Wie z'n gat verbrandt...........

Een mens z'n leven kan soms rare bokkensprongen maken. De ene moment is het al rozengeur en maneschijn dat de klok slaat, het andere moment is het één grote miserie. Zo ook bij Maurice, werkzaam bij een vrije zender, ergens in het Meetjesland. Brave man, maar jaloers, ge houdt het niet voor mogelijk.
Maurice was het type van persoon, die neerbuigend op de anderen neerkeek. Bewust van z'n superieure intelligentie, of wat er voor moest doorgaan, was de rest van de wereld maar minderwaardig. Voor mij niet gelaten, 'k zie hem graag toneel spelen en dat deed hij met overgave. Maar vroeg of laat zou hij door de mand vallen en 't zou een fameuze klap geven. Voor hem, welteverstaan......
Z'n vrienden, de weinigen die er nog overbleven, hadden hem meermaals verwittigd dat er aan alles een einde komt. De kruik gaat zolang te water tot ze breekt. 't Begint altijd met een klein barstje tot er een grote scheur ontstaat. En dan gaat het snel, zeer snel.
Waarom ik dit vertel ? Om de simpele reden dat z'n vrouwtje er uitgetrokken is, na de zoveelste ruzie op een rij. Maurice wou alles en iedereen onder controle hebben, wat hem niet lukte. Een mens is nu éénmaal geen hondje dat men aan de leiband houdt. Een mens is een zelfstandig, denkend wezen en heeft geen meesters nodig of het moet een slaaf-meester(es) verhouding zijn. Die zijn er ook hé ?
Maurice had dit waarschijnlijk nooit verwacht. Het kwam geen enkel moment bij hem op, dat hijzelf wel eens aan de basis kon liggen van z'n débacle. Het sterkte hem alleen maar in z'n gedachte dat er geen enkele vrouw te vertrouwen viel. Het maakte hem nog meer vrouwenhater dan hij al was. Zolang hij tussen z'n vrienden zat, die van hetzelfde kaliber waren, hield hij zich stoer. Maar thuis gekomen in een leeg appartement, zat hij te kniezen en al die rotwijven te vervloeken. Hij stond er niet bij stil, dat hij moest veranderen. Wat minder z'n wil opdringen, wat minder z'n wetten voorschrijven.
Maar hij zou het er niet bij laten, zoveel was zeker. Hem verlaten, zonder z'n toelating, dat ging te ver. Wat dacht dat kutwijf wel ? Hij zou haar eens laten zien wie de baas was, er waren manieren genoeg om haar te koejoneren. Hij zou haar desnoods pesten tot ze op handen en voeten, smekend, zou vragen om binnen te mogen. En dan zou hij z'n goed hart laten zien en ja zeggen. Want zo hoort het, dacht hij.......
Hij zou haar vinden, al moest hij dag en nacht zoeken. En hij vond haar. Maar schijnbaar is het niet gelopen zoals hij verwacht had. 't Was alsof ze voorbereid was op z'n komst. De politie kwam er aan te pas, nadat hij geprobeerd had om de deur in te stampen. Hij had schoon zeggen dat het voor de grap was, maar die klabakken konden er niet mee lachen. Zeker 's nachts niet en zeker niet terwijl ze hun frieten met stoofvlees op 't planton aan het eten waren. 't Kostte hem een verblijfje in den amigo en een gepeperde pv wegens huisvredebreuk, nachtlawaai en weerspannigheid. Kwam er nog bij, dat hij al in hun computer zat wegens stalking. Wat de zaak nog erger maakte.
't Leven is kut, dacht hij toen hij z'n dagvaardiging kreeg om voor de rechter te verschijnen. 't Leven is shit en oneerlijk. Hebben die nu echt niets anders te doen, dan hem lastig te vallen met zo'n akkefietjes ? Hij, Maurice, de allesweter, die geen vlieg kwaad gedaan had ? Ze zouden beter dat ex-vriendinnetje in de bak steken. Die profiteuse, dat serpent, waar hij z'n laatste euro aan gegeven had.
Spijtig voor Maurice, maar de wereld zit anders in elkaar. Moet ik nu medelijden hebben ? Nee, wie z'n gat verbrandt moet op de blaren zitten. 'k Hoop voor hem dat het een beetje meevalt op de rechtbank en dat de voorzitter geen vrouw is......

©GoNo