Waardeloze Zoon

“ Gaat ge nu eindelijk je huiswerk afmaken of denkt ge dat we hier de hele avond gaan zitten ?”
“ Maar papa, ik versta het niet, kunt ge me niet helpen ?”
“ Zeg jongen, wie gaat er naar school, ik of gij ?”
“ Euh, ikke, maar de meester heeft het niet uitgelegd toen ik terug naar school ging.”
“ Da's nogal een zoon die ik heb, als ze buiten een scheet laten heeft hij veertien dagen een verkoudheid.”
“ Papa, 'k kan er toch niet aan doen dat ik ziek word ?”
“ Gaat ge me weer tegenspreken ? Moet ik je wat respect voor je vader bijbrengen ? Ge moet het maar zeggen, zulle, 't is maar een woord hé ?”
Vader staat recht, dreigend en groot. De jongen weet wat er zal volgen, krimpt ineen en wacht... Vader gaat naar de tafel, neem het schriftje, bekijkt het en scheurt het in twee.
“ Voilà, uw huiswerk is gemaakt, ge hebt 10/10, nietsnut, ge zijt niet waard van m'n zoon te zijn. En ge kunt zien dat ge zondag een goal maakt of ik gebruik je als voetbal en ge zult zien dat ik je los de goal insjot.”
De jongen probeert te vechten tegen z'n opkomende tranen. Wat zullen de meester en z'n vriendjes zeggen ? Was mama maar blijven leven ? 't Zou allemaal anders zijn. Vroeger kreeg hij nooit slagen, nu meer dan eten. Mama had gezegd dat hij voor papa moest zorgen, als zij er niet meer was. Maar papa dronk alle dagen en keek alleen nog naar de voetbal op tv. Tweemaal per week was er training, waarom leren als hij toch voetballer ging worden ? Dat zei papa toch ?
“ Maak dat ge naar uw kamer zijt, dat ik je niet meer zie.....”
“ Ja papa, slaapwel papa...”
Vader zat terug voor z'n tv en keek naar Eurosport, naar voetbal. De jongen keek naar de brede rug van z'n vader en haalde opgelucht adem. De slagen die hij verwacht had, waren niet gekomen.
M'n god, wat miste hij z'n moeder.....

©GoNo