Sprookjesachtig vertelselke........

Sprookjesachtig vertelselke......

Vanmorgen, in de regen, maar dat zijn we al gewoon, op weg naar m'n werk of wat er voor door moet gaan. Brommertje snort zoals m'n kat en stinkt even hard uit z'n uitlaat. Ik stop even, om m'n vizier van m'n helm af te vegen, want ruitenwissers staan er nog niet op. Ik voel me als een middeleeuwse ridder, die ergens ene schone jonkvrouwe gaat bevrijden van een vuurspuwende draak. Die ook nog naar knoflook ruikt. Dit om in de sfeer te geraken hé?
Plots, ter hoogte van het crematorium, schiet er iets voor mijn wiel. Ik rem uit alle macht, raak de stoeprand en voor ik het weet lig ik te spartelen als een vis op het droge. Brommertje boven op mij. Zoveel liefde had ik niet verwacht en 't was beslist niet wederkerig. Wat een ellende. Eventjes denk: ik blijf hier lekker liggen, maar primo-'t is geen zicht en secundo-'t regende!
Ik krabbel met de nodige moeite recht en realiseer me dat er op die plaats dringend herstellingen nodig zijn aan het wegdek. Wat een mens allemaal niet denkt hé, als hij languit onder zijne brommer ligt. Ik trek mijne Chinees recht (mijne Chinees, da's mijne brommer), zet hem op zijne poot en krijg van de weeromstuit een scheut in m'n knie. Verdorie, denk ik, zou ik aan 't groeien zijn? En dat op mijne leeftijd. Maakt zoiets mee. Moest het zo'n zeer niet doen, 'k zou er eens goed mee lachen. 'k Twijfel er aan of ik m'n weg verder zou zetten naar onze missiepost, maar 'k ben toch al kletsnat en die pijn zal wel overgaan. Welnu, die pijn ging niet over en het leek wel of ze WMH vandaag speciaal verplaatst hadden. Ergens, in de Congo ofzo. Er kwam maar geen einde aan m'n lijdensweg. Eindelijk ben ik er dan toch op één of andere manier geraakt. Nieke, onze onovertroffen routingmanager, ging toen ze m'n avontuur gehoord had, op slag gaan zoeken achter iets om op m'n knie te smeren.
En ze vond iets. Ze wou het op m'n knie smeren en bijna liet ik het toe........
Zoveel bezorgdheid ben ik al lang niet meer gewoon en 't deed me wel iets. Maar kwam juist op tijd tot de conclussie dat ze getrouwd is met een lieve, toffe man.
In andere omstandigheden had ze die tube zalf over heel mijne body mogen uitsmeren en ge moogt gerust zijn, ik had liggen snorren lijk m'n kat. Wat zeg ik, ik had op de meest waanzinnige plaatsen pijn gehad, gewoon om eens door haar verzorgd te worden.......Maar sprookjes zijn voor kinderen en misschien moest ik wel uitwijken voor de grote, boze wolf vanmorgen. 'k Ben al blij dat 'k Roodkapje niet omver gereden heb of Sneeuwwitje of de helft van de sprookjesfiguren van de gebroeders Grimm. Dan hadden ze in Disneyland of den Efteling dik in de problemen gezeten, me dunkt.....En nu zit ik in de problemen, maar ik ga subiet de Lionking opzetten, kwestie van in dezelfde sfeer te blijven hé?

©GoNo