Morituri te salutant

Ied're dag sterft hij een beetje af
ied're dag een beetje dichter bij 't graf
vervlogen zijn al z'n illusies en dromen
gevangen in z'n zelfgeschapen demonen

er is geen uitweg meer voor hem
alleen de bittere smaak van de dood
op z'n sarcasme staat geen rem
in z'n ad'ren stroomt zwart, geen rood

hij zal het in het hiernamaals beter doen
grinnikt bij voorbaat al om die mop
geeft de foto van z'n kinderen een zoen
schiet zich vervolgens door z'n kop

in een fractie van een seconde is alles voorbij
er is inderdaad aan 't einde een helder licht
nu zit hij als een triestige plant op een galerij
onverstaanbaar de woorden die hij tot je richt

af en toe komt z'n geheugen terug op bezoek
vertelt verhaaltjes uit z'n zelfgeschreven boek
op die momenten steekt z'n sarcasme weer op
vraagt zich af: waar is die and're helft van m'n kop?

©GoNo