Vrijdag de 13de.....
Vrijdag de 13de.....
Als de dertiende op een vrijdag valt, is het altijd oppassen geblazen. De ene is bijgelovig, de andere verwijst die vrijdag-de-dertiende verhaaltjes naar het rijk der fabeltjes. Ik weet het nog zo niet. Ergens heeft het me een onbestemd gevoel, let ik dubbel zo goed op en probeer realistisch te blijven.
Maar soms denk ik dat ik een speciale engelbewaarder heb. Eentje die me op tijd waarschuwt en helpt.
Ik loop, dagdromend , onder een ladder door en er valt een pot verf naar beneden. Blauwe verf nog wel. Denkt ge dat die pot verf op mij terecht kwam ? Welnee, de facteur had plots een blauw kostumeke aan, moest ik niet weten dat het de facteur was, 'k zou gezworen hebben dat hij politieagent geworden was. Ik zei dat blauw hem goed stond en dat hij een sticker van Open VLD moest plakken, maar hij kon er niet mee lachen. De Smurf.
Plots zie ik een zwarte kat. Zwarte katten voorspellen niets goed. Ik sper m'n ogen wijd open, 't moet zijn dat ze hard geschrokken is van m'n boeventronie, want ze loopt recht onder een auto. Exit zwarte kat. Recht naar de heksenhemel.
De winkel waar ik moet zijn draagt, toevalliger kan haast niet, het nummer dertien. Maar ik ben niet bijgelovig, verre van. Dus ga ik binnen. 't Is dertien uur, zie ik op de klok. Meer moet dat niet zijn. Het product dat ik nodig heb, kost 14,95€. Soldenprijske. En ik heb maar dertien euro op m'n rekening staan, vergeten over te schrijven van m'n spaarrekening. Ik probeer nog wat af te pingelen, maar krijg als antwoord dat we hier niet in Marokko zijn. 't Kan tellen als antwoord. Als ik buiten ga, hoor ik een lawaai- van- je- welste. Ik draai mij om en zie een ganse stapel behangpapier tegen de vlakte liggen. 'k Heb ze niet geteld, maar ik vermoed dat het dertien rollen waren. Maken dat ik weg ben of ik krijg het nog aan de stok, in dit geval, aan de rol met de uitbater. Wat aan de rol gaan met iemand een heel andere inhoud en dimensie zou geven hé ?
Ik denk bij m'n eigen en bij mezelf, ik ga de bus nemen. Bus stopt walmend als een verstopte schoorsteen. Van milieuvriendelijkheid gesproken. Wat een stinkbus. Maar hij rijdt in de goeie richting. En de nummer van die bus ? Ge raadt het nooit. Inderdaad nummer 13.......En neen, er zijn geen noemenswaardige ongelukken gebeurd met die lijnbus. Een oud manneke dat met z'n sjaal tussen de deur blijft hangen, is geen ongelukje. 't Is een vorm van euthanasie. Na tweehonderd meter was hij plots verdwenen. Als het ware afgehaakt. Zal gedacht hebben: 'k hou het hier voor bekeken. Toen ik wilde afstappen, struikelde ik over een boekentas van een scholier. Ik bekeek hem eens goed en schatte hem zo'n jaar of dertien. Ik begon er al over na te denken hem dertien muilperen te verkopen, maar waarschijnlijk kon hij nog zo ver niet tellen op z'n tien vingers. Vrijdag de 13de ? Een dag als een andere......
©GoNo
Als de dertiende op een vrijdag valt, is het altijd oppassen geblazen. De ene is bijgelovig, de andere verwijst die vrijdag-de-dertiende verhaaltjes naar het rijk der fabeltjes. Ik weet het nog zo niet. Ergens heeft het me een onbestemd gevoel, let ik dubbel zo goed op en probeer realistisch te blijven.
Maar soms denk ik dat ik een speciale engelbewaarder heb. Eentje die me op tijd waarschuwt en helpt.
Ik loop, dagdromend , onder een ladder door en er valt een pot verf naar beneden. Blauwe verf nog wel. Denkt ge dat die pot verf op mij terecht kwam ? Welnee, de facteur had plots een blauw kostumeke aan, moest ik niet weten dat het de facteur was, 'k zou gezworen hebben dat hij politieagent geworden was. Ik zei dat blauw hem goed stond en dat hij een sticker van Open VLD moest plakken, maar hij kon er niet mee lachen. De Smurf.
Plots zie ik een zwarte kat. Zwarte katten voorspellen niets goed. Ik sper m'n ogen wijd open, 't moet zijn dat ze hard geschrokken is van m'n boeventronie, want ze loopt recht onder een auto. Exit zwarte kat. Recht naar de heksenhemel.
De winkel waar ik moet zijn draagt, toevalliger kan haast niet, het nummer dertien. Maar ik ben niet bijgelovig, verre van. Dus ga ik binnen. 't Is dertien uur, zie ik op de klok. Meer moet dat niet zijn. Het product dat ik nodig heb, kost 14,95€. Soldenprijske. En ik heb maar dertien euro op m'n rekening staan, vergeten over te schrijven van m'n spaarrekening. Ik probeer nog wat af te pingelen, maar krijg als antwoord dat we hier niet in Marokko zijn. 't Kan tellen als antwoord. Als ik buiten ga, hoor ik een lawaai- van- je- welste. Ik draai mij om en zie een ganse stapel behangpapier tegen de vlakte liggen. 'k Heb ze niet geteld, maar ik vermoed dat het dertien rollen waren. Maken dat ik weg ben of ik krijg het nog aan de stok, in dit geval, aan de rol met de uitbater. Wat aan de rol gaan met iemand een heel andere inhoud en dimensie zou geven hé ?
Ik denk bij m'n eigen en bij mezelf, ik ga de bus nemen. Bus stopt walmend als een verstopte schoorsteen. Van milieuvriendelijkheid gesproken. Wat een stinkbus. Maar hij rijdt in de goeie richting. En de nummer van die bus ? Ge raadt het nooit. Inderdaad nummer 13.......En neen, er zijn geen noemenswaardige ongelukken gebeurd met die lijnbus. Een oud manneke dat met z'n sjaal tussen de deur blijft hangen, is geen ongelukje. 't Is een vorm van euthanasie. Na tweehonderd meter was hij plots verdwenen. Als het ware afgehaakt. Zal gedacht hebben: 'k hou het hier voor bekeken. Toen ik wilde afstappen, struikelde ik over een boekentas van een scholier. Ik bekeek hem eens goed en schatte hem zo'n jaar of dertien. Ik begon er al over na te denken hem dertien muilperen te verkopen, maar waarschijnlijk kon hij nog zo ver niet tellen op z'n tien vingers. Vrijdag de 13de ? Een dag als een andere......
©GoNo
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage