Greenpeace
Andre Malfait heeft alles om gelukkig te zijn. Een mooi afbetaald huis met enorme tuin, een leuk vrouwtje en nog leukere kinderen. Op de oprit naar z'n woning staat een gloednieuwe 4 X 4. met een bumper die hem het uitzicht geeft van een bulldozer. Als die achter je rijdt, ga je automatisch uit de weg. Andre heeft juist promotie gemaakt en is nu regioverantwoordelijke bij één van de grootste farmaceutische bedrijven die er bestaan. Als regioverantwoordelijke is het één van z'n taken om de contacten met apothekers, dokters en toeleveringsbedrijven te onderhouden. Maar hij neemt z'n taak ter harte. Hij is één van de rotsen waar een firma op bouwt. Z'n baas zegt dat hij een steunpilaar van de firma is.
Ze zitten allemaal aan de tuintafel, het eten was lekker en mama heeft weer eens haar kookkunsten kunnen tonen. Andre kijkt naar z'n dochter van twaalf. Verdomme, wat wordt die meid groot, waar is de tijd van dat hoopje mens van amper enkele kilootjes? Hij durfde haar bijna niet vastnemen uit de vrees dat ze zou breken, zo teer en fragiel leek ze. Z'n zoontje woog bijna het dubbele, en dat voor een tweeling. Maar het waren allebei gezonde kinderen en dat was mooi meegenomen. Het had erger kunnen zijn.
Maar er scheelt iets met z'n dochter, ze is te stil. Da's haar gewoonte niet. Haar mondje staat nooit stil.
“ En Natascha, wat hebt ge vandaag op school gedaan?”
“ Vandaag is er een meneer van Greenpeace geweest, paps!”
“ Zozo, komen die nu ook al in de scholen?”
“ Ja papsie, die komen regelmatig in de school om een powerpointpresentatie te vertonen, soms met een verborgen camera opgenomen beelden, soms beiden tegelijk.”
“ Ge moet niet alles geloven wat die zeggen, soms manipuleren ze de beelden hé?”
't Klinkt in z'n oren weinig overtuigend, maar van nature uit heeft hij iets tegen Greenpeace. Hij kan het niet verklaren, maar de middelen die ze gebruiken stuiten hem tegen de borst. Z'n zoontje kijkt naar z'n vader met verbaasde ogen.
“ Daddy, we leven in de 21ste eeuw hé? Er bestaat zoiets als internet, Facebook, Twitter en YouTube.”
“ Da's waar Yonah, maar ik bedoel, ze zijn alleen maar er op uit om geld af te troggelen van de grote bedrijven en het doel heiligt de middelen hé?”
Broer en zus vormen nu één front. De sfeer is niet zo gemoedelijk meer als een kwartiertje geleden, mama staat aan de kant van haar tweeling. Wat vrij normaal is. Paps ziet het anders, hij mag dan wel de grote meneer zijn op z'n werk, maar dit is van een andere orde.
“ Papsie, het ging over de firma waar jij werkt!”
Verdomme, hij voelt de bui al hangen. Die klootzakken van Greenpeace vinden altijd wel een stok om mee te slaan.
“ O ja? En met welke leugens zijn ze nu weer afgekomen? Kinderen toch, als je alles moet geloven dan is de wereld al 10 keer vergaan...”
“ Papsie, het ging over proefdieren. Proeven die ze deden op ratten, muizen en konijnen. Zelfs op honden en apen. Papsie, waarom moeten die beesten zo lijden? Die van Greenpeace zeggen dat er genoeg andere methodes zijn om medicamenten en cosmetica te testen.”
“ Daddy, weet ge wat het ergste is?”
“ Maar kinderen toch, ik weet daar niets van, ik ben de grote baas niet hé? De grote baas zit in het buitenland, die heeft zoveel bedrijven dat hij niet eens weet wat er zich allemaal afspeelt in die laboratoria. “
“ Papsie en gij weet daar niets van?”
“ Neen, hoe zou ik?”
“ Daddy, ze zijn ook naar een kwekerij geweest in Butgenbach, waar ze puppies kweken. En gij weet van niets? Uw auto stond op de parking en ge waart een deal aan het sluiten voor 100 puppies, te leveren binnen een maand. Papsie, hoeveel auto's rijden er rond met de nummerplaat AXB 706 ? En hoeveel dubbelgangers heeft een mens, die toevallig dezelfde horloge en ringen dragen?”
Andre voelt de grond onder z'n voeten wegzakken, z'n vrouw en kinderen bekijken hem alsof hij persoonlijk die proeven doet. Hij is toch niet verantwoordelijk voor het beleid dat z'n firma voert.
“ Ge moet niet alles geloven wat ge ziet of hoort hé?"murmelt hij.
't Klinkt weinig overtuigend in z'n oren...
©GoNo
