Wachtend, smachtend......

Ik ben geen filmster
of groot poëet
maar wat ik wel weet
is dat er iets is
dat Liefde heet.....

ik ben niet rijk
en ook niet arm
m'n rijkdom zit vanbinnen
gevangen in m'n hart, wachtend
naar jouw liefde smachtend.....

©GoNo

Het oog van God.....

Het oog van god

De Hubble Telescoop heeft ergens ver weg in de ruimte een sterrenwolk gefotografeerd die verdacht veel lijkt op een oog: het oog van god.


Waar of niet waar?

Waar. Het betreft hier inderdaad een (compositie-)foto die de Hubble telescoop gemaakt heeft. Er is niet gephotoshopt met de foto. Nouja: amper. Her en der zijn wat kleuren bijgesteld.

Veel gelovigen zien op de foto 'het oog van god'. Wetenschappers en astronomen bekijken de foto wat nuchterder. Zij zien de Helix Nebula; door astronomen omschreven als een biljard kilometer lange tunnel van gloeiend hete gassen. De Helix Nebula is te vinden in het sterrenbeeld aquarius en is 450 lichtjaar verwijderd van onze eigen zon.

The Eye of God........

'k Zou wel eens willen weten
waarom de maan steeds verschijnt
het heelal met al z'n planeten
de zon achter de wolken verdwijnt

de zee die rustig komt en gaat
verleidelijk, en dan plots toeslaat
verwoestend, en desastreus
met de dood als enige keus

de wind die onze haren streelt
verkoelng, verfrissing met ons deelt
om in toorn te ontsteken, geheel spontaan
razend als een tornado, als een orkaan.....

we denken dat we de baas kunnen spelen
dat we de natuur zomaar kunnen bevelen
maar ergens hoog boven, gezeten op Z'n troon
denkt de Schepper:”doe nu maar gewoon......”

©GoNo

Kiezen tussen hartstocht of verstand......

Een vriendin vroeg me om raad, in een voor haar schijnbaar uitzichtloze positie. Laat ik voor de duidelijkheid zeggen, dat ik geen psycholoog ben, laat staan dat ik voor alles een oplossing uit m'n hoge hoed kan toveren.
Ze was verliefd geworden op een veel oudere iemand. Ze was graag bij hem en het klikte op alle gebied. Ik vroeg haar wat dan het probleem was, als alles toch zo mooi verliep.......'t Probleem was de leeftijd en ook het feit dat ze geen relatie wou beginnen. Want zo stelde ze, als ze ooit een relatie begon moest het zijn met iemand van haar leeftijd, die samen met haar nog een toekomst wou opbouwen.
Huisje, tuintje, boompje enzovoort. En ze had, weliswaar voor later, nog een kinderwens.
Tja, ik weet niet zo gauw een antwoord te verzinnen, gezien m'n beperkte kennis op relationeel vlak.
Wat het meest frappante in deze zaak was, dat ze hem niet kon missen en hem bleef opzoeken. Schijnbaar was het wederkerig en zag hij haar ook graag. Nee, de man in kwestie was niet getrouwd. Hij woonde al jaren alleen op z'n flatje, misschien was dat de reden dat hij ook verliefd op haar geworden was. De eenzaamheid van verloren harten, die hunkerend op zoek zijn naar een beetje liefde en tederheid, een beetje warmte en genegenheid ? Wie zal het zeggen ? Cupido schiet z'n pijlen door de harten en de rest moeten we zelf oplossen hé?
Moest ik in haar schoenen staan, wat me niet al te comfortabel lijkt, want hoge hakken zijn aan mij niet besteed, ik zou de weg van m'n hart volgen. Met alle mogelijke gevolgen nadien. Soms moet men in 't leven risico's durven nemen. Mensen zijn gemaakt om elkaar lief te hebben en de korte tijd dat we hier zijn, kunnen we beter doorbrengen met elkaar graag te zien. In plaats van elkaar de kop in te slaan.
Langs de andere kant begrijp ik haar, als ze zegt dat ze een relatie wilt met het oog op de toekomst. Ik hoorde de vertwijfeling in haar stem, het bijna smeken op een pasklaar antwoord. Dus gaf ik haar m'n visie, wetende dat het geen antwoord was op haar vragen.
De enige raad dat ik haar nog kan geven, is een periode van bezinning in te lassen. Alles op een rijtje zetten. Het gezond verstand laten primeren op het hart. En als ze dan nog tot de conclusie komt, dat ze hem niet kan missen, is er maar één mogelijkheid.......Alles overboord gooien, alle ballast van vroeger laten verdwijnen en gewoon er voor gaan. Voor de liefde kiezen en het verstand zal wel volgen. In ieder geval wens ik haar succes, of ze nu kiest voor 't gezonde verstand of voor de liefde. Het is en blijft, op de eerste plaats haar keuze. Zoals ik al eerder zei, soms moet men in 't leven keuzes maken hé ?

©GoNo

Hartstocht........

Ze kijkt hem teder aan
fluistert zachtjes z'n naam
haar ogen zijn als een boek
naar innige liefde op zoek

ze wilt hem aanraken
het hem naar z'n zin maken
nestelt zich in z'n sterke armen
voelt de kriebels in haar darmen

ze laat zich gaan, vraagt om meer
emotie, passionele hartstocht
haar ogen stralen, na lange tijd weer
ze gaat volledig uit de bocht

hij bedekt haar zachte lijf
met vurige kussen, overal
ze kronkelt van intens genot
leidt hem naar haar liefdesgrot

z'n tong, z'n sterkste wapen
vervangt z'n falende erectie
z'n onderkant lijkt te slapen
te lang verstoten van affectie

wat een kerel, wat een zielige vent
falend, op 't verkeerde moment
compleet gaga en ook nog impotent.......

©GoNo

Laat ons binnenvallen........

“ Kameraad Poetin, we hebben die Amerikanen goed liggen hé ?”
“ Ja kameraad Gorbatsjov, 't was toch een goeie zet met uwen glasmost en perestroïka......”
“ Zeg dat wel, zeg dat wel kameraad Poetin......”
“ 'k Heb toch altijd gezegd dat die Amerikanen te lomp zijn om te helpen donderen.....”
“ Wij trokken ons terug uit Afghanistan, omdat het stukken van een mens kostte en nu zitten die Amerikanen er mee opgescheept.....”
“ Poetinneke, ze hebben ook nog Irak aan hun been en laars hé ?”
“ Da Gorbatsjovski, en straks gaan ze nog zo zot zijn om Iran binnen te vallen, dat wordt nog lachen geblazen.......”
“ Weet ge wat ik zo plezant vind, Poetinneke ?”
“ Zeg het me, toe zeg het me ?”
“ Dat ze straks gene petrol meer hebben om hun tanks en vliegtuigen op de baan en in de lucht te houden.......”
“ Weet ge dat die Amerikanen hun tanks in China laten maken, in feite rijden ze rond met neptanks. Hun soldaten weten niet eens waar de voor-of de achteruit staat, want alles staat in 't Chinees geschreven......”
“ Da's een goeie, ik lach me een bultski en een kriekski....”
“ En hun bommenwerpers zijn op maat van de Chinezen gemaakt, die Amerikanski kunnen nog niet eens deftig gaan zitten met hun vet gat......”
“ Viva den Mac Donald hé, Poetinneke ?”
“ Doe ze nog eens vol, zei ons Matrousjka altijd......”
“ Jaja, Kremlin hier en Kremlin daar......vodka van de Grand Bazaar.....”
“ Zeg Gorbatsjovke, zouden ze in Georgië olie hebben ?”
“ Voor wat? Gaat ge ne kouwe plat maken of een Russisch eike ?”
“ 'k Eet liever filet Americain.......potverdomski, nog zo ene en 't is Kerstdag hé?”
“ Poetinneke, 'k peins dat ze in Georgië olie hebben........”
“ Weet ge wat, we vallen morgen effekes binnen, zogezegd om de democratie te herstellen en op algemene aanvraag van de bevolking die een Russisch paspoort hebben......”

En zo geschiede........

©GoNo
“

'k Heb gene tijd.......

Ik zou willen dat de wereld één dag stilstond, dat er complete stilte heerste. Geen lawaai van gsm's en telefoons die altijd maar rinkelen, geen getoeter van auto's of gebel van trams. Geen overvliegende vliegtuigen, geen geruzie tussen mensen, geen oorlog. Niets. Gewoon stilte. Gewoon de stress van ons jachtig leventje opzij zetten en eventjes nadenken. Terug de kleine dingen zien, de wonderen van de Schepping. Terug naar de sterren kijken, naar de maan , naar Moeder Aarde.
Terug ons hart laten spreken en niet onze portemonnee. Eventjes tijd maken voor elkaar, luisteren naar elkaar en voor de gelovigen onder ons, bidden voor elkaar. Tijd maken om iemand die je uit het oog verloren bent, op te zoeken. Tijd om een praatje met de buren te maken, zonder geroddel of kwaadsprekerij. Tijd om te lachen, te huilen, verdriet met elkaar te delen. Tijd om elkaar echt lief te hebben en te beminnen, zonder dat het uit gewoonte is. Tijd, tijd, tijd.........
Tijd om ouden van dagen te bezoeken, zieken te troosten, tijd om je hart te laten zien. Tijd nemen voor planten en dieren. Maar we hebben zo weinig tijd hé ? We lopen liever ons eigen constant voorbij, we lopen liever met een blinddoek rond. Zo hoeven we geen tijd in iemand te steken. We hebben alleen nog tijd voor ons zelf. En da's verdomd weinig.......

©GoNo

Rozen die bloeien........

Een witte en een rode roos
uit liefde of vriendschap gegeven
voorwaar, de eerste keer in m'n leven

deze daad ging recht naar m'n hart
verbouwereerd, emoties in vrije val
een klein gebaar in m'n tranendal

ik koester geen illusies, verre van
maar ze gaf zonder iets terug te vragen
m'n hart zit aan m'n verstand te knagen

'k moet me dringend een beetje bezinnen
'k heb het allemaal niet meer in de hand
silhouetten van twee rozen, afgetekend op de wand......

©GoNo

Hoe geraak ik in Antwerpen ?

Gewoon de bus nemen hé ?
(klik op de foto )

Laat ons lachen, zei de Heer.....

'k Heb weer eens dolle pret
m'n poes in't vriesvakje gezet
zo blijft ze langer vers en fris
als dat niet om te lachen is.....

m'n buurvrouw krijgt rozen
speciaal voor haar gekozen
op 't kerkhof achter de hoek
'k doe het bijna in m'n broek

m'n tv-kast staat op z'n hoofd
de Here zij geprezen en geloofd
ge kunt het haast niet geloven
'k zie het nieuws nu ondersteboven

de vooruitgang staat niet stil
na de ontdekking van de pil
een zwangere man, da's ook niet mis
't stond in de krant, als ik me niet vergis

m'n werk bij WMH zit er bijna op
'k verlaat ze met een lachende kop
'k geef ze de raad om elke dag
te beginnen met een gulle lach........

©GoNo

GoNo's Klare Kijk op.........

Zo, de Olympische Spelen zitten er op. 't Zou gaan tijd worden, want ik begon stillekes aan een overdosis China te gaan lijden. Ik heb nog nooit zoveel China gezien als de laatste weken. 't Lijkt wel alsof er maar één land bestaat. China hier, China daar en China overal. Komt er nog bij dat als ik door de straten loop, ik de ene meeneem-chinees na de andere tegenkom. Teveel is trop en trop is teveel, zei een bekende saucissendraaier uit Brussel.
En wat heeft het opgeleverd voor ons Belgiekske ? Een paar medailles ? De enige gouden medaille is voor ene Tia Hellebaut, een ranke hoogspringster. Op de bijna honderd athleten, die we hebben afgevaardigd, een magere troost hé ? Vier jaar werken en toeleven naar wat het hoogtepunt moet zijn in hun sportieve carrière, en dan met lege handen thuis komen........
Maar ze hebben China gezien op onze kosten, want betaald met ons belastinggeld. We kunnen al beginnen met geld opzij te zetten om onze athleten naar Londen te sturen. Er worden nu volop analyses gemaakt over hoe het we de volgende keer moeten doen. Laat me niet lachen hé ? Ons land betekent niets op wereldvlak, niet in de sport en nog minder in de politiek. Voetballers hebben we al lang niet meer, judoka's ook niet meer en sedert Kim Clijsters en Justine Henin afgehaakt hebben, tennis ook al niet meer. Er rest ons alleen nog de wielersport. Waar we dankzij een handvol renners af en toe eens kunnen uitblinken.
Ik heb het al gezegd, de Olympische Spelen zijn één grote commercie, die tot doel hebben één bepaald land in de kijker te brengen. Een soort van Neckermann-brochure, als het ware.
En de sportieve prestaties dan ? Tja, die horen er bij hé ? Een zwemwonder die losjesweg 8 gouden medailles bijéén zwemt, moet kunnen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Maar of het een meerwaarde heeft voor de maatschappij, valt nog te bezien. Ik vermoed dat er nu een heleboel ouders hun kinderen met een handicap, zullen pushen om nog beter te doen dan Mark Phelps, ooit zogezegd gehandicapt en nu het achtste wereldwonder.
Tia heeft een gouden medaille, so what ? Proficiat, maar vertel me nu eens wat ze daarmee kan doen?
Welk nut heeft het om over een lat te springen ? Totaal geen nut. De lat in het dagelijkse leven ligt zodanig hoog, dat men er beter onderdoor kan lopen, dan te proberen er over te springen. Sporten is gezond. Een gezonde geest in een gezond lichaam. Maar wat als de geest ongezond is en het lichaam gezond ? Bij mij is het andersom, alhoewel ik soms twijfel aan m'n gezond verstand, als ik zo eens rondom mij kijk......
God heeft de mens geschapen naar z'n evenbeeld en nergens lees ik in de bijbel dat we aan sport moeten doen of het moet zijn dat ze in de hemel ook Olympische Spelen organiseren. Gesponserd door de H.Drievuldigheid en Petrusbier? Of door “ Verboden vrucht” ? Met als hoofdsponsor alle trappistenbieren?
De enige sponsor die waarschijnlijk zal geweigerd worden is “ Duvel” om voor de hand liggende redenen.
Alhoewel: “ deelnemen is belangrijker dan winnen “. Of de Rode Duivels mee mogen doen in de hemel valt ook nog te bezien......
Maar de Spelen zijn voorbij, godzijdank. Koning Voetbal zit terug op z'n troon. Op naar m'n volgende overdosis. Voetbal hier, voetbal daar en voetbal overal. 'k Mag er niet aan denken......

©GoNo

Mgr. Schruers.

We gedenken hem in onze gebeden......

25/08 Erebisschop Paul Schruers overleden

Erebisschop Paul Schruers is even na middernacht overleden in het rusthuis Sint-Elisabeth te Hasselt. Monseigneur Schruers werd 79. Op 18 mei werd hij door een hersenbloeding getroffen tijdens zijn verblijf in de Focolaregemeenschap van Rotselaar. Schruers lag een tijdlang in coma; het kwam daarna niet meer goed met zijn gezondheid.

Boechout even in ban van pyromaan......

In het containerpark van Vremde is zondagochtend brand uitgebroken. Onmiddellijk werd de link gelegd met de pyromaan die een tijdje geleden in Boechout en omgeving actief was. Maar volgens brandweer en politie is er ditmaal geen pyromaan in het spel.

Twee containers met hout hebben 's nachts spontaan vuur gevat. Een politiepatrouille merkte de brand en verwittigde de collega's van de brandweer. Die hadden heel wat moeite om de brand te bestrijden omdat de rook in de loods bleef hangen. Vremde beschikt over een overdekt containerpark.

Geen pyromaan....

De piste dat in Boechout opnieuw een pyromaan actief zou zijn, werd snel links gelaten. De brandweer vond geen spoor van een inbraak en moest zelf de deuren van het containerpark forceren om toegang te krijgen tot de vuurhaard.

Er waren geen gewonden bij het incident.


© 1994-2008 Concentra |Media|

25/08 Middelpunt in Boechout: Ook het hoogste punt

De Hellestraat nummer 50 is niet alleen het midden van de gemeente Boechout, maar volgens bewoonster Julia Van de Wouwer ook het hoogste punt. “Althans, dat is me altijd zo verteld.”

De lap grond waar Julia en partner Guillaume Smet wonen, is een oase van rust. Dat was ooit wel anders: de ouders van Julia baatten hier na de Tweede Wereldoorlog een hoveniersbedrijf uit. En tijdens de oorlog zorgde een Duitse V1-raket ervoor dat de mooie oude hoeve hier zwaar beschadigd raakte.

De huidige bewoners komen niet uit Boechout: Julia leefde eerst in Ranst, Guillaume had lang een kruidenierswinkel in Borgerhout. Maar verhuizen? Neen, dat willen ze nooit meer.


© 1994-2008 Concentra |Media|

Prijs de Heer......

Een oma aan haar kleinkind,

Ze is 84 jaar oud en rijdt nog altijd zelf met de auto!!!! Ze schrijft:

Lieve kleindochter,

Enkele dagen geleden ging ik naar de plaatselijke krantenwinkel en zag een
sticker waarop stond: 'Claxonneer als je van Jezus houdt'.
Die dag was ik bijzonder opgewekt omdat ik net een mooie kerkdienst met
koorzang en donderpreek had bijgewoond.
Dus kocht ik de sticker en plakte hem op mijn bumper.
Jongen toch, ben ik blij dat ik dat deed want ik beleefde daarna zo'n
bemoedigend avontuur. Ik stopte aan een rood licht op een druk kruispunt,
nog steeds in gedachten over de Heer en hoe goed Hij is. Daardoor zag ik
niet dat het licht groen werd.
Een goede zaak dat iemand anders ook van Jezus houdt en toeterde want anders
was het mij niet opgevallen. Daarna merkte ik dat
meerdere mensen van Jezus houden. Terwijl ik daar zat te wachten, begon de
man achter mij te toeteren.
Dan leunde hij uit zijn raam en riep: 'In Gods naam!! Vooruit! Vooruit!
Jezus Christus!! Vooruit!' Wat een uitbundige fan van Jezus was hij.
Iedereen achter mij begon te toeteren. Ik leunde uit mijn raam en begon te
wuiven en te lachen naar al deze liefdevolle mensen.
Ik claxonneerde zelfs enkele keren om te laten horen dat ik hun liefde
deelde.
Er moet zelfs een psychiater achter mij gestaan hebben want ik hoorde iets
zeggen over een instelling.
Ik zag een ander op een vreemde manier wuiven met alleen zijn middenvinger
in de lucht.
Ik vroeg mijn kleinzoon op de achterbank wat dit wilde zeggen.
Hij antwoordde: 'Waarschijnlijk is het een Hawaïaans geluksteken.' Zo oud
als ik ben heb ik nooit iemand uit Hawaï ontmoet dus gaf ik hem het
geluksteken terug. Mijn kleinzoon barstte uit in lachen.
Zelfs hij was dus aangestoken door dit religieus gebeuren!!
Enkele mensen waren zodanig door de vreugde van het ogenblik aangegrepen dat
ze uitstapten en in mijn richting kwamen.
Ik wed dat ze wilden bidden of mij vragen welke kerk ik bezocht. Maar juist
op dat ogenblik bemerkte ik dat het licht veranderd was.
Dus wuifde ik lachend naar al deze broeders en zusters en reed verder.
Het viel me op dat ik de enige was die over het kruispunt reed voor het
licht opnieuw versprong en was een beetje droevig dat ik al deze mensen
diende achter te laten na al de liefde die we deelden.
Dus vertraagde ik, leunde uit het venster en gaf hen allen voor de laatste
keer nog eens het Hawaïaans geluksteken.
Toen begonnen ze allemaal gelijktijdig te toeteren.
En ik dacht: 'Prijs de Heer voor zulke liefhebbende en godsvruchtige
mensen.'

Veel liefs,

Grootmoeder

Met dank aan pater Erik...

Cartoons

Onschuldig kind.......

'k Heb nooit de kans gekregen
om een echt kind te mogen zijn
'k zat nooit om een grap verlegen
dat vonden grote mensen niet fijn

't enige wat ik vroeg was aandacht
een beetje liefde, geheel onverwacht
't enige dat ik kreeg, waren riemslagen
en nergens kon ik ook maar klagen

m'n vader die zonder verpinken
m'n bloed wel kon opdrinken
sloeg sadistisch telkens tegen m'n hoofd
heeft me van m'n kinderdromen beroofd

moeder keek de andere kant op
speelde z'n geweldspelletjes mee
en ik met m'n bloederige kop
smeekte om genade voor twee

de jaren zijn verstreken, voorbij gegleden
soms denk ik nog wel eens aan 't verleden
ik haat m'n ouders, die m'n onschuld hebben vermoord
m'n familie die m'n smeekbeden niet hebben gehoord.......

en toch is het kind in mij er nog
het loopt achter mij, in m'n zog
het klampt zich vast, trekt aan mij
alsof het wou vragen:”blijf aan m'n zij”

©GoNo

Aliens 's nachts in 't Stad .......?

't Is heerlijk om 's nachts door de straten van Antwerpen te rijden. Auto's, die op plaatsen waar men 50 km/u mag rijden, ons voorbij vlammen aan 120 km/u. Moet kunnen hé ? 't Zullen wel allemaal chauffeurs zijn met ervaring, die goed uit hun doppen kijken. Alle sensibiliseringscampagnes ten spijt, trekken weinig chauffeurs zich iets aan van geldende normen en regels.
We zijn dus aan het rijden en plots wordt het verkeer opgehouden. Is er een ongeval gebeurd ? We schuiven mee aan en, aan een slakkengangetje, gaat het naar het volgende kruispunt. Kan het niet wat rapper vooruitgaan, prevelt m'n chauffeuse. M'n chauffeuse is er ééntje van de nieuwe generatie, die constant zelf de verkeersregels aan haar laars lapt, maar kwaad wordt als een andere chauffeur hetzelfde doet. Maar ze rijdt goed en ik voel me niet onveilig naast haar. 'k Heb er al andere meegemaakt. Als ik vroeger naast m'n dochter zat, had ik altijd de indruk dat ik in de etalage van één of andere middenstander zou terechtkomen.
Telkens als ze een bocht pakte. Sedert m'n dochter haar rijbewijs heeft, heeft men besloten om in Antwerpen en omliggende, de straten breder te maken, zodat m'n lieve dochter op een ordentelijke manier een bocht kan nemen.
Maar dit buiten beschouwing gelaten en geheel terzijde. We zien heldere blauwe lichten op de baan, aan en uit, aan en uit....... 't Lijkt wel een discotheek, midden op de weg. Maar 'k hoor geen muziek. Is er een vliegende schotel geland, hartje Antwerpen ? Zo ja, welke kleur zouden die aliens hebben ? Het antwoord zou ik vlug weten. Staat er daar in 't midden van de baan een blauw manneke met een salami te zwaaien.
Aliens zijn dus niet groen, zoals steeds beweerd wordt, maar blauw. En bij nader toezien lijken ze verdomd veel op onze flikken.
Die salamizwaaiende blauwe geschelpte zag er niet bijster intelligent uit, maar schijn kan bedriegen.......
Alle voertuigen voor ons worden met kordate hand afgeleid naar een parking voor controle, er is geen ontkomen aan. Waarschijnlijk worden ze rechtstreeks opgebeamd naar die vliegende schotel, die ergens boven onze kop hangt. Ik vraag om te bidden aan m'n chauffeuse. Ik, persoonlijk, spreek m'n connecties aan bij God, hopende dat Hij thuis is hé ? Want 't is vrijdagnacht en waarschijnlijk houdt Hij ook wel van een verzetje op tijd en stond.
M'n chauffeuse draait haar raampje naar beneden en zegt aan diene blauwe verlichte geest, met haar mooiste glimlach:
“ Goeienavond.....”
De man is zoveel vriendelijkheid niet gewoon overdag,laat staan 's nachts. Hij bekijkt haar eens goed, want hij kan z'n ogen en oren niet geloven.....
“ Rijdt u maar door tot de volgende rode lichten.......want u bent onze doelgroep niet.....”
M'n chauffeuse, die zoals alle vrouwen steeds het laatste woord moet hebben, kan het niet laten om te vragen:
“ Welke doelgroep ?”
Dat vraag ik me ook af, wat bedoelde die man ?
Antwoord hebben we niet gekregen, en we moeten het lot niet uitdagen hé? Want beiden hadden we ettelijke liters bier in ons bloed. We zouden ons moeten schamen om zo de baan op te rijden, maar dat doen we lekker niet..
Maar nu zit ik nog steeds met de vraag tot welke doelgroep we dan wel mogen behoren ? Of waren het dan toch aliens, die ons tegenhielden? Dan zou er wel een verklaring zijn voor die doelgroep hé ? Ze zochten misschien blinden die doofstom zijn en 's nachts de straten onveilig maken in hun BMW en Mercedes ?
M'n chauffeuse heeft me de raad om er een verhaaltje over te schrijven, maar zit er wel genoeg stof in, om een verhaal aan op te hangen ? 'k Zal er eens over nadenken.......

©GoNo

De Koran......

Religieuze betekenis:

De Koran is voor belijdende moslims hét heilige boek, maar hierbij geldt echter de restrictie dat het boek die waarde alleen heeft in het Arabisch. Veel moslims vinden dat een vertaling een interpretatie is in een andere taal, en dus niet mag suggereren dat die ook daadwerkelijk de Qoer'an is. Moslims met een andere moedertaal dan het Arabisch zien zich dan ook voor de taak gesteld het boek in een voor hen vreemde taal te lezen.

De Koran spreekt met respect over de Thora (Tawrat), de Psalmen (Zaboer) en het Bijbelse Evangelie (Indjil). De Tawrat werd volgens de Koran geopenbaard aan Musa, de Zaboer aan Dawud en de Indjil aan Isa. In de Koran worden de Thora en de Psalmen wel genoemd, maar de rest van de Tenach, de Profeten en de Geschriften, wordt niet genoemd. Iets dergelijks geldt voor de boeken van het Nieuwe Testament: de Koran vermeldt wel het Evangelie als openbaring aan Isa, maar niet de Brieven. Niet duidelijk is welk gedeelte oorspronkelijk door God geopenbaard is en welk gedeelte later is vervalst of toegevoegd, zoals eveneens blijkt uit de problematiek omtrent de Apocriefe boeken van de Bijbel. Verder is er nog sprake van verloren gegane Rollen, geopenbaard aan Ibrahim (Suhuf-i-Ibrahim).

In de hele islamitische wereld heeft de Koran grote betekenis. Reeds ten tijde van kalief Omar (634-644) begon men Koranscholen (madrasa's) op te richten. In deze scholen werd kinderen geleerd de Koran van buiten te leren oftewel te reciteren. Los van de vraag of men de inhoud van de teksten begrijpt, wordt betekenis toegekend aan het reciteren van de Koran in het Arabisch. Voor moslims is het reciteren een belangrijk onderdeel van de godsdienst: aan de woorden van de Koran worden helende en beschermende eigenschappen toegekend. Koranrecitatie in het Arabisch maakt deel uit van de verplichte gebeden. Veel moslims zijn bedreven in tadjwied, dat is de Koran op een aangename, bijna melodieuze manier reciteren.

De Koran wordt door moslims met respect behandeld: zo wordt hij bij voorkeur in een schone kamer op een zo hoog mogelijke plaats en boven andere boeken bewaard. Hij wordt doorgaans niet op een tafel gelegd, omdat het gevaar bestaat dat er iets bovenop gelegd wordt, en wordt hij niet op de grond gelegd, omdat deze als onrein wordt beschouwd. Voor het lezen of aanraken van de Koran wordt de rituele wassing verricht. Sommige orthodoxe moslims hebben er moeite mee als een niet-moslim de Koran leest of aanraakt.

De Koran is een nogal rekkelijk document. Anderzijds heeft Mohammed interpretatie ervan verboden. Daarom wordt een Moslim geacht een interpretatie te kiezen van een geestelijke leidsman uit de Oelama

Even stilstaan........

Waartoe dient het zwoegen in dit leven? Geboren worden, huilen, lachen, liefhebben, lijden, strijden en bestreden worden, vallen en opstaan? Als het goed gaat houden we dit 70 tot 80 jaren vol, en was dat het dan? Heeft het leven werkelijk zin? Of is er leven na de dood?

Er is een vraag die sinds mensenheugenis onbeantwoord is gebleven en waarover de mensheid gedurende zijn bestaan heeft lopen piekeren. Deze vraag luidt: "Waarom ben ik hier?" In onze prille jeugd vragen we ons af: "Waar kom ik vandaan?" In een latere fase van het leven wordt de vraag serieuzer: "Wat gebeurt er na de dood?" We willen zo graag de simpele reden achter dit korte tijdsbestek dat aan ons is gegund begrijpen. We stellen dan de vraag: "Wat voor zin heeft mijn leven?" en/of "Waarvoor leef ik?" Deze vragen zijn heel belangrijk. Hoe kunnen we ooit in dit leven de juiste weg vinden als we niet eens weten waar de reis naartoe gaat? Of is dit leven niettemin louter toeval - een tijdelijk, onsamenhangend, doelloos bestaan? Hoe verklaart men nochtans dergelijke perfecte, complexe structuren om ons heen, zonder dat het een doel zal bevattten?
Deze moeilijke vragen eenvoudigweg negeren is geen oplossing, zeker niet als de antwoorden binnen handbereik zijn! Jammer genoeg verwerpen de meeste mensen het "naslagwerk" de Bijbel, waarin wij deze antwoorden kunnen vinden. Bijna 3000 jaar geleden keek een koning omhoog naar de nachtelijke hemel en plaatste gelijksoortige vragen. De sterren, de planeten en de duidelijk oneindigheid van het heelal vervulden hem met verbazing en bewondering. Met als achtergrond deze indrukwekkende schepping vroeg hij zich af wat de reden van het menselijke bestaan en het doel daar achter is. Het doel is dat God via de mens Zich aan het vermenigvuldigen is. Hij heeft mensen gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis en vervolgens verleent Hij via Zijn Geest ZIjn heilige natuur aan de mensen, zodat zij Zijn rechtvaardige karakter kunnen ontwikkelen en uit Geest geboren kunnen worden. Wat is onze bestemming? Onze bestemming is verheerlijkte kinderen Gods worden. God wil vele kinderen tot glorie brengen ( Hebr 2:10, 2 Petrus 1:3-4; 1 Joh 3:1-4).

De ruiter zonder hoofd

In het holst van de nacht als de schaduwen het donkerst zijn, de sterren schitteren en de wind de wolken in het gezicht van de maan blaast, rijdt de ruiter zonder hoofd over het Slaperige Slingerpad. Onzin! Ik hoor het je zeggen. Maar probeer eens in je eentje 's nachts over dat pad te rijden als het krassen van een kraai klinkt als de roep van een arme verdwaalde man. Als de glimwormen op knipperende ogen lijken en het ruisen van de takken klinkt als rammelende mensenbotten. Als je denkt het geluid van paardenhoeven te horen op het pad achter je.
Zo verging het Ichabod Crane die vroeger schoolmeester was in die streek. Een gestudeerd man, een verstandig man - behalve als hij toevallig 's nachts over het Slaperige Slingerpad reed. Dan zong hij altijd hard om zichzelf te bemoedigen. Hij had een mooie stem: er waren tijden dat de leden van het kerkkoor zondags in de kerk met open mond bleven zitten, terwijl ze hem in zijn eentje lieten doorzingen.
En dansen dat hij kon! Zodra hij op de dansvloer stapte dromden de bedienden samen voor de ramen en in deuropeningen, alleen maar om Ichabod Crane te zien springen en huppelen. Ichabod was niet van plan zijn hele leven schoolmeester te blijven. Hij had zijn zinnen gezet op Katerina van Tassel, de dochter van de rijkste boer uit de omgeving.

Katerina zei geen ja en geen nee. Maar ze glimlachte zo lief tegen Ichabod dat Brom Bones groen werd van jaloezie. Brom Bones had besloten dat Katerina het ideale meisje voor hem was op de dag dat hij haar zijn lievelingskikker voor haar verjaardag had gegeven en zij Brom in de paardentrog had gegooid omdat hij de kikker in haar jurk had gestopt. Tijdens het feest op Halloween in de schuur van Van Tassel danste Ichabod de sterren van de hemel. Met zijn liedjes wekte hij alle vogels die zaten te slapen op de dakspanten. En zodra bij het open haardvuur de spookverhalen aan bod kwamen had Ichabod er ook een paar te vertellen.
Toen stond Brom Bones op en vroeg: "Heb je ooit gehoord van de ruiter zonder hoofd op het Slaperige Slingerpad?" Ichabod knikte.
"Heb je hem ooit gezien?" vroeg Brom Bones. "Ik wel, afgelopen herfst toen ik naar huis reed. Ik was helemaal niet bang! Ik deed een wedstrijd met hem, wie het hardst kon rijden, en ik heb het gewonnen ook. Maar toen we bij de brug over de rivier kwamen, zag ik opeens een grote vlam, waarin hij verdween."
"Echt waar?" vroeg Ichabod.
"Ja!" riep Brom Bones. "Net zo waar als dat ik hier dit verhaal sta te vertellen!"
"Wat een moed!" zuchtte Katerina, terwijl ze Brom met glanzende ogen aankeek.
"Ha, ha!" zei Ichabod, die er geen woord van geloofde, tenminste niet tot hij zelf in zijn eentje langs het eenzame Slaperige Slingerpad naar huis reed.

De nacht leek donkerder dan anders. Hij hoorde de uil roepen en de krekels sjirpen. Hij probeerde een liedje te zingen om de moed erin te houden, maar zijn stem klonk zo beverig dat hij alleen maar nog banger werd.
Het had een opluchting moeten zijn toen een andere ruiter naast hem kwam rijden, die dezelfde weg naar huis nam. Maar op de een of andere manier luchtte het hem niet op. Er was iets met die ruiter. "Goedenavond," zei Ichabod. Klonk zijn stem maar niet zo beverig. Geen antwoord.
"Bent u vanavond ook op het feest bij Van Tassel geweest?" Nog steeds geen antwoord.
"Het is een mooie nacht. Heel zacht voor de tijd van het jaar!" Geen antwoord.
Toen drukte Ichabod zijn hielen in de buik van zijn paard om het dier tot grotere snelheid aan te sporen.
De andere ruiter bleef naast hem rijden. Ichabod hield in om de ander voorop te laten rijden. Maar dat deed de ander niet.
Naast elkaar reden ze door zonder een woord te zeggen. Toen kwam de maan vanachter een wolk tevoorschijn en kon Ichabod zijn gezelschap duidelijker zien. Hij was een grote man met brede schouders.
Maar zonder hoofd! Ichabod schreeuwde, gaf zijn paard de sporen en ging er in galop vandoor. Maar de ander kwam met een woest "Jahoeoe!" achter hem aan.
En daar galoppeerden ze over het Slaperige Slingerpad, Ichabod Crane gevolgd door de ruiter zonder hoofd, naar de oude brug.

Wat had zijn rivaal Brom Bones ook weer verteld over de brug in die nacht dat hij de ruiter zonder hoofd had uitgedaagd voor een wedstrijd? Toen ze bij de brug kwamen was het spook in een grote vlam verdwenen!
Ichabod moest dus bij de brug zien te komen. Achter hem reed de ruiter in galop. Ichabod voelde diens adem in zijn nek en hoorde het gedreun van de spookhoeven in zijn oren. Toen hij bij de brug kwam durfde hij om te kijken en hij zag dat de ruiter zijn afgehouwen hoofd uit zijn mantel haalde en het door de lucht naar hem toe gooide!
De volgende dag werd Ichabods paard gevonden, terwijl het kalm stond te grazen bij de brug. En van Ichabod Crane was alleen maar zijn hoed over die vlakbij het paard in het gras lag. Ze vonden ook een Halloween-pompoen waarin ogen en mond uitgesneden waren. Maar wat die te maken had met de vreemde verdwijning van de schoolmeester heeft nooit iemand begrepen. Niet lang daarna trouwde Katerina met Brom Bones, zoals ze altijd van plan was geweest.

Sommige mensen zeggen dat Ichabod Crane die nacht de stad uitreed toen hij begreep dat Katerina hem niet wilde hebben, maar anderen weten wel beter. Zij zeggen dat de ruiter zonder hoofd hem te pakken kreeg. Ze zeggen dat als je in het donker, in het holst van de nacht, over het Slaperige Slingerpad durft te rijden en luistert naar het geluid van trappelende hoeven, je misschien ook de stem van Ichabod Crane hoort die een liedje zingt om de moed erin te houden.

De laatste les

Er was eens een koning die jarenlang de wijze lessen van een oude meester ontving.
Toen de wijze het hof voorgoed ging verlaten, wilde de koning hem een wens vervullen.
De wijze man greep in de diepe zak van zijn gewaad, haalde er een prachtig blinkende schaal uit te voorschijn en vroeg de koning de schaal met goudstukken te vullen.
“Dat is gemakkelijk”, dacht de koning, maar zijn verbazing was groot toen hij zag dat de schaal niet voller werd terwijl er al een zak goud in was geleegd. De koning had zelfs de indruk dat de schaal leger werd, naarmate hij er meer goudstukken in deed. Hij was teleurgesteld en schaamde zich omdat hij de eenvoudige wens van de wijze man niet kon vervullen.
De oude man zei: “Als je de schaal niet kunt vullen zoals je beloofd hebt, zeg het dan maar, dan zal ik haar weer in mijn zak doen en je voorgoed verlaten.”
Peinzend keek de koning naar de wijze man. Hoe was het mogelijk dat hij ondanks zijn rijkdom en zijn vrijgevigheid de schaal niet kon vullen?
“ Hoe kan dit?”, vroeg de koning. “Vertel me het geheim van jouw schaal.”
“Het is inderdaad een bijzondere schaal”, zei de wijze man. “Ze heeft net als het menselijke hart twee eigenschappen. De eerste eigenschap is ontevredenheid of een nooit te bevredigen verlangen.
Je kunt het vullen waarmee je wilt, met rijkdom, schoonheid, liefde, kennis, macht of aanzien, met levenslust of genot, met alles wat er bestaat - het zal nooit vol worden. Het wil steeds meer en steeds andere dingen.
Omdat de mens dit geheim van zijn aardse leven niet kent of vergeten is, leeft hij in een verlangen zonder onderbreking.
En hoe meer een mens ontvangt des te meer wil hij. Dat is de schaal van het verlangen.
De tweede eigenschap van de blinkende schaal is leegte.
Wanneer ook maar één lichtstraal het midden van de lege schaal treft, weerspiegelt de hele schaal het licht. Dan is zij tot boven toe vervuld met de glans van het licht - dan is het hart werkelijk vol.”

De man op de heuvel

Er was eens een man die boven op een hoge heuvel stond. Drie reizigers die in de verte voorbij kwamen, merkten hem op en begonnen over hem te argumenteren.
De ene zei: “Hij is vast zijn hond kwijtgeraakt.” Een ander zei: “Nee, hij zoekt waarschijnlijk zijn vriend.” De derde zei: “Ik denk dat hij alleen daarboven is om van de frisse lucht te genieten.”
De drie reizigers konden het niet eens worden en het argumenteren ging door tot het moment dat ze de top van de heuvel hadden bereikt.
Toen vroeg de ene: “Meneer kan ik u misschien helpen, bent u uw hond kwijtgeraakt?”
“Nee dank u, ik ben mijn hond niet kwijt.”
De ander vroeg: “Bent u dan soms uw vriend aan het zoeken?”
“Nee meneer, ik ben ook mijn vriend niet aan het zoeken.”
Tenslotte vroeg de derde reiziger: “Bent u hier om van de frisse lucht te genieten?”
“Nee, meneer.”
“Maar…, wat doet u hier dan, ” vroegen de drie reizigers bijna tegelijk.
De man op de heuvel antwoordde: “Ik sta hier gewoon.”

De kracht van een verhaal......

Wijsheidsverhalen zijn van alle tijden en komen uit alle culturen. We noemen zingevende verhalen ook wel parabels. Een parabel is een mogelijkheid om iets te zeggen waar eigenlijk geen woorden voor bestaan. Het is als een vingerwijzing, een vingerwijzing die zegt: "Vergeet de vinger en voel de betekenis achter de woorden."
Een goed verhaal, met aandacht gelezen, wekt nieuwsgierigheid, wat gaat er gebeuren, waar gaat het heen en wat wil het verhaal mij zeggen?
De parabel zorgt voor spanning, hij voert naar een climax.
Een climax die zorgt voor een ontroering die je diep van binnen raakt. En raken is precies wat de functie van een parabel is.


Een parabel is dan ook niet zomaar een verhaaltje om je aangenaam bezig te houden, het is bedoeld om je inzicht te schenken en je deelgenoot te maken van een stukje universele wijsheid. Die wijsheid zit vaak als een soort gecodeerde boodschap in het verhaal verpakt. Het is aan jou de code te kraken, het inzicht te ontcijferen. Soms doe je daar een heel leven over en soms vindt er transformatie plaats in een split-second
De betekenis van een parabel is tijdloos en niet van voorbijgaande aard. In feite zijn dit soort verhalen van grotere betekenis dan zogenaamde feiten, omdat feiten slechts een beperkte en tijdelijke invloed hebben. Een feit doet zich voor en is daarna weer verdwenen, en als het er niet meer is, kun je er ook geen zekerheid meer over hebben. Over het ontstaan van vele verhalen kun je geen zekerheid hebben, maar de wijsheid die ze vertegenwoordigen is in veel gevallen nog actueler dan ooit. Juist daarom is het gebruik van verhalen en parabels door meesters en leraren niet zomaar. Zij hadden baat bij een methode om in mensen weerklank te vinden, een bewogenheid op te roepen en een bereidheid tot luisteren wakker te maken.
Het is niet altijd gemakkelijk iets over de waarheid te vertellen. Voor de verteller niet, maar zeker ook niet voor de luisteraar. En of het nu gaat om grote of kleine waarheden, een verhaal helpt bij het overbrengen van de boodschap. Bij een verhaal is het aan jou de boodschap te horen en er iets mee te doen.

Zalig toch ?

Zalig de armen van geest
die werkten als een beest
om de staat rijk te maken
en uit de schulden te geraken

zalig zijn de kromgewerkten
die het niet eens merkten
dat ze voor niks aan 't werken zijn
voor een preeke o zo klein





zalig de gepensioneerden
die het nooit leerden
dat hun pensioen is opgesoupeerd
werken heeft nooit gerendeerd

zalig zijn zij die kunnen overleven
na het beste in zich te hebben gegeven
ze liggen nu drie meters in de grond
en houden nu voorgoed hun mond.......

©GoNo

Wie z'n gat verbrandt...........

Een mens z'n leven kan soms rare bokkensprongen maken. De ene moment is het al rozengeur en maneschijn dat de klok slaat, het andere moment is het één grote miserie. Zo ook bij Maurice, werkzaam bij een vrije zender, ergens in het Meetjesland. Brave man, maar jaloers, ge houdt het niet voor mogelijk.
Maurice was het type van persoon, die neerbuigend op de anderen neerkeek. Bewust van z'n superieure intelligentie, of wat er voor moest doorgaan, was de rest van de wereld maar minderwaardig. Voor mij niet gelaten, 'k zie hem graag toneel spelen en dat deed hij met overgave. Maar vroeg of laat zou hij door de mand vallen en 't zou een fameuze klap geven. Voor hem, welteverstaan......
Z'n vrienden, de weinigen die er nog overbleven, hadden hem meermaals verwittigd dat er aan alles een einde komt. De kruik gaat zolang te water tot ze breekt. 't Begint altijd met een klein barstje tot er een grote scheur ontstaat. En dan gaat het snel, zeer snel.
Waarom ik dit vertel ? Om de simpele reden dat z'n vrouwtje er uitgetrokken is, na de zoveelste ruzie op een rij. Maurice wou alles en iedereen onder controle hebben, wat hem niet lukte. Een mens is nu éénmaal geen hondje dat men aan de leiband houdt. Een mens is een zelfstandig, denkend wezen en heeft geen meesters nodig of het moet een slaaf-meester(es) verhouding zijn. Die zijn er ook hé ?
Maurice had dit waarschijnlijk nooit verwacht. Het kwam geen enkel moment bij hem op, dat hijzelf wel eens aan de basis kon liggen van z'n débacle. Het sterkte hem alleen maar in z'n gedachte dat er geen enkele vrouw te vertrouwen viel. Het maakte hem nog meer vrouwenhater dan hij al was. Zolang hij tussen z'n vrienden zat, die van hetzelfde kaliber waren, hield hij zich stoer. Maar thuis gekomen in een leeg appartement, zat hij te kniezen en al die rotwijven te vervloeken. Hij stond er niet bij stil, dat hij moest veranderen. Wat minder z'n wil opdringen, wat minder z'n wetten voorschrijven.
Maar hij zou het er niet bij laten, zoveel was zeker. Hem verlaten, zonder z'n toelating, dat ging te ver. Wat dacht dat kutwijf wel ? Hij zou haar eens laten zien wie de baas was, er waren manieren genoeg om haar te koejoneren. Hij zou haar desnoods pesten tot ze op handen en voeten, smekend, zou vragen om binnen te mogen. En dan zou hij z'n goed hart laten zien en ja zeggen. Want zo hoort het, dacht hij.......
Hij zou haar vinden, al moest hij dag en nacht zoeken. En hij vond haar. Maar schijnbaar is het niet gelopen zoals hij verwacht had. 't Was alsof ze voorbereid was op z'n komst. De politie kwam er aan te pas, nadat hij geprobeerd had om de deur in te stampen. Hij had schoon zeggen dat het voor de grap was, maar die klabakken konden er niet mee lachen. Zeker 's nachts niet en zeker niet terwijl ze hun frieten met stoofvlees op 't planton aan het eten waren. 't Kostte hem een verblijfje in den amigo en een gepeperde pv wegens huisvredebreuk, nachtlawaai en weerspannigheid. Kwam er nog bij, dat hij al in hun computer zat wegens stalking. Wat de zaak nog erger maakte.
't Leven is kut, dacht hij toen hij z'n dagvaardiging kreeg om voor de rechter te verschijnen. 't Leven is shit en oneerlijk. Hebben die nu echt niets anders te doen, dan hem lastig te vallen met zo'n akkefietjes ? Hij, Maurice, de allesweter, die geen vlieg kwaad gedaan had ? Ze zouden beter dat ex-vriendinnetje in de bak steken. Die profiteuse, dat serpent, waar hij z'n laatste euro aan gegeven had.
Spijtig voor Maurice, maar de wereld zit anders in elkaar. Moet ik nu medelijden hebben ? Nee, wie z'n gat verbrandt moet op de blaren zitten. 'k Hoop voor hem dat het een beetje meevalt op de rechtbank en dat de voorzitter geen vrouw is......

©GoNo

De Aftakeling......

' k Kan m'n veters niet meer knopen
want m'n buik zit in de weg
'k kan geen honderd meter lopen
gebrek aan adem, wat een pech.....

m'n gezicht is één grote rimpel
het lijkt hier wel een berg en dal
't is allemaal niet meer zo simpel
m'n woorden lijken wel gebral......

de aftakeling verloopt nu wel vlot
maar t' kan me geenszins deren
voor ik m'n finale reis begin, begot
ga ik nog wat mensen koejoneren......

©GoNo

Cartoons

Stress, altijd die stress......

Misschien moeten we allemaal eens leren wat water bij de wijn te doen. Opnieuw naar elkaar leren luisteren. Elkaar terug leren kennen. Niet altijd vitten op elkaar, de scherpe kantjes afvijlen. Meer tijd voor elkaar maken, jaloersheid en wantrouwen overboord gooien.
De wereld gaat kapot aan stress. Stress op 't werk, stress in de onderlinge relaties. In plaats van elkaar een beetje vrijheid te gunnen. Vrijheid om zich te ontplooien, op het werk en op relationeel vlak. Maar zo lang men dat niet gunt, is deze samenleving gedoemd om op lange termijn te verdwijnen. 't Is zoals het spreekwoord zegt: “ Als iedereen voor z'n eigen deur veegt, is de straat ook proper....”
Ik kijk 's morgens in de spiegel en schiet in een lach, mij afvragende van wie die stomme kop is. En daar moeten ze op m'n werk dan een hele dag op zien. Ik bedoel hiermee, dat er af en toe nog gelachen mag worden, 't kost niets en 't is goed voor de stress.......

©GoNo

Kan gebeuren.......

'k Weet dat ik je niet kan krijgen
over liefde zou ik moeten zwijgen
maar ik schrijf het zwart op wit
dat ik je zonder meer aanbidt.......

'k ben niet zo materialistisch ingesteld
'k geef meer om je binnenste-ik
misschien heb ik het nog niet verteld
maar ik verlies me in je blik......

'k maak geen enkele schijn van kans
dat hoeft ook niet voor mij
'k vraag het , lachend zonder zwans
pak een stoel, en zet je erbij.......

laat ons wat flessen kraken
wel zo'n stuk of vijf of tien
een heel diepe zucht slaken
en samen de dageraad zien......

©GoNo

En de duivel zag dat het goed was.......

We klagen over het weer, over ons werk, over de politiek, over de levensduurte. Maar stel dat we zouden geboren zijn in één of ander dictatoriaal land of ergens in een arm Afrikaans land. Zouden we dan ook zoveel klagen ? Of zouden we onze mond houden, gezien het risico om opgeknoopt te worden aan de eerste de beste boom die ze tegenkomen ? In de Saharawoestijn zou opknopen iets moeilijker liggen, bij gebrek aan bomen. Dit naar aanleiding van een filmke dat ik zag op internet.
Twee jonge mensen, nog bijna kinderen, werden opgeknoopt aan een kraan omdat ze homo's waren. Een massa volk stond erbij en keek er naar. Het was alsof ze op een feest waren. Iran 2008. En zeggen dat we in de Moderne Tijden leven. Hoe komt het toch, dat volkeren, die mee aan de basis liggen van cultuur, filosofie, opvoeding, hun eigen volk zo iets kunnen aandoen ?
Hoe kan een volk zo diep wegzakken, dat het z'n eigen kinderen vermoord uitsluitend omdat ze anders geaard zijn ? Moesten het nu moordenaars zijn, dan zou ik nog een beetje begrip kunnen opbrengen, maar dit ? Waarom protesteren ze in gans de wereld niet ? In plaats van al die Gay-Parades te houden, zouden ze beter massaal protesteren. Maar gay zijn is een hype geworden, wellicht valt er daar poen te pakken.
Het lijkt wel of er geen hetero's meer bestaan, als ik die beelden zie van al die homo's en lesbiennes, die Europa en andere continenten bevolken.
Ik heb niets tegen dat volk, maar ieder z'n meug, zei den boer en hij kroop op z'n varken. Maar ze klagen steen en been, dat ze gediscrimineerd worden en zo te zien zijn ze met miljoenen. Allemaal geboren in het verkeerde lijf. De natuur of God heeft dus duchtig gefaald. 't Is 't één of 't is 't ander. Maar om ze nu allemaal op te knopen, dat gaat me iets te ver.......

©GoNo

Blik in de toekomst.......

't Is nacht, een ongure nacht. De regen valt met bakken uit de hemelsluizen. De wind gaat als een razende te keer. De bomen kreunen onder het aanhoudende natuurgeweld. Ik zoek een schuilplaats, een beetje beschutting tegen de regen en wind. Maar in dit verdoemde bos is er geen plaats voor mij.
Ik ploeter voort op het bospad, dat meer en meer lijkt op modderpoel. Ik wil hier weg, zo vlug mogelijk terug in de bewoonde wereld geraken. Er lijkt wel geen einde te komen aan dit pad. 'k Vraag me af naar waar het leidt ? Hoogopgeschoten struikgewas belemmert m'n zicht en bij iedere stap die ik doe, voel ik me verder wegzinken in de modderstroom. Takken striemen m'n gezicht, rukken aan m'n doorweekte kledij, willen me vasthouden......
Ik weet al lang niet meer welke richting ik uitga, ik ben compleet het noorden kwijt. De paniek en de angst slaat toe, de adrenaline stroomt door m'n aderen, m'n hart gaat als een wilde te keer. Waar ben ik en hoe kom ik hier uit ? Hoorde ik daar geen stemmen of was het m'n inbeelding die mij parten speelde ? Ik stop om beter te kunnen luisteren, maar het enige wat ik hoor zijn de donderslagen en het gekletter van de regen. Nu hoor ik het duidelijk, het komt van ergens uit het struikgewas, pal naast mij......
Ik probeer in het donker iets te zien, maar zie niets. Of toch, een vage schim staat langs de kant en wenkt mij. Zou dat de boswachter zijn, m'n redding in nood ? Ik probeer zo rap mogelijk tot bij hem te geraken, ploeterend door de modder.
De schim staat langs de kant, met de rug naar mij gekeerd en voelt zich blijkbaar thuis in dit sinistere bos.
“ Hallo, roep ik, kunt u helpen ? Ik ben de weg kwijt......”
Geen antwoord, ik doe een paar stappen naar voor, raak z'n mouw aan, een mouw die glibberig aanvoelt.
Ik ruik een geur van verdorvenheid, een geur van rottigheid. Een geur die me doet walgen, maar hij is de enige persoon die mij lan helpen, houd ik me voor.
“ Hallo ?” probeer ik nogmaals.
Hij draait zich langzaam om en kijkt me aan . Ik ben verlamd, kan geen woord meer uitbrengen bij het zien van z'n gezicht of wat er van overblijft. Stukken rottend vlees hangen aan z'n doodshoofd. Rottend vlees waar de wormen uitkruipen, dikke vette maden die zich tegoed doen aan z'n gezicht. Dit kan niet, ik droom en heb een nachtmerrie. Maar de regen en wind brengen me terug naar de realiteit.......Ik ken dit gezicht, de overgebleven trekken van het nog resterende, lillende vlees komen me bekend voor.....
Plots grijpen twee knokige handen mij vast, trekken mij met ongekende kracht naar hem toe. Z'n gezicht is op een paar centimeters van mijn gezicht, z'n mond met rotte tanden, z'n stinkende adem bijt me toe :
“ Ik ben al het slechte dat in een mens zit......”
M'n ogen puilen uit m'n kassen, ik herken plots dit gezicht........het is m'n eigen gezicht........

©GoNo

Wit-zwartgevlekt.......

Karel en Marie zijn pas terug van vakantie en zijn niet om aan te spreken, Marie toch niet. Het weer was niet om naar huis over te schrijven, de kust was in haar ogen één grote geldklopperij en ze had ambras met Germaine gekregen omdat ze hetzelfde kleedje gekocht had, maar aan verminderde prijs.
Dus de sfeer was opperbest. Tot overmaat van ramp stond hun kelder onder water en waren de duiven van Kamiel in geen velden of wegen te bespeuren. Jef, de buurman was vergeten hun kot af te sluiten. Maar voor de rest ging alles goed.
“ Zeg Kamiel, volgend jaar moeten we iemand anders zoeken om op te passen hé ?”
“ Waarom ?”
“ Hoedat waarom ?”
“ Welja, onzen buurman kan er toch niet aandoen dat er een lek in de kelder is......”
“ En uw duiven dan ?”
“ Die komen wel terug, maak u niet ongerust......”
“ Zeg en tegen Germaine spreek ik niet meer, zo'n affront.....”
“ Welk affront ?”
“ Moest die nu juist hetzelfde kleedje kopen en dan nog goedkoper, 't moest weeral lukken.....”
“ Waar dat ge u toch allemaal druk om maakt, Marie, er zijn ergere dingen dan dat.....”
“ Als ik u moet geloven, is er niets erg, behalve uw duiven, daar mag niets aankomen.....”
“ Marie, m'n duiven zijn prijsbeesten, van de opbrengst gaan we op vakantie...”
“ Ja, en daarmee moet ik kleedjes in de solden kopen en dat voor de madam van de voorzitter van de plaatselijke duivenbond.......”
“ Marie, ge zijt weer aan 't zagen hé ?”
“ Wat zegt ge ?”
“ Dat het gaat regenen met vlagen....”
“ Ja, en dat noemen ze hier een zomer, alle dagen regen, om zot van te worden....”
“ Marie, ge zijt al zot.....”
“ Wablief ?”
“ Ik vroeg wat schaft de pot ?”
“ Een licht geflambeerd duifke, misschien ?”
“ Lollig Marie, héél lollig, m'n kaken doen al zeer van 't lachen.....”
“ Als 't over uw duiven gaat, kunt ge precies niet lachen hé Kamiel.....”
“ Jawel, maar ge weet dat ik geen duiven eet, da's een principiële kwestie, gij eet toch ook geen konijn ?”
“ Zouden we niet beter eens gaan kijken naar onzen kelder ?”
Marie trekt de deur van de kelder open en slaakt een gil, bij het zien van het water dat een meter hoog staat.
Op het water drijft alles wat er ook maar kan drijven , ook een konijnekot.
“ Kamiel, m'n konijn is verzopen in z'n kot, spoed u wat, ocharme m'n snoezebolleke, en 't was nog zo jong van bij z'n mama weg. Komt ge nog ? Moesten uw duiven verzuipen, dan zoudt ge hier rap staan.....”
“ Marie, m'n duiven logeren niet in de kelder hé ?”
“ Nee, die logeren in 't Hilton, moest het aan u liggen......”
Er wordt gebeld, meerdere malen zelfs. Aan de deur staat Jef den buurman met een wit-en zwartgevlekt konijn in z'n armen. Kamiel doet open, beziet Marie haar konijn en roept naar beneden:
“ Marie, de Jef staat hier met een pot, met een gestoofd konijn in.........”
Een gekrijs van jewelste en een bonk dat op een aardbeving leek.
“ Marie, 't was maar om te lachen, uw konijn is springlevend......”
Geen antwoord, de complete stilte.......

©GoNo

BBQ- serenade......

Gemarineerde coteletten
en flinke kippenbillen
satéekes op een stokske
de vrouw des huizes
in een doorschijnend rokske

de heren aan den toog geklonken
na een uurtje flink beschonken
en maar lullen over den voetbal
gezever over niets en niemendal

het mannelijk ras, straalbezopen
gaan een nieuwe wagen kopen
de oude is nog lang niet versleten
aan de toog wordt met geld gesmeten.....

de man des huizes staat driftig te bakken
vraagt aan 't vrouwtje om over te pakken
't zit hem verschrikkelijk héél hoog
dat hij niet kan plakken aan den toog.....

brochettes met paprika
braadworst en cervela
hamburgers goed vettig
een BBQ is toch prettig.....

©GoNo

Een mens zou zich moeten kunnen opdelen......

“ Hallo, GoNo, 't is hier met den Patrick......”
“ Den Patrick, welke Patrick, toch niet den Patrick van Pamela, de dochter van den beenhouwer ?”
“ Juist, diene Patrick.....”
“ Wel, wel, wel, 'k heb nog aan u gedacht, 'k vroeg me af waar ge gebleven waart en ik kon niet bellen, want ik was uwen nummer kwijt van uwen gsm......”
“ 'k Heb intussen een nieuwe gsm-nummer, want ze hebben mijne vorige gsm gestolen op 't werk...”
“ Op uw werk, 'k wist niet dat gij nog werkte, 'k dacht dat ge miljonair geworden waart met den Lotto en ergens op een eiland zat in de Stille Zuidzee......”
“ Was dat maar waar, GoNo, dan zat ik nu niet met een geratteerde dichter te babbelen.......”
“ Is 't weer zover ja ?”
“ Nee, 't is niet zover, van bij u thuis een kilometerke of twintig en aan de lichten links afslaan en niet rechts hé ?”
“ Jaja, 'k ben nog maar vijf keer verkeerd gereden, 't is al goed.......”
“ Wat ik vragen wou, hebt ge zin om volgende maand naar onzen BBQ te komen ?”
“ Alleen als ge zorgt dat er Kriek in huis is en gene van den Aldi, want diene kriek is als hunne goedkope wijn. Als ge drie flessen soldaat maakt, hebt ge drie keer achter elkaar koppijn.....”
“ Amai, meneer is nog niet content dat hij uitgenodigd wordt, hij moet ook nog den duurdere Kriek hebben.....”
“ Zo zijn we hé ? Het beste is juist goed genoeg om mij te overtuigen om uwen BBQ op te fleuren met m'n doorluchtige aanwezigheid. En ge moet nog niet eens monseigneur zeggen tegen mij......”
“ Hoe zit het nu ? Komt ge of niet ?”
“ Wanneer gaat dat feestje door ?”
“ Den 23ste, volgende week......zaterdag.”
“ Verdomme, den 23ste moet ik bij m'n dochter zijn voor een Chinees feestje......”
“ Dat meent ge niet......”
“ Jawel, had dan wat vroeger gebeld, maar dan zou ik toch niet komen, want ge weet m'n kinderen gaan voor hé ?”
“ Tja, 't was maar een vraagske, 'k begrijp dat wel......”
“ Een ander keer misschien ?”
“ Ja, een andere keer en ge hebt de groeten van Pamela en de klein mannen....”
“ Doe ze de groeten terug en nogmaals sorry hoor.....”

Ik hoorde de ontgoocheling in z'n stem, schijnbaar had hij er op gerekend dat ik kwam. Patrick schrijft ook gedichten en verhalen in z'n vrije tijd. Ik sta er altijd versteld van hoeveel mensen dichten en schrijven, het lijkt wel een rage......

©GoNo

Als ge maar gezond zijt.......

Ik eet de laatste dagen bijna niets anders dan rauwkost. 't Schijnt dat het gezond is, maar 'k heb zo m'n twijfels. De zon schijnt ook, maar er te lang inliggen of zitten is niet zo gezond. En afvallen ? 'k Heb de indruk dat ik zelfs bijgekomen ben. En als ik al afgevallen ben, zal het waarschijnlijk komen doordat ik m'n baard afgeschoren heb. 't Scheelt hem direct toch een paar grammekes hé ?
Om maar te zeggen dat gans dat dieetgedoe mij flink de strot aan het uitkomen is. Op sommige momenten voel ik me zo duizelig alsof ik dagen op een paardjesmolen gezeten heb. Ik begin te snakken naar al wat vettig, ongezond en calorierijk is. M'n oma zei altijd: “ hoe vettiger, hoe prettiger.....”. 'k Snap nog altijd niet wat ze bedoelde, misschien volgde ze ook een diëet ? Of ze bedoelde iets anders, maar dat laat ik in het midden....
Ik heb in m'n keuken een lijst hangen met wat ik mag eten om gezond en wel door 't leven te gaan. Als ik die lijst tot op de laatste letter zou volgen, zou ik nu ergens op één of ander kerkhof onder de zoden liggen.
En ik denk, persoonlijk, dat doodgaan het toppunt is van ongezond bezig zijn. We moeten allemaal eens doodgaan, maar daarom is er nog geen haast bij hé ? Daarbij “ haast en spoed is zelden goed “ . Alleen als ge geld moet ontvangen, dan moet ge er rap bij zijn.....
Ik zit er aan te denken om naar de wekelijkse markt, hier in Hoboken, te gaan en een goeie, vettige hamburger naar binnen te spelen. Maar ik heb karakter en zeg kordaat “neen” tegen m'n eigen ik. De tranen vloeien uit m'n ogen als ik er nog maar aan denk, 't Leven kan soms moeilijk zijn. We gaan voor de verandering nog maar eens tomaten eten. Tomaten met een lichte vinaigrette. Tomaten, die tegenwoordig geen smaak meer hebben en feitelijk juist goed genoeg zijn om in de soep te doen. En als troostprijs zal ik straks naar één of ander kookprogramma zien. Iedere zender heeft z'n kookprogramma. Hoe duurder de ingredienten om te koken, hoe meer kookprogramma's op tv. En ik maar honger lijden......

©GoNo

Antwoord op Elna.......

* In een relatie moet je ook een individu kunnen zijn. Vrijheid en vertrouwen zijn bouwstenen voor een gezonde relatie. Dus wanneer je iemands gsm wil lezen wil je enkel controle over die persoon.. Zie het als vasthouden van zand in je vuist. Hoe harder je knijpt.. hoe meer zand er tussen je vingers wegvloeit. Een vriend van mij was zo wantrouwig geworden, na eerdere opgedane teleurstellingen, dat hij alles onder controle wou hebben. Ook in z'n nieuwe relatie. Het is zo'n beetje als stalking. Het willen blijven controleren van andermans leven, het niet kunnen toegeven dat er een einde aan een relatie gekomen is. Meestal komt dit door een teleurstelling die men opgelopen heeft in een eerdere relatie. Met de achterliggende gedachte:” dit gaat me geen tweede keer overkomen”.Op zo'n basis een nieuwe relatie aangaan, is als het ware vragen om problemen. Vroeg of laat zal de partner het niet langer pikken om voortdurend gecontroleerd te worden. Als men het voorwerp uitmaakt van een obsessieve liefde, een gecontroleerde liefde, is er volgens mij nog weinig sprake van echte liefde. Dan begint men z'n partner te bezien als een object. In sommige gevallen een lustobject.Vergelijk het met iets kopen in de winkel. Ik heb er voor betaald, dus is het van mij en doe ik er mee wat ik wil. Sommigen bezien hun partner als dusdanig. Ik bezorg haar/hem een onderdak, eten, kleding dus heb ik het recht om te controleren. Dus bepaal ik wat er moet gebeuren.........Zo werkt het niet hé ?

©GoNo

Vertrouwen is niet wantrouwen

Elkaar vertrouwen
op elkaar bouwen
in goede en slechte tijden
zonder elkaar te kastijden


met elkaar praten
zonder woorden te verspillen
die elkaars hart niet verkillen
zonder elkaars hart te pijnigen?

mensen die hun ware aard of
hun gelaat verdoezelen.
elkaar niet meer aanvoelen
achter ieder woord of daad
iets zoeken dat er niet is.......

elkaar vertrouwen
elkaar niet wantrouwen
betekent liefde voor elkaar
af en toe eens zeggen
“ ik hou van hem of haar”...........



Op wat basseren we ons om te zeggen dat we elkaar voor eeuwig en altijd moeten beminnen ? Waarom moet er steeds een zekere vorm van jaloezie aanwezig zijn in een huwelijk of als samenwoonde ? Waarom kan men elkaar gewoonweg niet vertrouwen, elkaar de vrijheid laten als individueel persoon? Zonder dat men steeds wantrouwig moet zijn of controleren wat hij/zij doet. Ieder mens heeft recht op z'n eigen privacy. Niemand heeft het recht om iemand te behandelen als was het zijn of haar bezit. Een mens is vrij in handelen en denken. Dat onderscheidt ons van andere zoogdieren. Dat maakt ons wat we nu zijn: een mens.
Ik ken koppels, die na verloop van tijd zodanig gevangen zitten in een web van intriges, dat ze gedoemd zijn om uitéén te gaan. Waar er zodanig veel wantrouwen heerst, dat men alles begint te controleren. Van briefwisseling tot e-mails, tot zelfs de gsm. Hoe kan men dan nog spreken van liefde ?
Erg, héél erg........

©ELNA

Nieuwsflash.......

De oorlog tussen Georgië en Rusland is voorlopig voorbij. Een staakt -het- vuren werd zojuist tussen beide partijen ondertekend. Rusland is niet van plan zich terug te trekken en versterkt z'n aanwezige troepen in de bezette gebieden. Premier Poetkin verklaarde op de Russische staatstelevisie, dat Georgië de oorlog begonnen is. Het is hem geenszins om de natuurlijke rijkdommen, waaronder wat olie en andere mineralen, te doen. Amerika is niet akkoord en zegt dat ze de financiële en economische steun zal opdrijven.
Premier Poetkin antwoordde, dat Amerika z'n grote muil moet houden en zich niet moet mengen in binnenlandse aangelegenheden. Wordt denkelijk nog vervolgd......

Met onze atleten in Peking gaat alles goed. Ze eten en slapen goed. Er zijn weinig of geen klachten, alleen zijn ze een beetje de rijst, die hier constant bij alles en nog wat geserveerd wordt, hartstikke beu. Bertje Anciaux heeft gezegd dat hij een meesterkok zal sturen met het eerste vliegtuig dat naar Peking vertrekt. Da's pas over twee weken, gezien de staking van het grond-en cabinepersoneel op onze nationale luchthaven.
De bagage van onze atleten blijft voorlopig in de inkomhal staan, want er is nog niemand uit Peking die komen ophalen.

Onze netjes geselecteerde atleten hebben tot nu toe nog geen enkele medaille kunnen veroveren. Maar wie zei ook weer dat deelnemen belangrijker is dan winnen ? Dus, is er geen enkel probleem......

Het Amerikaans zwemfenomeen Mark Phelps zit al aan z'n zesde gouden medaille. Zelfs als hij achteruit zwemt, wint hij nog. Hij wil het record van Mark Spitz verbreken, een record dat staat op zeven medailles.
Feitelijk zijn het er acht, maar er was één speekmedaille bij.....

Het Olympisch Commité van België belooft aan iedere Belgische deelnemer die een Gouden Plak meebrengt naar het thuisfront, een som van 5 000 €, waarvan na aftrek van de belastingen, nog een kleine 1500 € zal overschieten. De atleten hebben eensgezind verklaart dat het O.C.B. die som kan steken daar waar het zonlicht nooit schijnt. Waarvan akte.

Onze atleten vragen zich af van wie de bagage is, die op hun kamers stond. In sommige valiezen zitten alleen maar eetstokjes en Japanse kimono's. In andere valiezen zitten er uitsluitend pottekes Chinese inkt.....
Onze atleten verklaarden dat ze naar hier gekomen zijn om deel te nemen aan de Olympisch Spelen en niet om een cursus calligrafie te volgen. Maar deelnemen is .......

Aangezien dat het al Olympische Spelen is, wat de klok slaat, is er geen ander nieuws. Buiten wat schermmutselingen in Georgië, Irak, Afghanistan, Palestina, Congo, Soedan, Kenia, enzovoort. Maar ook daar geldt het motto: deelnemen aan een oorlogske is belangrijker dan winnen......

©GoNo

Dromen zijn bedrog.........

Zagen ze elkaar graag of was het beider eenzaamheid, die hen naar elkaar dreef ? Hij wist het niet, zij evenmin. Ze was mooi, verleidelijke ogen en als ze lachte fonkelden de sterren en scheen de zon tegelijk.
Hij was een oude knorpot, die al lang het lachen verleerd had. In alle opzichten het tegenoverrgestelde van haar. En toch was er iets dat hen bond, een soort van geheim pact........
Het feit dat ze samenwoonde met haar vriend, weerhield hem er van haar openlijk het hof te maken. Een relatie had weinig kans op slagen, zo hield hij zich voor. Hij droomde van haar en ze ging meer en meer z'n leven beheersen. Het werd een obsessie. Dat bijna uitgroeide tot een ziekte. Kon hij haar maar eventjes aanraken, z'n gevoelens voor haar tonen, haar zeggen dat haar toekomst bij hem lag, maar hij durfde niet.
Bang dat ze hem vierkant ging uitlachen, bang voor haar ongetwijfeld scherpe tong.
De dagen verstreken, het verlangen naar haar werd groter en groter.......

Ze zaten naast elkaar op de zetel, onwennig, niet goed wetende waar en hoe te beginnen. Ze vertelden elkaar hoe hun leven verlopen was. Een leven dat in grote trekken, op hetzelfde neer kwam. Een leven dat geenszins naar rozengeur en maneschijn rook. De afstand tussen beiden was ongemerkt kleiner geworden.
Haar mooie gezichtje was amper enkele centimeters van het zijne verwijderd. En in een vlaag van complete zinsverbijstering kuste hij haar wang. Hij verwachtte een klap op z'n tronie, maar in plaats daar van, trok ze hem naar zich toe. “ Kus me, bemin me” fluisterde ze zachtjes, bijna smekend.......

'k Ben om vier uur in de morgen wakker geschoten, mij afvragend of het allemaal een droom was. Of had ik de avond tevoren een liefdesfilm op tv gezien ? Ik herinnerde me vaag dat ik ietske te veel gedronken had, vandaar m'n suffe kop en de aanwezige kater. Al goed dat de meeste dromen bedrog zijn hé ?

©GoNo

Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart

Onze-Lieve-Vrouw Hemelvaart is in de Oosters-orthodoxe kerken en de Rooms-Katholieke Kerk de feestdag van de opneming "met lichaam en ziel" van Maria in de hemel.


Traditionele geschiedenis

Over het overlijden en vervolgens met lichaam en ziel opgenomen worden in de hemel van Maria zijn verschillende versies in omloop. Maria moet ergens tussen 36 en 50 n.Chr. zijn overleden ofwel in Jeruzalem ofwel Ephese. Hierbij zouden alle apostelen aanwezig zijn geweest behalve Thomas. Toen deze arriveerde was Maria's lichaam al begraven en om haar toch eer te bewijzen bezocht Thomas in zijn eentje haar graf. Volgens de traditie zou Thomas toen de tenhemelopneming van Maria hebben gezien. Daarbij zou hij van Maria haar gordel hebben gekregen. De overige apostelen geloofden dit niet totdat hij hen de gordel toonde en het lege graf. Een opmerkelijke omkering van de situatie toen Thomas als enige apostel aanvankelijk niet geloofde in de verrezen Christus!


Ontstaansgeschiedenis van de feestdag

Na het concilie van Efeze (431), waar Maria de titel "Moeder van God" (Theotokos) kreeg toebedeeld, kende de Mariaverering een sterke opgang. De oudste feesten 'Maria Boodschap' en de 'Opdracht in de tempel' waren nog vooral op Christus zelf gericht. Later ontstonden feesten waarbij Maria als heilige werd geëerd: 'Maria Geboorte' en 'Maria-Tenhemelopneming'. Dit laatste werd in 582 door keizer Mauritius officieel in Byzantium ingevoerd. Op 15 augustus werd voor die tijd al de verjaardag van de kerkwijding van een aan Maria toegewijde basiliek op de weg tussen Betlehem en Jeruzalem gevierd. Rome nam het feest van Maria-Tenhemelopneming over in de zevende eeuw onder paus Sergius I. Het geloof in de Tenhemelopneming van Maria dateert uit de oudheid en wortelt daarmee in het historische en ongedeelde christendom.

De Transitus Mariae-geschriften uit de zesde eeuw geven aan dat de dood van Maria als theologische vraagstelling toen reeds actueel was.

Aanvankelijk was de naam voor deze feestdag 'Dormitio Mariae' (Ontslaping van Maria). In het westerse christendom werd, onder invloed van apocriefe teksten en volkslegenden, vanaf de achtste eeuw de term 'Tenhemelopneming van Maria' gebruikt. In het Nieuwe Testament staat nergens expliciet dat Maria in de hemel is opgenomen