Plastiek kaartjes.............

Is het jullie al opgevallen, hoeveel van die plastieken kaartjes je in je bezit hebt?
Ik heb ze eens geteld, ik heb er drieentwintig. Drieentwintig stuks, gaande van mijn identiteitskaart tot mijn laatste aanwinst: ééntje van de apotheker op de hoek. Ik lijk wel een verzamelaar van kaartjes in portefeuilleformaat.
Er zitten meer kaartjes in m’n portefeuille dan er geld insteekt. Wat bij mij feitelijk niet zo moeilijk is, gezien m’n belabberde bankrekening.
Laatst stond ik in de Delhaize aan te schuiven aan de lopende band. Je moet er eens opletten, als je verwisselt van rij omdat het eeuwen duurt eer het jouw beurt is, duurt het meestal nog langer in de nieuwe rij.
“ Kassa 4, droge voeding, de prijs van één potje augurken van het merk De Ambachtelijke Ingelegde Augurk. “
“ Kassa 3, ook droge voeding, de prijs van één lamp van 40 watt van Philips gevraagd?”
“ Kassa 1, de verantwoordelijke van het leeggoed gevraagd”
En dat gaat de ganse tijd door, je vraagt je af, waarom ze gewoonweg niet met een bic de prijzen er op schrijven hé? En de rijen aan de kassa’ worden langer en langer. Tien kassa’s en er zijn er drie van open, begrijpe wie kan. Ik heb nooit begrepen waarom er geen spontane revolte uitbreekt in zo’n supermarkt. Een gijzeling van de direktie, die men verplicht achter de kassa’s zet. Of massaal onze gevulde karretjes laten staan. Dat zou pas inslaan zie, een ganse supermarkt vol met gevulde karretjes en geen kat te zien die ze voortduwt, laat staan, die ze leegmaakt op hun lopende banden!
Eindelijk, er komt schot in de zaak, ik kan m’n levensnoodzakelijke spullen kwijt op de transportband. Alles mooi geschikt zoals ik het wil schikken in m’n recycleerbare tas. Let maar eens goed op, die kassajuffrouw zal er voor zorgen dat alles in chaos eindigt. Zoals gewoonlijk.
Oeps, mijn kaartje van de Delhaize vergeten er bij te leggen, wat een ramp, ik ga hier ettelijke punten verspelen. Het zweet breekt me uit en ik begin te zoeken in m’n overvolle portefeuille. Ha, gevonden, ’t is niet zo moeilijk als men wat orde heeft.
“ Meneer, da’s hier den Delhaize hé?”
“ Tegen wie zegt ge het, ’t is ’t eerste wat ik er van hoor!”
“ Meneer, den GB is hier twee straten verder, op uwen linkerkant, ge kunt niet missen, ’t staat er in ’t groot opgeschreven!”
“ Hoezo, wat is het probleem?”
“ Ge hebt mij het kaartje van de GB gegeven…..” zegt die kaskraker van een juffrouw. Op een toon van – ga met zoiets naar den oorlog-, en een blik van, – zie hem hier staan, de idioot! Dus wat doet een mens? Juist, hij begint opnieuw te zoeken, want die punten zijn geld waard. Vijf € als men vijfhonderd punten heeft, alleen is het spijtig dat het zolang duurt, want de punten komen maar met mondjesmaat op m’n conto terecht………
Intussen wordt de rij weer een stukske langer, ik heb plots geen haast meer! Ik voel de spanning in de lucht, er gaat hier ter plekke een revolutie uitbreken, ik ga getuige zijn van een omwenteling in de geschiedenis van het grootwarenhuis!
Er gaan doden en gekwetsten vallen, dat hoort zo bij een revolutie. Een beetje minder zal ook gaan hé GoNo? Uwen fantasie slaat weer op hol……

Wordt vervolgd