Kerstverhaal (voor hen die dromen....)
Kerstverhaal (voor hen die dromen......)
ANNO 2007.
't Is bijna middernacht. De klokken gaan aanstonds luiden om de geboorte van 't Kindeke Jezus aan te kondigen. Het is een jaarlijks terugkerend ritueel voor hen die geloven en zij die niet geloven, doen mee met de traditie van het Kerstmaal en bijbehorende kerstliederen. Vroeger hadden we af en toe een witte kerst, ge stond op en alles was maagdelijk wit. Dat hoorde zo en pastte wonderwel bij kerstmis evenzo de kerstboom met z'n engelenhaar, kerstballen en de vele gekleurde lichtjes, die aan- en uitgingen.
Toen rook je de dennengeur van echte dennenbomen en was er geen sprake van al dat plastieken gedoe. Toen was er éénmaal per jaar een groot feest: het kerstfeest......
“Mama, waarom mag ik niet naar de mis gaan?”
“ Tja, m'n kind, waarom niet, ik weet het niet, maar ze gaan straks hier een mis opdragen en 't Kindje Jezus zal jou ook zien......”
“ Maar mama, da's toch 't zelfde niet als buiten in de kerk ?”
“ Maar kindje toch, ge moet maar denken dat al die mensen buiten in de kou lopen en gij hier lekker warm binnen zit”.
“ Ja maar mama, als ik me warm aankleed, kan ik dan niet buiten naar de kerststal kijken en dan gaan bidden voor dat klein Kindje?”
“ Dat mag niet van de bewakers hé?”
“ Maar mama, wat heb ik dan misdaan, waarom ben ik gestraft en moet ik hier binnen blijven?”
“ Maar kindje toch, zoveel vragen waarop ik geen antwoord weet, 't enige wat we gevraagd hebben is asiel en een betere wereld voor jou m'n kind. Da's de misdaad die we begaan hebben, daarom worden we gestraft......”
“ Mama, luister, Vrede op aarde voor alle mensen van goede wil, mooi hé?”
En terwijl al die mensen “van goeie wil “ zich volproppen, zitten er ergens kinderen in een asielcentrum die zich afvragen waarom zij opgesloten zitten en niet zoals vrije mensen naar de mis en de kerststal mogen gaan. Zij hebben schijnbaar geen rechten, voor hen tellen de Rechten van het Kind niet, voor hen geen slingers aan de wand, voor hen de grijze muren van hun asielcentrum.
En na het kerstdiner, de cadeautjes, de gezangen gaan we over tot de orde van de dag en wijzen we hen stante pede uit. Maar we zijn barmhartig geweest, we hebben gewacht tot na Kerstmis. Om ons geweten te sussen?
“ Dag, lieve kleine meid, slaap nu maar lekker, misschien komt de kerstman wel en mogen we hier blijven?”
“ Slaapwel, lieve mama”.
©GoNo
ANNO 2007.
't Is bijna middernacht. De klokken gaan aanstonds luiden om de geboorte van 't Kindeke Jezus aan te kondigen. Het is een jaarlijks terugkerend ritueel voor hen die geloven en zij die niet geloven, doen mee met de traditie van het Kerstmaal en bijbehorende kerstliederen. Vroeger hadden we af en toe een witte kerst, ge stond op en alles was maagdelijk wit. Dat hoorde zo en pastte wonderwel bij kerstmis evenzo de kerstboom met z'n engelenhaar, kerstballen en de vele gekleurde lichtjes, die aan- en uitgingen.
Toen rook je de dennengeur van echte dennenbomen en was er geen sprake van al dat plastieken gedoe. Toen was er éénmaal per jaar een groot feest: het kerstfeest......
“Mama, waarom mag ik niet naar de mis gaan?”
“ Tja, m'n kind, waarom niet, ik weet het niet, maar ze gaan straks hier een mis opdragen en 't Kindje Jezus zal jou ook zien......”
“ Maar mama, da's toch 't zelfde niet als buiten in de kerk ?”
“ Maar kindje toch, ge moet maar denken dat al die mensen buiten in de kou lopen en gij hier lekker warm binnen zit”.
“ Ja maar mama, als ik me warm aankleed, kan ik dan niet buiten naar de kerststal kijken en dan gaan bidden voor dat klein Kindje?”
“ Dat mag niet van de bewakers hé?”
“ Maar mama, wat heb ik dan misdaan, waarom ben ik gestraft en moet ik hier binnen blijven?”
“ Maar kindje toch, zoveel vragen waarop ik geen antwoord weet, 't enige wat we gevraagd hebben is asiel en een betere wereld voor jou m'n kind. Da's de misdaad die we begaan hebben, daarom worden we gestraft......”
“ Mama, luister, Vrede op aarde voor alle mensen van goede wil, mooi hé?”
En terwijl al die mensen “van goeie wil “ zich volproppen, zitten er ergens kinderen in een asielcentrum die zich afvragen waarom zij opgesloten zitten en niet zoals vrije mensen naar de mis en de kerststal mogen gaan. Zij hebben schijnbaar geen rechten, voor hen tellen de Rechten van het Kind niet, voor hen geen slingers aan de wand, voor hen de grijze muren van hun asielcentrum.
En na het kerstdiner, de cadeautjes, de gezangen gaan we over tot de orde van de dag en wijzen we hen stante pede uit. Maar we zijn barmhartig geweest, we hebben gewacht tot na Kerstmis. Om ons geweten te sussen?
“ Dag, lieve kleine meid, slaap nu maar lekker, misschien komt de kerstman wel en mogen we hier blijven?”
“ Slaapwel, lieve mama”.
©GoNo
gepost door GoNo | 16:44
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage