" GoNo, We Have a Problem....."

Bij m'n afdaling naar de maan, loopt het grondig mis. “ Houston, we have a problem ?” Spijtig voor mij, maar Houston had zelf problemen met een onbestuurbare raket, die op weg was naar het Witte Huis, waar Obama nietsvemoedend z'n Brusselse spruitjes aan 't verobberen was. Hier in de ruimte, verwacht ge toch van een goede verbinding te hebben met uwen gsm, voor de Nederlandse lezers uw mobieltje. Niets is minder waar. Wat was het probleem ? Het probleem was dat m'n stuwraketten er de brui aan gegeven hadden. Met andere woorden, m'n GoNo2 -superraket had de pijp aan St-Maarten en andere soortgenoten gegeven. Het begint er sterk op te lijken dat ik de pijp uitga. 'k Had België nooit mogen verlaten, maar ge zijt jong en ge wilt wat hé ?
Maar het vel van de beer wordt niet verkocht voor er een grondige autopsie gebeurd is, zei m'n grootvader altijd. En die kon het weten, want hij was jarenlang stroper geweest. Maar dit terzijde en totaal buiten de kwestie. Het ging hier om m'n leven, die met een oerknal uit z'n voegen zou barsten. Tiens, wat staat die Amerikaanse vlag daar te doen ? Zijn ze dan toch echt hier geweest ? En ik die dacht dat het allemaal studiowerk was, hoe een mens zich kan vergissen toch ?
Er zat niet anders op om een buiklanding te doen met m'n raket, persoonlijk heb ik niets tegen dit soort van landingen. Als er maar een pittig vrouwtje onder ligt. Hebt ge hem ? Ja ?
Goed zo, ikke niet. Ik heb andere zorgen aan m'n atronautenhelm. Waarom floept er hier een rood lichtje constant aan en uit ? 't Werkt op m'n systeem en ook een beetje op m'n zenuwen.
Weg ermee, eens goed op kloppen, als ik dan toch moet sterven, zal het met een ferme klop zijn. Krijg ik daar een patat van jewelste, dat knoppeke dient om de noodparachutes te ontvouwen. M'n hoofd word met een smak tegen de binnenkant van m'n astronautenhelm geplakt en de weinige overgebleven tanden spelen piano op m'n ribbenkast. Jawadde, op aarde zag ik al veel sterren, maar hier lijken ze een stuk dichterbij. Ik zie alle sterren van de hemel, wat langs geen kanten klopt, want er is hier geen hemel.
Maar de landing verloopt verder vlekkeloos, buiten de barstende hoofdpijn is er niets aan de hand. Voilà, ik ben geland op een paar meters van de Amerikaanse vlag. Ik stap uit om de schade aan de stuwmotoren te overschouwen en eventueel te repareren. Ik hoop dat ik ze kan herstellen. Want als ik hier moet wachten op een bus van Greyhound, ben ik met m'n patatjes nog niet thuis. Die Amerikaanse vlag moet dringend eens gewassen worden, zo vuil.
Zou ik er m'n GoNo-vlag niet naast hangen, kwestie van te laten zien dat ik hier ook ben geweest ? En 'k zal een pakske Dreft bij die vuile vod van die imperialistische Amerikanen zetten, een betere hint kan ik hen niet geven hé ?
Kijk, daar staat nog een godvergeten maanlander. Kan ik gebruiken als openbaar toilet. Nu nog een maanwc-madam vinden en m'n broodje met maanzaad is gebakken. 'k Vraag me altijd af waar die velden op de maan met zaad liggen, 'k heb er geen gezien. Enfin, de schade valt goed mee, gewoon een verstopping in de uitlaat van één van de motoren. Waarschijnlijk opgepikt bij het verlaten van de blauwe planeet. Er zwerft wat rond in de ruimte, niet te geloven. En zeggen dat er boetes staan op sluikstorten.
Tijd om een Senseooke te maken en wat te genieten van een fikse maanwandeling. Ik denk dat ik gemakkelijk de 300 km kan halen. 'k Hoef maar te springen om ineens 200 meter te overbruggen. 't Is gelijk een trampoline, maar dan zonder trampoline, als ge begrijpt wat ik bedoel. 't Is hier wel rustig, af en toe valt er een rotsblokske ter grootte van een volwassen voetbalveld neer, maar voor de rest is het kalm....
Open einde....

©GoNo

Een Hart onder de Schrijvers

in de veronderstelling dat het jouw waarheid is
elke letter het symbool voor loodzwaar gemis
een dubbelzinnig schrijven haarfijn gesneden
tot de herbeleving van wat jaren vermeden

hoe spring je om met de publieke opinie
die met gekleurd object tracht te begrijpen
soms ook wel eens tipt het werk te laten rijpen
of opeens krachtig schiet vanuit haar eerste linie

houd je dan nog de pen vast die je doet groeien
anderen beroert door hen poëtisch te boeien

maak dat je in jouw antwoord glashelder formuleert
wat je voor jezelf neerstrijkt beschaafd land waardeert

door jamal

Prettige Verjaardag, Denis

Potdorie, weer een jaartje ouder
zonder er iets speciaals voor te doen
alleen blijven ademen uit fatsoen
van middernacht tot de noen

en zijn er van die hopeloze dagen
dat ze de oren van uwen kop afzagen
of dat Signum weer volop staat te kwelen
zeg dan zoals GoNo:” 't kan me niet schelen”

ge moet dan maar denken
'k zal ze vergiffenis schenken
ge doet dan eventjes je ogen toe
en ge roept op uw moemoe
die zegt waarschijnlijk kiekeboe,
…................Jesus Loves You !

©GoNo

Waarschijnlijk ben ik een dagje te vroeg
maar als ik doodga, heb ik geen tijd genoeg
om nog iets te kolderdichten voorwaar
allé, een prettige verjaardag nietwaar ?

Dag Aarde, 't Ga je Goed

Deze wereld is de mijne niet meer
'k gooi haar weg, al doet het me zeer
'k maakte in 't geheim een superraket
heb op Mars een plantageke opgezet

wat nam ik allemaal mee
tja, een paar emmers Noordzee
een stukske Ardennenbos
Brugse kantwerk en klos

de Boerentoren ging er nog in
't Centraal Station had geen zin
die treinen zijn toch nimmer op tijd
kan ze op de plantage ook niet kwijt

een paar asielzoekers en migranten
om te werken, niet te lanterfanten
zo houd ik m'n cultuur op niveau en peil
jaja, m'n plantageke is er één met stijl

een politieker met vervallen datum, fijn
wat bewijst dat ik ook genereus kan zijn
dan nog een pastoor en z'n goddelijk werk
kiezen tussen de kathedraal of gewone kerk

'k begin onder de druk te bezwijken ojee
politieker, asielzoekers, geen goed idee
pastoor is nu aan 't bemiddelen geslagen
opniniepeiling met welgeteld vier vragen

vraag één: waarom is GoNo hier de baas
vraag twee: waar blijft Piet en Sinterklaas
vraag drie : waar ligt Mekka, in Allah en Gods naam
vraag vier: hoe krijg ik hier verbinding met 't Vaticaan ?

Geloof me vrij, 't lijkt hier wel België in een notendop
hele dagen geruzie, gekrakeel aan m'n intelligente kop
'k hou Mars voor gezien en bekeken, niettemin en zodus
wegwezen, raket opgestart en gevlucht, richting Venus.....

schrijnende epiloog
van een lang betoog
als afscheid iedereen goodbye, adieu en vaarwel gekust
Venus, 't is hier verschrikkelijk warm, maar wat een rust...

©GoNo

Voorgoed Kwijt

Voorgoed Kwijt


Rust nu in vrede, vriend
de rust die je bij leven nooit kreeg
de pesterijen, onverdiend
die je onderging, omdat je zweeg

ze zullen achter je doodskist lopen
met tranen op 't gezicht
hun verloren gemoedsrust afkopen
omdat het de pijn verlicht

met vele mooie afscheidswoorden
en pakkende crematoriummuziek
degenen die je in de grond boorden
ze staan op d'eerste rij, hun kliek

vaarwel, m'n vriend,'t is tijd om te gaan
er resten nog enk'le minuten respijt
'k hoop dat je ginder sterker mag staan
één ding wil ik nog zeggen
“ 'k ben een goede vriend kwijt !!”

©GoNo

Vasten

Vasten

Vasten is het zich geheel of gedeeltelijk onthouden van eten of drinken voor een bepaalde periode.

Vasten is een praktijk die in verschillende religies beleefd wordt. Zowel het jodendom, het christendom, de islam, het bahá'í-geloof, het hindoeïsme als het boeddhisme kennen vastenrituelen. In de natuurgeneeskunde wordt vasten gebruikt als reinigingsmiddel. Wanneer men in het Nederlands spreekt over de vasten duidt men op de vastentijd tussen Aswoensdag en Pasen waarin christenen vasten. De vastenperiode in de islam is de maand ramadan.

De beweegredenen om te vasten kunnen divers zijn. Het kan een periode zijn van bezinning op het dagelijks leven, maar ook kan het gebruikt worden om een godheid iets af te dwingen. Ook kan het worden toegepast als teken van rouw.

Vasten is een tijd van bezinning, herbronning, het innerlijke terug in harmonie brengen met de natuur en Jezus Christus.

And remember :
Jesus loves you !

Samen met Jezus

Samen met Jezus mogen we gaan vasten op het geen wat voor ons van toepassing is.

Veertig dagen lang gaan we op zoek naar het binnenste van onze ziel.

Die geraakt zal worden door de liefde van Jezus.

Zijn lijden is onze kracht.

Laat ons lijden een kracht worden voor de medemensen om ons heen.

In hen zien we niet altijd de gave die ons geschonken wordt.

Vergeef ons Jezus!



In gebed met jullie verbonden.



Barbara Dolman

Waardeloze Zoon

“ Gaat ge nu eindelijk je huiswerk afmaken of denkt ge dat we hier de hele avond gaan zitten ?”
“ Maar papa, ik versta het niet, kunt ge me niet helpen ?”
“ Zeg jongen, wie gaat er naar school, ik of gij ?”
“ Euh, ikke, maar de meester heeft het niet uitgelegd toen ik terug naar school ging.”
“ Da's nogal een zoon die ik heb, als ze buiten een scheet laten heeft hij veertien dagen een verkoudheid.”
“ Papa, 'k kan er toch niet aan doen dat ik ziek word ?”
“ Gaat ge me weer tegenspreken ? Moet ik je wat respect voor je vader bijbrengen ? Ge moet het maar zeggen, zulle, 't is maar een woord hé ?”
Vader staat recht, dreigend en groot. De jongen weet wat er zal volgen, krimpt ineen en wacht... Vader gaat naar de tafel, neem het schriftje, bekijkt het en scheurt het in twee.
“ Voilà, uw huiswerk is gemaakt, ge hebt 10/10, nietsnut, ge zijt niet waard van m'n zoon te zijn. En ge kunt zien dat ge zondag een goal maakt of ik gebruik je als voetbal en ge zult zien dat ik je los de goal insjot.”
De jongen probeert te vechten tegen z'n opkomende tranen. Wat zullen de meester en z'n vriendjes zeggen ? Was mama maar blijven leven ? 't Zou allemaal anders zijn. Vroeger kreeg hij nooit slagen, nu meer dan eten. Mama had gezegd dat hij voor papa moest zorgen, als zij er niet meer was. Maar papa dronk alle dagen en keek alleen nog naar de voetbal op tv. Tweemaal per week was er training, waarom leren als hij toch voetballer ging worden ? Dat zei papa toch ?
“ Maak dat ge naar uw kamer zijt, dat ik je niet meer zie.....”
“ Ja papa, slaapwel papa...”
Vader zat terug voor z'n tv en keek naar Eurosport, naar voetbal. De jongen keek naar de brede rug van z'n vader en haalde opgelucht adem. De slagen die hij verwacht had, waren niet gekomen.
M'n god, wat miste hij z'n moeder.....

©GoNo

In de Overgang

aan de vooravond van
een blijde lentezang
trekt somber koud
geleidelijk weg

terwijl

naakt stilzwijgen
zonder kleurpatroon
al zijn kanalen heropent
voor de eerste bloemknop

wonderlijk

hoe manteljassen pluizen
met behulp van de wind
een vertrouwd strelen
dat doet ontwaken

maar

zeer eigenaardig
als superieur denken
tevens van vlees en bloed
uitkijkt naar het weerbericht

door jamal

Is dit werkelijk het einde ?

Is dit werkelijk het einde
of is het een nieuw begin
een poort die open gaat
naar een ander leven
geen beter of slechter
misschien oprechter ?

Komen we terecht
in een schemerzone
omringd door demonen
die ons tegenhouden
aan een poort die open staat
maar een onzichtbare barrière
ons telkens.......... terugslaat

Zal ik dan aan m'n eigen graf staan
dan treur ik voor hen
die mijn graf zullen voorbij gaan....

©GoNo

BERQUIN NATHALIE BV
zeevaartstraat 2
2000 ANTWERPEN
Zoekt:
1 Italiaanse dossierbeheerder/ster (M/V) (ANTWERPEN)
Italiaanse dossierbeheerder op een advocatenkantoor te Antwerpen dat uitsluitend internationale (en nationale)
incassozaken behandeld. Opvolgen van dossiers / voeren van briefwisseling, telefonische contacten met cliënten
ed.
Verwacht:
Zeer verzorgd voorkomen. Vlot in omgang met collega's. Juridische kennis of ervaring in de incasso-business is
een pluspunt maar niet noodzakelijk. halftijdse dienstregeling is ook mogelijk. perfect Italiaans : zowel schrijven als
spreken
Talenkennis: Nederlands (Goed) , Italiaans (Zeer goed)
Ervaring : Enige ervaring vereist.
Biedt:
Werken in een nette omgeving. Goede verloning. Onmiddellijke indiensttreding. Goede werkuren.
Vergoeding : Maandloon
Tijdsregeling : Dag - Voltijds
Solliciteren:
Libaers en Berquin
Leuvenstraat 1
2000 ANTWERPEN
E-mail t.a.v. Berquin Nathalie - Email: business@libaers-berquin.be
Tijdsregeling: Dag - Voltijds

Voilà, eindelijk de job van m'n leven. Ik ken gene bal Italiaans, heb geen ervaring met internationale incassodossiers. Maar ik ken wel een Belgisch incassobureau. Ooit is er zo een pipo aan m'n deur geweest, maar die was rapper buiten dan binnen.

De Oude Knoestige Bank

Hij zat op een oude, knoestige bank. Een bank, die z'n vader nog had gemaakt van een treurwilg. Nadat hij uitgetreurd was. De bank was uitgesleten, eerst door het zitvlak van z'n ouwe heer, nu door het zijne. Na hem, zou er niemand meer zitten. Verdomme, altijd die herinneringen, waarom kan een mens niet zonder herinneringen ? Zou het niet gemakkelijker zijn, dat iedereen na een jaar automatisch alles vergeet ? Zo dacht hij.
Hier had hij nog gezeten met z'n eerste en tevens z'n laatste lief. Op deze bank. Terwijl pa en ma hem gadesloegen vanachter het bloemetjesgordijn. Vanuit hun zetels, die strategisch opgesteld stonden zodat ze alles konden zien wat zich afspeelde op het erf. En als hij opschoof naar z'n geliefde, tikten één van beiden op het raam. Wat hen deed blozen, als een betrapt stel.
Toen ging het er nog zo aan toe. Wat een tijden. Niet nostalgisch worden, dacht hij.
Waar is de romantiek gebleven, de kusjes stillekes gestolen ? Die zwoele zomerse avonden, waarin het verlangen om elkaar te beminnen heviger dan ooit was ? Maar 't mocht niet, 't was een zonde. Volgens pa, ma en de pastoor. Toen pa, ma en de pastoor van het aardse toneel verdwenen waren, hebben ze elkaar op een zomeravond bemind op die bank. Spijtig dat er toen een onweer opstak, alsof ze daarboven aan 't meekijken waren.
Maar toen waren ze al getrouwd. Toen was het al geen zonde meer. Toen was het oorlog.
Die bank, die oude knoestige bank. Z'n vrouw had er opgezeten, voor een laatste keer in een pril lentezonnetje. Eventjes nog genieten, alvorens haar lange reis naar een onbekende bestemming aan te vatten. Een reis waarvan ze nooit zou terugkomen. Opgepakt in Mechelen, verraden door iemand die kind aan huize was. Zo ging dat toen....
Telkenmale als hij hier zat, voelde hij haar aanwezigheid nog, 't was alsof ze nooit weg gegaan was. Hij huilde, nee, niet luidop, maar de tranen volgden de groeven in z'n gelaat.
Zoals een rivier z'n bedding volgt. 't Zou voor hem ook de laatste keer worden, op z'n vertrouwde bank. De aannemers waren de oude boerderij volop aan 't renoveren. De tuinarchitect was de tuin aan 't heraanleggen. Een mooie, moderne tuin. Geen wildernis meer, zoals het er bij gelegen had. Waar de bloemenperken, haar bloemenperken hun eigen weg gegaan waren omdat het vrouwtje er niet meer was om hen te verzorgen. 't Kon hem bitter weinig schelen. De natuur moest z'n gang maar gaan, dacht hij filosofisch.
Morgen zou alles veranderd zijn, ook z'n bank zou er niet meer zijn. Verdwenen in de nevelen van de tijd. Alleen nog herinneringen in het fotoalbum. En later zouden ze dat album vinden op één of andere vlooienmarkt......
De laatste foto die ik zie, is een oude man, die me aankijkt. Gezeten op een oude knoestige bank. Met ogen waarin al z'n leed en droefenis weerspiegeld wordt. Die ogen, dat gegroefd gelaat vertelt me een verhaal. Er staat een naam onder de foto. Levi Goldenbaum., 3 juli 1941. Ik leg het fotoalbum neer, alsof het in m'n handen brandt. Was dit de laatste beeltenis van een man die gedeporteerd is ? Heeft hij de holocaust overleefd ?

Er staat een lange rij mensen te wachten op 't perron. Vrouwen, kinderen, mannen en ouderen. Allemaal dragen ze een ster. Een Joodse ster. Honden blaffen, tonen hun scherpe tanden, terwijl Duitse soldaten roepen en tieren: “ Sweinehunden, loss, schnell, schnell....”. Kinderen huilen, ouderen bidden. Een oude man met verweerd gelaat, laat zich meedrijven met de mensenstroom. 't Kan hem bitter weinig schelen waar de reis naar toe gaat. Heeft toch niets meer om te leven. Zelfs z'n oude, knoestige bank is niet meer. De zon schijnt en de Duitsers zijn onbarmhartig. Op de goederenwagons staat 79/ Auschwitz....
We schrijven Mechelen anno 1941. De dag des Heren, 8 augustus.
©GoNo

Limburg Allein

Een Limburger tankt in Antwerpen bij een self-service station.
Hij gaat naar binnen om te betalen, gaat naar buiten en komt direct daarna in paniek weer binnen.

'Wiet ge', zegt hij, 'nu heb ich mijne waage afgesloten en de sleutels erop laten steeken'.
'Geen paniek' zegt de bediende, 'dat gebeurt wel vaker. U krijgt van mij een schroevendraaier, een doekje en een ijzerdraadje mee. Met de schroevendraaier duwt u het raamrubber opzij, u doet het doekje ertussen om niets te beschadigen en met het ijzerdraadje hengelt u het pinnetje van de deur open'.
De Limburger is helemaal opgelucht en loopt weer naar buiten.

Vijf minuten later komt een Antwerpenaar binnen. 'Dees kan na ni !!' zegt hij verbaasd tegen de bediende.
'Ja wat dan?' vraagt die.
'D'er stoa doar boaten ne Limburger, met een aaizerdroadje z'n deur van zanne otto open te vissen!'
'En dan?' vraagt de bediende, 'dat maken wij hier regelmatig mee!'
'Jaa !!', zegt de Antwerpenaar, 'moar toch ni dat de vraa in den auto zit en roept: Bieeeetje naar linnnnnks! Bieeeeetje naar reeeeeggs !

Met dank aan Barbara Dolman

Constipatie van een Dichter

t Leven is een rolleke wc-papier
ieder blaadje is een voorbije dag
dubbelgelaagd of enkelvoudig
't is navenant je het leven mag

't leven maakt van een dichter
z'n stofffelijk bestaan niet lichter
vertoevende in hogere sferen
kan hij omdraaien noch keren

woorden komen en gaan
soms moeilijk te verstaan
onbegrijpelijke onzinnige zinnen
weet niet eens waar te beginnen

hij alleen kent de geheimen
die schuilen in z'n woorden
de pijn die het teweeg heeft gebracht
maar da's nu juist z'n sterkte en kracht

zit hij soms te zwoegen omdat
z'n hele leven geconstipeerd is
blijven persen, ziedaar het licht
geboorte van een nieuw gedicht....

©GoNo

't Leven is een Rolleke WC-Papier

't Leven is een Rolleke WC-Papier


Hij kende haar niet persoonlijk. Althans vvorlopig nog niet.Hij kende haar alleen van naam, maar wist hoegenaamd niet hoe ze er uitzag. 't Was ook nog te vroeg. Hij kon toch moeilijk nu al een afspraak met haar maken, omdat hij nieuwsgierig was hoe ze er uitzag. Ze hadden elkaar leren kennen via de “ Dag Allemaal”, een weekblad voor vrouwen. Alhoewel hij er van overtuigd was, dat de mannen het ook lazen. Maar dan op 't toilet, als niemand het zag.
Hij was benieuwd hoe het verder ging evolueren, 't was afwachten geblazen, want één ding had hij geleerd: in het opbouwen van een relatie mag je niet te snel gaan. Anders loopt het uit op een desillusie langs beide kanten. Maar hij had geduld, de weg was nog lang en als het lukte zou de beloning des te groter zijn. 't Is aan de meet dat ze de blommekes geven. Maar een e-mailtje was ruimschoots voldoende. Was zij de ware, waar hij zolang op gewacht had ? Hij wist het niet, nu nog niet. De tijd zou raad brengen en het uitwijzen. Niets overhaasten, alles op z'n tijd.
Er waren inderdaad punten die hem aanspraken in haar, gemeenschappelijke interesses, 't wa soms te mooi om waar te zijn. Z'n wantrouwen stak weer de kop op, hij leerde het nooit. Hoeveel keren was het al misgelopen ? Hoeveel keren dacht hij de ware gevonden te hebben ? 't Moet ook van weerskanten komen hé ? Maar deze keer zou het anders worden, deze keer ging het lukken. Nam hij zich voor. Zou ze niet afknappen op z'n uiterlijk ? Verdomme, zei hij tegen zichzelf, stop nu toch eens met al die negatieve gedachten. Carpe Diem, God schept de dag en de boerin de soep.
De avond viel, het enige geluid kwam van al die tv's die hun reclame aan het spuien waren.Om het kwartier. Om gek van te worden. Hij zette de King op en luisterde naar “Are you lonesome tonight...”. Niet bepaald een liedje om een vrolijk humeur van te krijgen, maar 't gaf een zekere troost dat zelfs Elvis soms eenzaam was en moederziel alleen gestorven is op z'n wc-pot. Hij grinnikte bij de gedachte alleen al, hij zag zich al zitten op zijn wc-pot met het laatste velletje wc-papier in z'n hand. Z'n laatste gedachte zou zijn: met wat kuis ik m'n gat af ? En toen blies hij z'n laatste adem uit in 't besef dat 't leven stinkt en z'n achterwerk ook. Voilà, van zulke gedachten fleurde hij op en schoot in een luide lach. Ach, dacht hij, zelfs al wordt het niets, we blijven lachen. Waarna hij zich naar de wc repte om een nieuwe rol te hangen. Ge weet maar nooit hé ?

©GoNo

Ben Jij........

Ben jij ?


Ben jij de ware, waar ik op wacht
die me teruggeeft m'n verloren kracht
die van mij een gelukkig man zal maken
zodat ik aan m'n eenzaamheid kan verzaken ?

Ben jij het die m'n hand zal vasthouden
die me warmen zal in de bittere koude
die naar m'n fantasierijke verhalen luistert
en lieve woordjes in m'n oren fluistert ?

Ben jij m'n prinses op 't witte paard
die mij zal schaken aan de open haard
want ik hou van een geëmancipeerde vrouw
eentje die me zegt, na 't grijze komt er blauw ?

©GoNo

Opgedragen aan Anne

Thomas Cook

'k Heb de wind in de bolle zeilen
m'n schip klieft door de woeste baren
'k ga een poosje aan dek verwijlen
om m'n gemoed wat uit te klaren

er is geen ver land te bespeuren
toch hoor ik zeemeeuwen krijsen
ik ruik land -en bloemengeuren
van Thomas Cook 's paradijzen

'k hoor een bekende stem die me zegt :
“ Uw droombestemming kost bijna niets”
'k denk: da's niet verdomme niet slecht
de boot gaat rapper dan m'n ouwe fiets

'k word wakker voor m'n tv-buis
een reclameblok lacht me uit
'k maak over m'n schip een kruis
schip diep gezonken, weg kajuit

uurtje later, dommel ik in
hoor nog juist die ene zin
“ Thomas Cook's Reizen, bijna voor niets”
fuck you, 'k ga nu dromen van m'n fiets....

©GoNo

Achter de Schermen van m'n Brein

Achter de schermen

Een beetje suf van de slaappil die ik genomen heb, zet ik mij aan de pc om …....ja, om wat te doen hé ? Zal ik een gedicht schrijven of een nieuw verhaal ? Een verhaal, even proberen maar. Er was eens, heel lang geleden.....Geen goed begin, alle sprookjes beginnen zo. 'k Zou begot niet weten wat er heel lang geleden was. 'k Heb al problemen met gisteren en eergisteren, laat staan met “ heel lang geleden.”
Die sufpil speelt me parten, m'n inspiratie laat me in de steek. M'n muze is gaan shoppen, denk ik. 'k Voel me als een componist die geen noot op z'n papieren toonladder kan zetten. En van frustratie zich te buiten gaat aan hazelnoten met choco. Of is het hazelnotenpasta ?
Ik geraak geen meter verder, ben afgeleid tot en met omdat er ineens duizenden gedachten door m'n arme brein suizen. Sjonge, schrijven is een harde stiel. Een hondenstiel. Wat diene hond er mee te maken heeft, weet ik ook niet, maar 't zal wel komen. Kent ge die mop van diene hond die kon spreken ? 't Is een goeie, maar 'k kan er met de beste wil van de wereld niet opkomen. Om maar te zeggen dat m'n verstand op nul staat en m'n blik op oneindig. Aan dit tempo krijg ik niets op m'n maagdelijk blad. 'k Zal uit een ander vaatje moeten tappen, zei de kastelein. Lijkt me logisch, want z'n vat was af.
Eens proberen of ik een gedicht kan schrijven, misschien is m'n muze al terug van 't Wijnegem Shopping Centrum. Eerst een onderwerp of een invalshoek. Iets dat ik gelezen heb in de krant of iets dat m'n dichterlijke ziel geraakt heeft. Over liefde ? Er zijn websites die vol geschreven zijn met liefdesgedichten. De ene al banaler dan de andere. De ene ook mooier dan de andere. Over m'n diepste zieleroerselen ? M'n struggle of life ? Daar zit niemand meer op te wachten nu het crisis is hé ? Eerst de titel zoeken. Er zijn dichters die eerst een gedicht maken en dan de titel maken, bij mij is het andersom. De titel heb ik al. “ Tussen Rozen & Magnolia's “. Klinkt goed moet ik zeggen. M'n publiek zal nieuwsgierig zijn, hoop ik toch. Maar als ze denken dat het over m'n balkontuin zal gaan, lopen ze op 't verkeerde pad. 't Zal een gruwelijk gedicht worden, dat recht uit een horrorshow komt. Maar eerst alles op digitaal papier zetten, anders vergeet ik wat ik moet dichten.
Groot was m'n verbazing toen ik m'n site en WH bezocht. Ik had dat gedicht al geschreven en nu zit ik hier te denken over een verhaal of een gedicht te schrijven. Zal ik eens proberen ? Er was eens, heel lang geleden...
'k Weet nog altijd niet wat er heel lang geleden gebeurd is, die slaappil toch hé ?

©GoNo

Da's een Goeie

Enkele weken geleden

heb ik mijn belastingsbrief al ingevuld.

Bij "personen ten laste" heb ik geschreven :
' 4 miljoen Walen'
............
Ben eens benieuwd !!!
hoe de belastingen gaan reageren ... !???

Met dank aan Goedele Laurijssens

Bertje, het Grote Licht in de Duisternis

Bertje, heeft ze wel allemaal op een rij
steeds op zoek naar een andere partij
voelt zich overal welkom en thuis
komt graag met z'n smoel op de buis

waar men gaat langs Vlaamse wegen
komt men overal Bertje den blèter tegen
fladdert van de ene partij naar de ander
predikt wat meer liefde voor elkander

om een domme uitspraak niet verlegen
mag aan alles z'n kas en voeten vegen
gaat de volgende partij door hem failliet
't is verdorie z'n schuld toch weer niet ?

laten we wel wezen, 't is een slimme vent
z'n geld waard, voor iedere belastingcent
komt hij in de politiek niet meer aan de bak
hij heeft toch een royale wedde in z'n zak !

©GoNo

Lijsttrekkers SPa Gekend...

Lijsttrekkers SPa.Duidelijk herkenbaar ( in het midden ) Bert Anciaux.

Foto uit het Laatste Nieuws.

Cipiers in Antwerpen Alleen Herkenbaar aan hun Kepie

Waarschijnlijk in het kader van de strijd tegen het terrorisme ?

Foto uit het Laatste Nieuws

Tussen Rozen & Magnolia's

Tussen rozen en magnolia's
tulpen, petunia's en begonia's
ligt ze vredig, haar ogen halfdicht
alsof haar ogen pijn doen van 't licht

een man, met kind en hond
op hun wandeling van de dag
de hond maakt het weer bont
omdat hij nog eens buiten mag

hij snuffelt aan de slapende vrouw
krijgt geen reactie van haar
kwispelstaart, schudt de morgendauw
uit z'n natte vacht, ….maar

de striemen in haar ranke nek
getuigen van een losgeslagen gek
verkracht en nadien vermoord
niemand heeft iets gehoord

tussen begonia's, petunia's
rozen, tulpen en magnolia's
ligt een tere bloem geknakt in 't gras
bloem, dat eens een jonge vrouw was....

©GoNo

Quo Vadis ?

Quo Vadis ?


Miljarden pompt men in de banksector. 'k Vraag me af, waar ze die blijven halen ? De opéénvolgende regeringen van dit bananenkoninkrijk zeggen jaren aan een stuk, dat er onvoldoende geld is. Er is geen geld voor de werklozen, de leefloners, de gehandicapten en de werkende mens. We moeten al jaren bezuinigen en net nu we een overschot hebben op onze begroting, slaat de crisis toe. Crisis voor de gewone burgers, welteverstaan hé ? Ik heb nog geen enkele politieker weten inleveren. En die zogenaamde CEO's ook niet.
Onze koopkracht daalt zoals de aandelen van Fortis en Dexia. Met de minuut. Men waant zich terug in de oorlogsjaren, toen alles op de bon stond. Ik las in de krant dat de mensen meer bonnetjes uitknippen. Zelfs de politie schrijft meer bonnen uit. Maar dat zijn we al gewoon want het zijn onze vrienden hé ?
We hebben momenteel een gat in de begroting, waarbij het gat in de ozonlaag klein bier is. Bier dat ook weer duurder wordt. Nu nog de sigaretten, brood en alles wat men nodig heeft om op een deftige manier te kunnen leven en de cirkel is rond. De regering speelt sinterklaas met onze zuurverdiende centen. Maakt ons constant bang dat het nog slechter gaat worden. Dat we de broeksriem wat strakker zullen moeten aanhalen. We zitten terug in de jaren zeventig, toen de eerste oliecrisis een feit was. Toen ene Wilfried Martens zei: " Het einde van de tunnel is bijna in zicht !". Die "bijna" duurt al dertig jaar ondertussen. Zijn liefdestunnel is nog lang niet in zicht, zo te zien.
Mensen toch, er is geen crisis. Er is alleen maar stemmingmakerij en bangmakerij. Als ze eens moesten beginnen met de btw te verlagen naar 10 % en dit voor alle, maar dan ook alle producten. Als ze eens moesten beginnen met alle inkomens te verhogen met 10 %, het zou de koopkracht ten goede komen. Ik ben er zelfs van overtuigd dat het investeerders zou aantrekken, want mensen met meer koopkracht kopen meer producten. Maar ze liggen er niet van wakker, zolang ze zelf maar niets tekort komen. Zolang ze aan de vetpotten kunnen zitten. De brave burger zwijgt. De brave burger heeft geen tijd om op straat te komen, ze komen liever op straat om te betogen tegen de onrechtvaardigheden die plaats hebben in één of ander godvergeten land. Terwijl de grootste onrechtvaardigheden gebeuren onder hun neus.
De banken gaan failliet, so what ? Ze hebben al die jaren woekerwinsten gemaakt op onze kap, waar is dat geld gebleven ? Uitbetaald aan aandeelhouders ? Uitbetaald aan directeurs die het verschil niet kennen tussen een ezel en een paard ? Maar die ons wel citroenen voor peren verkocht hebben. En wij maar betalen voor dienstverleningen die we nooit gevraagd hebben. Kredieten à volonté, bankkaarten, hypotheken enz. Maar op alles plakt een prijs hé ? We hebben alles in tweevoud nodig. Twee tv's, twee auto's, twee pc's en sommigen twee vrouwen. De consumptiemaatschappij zakt als een pudding in elkaar wegens overconsumptie. En ze blijven maar reclame maken alsof er geen vuiltje in de lucht hangt. We zakken stilaan af naar de middeleeuwen, waar het plebs mag blij zijn, dat het als lijfeigene mag werken voor de grootgrondbezitters.
Waar het gepeupel maar één ding mag doen en dat is: z'n muil houden en braaf z'n handje openhouden....

©GoNo

Liefde is....

Lig daar niet koket te wezen
met je stevige billen gespreid
moet ik die wulpsheid vrezen
of krijg ik nog een beetje tijd

'k ga je met maagdenolie inwrijven
je kruiden met m'n aromasappen
een uurtje naast je zitten schrijven
alvorens je in stukken te kappen

'k zal eerst een paar appeltjes stoven
terwijl je ligt te pruttelen in de oven
omringd door ajuin, tomaat, laurier, koriander
m'n kippetje, we zijn gemaakt voor elkander.....

©GoNo

Oud worden schijnt de enige manier te zijn om lang te leven

Dus wet ik mijn woorden tot klare taal 
geniet het struikelen over letters 
waar jij als kunstenaar wikt en weegt 
in de techniek die uit 
wat ‘dat’ lichaamsdeel onvergeetbaar maakt 

bizar? 
Ja een beetje, 

maar lang niet genoeg 
om de diepte van wat dit hart voelt 
niet te onderkennen 

het suist er in de laatste bloeddruppel 
die voorzichtig zijn weg baant.
verhult de magie die begrijpt wat leven tot waarde maakt 
die liefde kanaliseert... ventileert... tot wij beiden 
begrijpen wat ons tot mensen maakt.


©Sabine Luypaert

Pluk de Dag

Pluk de Dag


Waarom toch zo'n haast
je lijkt wel een sneltrein
die door 't leven raast

waarom toch zo jachtig
geniet wat meer
't leven is kort, maar prachtig

waarom toch altijd zoeken
naar de zin van je bestaan
één vingerknip en gedaan

is er één goeie reden
dat je steeds sneller bolt
je eigen voorbijholt ?

Carpe diem, pluk de dag
maar doe het met een lach
wees blij dat je leven mag....

©GoNo

De Weg Kwijt

'k Ben de weg een beetje kwijt
de draad van m'n onzinnig bestaan
'k probeer de scherven op te rapen
de eindjes terug aan elkaar te knopen
op and're en betere tijden te hopen

m'n vrienden zeggen, trek het je niet aan
schrijf of dicht het van je af
je hoeft niet alle zonden alleen te dragen
tussen alle koren zit wel kaf

'k ben de weg een beetje kwijt
voel me hulpeloos en verloren
'k breek m'n nek in die wirwar van draden
dat kluwen dat m'n leven versmacht
met als eindpunt, de dood die op me wacht....

©GoNo

Ik & Ik.....

Ik & Ik
door jamal


Ik ben

compleet
één brok energie
positief geladen

heb heel wat
krassen en bulten
doch vergeving bepaalt
de geestelijke groei

voor mijn venster
duistert het nog wel eens
en kijk ik even triest
naar de dag

maar wat gelukkig maakt
draag ik diep vanbinnen
waar niemand anders bij kan

dan Ik

©Jamal

De Doodstraf of Levenslang ?

is het middeleeuws
barbaars gedrag
aan de galg te hangen

geen psychologen
of advocaten
die een tweede kans
bepleiten

het masterplan
van extra getralied wonen
slechts een fata morgana

de staatskas strikt
beperkt tot
wie mens nog
waardig is

klinkt dit onredelijk
hardvochtig, afstammend
van het stenen tijdperk

wat dan met ons klein
weerloos geluk
dat in handen valt
van ziekelijk denken

te zeggen
een seksuele geaardheid
als een ander

wat met zijn
of haar
recht op eerste kans
een identiteit te vormen

die met koude greep
brutaal beestig
verstikt in levenslang

©Jamal



Jamal is een schrijver/dichter die de doorsnee mens ontwijkt en zo veel mogelijk conversaties houdt met de lichaamsbewoner, de ziel.
_____________________________________________________________________________________
gisteren op het nieuws: meisje van 10 van haar fiets geplukt en verkracht door "volwassen man"

Vroeger Toen Alles

Vroeger, toen alles mooier en beter ging
de bel deed nog gewoon tingelinggeling
de tv speelde zwart-wit, bij gebrek aan kleur
en buurman zat 's avonds voor z'n deur

kinderen speelden in hun straat
auto's zag je maar met mondjesmaat
het brood werd geleverd met kar en paard
en “ God Ziet Mij “ boven iedere haard

de radio liet de eerste rock'n roll horen
de pastoor zei: “ De jeugd is verloren !”
Elvis is des duivels, geknecht door Satan,
we slaan hem en z'n heupgewieg in de ban !”

de jeugd met vetkuif en bakkebaarden
stoere lederen jekker en brylecréme
rebellie tegen de gevestigde waarden
kussen in 't openbaar, zonder enige gêne

de ouderen zeiden: wat gaat er komen
de jeugd is geen knip meer waard
ze jagen achter de verkeerde dromen
zijn losgeslagen, compleet van de kaart

kijk, hoe een kogel botten en vlees splijt
we vechten nog steeds, zoals in uw tijd
we helpen alles, iedereen naar de verdoemenis
geleerd van jullie, als ik me eventjes niet vergis ?

©GoNo

Bedankt Lieve Barbara

Voor Gono

Pijn waar breng je me naar toe.
Is het naar het heden of duik je terug naar toen.
Toen waar pijn en verdriet samen gingen
Zonder dat iemand wist van het bestaan.

Pijn waar breng je me naar toe.
Naar de kwaadheid of het naar het stilzwijgen.
Naar het in elkaar gedoken niet weten hoe nu verder.

En toch in de pijn scheen er een licht.
Een licht dat wist ik wil dit zeker anders doen.
Zo zal ik proberen een lichtje te zijn voor anderen.

En door de pijn heen zie ik hoe ik voor de mensen een
lichtje kan zijn en dat hun gelukkig maakt.
Dit verzacht de pijn die in mij leeft en geeft me weer
moed om door te gaan.


Steek het lichtje maar vaak aan dan maak je veel mensen gelukkig!
Ik zal voor jou een lichtje aansteken.



©Barbara Dolman

Vrijdag de 13de.....

Vrijdag de 13de.....


Als de dertiende op een vrijdag valt, is het altijd oppassen geblazen. De ene is bijgelovig, de andere verwijst die vrijdag-de-dertiende verhaaltjes naar het rijk der fabeltjes. Ik weet het nog zo niet. Ergens heeft het me een onbestemd gevoel, let ik dubbel zo goed op en probeer realistisch te blijven.
Maar soms denk ik dat ik een speciale engelbewaarder heb. Eentje die me op tijd waarschuwt en helpt.
Ik loop, dagdromend , onder een ladder door en er valt een pot verf naar beneden. Blauwe verf nog wel. Denkt ge dat die pot verf op mij terecht kwam ? Welnee, de facteur had plots een blauw kostumeke aan, moest ik niet weten dat het de facteur was, 'k zou gezworen hebben dat hij politieagent geworden was. Ik zei dat blauw hem goed stond en dat hij een sticker van Open VLD moest plakken, maar hij kon er niet mee lachen. De Smurf.
Plots zie ik een zwarte kat. Zwarte katten voorspellen niets goed. Ik sper m'n ogen wijd open, 't moet zijn dat ze hard geschrokken is van m'n boeventronie, want ze loopt recht onder een auto. Exit zwarte kat. Recht naar de heksenhemel.
De winkel waar ik moet zijn draagt, toevalliger kan haast niet, het nummer dertien. Maar ik ben niet bijgelovig, verre van. Dus ga ik binnen. 't Is dertien uur, zie ik op de klok. Meer moet dat niet zijn. Het product dat ik nodig heb, kost 14,95€. Soldenprijske. En ik heb maar dertien euro op m'n rekening staan, vergeten over te schrijven van m'n spaarrekening. Ik probeer nog wat af te pingelen, maar krijg als antwoord dat we hier niet in Marokko zijn. 't Kan tellen als antwoord. Als ik buiten ga, hoor ik een lawaai- van- je- welste. Ik draai mij om en zie een ganse stapel behangpapier tegen de vlakte liggen. 'k Heb ze niet geteld, maar ik vermoed dat het dertien rollen waren. Maken dat ik weg ben of ik krijg het nog aan de stok, in dit geval, aan de rol met de uitbater. Wat aan de rol gaan met iemand een heel andere inhoud en dimensie zou geven hé ?
Ik denk bij m'n eigen en bij mezelf, ik ga de bus nemen. Bus stopt walmend als een verstopte schoorsteen. Van milieuvriendelijkheid gesproken. Wat een stinkbus. Maar hij rijdt in de goeie richting. En de nummer van die bus ? Ge raadt het nooit. Inderdaad nummer 13.......En neen, er zijn geen noemenswaardige ongelukken gebeurd met die lijnbus. Een oud manneke dat met z'n sjaal tussen de deur blijft hangen, is geen ongelukje. 't Is een vorm van euthanasie. Na tweehonderd meter was hij plots verdwenen. Als het ware afgehaakt. Zal gedacht hebben: 'k hou het hier voor bekeken. Toen ik wilde afstappen, struikelde ik over een boekentas van een scholier. Ik bekeek hem eens goed en schatte hem zo'n jaar of dertien. Ik begon er al over na te denken hem dertien muilperen te verkopen, maar waarschijnlijk kon hij nog zo ver niet tellen op z'n tien vingers. Vrijdag de 13de ? Een dag als een andere......

©GoNo

Vroeger is Voorbij ( fragment 1 ).

Vroeger is voorbij (fragment I).
door hope
Na de vakantie moest Hilde naar het hoger middelbaar in het atheneum. Ze had die school nog weten bouwen. De weide, waarop voordien de mensen zonder tuintje hun was te bleken legden, werd met grote bulldozers platgewalst. Er waren palen geheid en dat had de ganse omgeving scheuren in de muren bezorgd maar het gebouw viel groots en modern uit. Het was slechts het tweede schooljaar dat er ook meisjes zaten op dit atheneum, dat tot dan uitsluitend voor jongens was bedoeld. Maar meer en meer meisjes gingen studeren en dat werd ook meer en meer aangemoedigd. De economie draaide immers beter dan ooit in de jaren zestig en men kon ook vrouwen op de werkvloer gebruiken, als arbeidster maar ook als bediende. Vrouwen mochten ook opeens dokter worden of advocate, al bleven dat nog uitzonderingen. Tot dusver waren het ongehuwde vrouwen of alleszins vrouwen zonder kinderen geweest, die op de werkvloer te vinden waren maar nu stimuleerde men ook bij de anderen de lust tot buitenshuis werken. De premies voor de moeder aan de haard of voor borstvoeding werden afgeschaft en daar, waar de boeken tot dusver schreven: 'Voor de vrouw begint het leven pas in het huwelijk. Voor haar is het moederschap het ideaal, dat haar leven eerst zinrijk maakt en volledig tot zijn recht doet komen', probeerde men nu de vrouwen ook warm te maken voor een loopbaan. Ambitie, carrière waren plots woorden, die vrouwen mochten bezigen. Hilde bleef dan ook de Latijnse volgen aan het atheneum alhoewel de meisjes, zeker in die afdeling, veruit in de minderheid waren. Dus kwamen ze met zes meisjes in een klas van twaalf jongens te zitten en dat was plots een hele overgang. Daar waar ze tot dan altijd ver van het andere geslacht gehouden werden, zaten ze nu samen op de schoolbanken. De meisjes zaten evenwel rechts in de klas en de jongens in de linkerrijen. De meisjes moesten ook lange blauwe schorten dragen om er geen modeshow van te maken en ze moesten achter een grote witte lijn blijven op de speelplaats. Natuurlijk was er ook een aparte turnzaal en waren er aparte toiletten voor de meisjes. De jongens mochten soms op de speelplaats aan sport doen maar de meisjes niet, want dan hingen de jongens voor de ramen en kwam er van opletten niet veel meer in huis. Zowel jongens als meisjes waren ook niet gewend van met elkaar om te gaan. Ze waren onwennig, deden opvallend en…werden prompt verliefd.

Fragment uit "vroeger is voorbij", een boekje dat ik eerstdaags wil uitgeven via Writehistory. Het verhaal speelt zich af in de jaren vijftig en zestig, in een tijd dus, waarin kerk, geloof en sociale controle nog een grote rol speelden, waarin echtscheiding, seks en anticonceptie taboe waren, maar waarin er ook veel veranderde.
©Hope ( Renilde Thys)

Witte Duiven

Witte duiven....


Ik sta op een heuvel, in Khan Younis, kijk naar beneden. Zover m'n ogen kunnen reiken, zie ik kapotgeschoten en gebombardeerde huizen. Tussen de ruines spelen kinderen, het leven stopt hier niet. Een Israëlische luitenant met twee zwaarbewapende soldaten, vraagt mij wat ik hier sta te doen. Z'n Engels is perfect. Het mijne wat minder. Ik vraag hem beleefd of ik tien witte duiven mag oplaten, als symbool van vrede. 't Zijn toch geen spionageduiven, vraagt hij met een glimlach. Na een grondige controle stelt hij vast dat het gewone witte duiven zijn. Ik krijg de toelating en mag zelfs een foto nemen.
De luitenant nodigt me vriendelijk uit om mee te eten in z'n bivakplaats, gelegen beneden aan de andere kant van de heuvel. Om 18:00 stipt meld ik me aan. De luitenant komt mij persoonlijk afhalen aan de doorgang tussen de betonnen blokken. Na de gebruikelijke controles en dito plichtplegingen, word ik naar een grote tent gebracht waar een overheerlijke geur van spijzen hangt. Ik krijg duif voorgeschoteld. Als dat geen teken van vrede is, denk ik bij mezelf. Na de maaltijd vraag ik beleefd aan een militair waar ik naar de wc kan gaan. Hij zegt dat hij mee zal gaan, want op dit uur is het niet veilig wegens raketaanvallen van Hamas. Ik denk er het mijne van. Als er een raket valt, zal ik weinig bescherming hebben van één militair hé ?
We naderen de veldkeuken, waar ook het toilet gelegen is. Ik zie een berg witte pluimen naast een emmer water liggen. M'n ogen moeten verbaasd gekeken hebben, want mijne begeleidende soldaat haastte zich om uitleg te geven. Om het kort en niet lang te maken, er waren tien witte duiven neergestreken op het afval naast de keuken en zo'n buitenkansje konden ze niet laten liggen. Gezien ik en nog een paar mensen uitgenodigd waren, dachten ze van ons een plezier te doen met koosjere duiven. Plots kreeg ik de neiging om te kotsen.....

©GoNo

Valentijn

Valentijn

Ik stuur mezelf een geschreven kaart
een kaart voor m'n verdwaalde Valentijn
die zal ik dan openen, heel bedaard
me bedwelmend in de geur van jasmijn

ik schrijf naar mezelf hoeveel ik van me hou
dat ik dit jaar eens niet zal staan in de kou
't zal voorwaar een tedere verrassing wezen
m'n liefdevolle ontboezemingen te lezen....

©GoNo

Voor hen, die nooit een kaartje krijgen

Pijn Die Nooit Verdwijnt

Pijn die nooit verdwijnt


Na al die jaren van pijn en verdriet, zou men denken dat men gehard zou moeten zijn. Niets is minder waar. Ik heb de gebeurtenissen uit m'n jeugd nooit verwerkt, ik heb ze alleen maar in een donkere kamer van m'n brein weggestoken. Af en toe, als ik zit te mijmeren, gaat plots de deur op een kier en zie ik flarden van herinneringen. Ik zie een kleine jongen staan, huilend, om genade smekend. Ik zie twee behaarde handen, een broeksriem in de hand. Een vader, die ik met de beste wil van de wereld geen gezicht kan geven. Alleen die zwartbehaarde handen en die broeksriem, zijn het enige beeld dat ik heb.
Ik roep op m'n moeder: “ Mama, mama....” , maar ze komt me niet ter hulp. Ik incasseer de klappen, die striemen achterlaten op m'n huid. Het duivelse gelach van m'n vader klinkt in m'n oren. Vader die zoals gewoonlijk gedronken heeft en z'n frustraties botviert op mij. Als de hel bestaat, heb ik die al meegemaakt.
Ik kruip over de grond, probeer me te beschermen, maar bij iedere slag van z'n broeksriem krimp ik inéén.
Er is geen ontkomen aan, geen uitweg uit dit lijden. Ik wil alleen maar dood, opdat die lijdensweg zou stoppen. Ik was toen acht jaar en verlangde naar de rust en de stilte van de dood.......
“ Mama, 'k krijg ik een boterham aub ?”
“ Nee, ge kunt gaan slapen zonder eten of moet ik uw vader soms sturen ?”
Als een geslagen hond, wat ik ook was, druip ik af. Bang dat ze hem ging sturen. Bang om terug een pandoering te krijgen. Bij het minste gekraak op de trap, kruip ik diep onder m'n deken. Ik huil en niemand hoort het.
Ik zit hier voor m'n pc en mijmer zo maar wat aan. En ik voel de pijn van de slagen, de pijn van hulpeloos te zijn, de pijn van een moeder gehad te hebben die niet voor me opkwam omdat ze me niet wou.
Men zegt dat tijd alle wonden heelt. Ik zeg u dat mijn wonden nooit geheeld kunnen worden, die zullen blijven etteren tot ik de rust en de stilte van de dood zal gevonden hebben.....

©GoNo

Schoenmakers & Automechaniek

“ Verdomd, da's nu al de zesde winkel dat we binnen gaan en ge hebt nog altijd niet gevonden wat ge zocht ?”
“ Kamiel, ik zoek een macraméset en 't moet wat schappelijk van prijs zijn hé ?”
“ Een watte ?”
“ Laat maar, Kamiel, van snit & naad en borduren hebben venten geen verstand.”
“ Marie, van automechaniek hebt gij ook geen verstand en van een platte band wisselen nog minder.”
“ Wat wilt ge daar mee zeggen ?”
“ Schoenmaker blijft bij uw leest hé, Marie....”
“ Wat heeft een schoenmaker nu te maken met borduren, Kamiel, ge springt van den hak op den tak.”
“ Marie, hoeveel winkeltjes gaan we nog zo doen ? 'k Voel m'n voeten haast niet meer en mijne grote teen doet zeer...”
“ 'k Heb toch gezegd dat ge die schoenen te klein gekocht hebt, ha, nu begrijp ik diene schoenmaker bij z'n leest......”
“ Zeg Marie, mag ik er je op wijzen dat jij die schoenen gekocht hebt, ze stonden in solden, als ik me niet vergis. 't Is er aan te zien, mijne grote teen steekt er door.”
“ Niet overdrijven hé, gij zijt toch soms een echt klein kind, altijd maar klagen en zagen. Nooit content. Moet ge gene vent hebben...?”
“ Kunt ge uwen macramé niet bestellen via internet, lijk iedereen ?”
“ Nee, dat kan ik niet en zelfs al moest ik dat kunnen, dan deed ik het nog niet. Winkelen is ingebakken in de vrouwelijke cultuur. Nu noemen ze dat shoppen. Klinkt beter dan winkeltjes afdweilen.”
“ Amai, Marie, ge gaat er op vooruit sedert we een computer in huis hebben...”
“ 't Is niet omdat ik blond ben, dat ik dom blijf hé ?”

Na nog vier winkels bezocht te hebben, had Marie nog steeds niet gevonden wat ze zocht. Een beetje gefrustreerd stapte ze in de auto. Haar blik voorspelde niet veel goeds, er hing onweer in de lucht.
“ Kamiel, 'k ga straks eens kijken op internet, misschien kan ik daar iets vinden en bestellen....”
“ Verdorie Marie, dat zeg ik al gans de tijd, maar nee, madam moet altijd haar goesting krijgen en doen.”
“ Wat hebt gij gezegd ? Ge hebt heel de weg lopen zagen en klagen over uw nieuwe schoenen.....”
Kamiel startte z'n auto, en er gebeurde …....niets. Het benzinemetertje gaf “ Empty” aan.
“ Awel, automechaniekerke, wat nu ?” en ze stapte uit de auto .
“ Zie maar dat ge thuis geraakt met uwen auto en uw nieuwe schoenen. 't Zal duwen worden tot in Hoboken. Ik pak wel de tram. Tot morgen en zie dat ge op tijd zijt voor 't eten. Kamiel den automechanieker, laat me niet lachen of 'k doe in m'n broek...”
Kamiel stond er verbouwereerd bij en dacht: “ Ik word schoenmaker......”

©GoNo

Sans- papiers

Sans-papiers


Hij wordt fijntjes verpletterd
in deze consumptiemaatschappij
hij is compleet ongeletterd
z'n bekertje staat er roerloos bij

hij zit daar wezenloos te wachten
blik op oneindig, verstand op nul
uit z'n mond komen geen klachten
zonder papieren, zijt ge maar een prul

ontvoogd, ontheemd
van het homeland vervreemd
bevel dit beloofde land te verlaten
zwervend door onbekende straten

behandeld als stinkend rioolwater
dat z'n weg zoekt onder de stad
er is geen plaats, nu niet of later
voor een schurftige, tandloze rat.......

©GoNo

Stoofvlees met Kroketjes

“ Voor mij, vers stoofvlees met kroketjes aub ?”
“ En wat gaat u drinken ?”
“ Hebt u Kriek ?”
“ Jazeker, meneer, Lindemans....”
“ Een Kriek dan maar...”
Ober verwijdert zich met gezwinde pas, 't is nog vroeg en ik ben de enige klant. Intussen dood ik de tijd met het keuren van het interieur. In mijn geval is dat het zoeken naar de wc en de rokersruimte. De ober doet waarschijnlijk aan snelwandelen, want hij staat plots voor m'n neus met mijn Kriekske.
“ Astemblieft, meneer en uwen schotel komt er zo aan hé ?”
“ Dank u wel, dat zal smaken.”
“ Pardon, garçon, waar kan ik in afwachting een sigaretje roken ?”
“ Hier mag niet gerookt worden, meneer, maar onze klanten gaan aan de deur staan, als ze een sigaret willen roken.” Hij bekijkt me met een air van : viezerik, roken is slecht voor uw gezondheid. Ik ben dat al gewoon. We zijn nu eenmaal misdadigers, die aan de schandpaal tentoongesteld worden. En liefst nog bekogeld moeten worden met rotte eieren en ander keukenafval. Maar 't zal me worst wezen. Braadworst met stoemp. Ik ga buiten in de kou een sigaretje roken, denkende dat ik een ijsbeer ben. Zodat de koude geen vat op mij heeft. Ge moet het maar doen hé ?
Ik kom binnen en m'n eten staat al op tafel. Van snelle service gesproken. Ietske te snel, want m'n stoofvlees en kroketjes zijn koud. De ober moet die op tafel gezet hebben, toen ik juist m'n sigaret opstak. Van zoiets krijg ik het. Gewoon even een seintje geven of mij komen halen, maar schijnbaar is dat niet begrepen in de prijs.
“ Garçon ?”
“ Jawel, meneer, ik kom.”
Dat komen ging al wat minder vlug dan de eerste keer. Zal wel geweten hebben waarom.
“ Meneer ?” vraagt hij met een blik van : gaan we het uithangen, ja.....
“ Waar is m'n vers stoofvlees ?”
“ Euh, in dat potteke, meneer ?” Ober begint te twijfelen, da's al de helft gewonnen.
“ Ik vroeg toch vers stoofvlees of niet, m'n vriend ?”
“ Ja meneer, maar dat is vers stoofvlees...” Ober begint nog meer te twijfelen, er komen zelfs zweetdruppels op z'n voorhoofd. Kan natuurlijk van de verwarming zijn, maar toch.
“ Meneer den garçon, 'k heb 2 jaar koksschool gedaan en van m'n 14 jaar met een leercontract gaan werken. En gij gaat me vertellen dat dit pierenverdriet vers stoofvlees is ?”
“ Is het dat niet ?” Wat een flagrante schending van m'n intellecteel niveau, ook een manier om er u te klappen.
“ Garçon, laten we wel wezen, dat stoofvlees komt uit een bokaal of een blik. Ge maakt reclame voor vers stoofvlees, zet dan op uw menu: “ Vers stoofvlees uit een blik”.”
“ Meneer, maar wij doen er donker bier en verse ajuin bij, en een boterham met mosterd....”
“ Proficiat, al eens aan gedacht om er ook vlees in te doen ?”
“ Meneer vindt het dus niet lekker ?” Stomme vragen krijgen stomme antwoorden.
“ Garçon, als ik dat stoofvlees aan m'n kat moest geven, krijg ik last met Gaïa en de voltallige dierenbescherming van de Europese Gemeenschap.”
“ Wilt meneer dan een andere schotel ?”
“ Nee, meneer wil weten wat dat Kriekske kost ?”
“ Euh, 2,95 €.....”
Ik betaal dat Kriekske en loop naar de deur, wetende dat m'n stoofvlees terug in de bain-marie gaat. Aan de deur gekomen vraag ik heel beleefd:
“ Garçon, waar is hier het toilet ?”
“ Aan de overkant, tussen de bomen, ge kunt niet missen, er staat een leeg blikske van stoofvlees......”
“ Da's dat blikske waar uw klanten in kotsen zeker ?” geef ik hem lik op stuk.
“ Ja, en dan serveren we dat aan klanten zoals gij....”
'k Doe diene garçon een proces aan wegens een aanval op m'n geestelijke en lichamelijke gezondheid.
En ja, ik ben tussen de bomen gaan plassen en verdomd 'k mag doodvallen als het niet waar is, er stond geen leeg blikske. Zelfs dat was gelogen.......

©GoNo

APERITIEFCONCERT

Klikken op Afbeelding voor betere leesbaarheid.

Dikke knuffel voor m'n kleinzoontje

Satanicus Triomfeert

Bloedrood kleurt de dag in z'n laatste wake
de kolkende hemel staat in brand
God kijkt naar de andere kant
Satanicus lacht zich een kriek
op de tonen van donderslagen
met bliksem-en solfermuziek

geen engel die nog wil vechten
de aarde overgeleverd aan de slechten
die opgekropte woede is nu wraak
de goeden strijden een verloren zaak
het Licht wordt gedoofd, evenals de dag
Satanicus triomfeert met bulderende lach......

©GoNo

Speciaal voor Goedele

Ze staat niet zo graag
in de werper van 't schijn
't is voor mij een vraag
of dat niet beter zou zijn

ze houdt van een bulderlach
als het maar een spontane is
ze weet dat ik haar graag mag
omdat ze m'n trouwste fan is

'k wil haar een bloemeke gooien
ze verdient het heus wel echt
ze laat m'n kille hart ontdooien
en da's verdomme ook niet slecht.....

©GoNo

Daar gaan we weer.....

Ze is wulps en charmant
een tijgerin in 't ledikant
ze is geduldig en tevree
doet het werk voor twee

ze is niet mager, ook niet rond
geniet met opengesperde mond
ze kreunt onder m'n overgewicht
maar doet haar verdomde plicht

ze is alles wat een man
zich maar dromen kan
maar nu ben ik moe en doodop
de lucht is uit m'n opblaaspop.....

©GoNo

't Leven kan soms wreed zijn

Ze kijkt me gemeen aan
haar ogen een beetje gekeerd
wat heb ik nu weer misdaan
dat ze mij zo plots negeert ?

Was het eten niet goed
het water niet fris genoeg
lag het aan m'n overmoed
dat ik haar lachend ten huwelijk vroeg ?

Begrijpt ze dan nog steeds niet
dat ik vlagen van waanzin krijg
maar met de lente in 't verschiet
ik me nu al bezin, af en toe zwijg ?

Ik zou haar willen strelen
maar ben bang voor haar reactie
m'n geluk met haar delen
al was het maar voor een fractie...

Lusteloos, droevig eet ik verder
ge moogt gerust weten dat
ik me koop een Duitse herder
met die kat heb ik het wel gehad.

©GoNo

U vraagt.......

Toelichting.

Fans, lezers en lezeressen kunnen mijn nieuwe dichtbundel bestellen via mijn gastenboek of via een simpel emailtje.
Na storting van 12 € ( gedichtenbundel ) + 2,5 € verzendingskosten per bundel wordt de gedichtenbundel naar je thuisadres opgestuurd. Leveringstijd : +/- 2 weken.
Storten op rekeningnummer : 750-9417662-90 met vermelding : Langs de o(e)verkant.
Gelieve steeds uw naam + adres te vermelden.

Voor mijn eerste gedichtenbundel “ Langs de waterkant”, gelieve mij te contacteren, zodanig dat ik mijn uitgever de nodige stappen kan laten doen om bij te drukken.

Voor de mensen van Signum kan er een speciale regeling getroffen worden, de levering kan bij Signum opgehaald worden. Na storting van 12 € voor de gedichtenbundel. De verzendingskosten vallen dan weg, 't is crisis voor iedereen hé ?

©GoNo

PRIMEUR- NIEUWE DICHTBUNDEL

Toffe pee

Als ik voor de spiegel sta
m'n goddelijk lijf aanschouwend
denk ik al bij al valt het mee
'k ben toch een toffe pee

die zachte vetkussentjes
van m'n buik tot m'n dijen
als een golvende zee
'k ben toch een toffe pee

m'n dunne spillebeentjes
onder die uitgezakte buik
't zijn beentjes van een ree
'k ben toch een toffe pee

m'n voeten lijken op knolrapen
m'n handen op die van een aap
'k draag ze overal met me mee
'k ben toch een toffe pee

en zit het me wat tegen
zie ik de zon niet meer door de regen
dan denk ik o wee, driewerf o wee
een krokodil heeft ook niet alles mee

jaja, 'k weet het wel
't is een gril van de natuur
een goddelijk lijf dat valt niet mee
desondanks blijf ik een bescheiden pee.....

©GoNo

Hoe kan men nog in België werk vinden?

*//*
Jan Janssen wou zijn dag vroeg beginnen en had zijn wekkerradio (made in
Japan) op 6 uur gezet.Terwijl zijn koffiezetapparaat (made in China)
pruttelde, was hij zich aan het scheren met zijn elektrisch
scheerapparaat (made in Hong Kong). Hij trok zijn hemd (made in Sri
Lanka) aan en zijn jeans (made in Singapore) en zijn tennis schoenen
(made in Korea). Nadat hij zijn eten had klaargemaakt in zijn
microgolfoven (made in India), nam hij zijn rekenmachine (made in
Mexico) om te berekenen hoeveel hij die dag kon uitgeven. Hij zette zijn
uurwerk (made in Taiwan) juist volgens zijn radio (made in India),
stapte in zijn auto (made in Japan), tankte hem vol met benzine ( Saudi
Arabië). en ging verder met zijn zoektocht naar een goed betalende job
in België !
Na een ontmoedigende en vruchteloze zoektocht kwam hij thuis en keek
zijn mails na op zijn computer (made in Malysia). Jan wou nu even
rusten. Hij deed zijn sandalen (made in Brazil) aan en goot zichzelf een
glas wijn (made in Chili) in en zette zijn TV (made in Indonisia) aan en
vroeg zich af waarom hij in België geen goed betaalde job kon vinden!

Met dank aan Bo Vandersteene

Kwestie van tijd hé ?

Wat is er toch gaande in deze maatschappij ? We glijden meer en meer af naar een maatschappij, waar alles verboden en niets meer getolereerd wordt. Waar een minderheid het voor het zeggen heeft.
De niet-rokers zijn tegen de rokers, de geheelonthouders tegen de zogenaamde drinkebroers, de vegetariërs tegen de vleeseters, de mannequinmodellen tegen de zwaarlijvigen. En ga zo het rijtje maar af.
Een beetje tolerantie zou niet misstaan, me dunkt. Mensenlief, we stevenen af op een maatschappij, waarin we elkaar het zonlicht niet meer gunnen. 't Loopt vol met chagrijnige mensen om me heen. Terwijl lachen niets kost en een goeiendag nog minder.
Ze zouden beter op tv positief nieuws brengen en een kleine rubriek voorbehouden voor al het slechte. Maar dan dalen de kijkcijfers en de bijhorende reclame-inkomsten. Ik probeer me een avond voor te stellen zonder geweld op tv. Hopeloos. Of ik moet gans de avond naar Studio 100 kijken. 't Is alleen nog wachten op Piet Piraat die Samson de nek omdraait, wegens het verkeerd uitspreken van z'n naam. Of Alberto, die een klacht neerlegt omdat hij zich als homo niet volledig artistiek kan ontplooien.
Quo vadis ? 'k Vraag het mij soms af. We zitten in een spiraal van nietsontziend geweld. Zelfs onschuldige baby's zijn niet meer veilig. Het onveiligheidsgevoel neemt niet af, maar toe. Het wordt zelfs door sommige partijen gecultiveerd. Hoe meer angst onder de burgers, hoe meer stemmen zij kunnen vergaren. We weten allemaal waartoe dat geleid heeft in de jaren dertig van de vorige eeuw. De kruik zal barsten vroeg of laat en zal ons meeslepen in een Derde Wereldoorlog.
Ik zal het waarschijnlijk niet meer meemaken, al goed zou ik zo denken. Ik zal eerder sterven van kanker, volgens de statistieken. Of aan gebrek aan adem, wegens te weinig gerookt te hebben. Maar ik zal met een glimlach van deze planeet verdwijnen, zonder haat of rancune. In het besef dat het maar een kwestie van tijd is voor het hele mensdom ook verdwenen zal zijn........

©GoNo

Zeg het mij

Kan er mij iemand zeggen
hoe het toch komt
dat de misdaad zo welig gedijt
dat die schurken zonder enige spijt
mensenkinderen mogen doden
waar zijn die Tien Geboden ?

©GoNo

Cartoons

Train uw geheugen, dag in, dag uit

De gezondheid van de 50-plussers > Geheugenverlies

Vanaf de leeftijd van ongeveer vijftig jaar is een geheugen dat het af en toe laat afweten een bron van angst. Angst voor de ziekte van Alzheimer. Maar voordat het zover is, kan men ingrijpen en het opduiken van geheugenstoornissen doen vertragen. Wij vertellen u alvast hoe.
Geheugenstoornissen voorkomen

Met het stijgen van de leeftijd, laat het geheugen het steeds vaker afweten.
Sommige stoornissen zijn goedaardig en zijn niet meer dan het gevolg van het normale
verouderingsproces van de hersenen, maar andere problemen zijn symptomen die
kunnen wijzen op dementie en op de ziekte van Alzheimer. De naam vergeten
van iemand die je een week tevoren ontmoette, sleutels verliezen of de verkeerde bus
nemen, zijn probleempjes die dagelijks kunnen voorkomen, maar die wel als normaal
omschreven worden. Maar midden in een zin een woord gebruiken dat absurd is en
helemaal niet bij de context past, huissleutels in de koelkast stoppen en voornamen van
naasten vergeten, zijn meer verontrustende symptomen waarvoor een arts
geraadpleegd moet worden. De 'normale' geheugenprobleempjes kunnen afgeremd
worden door het verstand dagelijks te oefenen.
Spelletjes zonder grenzen

Spelletjes als sudoku, kruiswoordraadsels, schaken, scrabble, enz. zijn excellent om het
geheugen te laten werken, maar de werking van de hersenen is zo complex en
gevarieerd dat men zich niet mag beperken tot één soort hersengymnastiek. Vergelijk
het met voeding, een gezonde voeding moet ook gevarieerd zijn. De hersenen moeten
dan ook op verschillende manieren getraind worden. Er moet een beroep gedaan
worden op logica, redeneringvermogen, woordenschat, kennis, enz. Puzzelen, lezen,
knutselen en andere activiteiten, van breien tot bloemschikken en schilderen of tekenen,
zijn aangewezen.
Sociale contacten cultiveren

Een andere manier om de hersenen te trainen is het sociaal contact: ontmoetingen,
discussies, reizen, uitstapjes, corresponderen, mailen, enz.
Lichaamsbeweging voor de hersenen

Lichaamsbeweging, ook als ze matig is, kan helpen, op voorwaarde dat er een
regelmaat is. Het kan stappen zijn of ook yoga, gymnastiek en tuinieren. Het is aan u om
te kiezen welke vorm van lichaamsbeweging het beste bij u past. Lichaamsbeweging is
belangrijk, ook voor de doorbloeding van de hersenen en de nodige zuurstoftoevoer.
Het belang van nachtrust

De slaap is op elke leeftijd nodig om informatie op te slaan. Een goed geheugen
kan dan ook niet zonder een goede nachtrust.
Zen

Kijk uit met depressies en angsten. Omdat ze gepaard gaan met een concentratiedaling,
hebben ze ook een invloed op het geheugen. Dat geldt ook voor
geneesmiddelen zoals antidepressiva, tranquillizers, slaapmiddelen, bètablokkers of
antihistaminica die de waakzaamheid doen dalen.
Geen of heel weinig alcohol

Op lange termijn leidt de overmatige consumptie van alcohol tot hersenletsels en heeft
het een negatieve invloed op het geheugen.
Evenwichtige voeding

Om de hersenen te voorzien van al het nodige is een gevarieerde en evenwichtige
voeding vereist.
Een regelmatige check-up

Hypertensie, een te hoog cholesterolgehalte en overgewicht zijn aandoeningen die
opgespoord en behandeld moeten worden omdat ze het risico op cardiovasculaire
aandoeningen doen stijgen die op hun beurt tot hersenletsels zoals vasculaire dementie
kunnen leiden.
Ogen en oren in de gaten houden

Ouder worden kan ook gepaard gaan met een minder goed zicht en een verminderd
gehoor. Dat kan als gevolg hebben dat men niet of minder leest, puzzelt, knutselt, enz.
Een minder goed gehoor kan dan weer tot vereenzaming leiden.



17/04/2007
Isabelle Eustache, gezondheidsjournaliste