Vroeger is Voorbij ( fragment 1 ).
Vroeger is voorbij (fragment I).
door hope
Na de vakantie moest Hilde naar het hoger middelbaar in het atheneum. Ze had die school nog weten bouwen. De weide, waarop voordien de mensen zonder tuintje hun was te bleken legden, werd met grote bulldozers platgewalst. Er waren palen geheid en dat had de ganse omgeving scheuren in de muren bezorgd maar het gebouw viel groots en modern uit. Het was slechts het tweede schooljaar dat er ook meisjes zaten op dit atheneum, dat tot dan uitsluitend voor jongens was bedoeld. Maar meer en meer meisjes gingen studeren en dat werd ook meer en meer aangemoedigd. De economie draaide immers beter dan ooit in de jaren zestig en men kon ook vrouwen op de werkvloer gebruiken, als arbeidster maar ook als bediende. Vrouwen mochten ook opeens dokter worden of advocate, al bleven dat nog uitzonderingen. Tot dusver waren het ongehuwde vrouwen of alleszins vrouwen zonder kinderen geweest, die op de werkvloer te vinden waren maar nu stimuleerde men ook bij de anderen de lust tot buitenshuis werken. De premies voor de moeder aan de haard of voor borstvoeding werden afgeschaft en daar, waar de boeken tot dusver schreven: 'Voor de vrouw begint het leven pas in het huwelijk. Voor haar is het moederschap het ideaal, dat haar leven eerst zinrijk maakt en volledig tot zijn recht doet komen', probeerde men nu de vrouwen ook warm te maken voor een loopbaan. Ambitie, carrière waren plots woorden, die vrouwen mochten bezigen. Hilde bleef dan ook de Latijnse volgen aan het atheneum alhoewel de meisjes, zeker in die afdeling, veruit in de minderheid waren. Dus kwamen ze met zes meisjes in een klas van twaalf jongens te zitten en dat was plots een hele overgang. Daar waar ze tot dan altijd ver van het andere geslacht gehouden werden, zaten ze nu samen op de schoolbanken. De meisjes zaten evenwel rechts in de klas en de jongens in de linkerrijen. De meisjes moesten ook lange blauwe schorten dragen om er geen modeshow van te maken en ze moesten achter een grote witte lijn blijven op de speelplaats. Natuurlijk was er ook een aparte turnzaal en waren er aparte toiletten voor de meisjes. De jongens mochten soms op de speelplaats aan sport doen maar de meisjes niet, want dan hingen de jongens voor de ramen en kwam er van opletten niet veel meer in huis. Zowel jongens als meisjes waren ook niet gewend van met elkaar om te gaan. Ze waren onwennig, deden opvallend en…werden prompt verliefd.
Fragment uit "vroeger is voorbij", een boekje dat ik eerstdaags wil uitgeven via Writehistory. Het verhaal speelt zich af in de jaren vijftig en zestig, in een tijd dus, waarin kerk, geloof en sociale controle nog een grote rol speelden, waarin echtscheiding, seks en anticonceptie taboe waren, maar waarin er ook veel veranderde.
©Hope ( Renilde Thys)
door hope
Na de vakantie moest Hilde naar het hoger middelbaar in het atheneum. Ze had die school nog weten bouwen. De weide, waarop voordien de mensen zonder tuintje hun was te bleken legden, werd met grote bulldozers platgewalst. Er waren palen geheid en dat had de ganse omgeving scheuren in de muren bezorgd maar het gebouw viel groots en modern uit. Het was slechts het tweede schooljaar dat er ook meisjes zaten op dit atheneum, dat tot dan uitsluitend voor jongens was bedoeld. Maar meer en meer meisjes gingen studeren en dat werd ook meer en meer aangemoedigd. De economie draaide immers beter dan ooit in de jaren zestig en men kon ook vrouwen op de werkvloer gebruiken, als arbeidster maar ook als bediende. Vrouwen mochten ook opeens dokter worden of advocate, al bleven dat nog uitzonderingen. Tot dusver waren het ongehuwde vrouwen of alleszins vrouwen zonder kinderen geweest, die op de werkvloer te vinden waren maar nu stimuleerde men ook bij de anderen de lust tot buitenshuis werken. De premies voor de moeder aan de haard of voor borstvoeding werden afgeschaft en daar, waar de boeken tot dusver schreven: 'Voor de vrouw begint het leven pas in het huwelijk. Voor haar is het moederschap het ideaal, dat haar leven eerst zinrijk maakt en volledig tot zijn recht doet komen', probeerde men nu de vrouwen ook warm te maken voor een loopbaan. Ambitie, carrière waren plots woorden, die vrouwen mochten bezigen. Hilde bleef dan ook de Latijnse volgen aan het atheneum alhoewel de meisjes, zeker in die afdeling, veruit in de minderheid waren. Dus kwamen ze met zes meisjes in een klas van twaalf jongens te zitten en dat was plots een hele overgang. Daar waar ze tot dan altijd ver van het andere geslacht gehouden werden, zaten ze nu samen op de schoolbanken. De meisjes zaten evenwel rechts in de klas en de jongens in de linkerrijen. De meisjes moesten ook lange blauwe schorten dragen om er geen modeshow van te maken en ze moesten achter een grote witte lijn blijven op de speelplaats. Natuurlijk was er ook een aparte turnzaal en waren er aparte toiletten voor de meisjes. De jongens mochten soms op de speelplaats aan sport doen maar de meisjes niet, want dan hingen de jongens voor de ramen en kwam er van opletten niet veel meer in huis. Zowel jongens als meisjes waren ook niet gewend van met elkaar om te gaan. Ze waren onwennig, deden opvallend en…werden prompt verliefd.
Fragment uit "vroeger is voorbij", een boekje dat ik eerstdaags wil uitgeven via Writehistory. Het verhaal speelt zich af in de jaren vijftig en zestig, in een tijd dus, waarin kerk, geloof en sociale controle nog een grote rol speelden, waarin echtscheiding, seks en anticonceptie taboe waren, maar waarin er ook veel veranderde.
©Hope ( Renilde Thys)
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage