Kiezen tussen hartstocht of verstand......

Een vriendin vroeg me om raad, in een voor haar schijnbaar uitzichtloze positie. Laat ik voor de duidelijkheid zeggen, dat ik geen psycholoog ben, laat staan dat ik voor alles een oplossing uit m'n hoge hoed kan toveren.
Ze was verliefd geworden op een veel oudere iemand. Ze was graag bij hem en het klikte op alle gebied. Ik vroeg haar wat dan het probleem was, als alles toch zo mooi verliep.......'t Probleem was de leeftijd en ook het feit dat ze geen relatie wou beginnen. Want zo stelde ze, als ze ooit een relatie begon moest het zijn met iemand van haar leeftijd, die samen met haar nog een toekomst wou opbouwen.
Huisje, tuintje, boompje enzovoort. En ze had, weliswaar voor later, nog een kinderwens.
Tja, ik weet niet zo gauw een antwoord te verzinnen, gezien m'n beperkte kennis op relationeel vlak.
Wat het meest frappante in deze zaak was, dat ze hem niet kon missen en hem bleef opzoeken. Schijnbaar was het wederkerig en zag hij haar ook graag. Nee, de man in kwestie was niet getrouwd. Hij woonde al jaren alleen op z'n flatje, misschien was dat de reden dat hij ook verliefd op haar geworden was. De eenzaamheid van verloren harten, die hunkerend op zoek zijn naar een beetje liefde en tederheid, een beetje warmte en genegenheid ? Wie zal het zeggen ? Cupido schiet z'n pijlen door de harten en de rest moeten we zelf oplossen hé?
Moest ik in haar schoenen staan, wat me niet al te comfortabel lijkt, want hoge hakken zijn aan mij niet besteed, ik zou de weg van m'n hart volgen. Met alle mogelijke gevolgen nadien. Soms moet men in 't leven risico's durven nemen. Mensen zijn gemaakt om elkaar lief te hebben en de korte tijd dat we hier zijn, kunnen we beter doorbrengen met elkaar graag te zien. In plaats van elkaar de kop in te slaan.
Langs de andere kant begrijp ik haar, als ze zegt dat ze een relatie wilt met het oog op de toekomst. Ik hoorde de vertwijfeling in haar stem, het bijna smeken op een pasklaar antwoord. Dus gaf ik haar m'n visie, wetende dat het geen antwoord was op haar vragen.
De enige raad dat ik haar nog kan geven, is een periode van bezinning in te lassen. Alles op een rijtje zetten. Het gezond verstand laten primeren op het hart. En als ze dan nog tot de conclusie komt, dat ze hem niet kan missen, is er maar één mogelijkheid.......Alles overboord gooien, alle ballast van vroeger laten verdwijnen en gewoon er voor gaan. Voor de liefde kiezen en het verstand zal wel volgen. In ieder geval wens ik haar succes, of ze nu kiest voor 't gezonde verstand of voor de liefde. Het is en blijft, op de eerste plaats haar keuze. Zoals ik al eerder zei, soms moet men in 't leven keuzes maken hé ?

©GoNo