Gsm- een zegen?
Ik erger me blauw aan dat gewauwel van die gsm's. Iedereen loopt een godganse dag met z'n gsm aan z'n/haar oor. 't Lijkt wel of iedereen gebeten is door dezelfde microbe. Ik vraag me soms af, wat een mens toch allemaal in zo'n plastieken ding te vertellen heeft. Kunnen die dan niet meer gewoon met elkaar babbelen?
Ik sta in den Aldi, 't is bijna 't einde van de maand en 't leven is al kostelijk genoeg.
Dus ben ik op zoek naar de minder gekende producten, die m'n inwendige mens kunnen versterken. De kaviaar en de champagne zullen voor een andere keer zijn.....
Naast mij staat een mevrouwtje van zo'n vijftig jaar, denk ik toch, want in 't schatten van vrouwelijke leeftijden, ben ik geen crack. Meestal zit ik er een tiental jaren naast.
Wat mij meestal een paar vieze blikken oplevert. Ik heb nog maar één keer juist geraden en dat was bij de geboorte van m'n dochter. Hoe ik het wist, mag Joost weten, maar ik schatte haar één dag oud en 't was nog juist ook!
Het mevrouwtje staart naar de rekken alsof het de eerste keer is dat ze zo'n overvloed ziet. Even denk ik, die komt uit één of ander ontwikkelingsland, waar men 's morgens moet aanschuiven om 's avonds een brood te hebben. Waar men het vlees rechtstreeks uit een nog levende rund snijdt, in de hoop dat het vlees er terug aan zal groeien.
Schijnbaar kan ze geen keuze maken uit het aanbod. Plots neemt ze een beslissing.
Saccochke open en hupsakee, de gsm wordt boven gehaald. Zo, den ik, nu gaan we 't krijgen, stof om een verhaaltje aan op te hangen.
“ Zeg, Natacha, 'k vind dat hier niet zulle” spreekt ze met een stem van schuurpapier.
“ k Hem al heel diene rayon afgelopen en dat staat hier niet”.
“ Hoe, dat staat er niet?” hoor ik klaar en duidelijk antwoorden.
“ Ba neeje, ze hebben het misschien verzet op een andere plaats”
Meestal als ze iets verzetten, staat het wel op een andere plaats hé, lijkt me volkomen logisch, anders heeft het geen nut iets te verzetten. Ik heb de neiging om dat mens te helpen en te vragen wat ze zoekt. Maar ik denk er juist op tijd aan, dat ik niet in loondienst ben van den Aldi.
“ Voor welke rayon staat ge nu?” is de vraag aan de andere kant van de lijn.
“ Bij de Charcuterie”;
“ Zeg mama, daar gaat ge toch geen maandverband vinden, ge moet bij de kuisproducten gaan zien.”
Ik probeer het verband (bijna letterlijk en figuurlijk) te leggen tussen maandverband en charcuterie. Geloof het of niet, het lukte me nog ook!
“ Ik ben daar al gaan zien en 'k vind het niet”
“ Allez, mama, vraag het dan aan de kassa hé?”
“ Zeg, Natacha, zoudt ge niet beter zelf komen zien, want anders loop ik hier morgen nog.”
Stel u voor dat het hoogdringend is en ge loopt al 2 dagen te zoeken in den Aldi achter maandverband......
Dat gesprekje met diene gsm duurde gans de trip van de ene rayon naar de andere, op de voet gevolgd door uw reporter ter plaatse. Terwijl Natacha met haren vrijer aan het raam van den Aldi stond. De vooruitgang is niet meer te stoppen, zei m'n bomma altijd........
GoNo
Dood spoor......
Hopeloos kwijt......
Prachtig toch?
