DAG IEDEREEN.

Dag iedereen.
Het weekblad voor huis-tuin- en keukenroddels.


Vandaag een interview met een schrijver-dichter, die onbekend wenst te blijven……..

Zo, onbekende, u wenst dus niet in de belangstelling te staan?
-Nee, hoor, ik heb er geen belang bij om in die stelling te staan, ik ben een dichter en geen bouwvakkker hé?

Hoe, onbekende, bent u op het idee gekomen om te beginnen dichten?
-Wel, het zat zo, mijne kelder liep onder water, door een lekgeslagen buis. Ik dacht die moet ik dichten, want iets dat lek is, moet gedicht worden hé?

Tja, onbekende, en wat vindt u van de publieke opinie?
-Er is al lang geen sprake meer van een publieke opinie, laat staan van een opinie die publiek is. Daarom wens ik onbekend te blijven, hoef ik me geen zorgen te maken over m’n publiek en haar opinie.

Mag ik vragen, onbekende, hoe uw volgende bundel zal heten?
-Ja, het moogt dat inderdaad vragen……..

Graag de titel, onbekende, graag de titel?
-Zie ik er uit als een koning, als een graaf of baron? Ik heb lak aan titels.

Ik bedoel, onbekende, de titel van uw nieuwe gedichtenbundel?
-Ha, zeg dat dan, sjonge wat een rotinterviewer ben jij zeg?

Sorry, onbekende, ik probeer beleefd te blijven, u hoeft niet te snauwen!
-Ocharme, ’t manneke is op z’n teentjes getrapt. Doet het zeer manneke?

Ik probeer nog één keer: de titel of is er helemaal geen gedichtenbundel?
-De titel is: “’t Manneke is op z’n teentjes getrapt” en ’t eerste gedicht heet
“ Doet het zeer, manneke”. Content nu?

Toen sloegen de stoppen bij onze reporter door. Hij mepte z’n digitale recordertje tegen de voorgevel van de dichter. Die was in de wolken bij het zien van dit klank-en lichtspel……….

“ Ha, sakkerse GoNo, al een beetje be-en bijgekomen, zie ik” zei de dokter, “ de kranten staan aan te schuiven voor een interview……”

“ Zo, onbekende GoNo, hoe kwam u op het idee, om dichter te worden?”
Wel, het zit zo, mijne kelder……………..
©GoNo