……

Wordt vervolgd

Geen schijn van kans

Hoe kronkelend zijn de wegen
die vanuit het diepe dal
mij terug, naar boven brengen zal…….

Hoe glibberig zijn de paadjes
met honing en stroop besmeerd
terugglijdend, les niet geleerd…….

Hoe scherp zijn de dorens
mijn bloedende handen uitééngereten
de enige houvast, bij mijn weten……

Hoe lang moet ik nog kruipen
langs al die valkuilen en schietgeweren
om je uiteindelijk toch niet te begeren?

©GoNo
 

De dichter........

De dichter kent geen grenzen
bespeelt gevoelens van mensen
lonkend naar een breed publiek
woordjesspelend, soms fanatiek

hij behoort niets of niemand toe
heeft alleen intiem rendez-vous
met zijn blanco papier en pennestok
de tijd vergetend, niet kijkend op de klok

tevreden, ’t staat er op dat gedicht
slaakt een diepe zucht, dat verlicht
’t was zwoegen vanaf het prille begin
kiepert het vervolgens de vuilnisbak in !

©GoNo

Annonceke in de gazet.......

Annonceke in de gazet gezet
“lolbroek zoekt een grapjurk”
in koeien van letters in ’t vet
’t antwoord kwam van een Turk……

Ikke benne Ali Mousti Turk
Ikke dikke lul in broek
Ikke dragen lange soepjurk
Ikke benne wat gij zoek……

‘k Zoek geen problemen, verre van
maar ‘k val niet bepaald op venten
laat staan op een Turkse jurkenman
die direct verwijst naar z’n accenten!

Dus ik opnieuw geprobeerd
jong gedaan, is oud geleerd
“ouwe heer wil samen nog wat genieten”
’t antwoord kwam van een koppel Sijieten…..

Wij, familie van Fatima al Sijiet
hebbe dochter met maar ene tiet
wij geraken voor haar aan gene vent
daarom wij denke dat gij de ware bent………..

‘k Heb niets tegen vrouwen met één tiet
er zijn ergere dingen in dit woelige leven
maar ‘k ben er één die van borsten geniet
omdat m’n moeder ze mij niet wou geven!

Annonce geplaatst, laatste wel te verstaan
‘k Kreeg telefoon, wie zou dat toch zijn
’t Is hier met Ali Mousti den Marokkaan
ikke hebbe hier naast mij, dochterke staan……

‘k Heb van razernij de hoorn weggesmeten
m’n colère was groot, je mag het gerust weten
ik wil geen Fatima’s, of hoe ze ook moge heten
ik wil een Vlaamse, of mag ik het vergeten……?

GoNo

Mn zkt vrw

Mn zkt vrw…..


Ik heb een scheve mond
een vette, uitgezakte kont
m’n buikje hangt over m’n broek
als ik moet plassen, ben ik op zoek

M’n haren zijn te tellen op één hand
met m’n luizen heb ik een goede band
ze wonen gratis in m’n schaamtooi
ach, liefde is soms wonderlijk mooi

Ik zie geen steek bij ’t naaien
‘k doe dat zuiver op ’t gevoel
m’n plastiekpop naar de haaien
als je begrijpt wat ik bedoel…..

Maar al bij al ben ik gelukkig
soms een beetje te nukkig
die plastiekpop past wonderwel
bij m’n hitsig liefdesspel……

‘k Ga haar een mooi afscheid geven
in de recyclage-oven, weliswaar
een allerlaatste maal een vurig leven
netjes en proper opgeruimd, nietwaar ?

Ga in vrede, m’n trouwe bedgenote
we hebben van elkaar echt-genoten
al was je maar van rubber en veel plastiek
je pruttelde nooit tegen bij onze gymnastiek…..

Ik lach me nu nog steeds een kriek
toen je wegvloog als een elastiek
zodat je plotseling in de luster hing
omdat het stom ventieltje afging….

©GoNo

Open brief.......

Open brief……..


Dit was een personeelsvergadering om vlug te vergeten. Er hing een onweersbui in de lucht en het regende. Gans de week deed het gerucht de ronde dat Denis uit het bestuur gezet was en niet langer directeur van WMH was.
De speculaties konden beginnen, de geruchtenmolen draaide op volle toeren.
Iedereen wist er het fijne van, behalve ik, maar dat zou me worst wezen……
Malcontenten leven er in ieder bedrijf en goed doen voor iedereen is onmogelijk, laat staan het iedereen naar de zin te maken. Het is niet aan mij om een oordeel te vellen over iemand, daar heb ik geen zin en ook geen tijd voor.
Maar het gaat hier wel over een mens, die meer dan 20 jaar ten dienste gestaan heeft van een werk dat hij zelf opgebouwd heeft. Een levenswerk, ten dienste van de armen, de minstbedeelden, de sociaal achteruitgestelden, zij het in het verre Afrika of dichter bij huis…….
Z’n levenswerk is niet af, zal nooit af zijn, zelfs al nemen anderen de fakkel over. Ook al zijn de bedoelingen goed, daar twijfel ik niet aan, het laat een wrange nasmaak achter. ’t Moet een bittere pil zijn om op vijf maanden van uw pensioen, de deur ge-wezen te worden en met stille trom te moeten vertrekken. Kon het op geen andere manier? De omstandigheden zijn zo in geheimzinnigheid gehuld, dat het niet anders kan of het is een voedzame bodem voor allerlei geruchten. Die gaan van corruptie, fraude, malversaties tot het tegen de schenen stampen van sommige ego’s. Alleen moord en brand ontbreken nog.
Laat het zijn wat het is of was, het is niet aan mij om uit te maken of de afzetprocedure correct verlopen is. Ik vermoed van wel, want men moet een ezel zijn om in zo’n gevoelige materie, ook maar de minste fout te maken.
Ik heb de mens Denis leren kennen, een mens die velen geholpen heeft, een mens die oren aan z’n hoofd had en ze niet alleen gebruikte om z’n bril op te zetten. Iemand waar je terecht kon als je problemen had, die een oplossing probeerde te vinden ook al was het soms moeilijk. Iemand, die voor iedereen een vriendelijk en hartelijk woord overhad, die als het moest, ook als baas kon optreden. Die mens heeft bij velen een onuitwisbare stempel achtergelaten, zo ook bij mij……
We hebben hem het applaus gegeven dat hij verdiende als mens. Een staande ovatie, minutenlang, vergezeld van tamtams en gezang. Meer konden we niet doen, als blijk van erkentelijkheid.
Maar de wereld houdt niet op met draaien, het leven gaat immer voort. Stilstaan is achteruitgaan. En zoals Denis het zelf vroeg: “Laat we ons blijven inzetten voor onze medemens, voor WMH en voor degenen die het met zoveel minder moeten doen”.

WMH gaat door met een nieuw bestuur, laat ons hopen dat er een frisse wind door de gebouwen giert, die alle rancunes en vooroordelen wegblaast. Een frisse wind, die nadien plaats maakt voor een zwoele bries, die al die malcontenten terug een glimlach geeft. Want een dag begonnen zonder lach, is GEEN dag……..

©GoNo
Dichter/schrijver
Bediende

Ga heen in vrede.........

Ga heen in vrede…….

Op het zonovergoten plein
in de schaduw van een boom
een grijsaard, inééngedoken, klein
vergroeid met z’n verweerde bank…..
in de ruines van z’n zelfgebouwde huis
een gedrocht van een uitgebrande tank

vroeger kwamen hier dagjestoeristen
gedropt door één of ander reisbureau
nu…..lopen hier schietgrage soldaten
op jacht naar …….terroristenfanaten

z’n land glijdt weg in anarchie en terreur
’t kan hem nog weinig of niks schelen
z’n kinderen zijn gesneuveld in mineur
onder bommen, mortier-en kogelregen……

Allah is niet thuis, God evenmin
wat heeft het allemaal voor zin
een ouwe grijsaard,
doelwit van een soldaat
die hier zinloos z’n leven laat……

©GoNo

Positief

Positief………..

Er zijn zo van die dagen dat ge u afvraagt :”waar ben ik mee bezig?”
Neem nu bijvoorbeeld m’n eigen eens. ’t Is wel niet bepaald “het” voorbeeld, maar toch.Bijna één jaar aan een stuk, ben ik bezig met gewichten in te brengen.
Dag in, dag uit word ik geconfronteerd met getallen gaande van 3 kg tot 5 ton……
Om horendul van te worden, een aanslag op m’n intellectuele bagage. Moest ik niet schrijven of dichten, ik zou al na een paar maanden in de psychiatrie verzeild geraakt zijn!
En dat iedere dag opnieuw en opnieuw…….
Ik ben tewerkgesteld via het OCMW, dus mag ik m’n 2 pollekes kussen dat ik werk heb, volgens hen dan toch. Ik zou evengoed patatten kunnen gaan planten op de noordpool, ’t is maar hoe je het bekijkt hé? Volgens m’n OCMW-bazen, doe ik dit werk om werkervaring op te doen. Welke ervaring ?
De ervaring om “op tijd te zijn”? Ik sta alle dagen op om 04:00, dat deed ik ook als ik niet werkte.
De ervaring van “samen te werken met anderen” ? Sjonge toch, als men dat samenwerking noemt, de ene schuift z’n verantwoordelijkheid door naar de andere.
De ene is jaloers op de andere, de ene spreekt de andere naar de mond. Maar van zodra je je rug gekeerd hebt, beginnen ze terug gal te spuwen. Ik ben ook niet zonder zonden, soms doe ik er een schepje bovenop, al was het maar om te zien hoe ver ze willen of kunnen gaan. Ik lach mij een kriek als men weer aan het vitten is op de veranderingen die doorgevoerd zullen worden.
De ervaring van “ samen te werken in een geest van vriendschap en solidariteit’?
Sorry, sta mij toe om zelf m’n vrienden te kiezen…….

Maar al bij al, is het leuk vertoeven hier. De ongedwongen sfeer, het familiale omgaan met de direktie en werkvloer, maakt veel om niet te zeggen alles goed.
De warmte die er van sommige mensen uitgaat, is iets wat ik ten zeerste waardeer.
De gulle lach die mij geschonken wordt, de sfeer van gemoedelijkheid, ’t zijn misschien geen wereldschokkende gebeurtenissen, maar ze helpen hé?
Mijn leuze is nog steeds: “ Begin de dag met een lach en wees blij dat je leven mag!”
‘k Heb er ook nog een andere:” Observeer en leer…..”
En die twee leuzen zet ik alle dagen in de praktijk om. Het verzacht de pil en het doet mij hopen op ander en meer op m’n maat gesneden werk.
’t Is 05:45, straks ga ik m’n pc weer vol proppen met cijfertjes tot meerdere eer en glorie van m’n eigen. Terwijl ik dat doe, bedenk ik een verhaal of een gedicht.
Zo zie je maar, aan alles is een positieve kant………….

GoNo

Muil Dicht

Muil Dicht.......


Uren op m’n zonovergoten plek
de Schelde kabbelt aan m’n voeten
lachende mensen , een beetje gek
ik wuifhand en doe ze de groeten!

Fietsers op het kronkelende jaagpad
verboden voor brommers klasse B
eentje heeft nooit taallessen gehad
’t verbod geldt niet voor hem, o nee!

Ik denk, stomme idiote klootzak
straks rijdt hij een klein kind aan
ik wil roepen, maar voor ’t gemak
hield ik m’n muil, heb niets gedaan!

Ik ben hier om gedichten te schrijven
niet om ruzie te zoeken of te maken
ik wil rustig op de achtergrond blijven
doen alsof niets mij nog kan raken!

Ik behoor tot de orde van de angsthazen
‘t verbaast me, om niet te zeggen, een beetje
‘k spelde hen vroeger de les, die dwazen
nu ben ik lijfsbehoudensgezind, o jeetje !

De zon strooit z’n gouden stralen in ’t rond
vogels vliegen kwetterend af en aan
had ik niet beter, m’n grote kwebbelmond
voor de laatste keer,…. open gedaan?

©GoNo

Vriendendienst

Vriendendienst.........


'k Kan het bijna niet geloven
'k ben compleet ondersteboven
aan 't voeteneind van m'n bed
had Pietje de Dood zich neergezet

“vertel me eens, m'n waarde vriend”
zo sprak hij me sinisterkijkend aan
“heb je de hemel of de hel verdiend
is je tijd hier een beetje vlug gegaan?”

'k wist niet goed wat ik moest zeggen
was ik m'n grenzen aan 't verleggen
droomde ik dit of had ik iets teveel gezopen
'k werd ontzettend bang, wilde gaan lopen

“nee, vergeet het maar, mij ontsnap je niet
m'n naam is Dood, de enige echte dood-piet
voor de ware vrienden, Pietje de Dood
maar 'k heb geen vrienden, sakkerloot”

“luister eens goed, eenzaam Pietje de Dood”
sprak ik , plotseling moedig en onversaagd
“ ik doe een geste, een gebaar in 't groot
'k wil je vriend zijn of is dat teveel gevraagd?”

toen heeft die eikel van een Pietje de Lul
zonder veel tralala, poespas en flauwe kul
z'n beenderige onderarm met knokenhand
in m'n teerbeminde achterste .........geplant!

één ding weet ik nu zeker en vast
Pietje de Dood is een rare kwast
volgens mij een gedoodverfde homofiel
die waarschijnlijk op aidspatienten viel.........

©GoNo

Voor Nieke

Voor Nieke.........


Ze is klein en parmantig
soms een beetje astrantig
heeft geduld, voor twee
zingt, lacht en huilt mee........

ze is niet gemaakt om te dansen
naar iedereen z'n pijpen
want ze kan, zonder veel zwanzen
je in je nekvel .....grijpen

ze werkt als een boerenpaard
wil zich constant bewijzen
het ligt nu éénmaal in haar aard
om als een ster op te rijzen

soms wordt ze niet altijd begrepen
al doet ze nog zo haar best
wordt ze als een citroen uitgeknepen
vervloekt als de builenpest

dat maakt haar razend kwaad
en ook voortdurend opstandig
want weinig wol en veel geblaat
da's bij haar niet zo ......handig

©GoNo