M'n leven is een constante aaneenschakeling van fouten die anderen maken. Zelfs de meest elementaire vorm van beleefdheid wordt met de voeten getreden. Een sorry kan er tegenwoordig niet meer af. E-mails met een beleefde vraag om inlichtingen, telefoons of brieven worden niet beantwoord. En als je dan al eens een antwoord krijgt, wordt je van het kastje naar de muur gestuurd. Of andersom.
Twee dagen heeft het geduurd voor men tot de conclusie kwam dat men de verkeerde persoon afgesloten had. Geen telefoon, geen internet, geen tv meer. Het leek wel of ik in een tijdscapsule zat en terug geflitst werd naar 1800, toen men de gaslantaarnpalen nog met hand aanstak.
Na eerst een uitleg ondergaan te hebben van wat ik allemaal moest doen, die uitleg kon ik zelf ook wel verzinnen, zo stom ben in nu ook weeral niet. Vriendelijk was ze wel, de dame van de helpdesk of klantendienst. Maar ik heb ervaring genoeg met pc's om te weten dat er iets mis is met de toevoer van informatie die men internet noemt.
“ Goeiemorgen, klantendienst met Elke.”
“ Ook goeiemorgen, mevrouw, zij het dat mijn goeiemorgen er één van mindere aard is.”
“ Zijn er problemen, meneer ?”
“ Nee, ik bel gewoon voor de lol, omdat ik niet anders te doen heb.”
“ Ach zo, dan moet u naar de Lolbroekenlijn bellen hé meneer ?”
“ Hoezo, ben ik verkeerd verbonden dan?”
“ Meneer, kunt u mij uw klantennummer en adres geven ?”
“ Dat kan ik, hebt ge iets om te noteren?”
“ Meneer, ik zit al jaren achter de pc, ik tik gewoon de gegevens in en klaar is Kees !”
Ik vroeg me af wie Kees dan wel mag wezen, en 't zal me worst wezen ok Kees al dan niet klaar is. Ik geef haar m'n gegevens. Ik hoor het snelle getik van haar vingers op het klavier, het lijkt wel of ze piano speelt. Toetsenbordconcert staccato. Waar een mens allemaal niet aan denkt tijdens een intermezzo hé ?
“ Zo meneer, en wat is het probleem?”
“ Het probleem is, mevrouw, dat ik al twee dagen geen internet, geen tv en geen telefoon meer heb. Zomaar, ineens alles weg, verschwunden, verdwenen met de noorderzon. Kunt u mij misschien, en ik leg de nadruk op misschien, de reden hiervan geven?”
“ Een ogenblikje meneer, ik zal kijken wat ik voor u kan doen, blijf even aan de lijn, het duurt maar een ogenblikje.”
Ik heb ooit eens gewerkt in een conservenfabriek, ik moest daar de blikjes controleren aan de lopende band. Ik volgde constant die verdomde blikjes met m'n ogen tot ik er tureluurs van werd. Dus van ogen-blikjes ken ik wel iets. De muziek was goed, rustgevend en geen Vivaldi's Jaargetijden. Intussen liep m'n rekening wel op, maar wat moet een mens anders doen in 't leven hé? Wachten, altijd maar wachten. Zelfs op de dood zit men te wachten. En ik kan u verzekeren dat die z'n wachtzaal overvol zit, geen spoortje van een crisis te bespeuren bij dat heerschap. Z'n NV draait goed.
“ Hallo, bent u daar nog?”
“ Nee, ik ben er nog...”
“ Er is geen enkel probleem vastgesteld, bij ons is alles normaal, u zou internet, tv en telefoon moeten hebben.”
“ Dat is het juist, ik heb helemaal niets.”
“ En heb u al eens geprobeerd met alles opnieuw te installeren?”
“ Mevrouw, ik heb twee dagen aan een stuk niets anders gedaan, maar het resultaat is nada, rien de knots, nihil. Zou het kunnen dat uwen modem de geest gegeven heeft? 't Is er ene van Motorola en dat zegt genoeg, volgens mij.”
“ Meneer, die modem is niet van mij, maar ik zal eventjes navraag doen bij de Technische Dienst, blijf even aan de telefoon, ik ben zo terug.” Daar gaan we weer. Er zijn nu twee mogelijkheden of ik gooi de lijn dicht of ik wacht. Ik opteer voor het tweede. Bij gebrek aan een alternatief. En wat is, in godsnaam, een kwartiertje in een mensenleven? Veel, als ge moet betalen, heel veel!
“ Meneer, we hebben nog eens nagecheckt en we hebben ook nagekeken of u alle rekeningen betaald hebt.”
“ Prachtig en zijn ze allemaal betaald, mevrouw ?”
“ Ja hoor, op dat gebied hoeft u zich geen zorgen te maken.”
Ik verdenk haar ervan dat ze al lang naar eventuele openstande rekeningen gaan zien is, maar ik hou wijselijk m'n mond.
“ Mevrouw, ergens moet er toch iets grondig fout gelopen zijn hé ?”
“ Ja, (zucht) ja meneer ( nog eens zucht)”
“ Hoe gaan we dat oplossen, mevrouw ? Enig idee ?”
“ De enige mogelijkheid die ik zie, meneer, is dat we bij u thuis alles eens grondig nazien.”
“ Hoe komt ge er op, ongelooflijk, dat ik dat nog mag meemaken !”
“ Meneer, ik probeer ook maar te helpen, ik krijg hier alle dagen wel honderd telefoons van ontevreden klanten en meestal is het dan een kabel of een stekker die uitgertrokken is.”
“ Sorry, mevrouw, u hoeft dit niet persoonlijk op te nemen, ik begrijp u volkomen, ik kan aannemen dat u het niet altijd gemakkelijk heeft. Maar u heeft gekozen voor de klantendienst, dus zou ik zeggen ' ga er voor'.”
“ Wat bedoelt u ?”
“ Ze gaan nog een standbeeld voor u zetten, ge moogt me geloven. Tussen haakjes, hoeveel verdient Telenet aan die telefoontjes van ontevreden klanten?”
Geen antwoord op deze schijnbaar geheime informatie.
“ Meneer, ik zal een technieker langs sturen, even geduld, ik kijk even na wanneer er iemand vrij is om langs te komen.”
“ Doet u maar rustig verder, intussen brei ik wel verder aan m'n sjaal.”
“ Da's ook de eerste keer dat ik een man aan de lijn heb, die een sjaal aan 't breien is”( lacht).
“ U moet niet alles geloven wat ik zeg hé ?”
“ Meneer, ik heb de oplossing gevonden, ik stuur vandaag nog iemand langs. Is dat goed voor u? Of heeft u liever een andere dag?”
“ Nee nee, stuur hem vandaag langs, kunt u me zeggen rond welk uur ?”
“ Tja, tussen nu en een uurtje, maar hij zal bellen als hij vertrekt.”
“ Mevrouw, ik heb geen telefoon, ik bel van bij m'n dochter, die momenteel miljonair aan het worden is, door de torenhoge rekening die ik zal moeten betalen en waarvoor ze intrest aanrekent.”
“ En woont ge ver van uw dochter?”
“ Nee, dat valt mee, in vogelvlucht 5 min, als ik niet op een telefoondraad ga zitten hé?”
“ Dan lijkt het me het beste dat u nu vertrekt, tot zes uur kunt u hem verwachten.”
“ Okidoki, bedankt voor dit uitermate boeiende gesprek en voor uw hulp, ik zal een kaarsje branden in Scherpenheuvel voor uw gemoedsrust en zieleheil. “
“ Doe dat, ik doe gewoon m'n job, niet meer en niet minder.”
Zie, zoiets pakt me hé ? Een mens die gewoon z'n job doet, die niet vraagt om bewierookt te worden door een medemens. Gewoon een mens van vlees en bloed, die waarschijnlijk thuis komt, zotgedraaid door al die ontevreden klanten, in bad kruipt en zich afsluit van deze gek wereld. 't Kan ook zijn dat ze zich volgiet met sterke drank en 's anderdaags een kater van jewelste heeft. Who's knows ?
Det technieker is langs geweest, zo rond een uur of vier. 'k Was z'n laatste klant voor vandaag. Hij heeft alles gecontroleerd, gecheckt en nagezien. In die volgorde. Volgens hem was er maar één mogelijkheid nog over. Ik vroeg hem beleefd welke die mocht zijn. Simpel, zei hij, u bent al de derde klant vandaag waarvan de kabelmaatschappij de verkeerde persoon afgeloten heeft. Hij gaat naar beneden en na een vijftal minuutjes is hij reeds terug.
“ Voilà, opgelost, u heeft terug tv, internet en telefoon. Als u nog even dit papiertje wil tekenen dat u tevreden bent over m'n werk, dan kunt u terug genieten van onze dienstverlening hé ?”(glimlacht).
Ze krijgen daar bij Telenet een cursus Klantvriendelijkheid, zoveel is zeker.
Vannacht wou ik verder schrijven aan m'n boek. Groot was m'n verbazing dat ik geen internet en geen telefoon meer heb. Zeg dat het niet waar is hé ? Even zien of ik nog tv-beelden doorgestraald krijg. En ja hoor, tv werkt.
Dus is er weer iets mis met dat kabelgedoe. Dat belooft. Vanmorgen zet ik m'n pc op en jawel, alles functioneert naar behoren. 't Was waarschijnlijk een tijdelijk inzinking van Telenet.
Ik bel naar de kabelmaatschappij. Ik wil wel eens weten hoe het komt dat er zulke fouten gemaakt worden en wie m'n telefoonrekening zal betalen.
“ Hallo, met Integan, uw kabelmaatschappij, for English push 1, pour .....”
M'n goesting is op slag over, 'k zal wel een e-mail sturen, waarop ik nooit ofte nimmer antwoord zal krijgen. By the way, Integan is overgenomen door Telenet....
©GoNo
