De man aan het tafeltje.........

Er zit een man aan en tafeltje, schijnbaar zomaar! Hij kijkt af en toe eens op van z’n blad, laat achteloos zijn blik dwalen over het terras en schrijft terug enkele woorden op. Ik zit er amper een meter vandaan, bespied hem stiekem en registrreer iedere beweging die hij maakt. Mijn fantasie begint mij parten te spelen. Ik begin te vermoeden dat het waarschijnlijk een terrorist is, die hier gezellig een aanslag zit te beramen. Subiet vallen er hier 100 doden, op dat overvolle terras. Kaboem, einde van wat een gezellig terrasje moest zijn.
Het enige voordeel dat ik zal hebben , is dat m’n rekening nog niet betaald is. Wat me worst zal wezen en een magere troost!
Ik begin nu toch echt nieuwsgieig te worden, wil er het fijne van weten. Als ik dan toch de lucht moet invliegen, heb ik toch het recht te weten hoe en wanneer hé? Want tegenwoordig wordt er niets meer gevraagd, ze doen hun zin maar.
Zou het niet stukken leuker en gemakkelijker zijn, eerst te vragen aan de mensen op welke manier ze de lucht ingeblazen willen worden? Zo moeilijk kan dat toch niet zijn?
“ Ha, meneer, ik ben terrorist en ik ga hier subiet de boel laten ontploffen. Wenst u nog een kopje koffie, een koekske, zit je goed?”
“ Goeiendag meneer den terrorist, dank u, een kopje koffie lust ik nog wel. En ja, ik zit momenteel nog redelijk goed. Ik ben blij dat ik op de eerste rij zit, ‘k zou voor geen geld dit spektakel willen missen!”
“ Tja, meneer, ik heb persoonlijk niets tegen u, u moet maar denken dat u een slachtoffer van de maatschappij bent. ’t Is toch zo, hé?”
“ Euh, meneer den terrorist, feitelijk zijn we allemaal slachtoffers en als die bom afgaat zullen er nog meer slachtoffers zijn. ‘k Zal maar denken dat het voor de goeie zaak is, want ik kan u verzekeren dat ik weinig of geen goesting heb om in de lucht geblazen te worden!”
“ Kijk meneer, als ge nu uwen vinger hier op dat knoppeke legt, ja zo zie, en ge blijft dat knoppeke indrukken, niet loslaten want anders vliegt heel de santeboetiek de lucht in…… dan ga ik m’n broeders verwittigen dat ik weer zo’n onnozelaar gevonden heb die nog in sprookjes geloofd! Allah zij geloofd!”
Da’s pas goed gelachen zie, moet mij weeral overkomen, zit ik hier terroristje te spelen in een ander z’n plaats. En ‘k begin al krampen te krijgen in mijne duim.
De zon scheen onbarmhartig en er is gene parasol. Naast mij zit een man aantekeningen te maken op een blad. Ik ben nieuwsgierig wat er op dat blad mag staan. Als hij naar de wc moet gaan, maak ik gebruik van de gelegenheid om op z’n blad te kijken. Er staat in sierlijk geschrift te lezen: man met brilleke- zit me te bespieden- dromerig type- waarschijnlijk veel fantasie- lijkt wel een terrorist- gedicht of verhaal ?
Val nu om hé?

©GoNo