M'n tijd ver vooruit 2

De eerste dagen in dat moederhuis, waren horrordagen. Dat begon al van bij het krieken van de dag. Daar heb ik m'n liefde opgedaan voor een Kriek. Maar hoe ze een kind zo kunnen folteren, heb ik nooit begrepen. Neem nu die bloedproeven. Kunt ge u een beetje voorstellen wat een trauma dat men daar aan overhoudt?
“ Heeft 't manneke goed z'n papje opgegeten? Braaf manneke, grote jongen, amai, flink zulle!”
Ik lag mij af te vragen of ze geen betere naam konden verzinnen dan “ Manneke”. Wist ik veel dat ik enige gelijkenis vertoonde met Manneke Pis hé? En 't manneke had z'n papfles van 120 cl volledig uitgedronken en zou als hij de kans er toe kreeg driekwart in haar kletsmajoornek deponeren. Omdat hij al zo'n grote jongen was.
“ Kom, manneke, eerst een boertje laten en dan krijgt ge een lekker badje, dan maken we van u een schoon en fris ventje.'
M'n conclusie was gauw gemaakt en getrokken, als dat het leven van een baby was, om iedere keer als hij gegeten heeft, gewassen te moeten worden, zal ik vlug m'n meerderjarigheid bereikt hebben. Of zou dat wassen er gekomen zijn omdat ik last had van m'n maagje? En m'n darmpjes? Want ik moet eerlijk toegeven dat ik al op zeer jonge leeftijd de beginselen van een ferme diarree onder de knietjes had.
De verpleegster had een snor, echt waar. Haar vader was beroepsmilitair, vandaar hé? Ik had schrik van haar, om die snor en om haar hele verschijning. Ze had een lage stem, die geheel bij haar uiterlijk paste.
Ik zocht m'n mama, maar die was in de rookzaal een sigaret gaan roken. Bidden tot God had niet veel zin, gezien dat ik het aan Hem en z'n beruchte ooievaar te danken had dat ik hier terechtgekomen was. Ik heb m'n moeder en God er altijd van verdacht onder één hoedje te spelen.
“ Allee, manneke, is dat boertje nog voor vandaag?”
Hoe kon ik nu weten wanneer ik nog een broertje zou krijgen? Wat zegt ge? Een boertje, 'k had een broertje verstaan. Van de grote schrik, begon ik die grotemensentaal al verkeerd te verstaan, ge moet niet vragen hé? Als ik geen boertje zou laten, bestond de kans er toe dat ze het uit m'n strot zou knijpen. Dus deed ik m'n best. Ja hoor en het kwam. Bijna de volledige inhoud van wat ik daarnet nog binnengesluisd had, kwam op m'n eigen terecht. Verdorie, ze had me door en had zich juist op tijd teruggetrokken. Ik had een veldslag verloren, maar daarom de oorlog nog niet. Ik keek haar met m'n onschuldige baby-oogjes aan en glimlachte naar die lelijk snorrenkop.
“ Manneke, gij zijt ne deugnietje hé? Dat belooft voor later!” Profetische woorden, die later zouden uitkomen alsof ze uit de bijbel kwamen.
Ik een deugnietje? Da's maar een gedacht, juffrouw Snor. De volgende keer is het raak en mik ik recht tussen uw ogen. Eens zien of ge u dan nog op tijd kunt terugtrekken.
“ Kom manneke, nu gaan we in 't badje.”
Ik begon te geloven dat haar plaat bleef haperen, want ze zei tien keer hetzelfde. Veel zin om in bad te gaan had ik niet, want m'n oogjes vielen toe en ik was zo moe van de inspanningen om iedereen het hoofd te bieden. Maar er was geen ontkomen aan. Schrik om te verzuipen moest ik niet hebben in die 10 cm lauw water. 'k Had meer schrik om potdoof te worden van haar gezaag. Het enige lichtpuntje dat er was, was dat ik straks in een proper bedje zou liggen.
Wat krijgen we nu? Nu is ze toch wel m'n piemeltje onder harden aan 't nemen zeker. Blijf daar af, koop er u zelf eentje hé. Als ik nu eens recht naar boven zou pissen, ze zou nogal een gezicht trekken. Tegen de tijd dat ik het wou doen, was alles al achter de rug. Maar morgen kreeg ik een nieuwe kans.
En toen kwam die grote meneer met z'n witte stofjas binnen, de verpleegster deed een stap opzij voor de hooggeleerde doktoor.
“ Zo manneke, zijt ge gewassen en geschoren. Da's een goeie hé, zuster?”
Ha zo zit dat. De doktoor is de broer van Juffrouw Snor. Ik begon enige klaarheid te zien in de familiale structuur van dit moederhuis. 'k Was m'n tijd ver vooruit, heel ver ver vooruit...

©GoNo