Waarom ?

Eén dode en twee zwaargewonden. De trieste balans van een overval op een bejaardentehuis. Buit: nihil. En dat gaat zo maar door, elke dag opnieuw. In wat voor een maatschappij leven wij? Een bejaardentehuis overvallen, hoe stoer en dapper moet men daarvoor wezen? Of waren die oudjes allemaal ex-paracommando's? Het is de vijfde overval op een bejaardentehuis in enkele weken, zo meldt me de pers. Vijf overvallen, doden en zwaargewonden en nu pas gaat de bevoegde minister ( dewelke?) optreden. Er wordt een commissie samengesteld die moet bekijken hoe de bejaardentehuizen beter beveiligd moet worden. Prachtig toch?
In een normale samenleving moet men niets beveiligen en zeker geen oudjes van dagen. In een normale samenleving heeft men respect voor z'n medemens en iemand anders z'n goederen. Na de kindercrèches die het doelwit zijn van achterlijke randdebielen, die hun enige achtergebleven hersencel gebruiken om te moorden, is het nu de beurt aan de bejaardenhomes.
Maar één dader is al gevat, de andere loopt nog los in deze losgeslagen maatschappij. Waarschijnlijk is hij nu z'n volgende overval aan het voorbereiden. Een werkloze drugverslaafde ( volgens sommige bronnen ) mag toch een centje bijverdienen hé? Of niet? En die oudjes kunnen hun centen toch niet meenemen? Als ze al centjes overhouden van hun spaargeld, gezien de prijzen die gehanteerd worden in zo'n home. Ik heb jaren gewerkt als kok in een bejaardentehuis, bij mijn weten viel er daar niet veel te rapen. Maar ik werkte in het verkeerde bejaardentehuis, ze zaten daar constant in accute geldnood. Zelfs m'n loon werd soms met maanden vertraging doorgestort, maar toen was ik nog idealist en geloofde ik nog in de goedheid van de mens. Met ouder te worden vielen de schellen van m'n ogen hé?
Een bejaardenhome overvallen is samen met een kindercrèche, het laagste wat er bestaat. Het zijn de twee uitersten van onze maatschappij. Het leven dat nog moet beginnen en de dood die al voor de deur staat.
In deze democratische multiculturele maatschappij heeft iedereen recht op verdediging. Zo hoort het ook.
Deze beesten ook. Daarvoor hebben we een wet op de dierenbescherming. Alleen de doden moet men niet verdedigen, die komen toch nooit terug. De nabestaanden zullen jaren moeten wachten en met een aalmoes uit het Slachtofferfonds genoegen moeten nemen. Alsof geld het leed zal verzachten. Maar beter dat dan niets.
De daders hebben geen geld, anders deden ze die overval niet. Of ze zouden er moeten van uitgaan dat overvallen plegen een eerbaar beroep is. Hun advocaten zullen zoeken naar verzachtende omstandigheden. En die ook vinden. Een slechte jeugd, werkloos, geen kansen gekregen, verkeerde opvoeding en noem maar op.
Resultaat: 20 jaar, waarvan de helft voorwaardelijk en een waarschuwing om zoiets nooit meer te doen. Na vijf jaar en de nodige uitstapjes ( om zich terug aan te kunnen passen in de maatschappij ) worden ze vrijgelaten wegens plaatsgebrek in de gevangenis. En ook omdat ze zich zo goed gedragen hebben.
De nabestaanden gaan elk jaar naar hun vermoordde familieleden, leggen nieuwe bloemen op hun graf en vragen zich af: “ Waarom? “

©GoNo