Pokeren met de Dood

Z'n haren worden
iedere dag
een stukje grijzer
hij kijkt ernaar
met een lach
voelt zich wijzer

kom, laten we pokeren met de Dood

laat z'n baardje staan
't ziet niet grijs
maar veeleer wit
't staat hem goed
't is zoals het moet
en die kraaiepoten
staan hem als gegoten

kom, laten we pokeren met de Dood

z'n vel is wat verrimpeld
een beetje veel
ze zeggen van de ouderdom
de gezegende leeftijd
de laatste fase in 't leven
maalt er niet om
lacht zich krom

kom, laten we pokeren met de Dood

bij ied're kam door z'n haar
verliest hij een deeltje wijsheid
hij kamt z'n haren overdwars
belachelijk vindt hij zelf
maar ' t streelt z'n ijdelheid
die is hij nog niet kwijt
blaast zich op als een kikker
er is nog toekomst voor een kale knkker

kom, laten we pokeren met de Dood

en 's avonds voor 't slapen gaan
trekt hij z'n buikje in
spant z'n uitgedroogde spieren
heel eventjes maar
ziet hij een jongeling
van vijfentwintig jaar
legt z'n valse tanden in 't glas water
zit opgescheept met een fameuze kater

kom, laat ons pokeren met de Dood

de nacht valt over hem als een deken
om drie uur en tien is hij stilletjes
aan een zoveelste hartaanval bezweken...
voor hem geen gloren van de dag
z'n gezicht in een verkrampte grijns
ogen die nietszeggend in 't ijle staren
handen klauwend op z'n borstkas verstild
een tafereel, rechtstreeks uit de hel getild...


©GoNo