16 Interludium

Intussen zat Elise te wachten op een briefje of op z'n minst een telefoontje. Het was niet de eerste keer dat Harry op zakenreis moest, maar deze zakenreis was anders dan z'n vorige. Het was niet de gewoonte van Harry om niets van zich te laten horen. Wat kon er zo belangrijk zijn om haar drie dagen haar in het ongewisse te laten ? En hun zoontje Patrick dan ? Telde die dan niet meer mee ?
M'n kop eraf, het kon bijna niet anders of hij had een minnares. Zo'n blonde Duitse boerentrien, met een boezem waarin ge de weg verloor. Met stevige dijen en een bekken om übermenschen op de wereld te zetten. Haar humeur werd er niet beter op.....
Ze gooide de Zondagsvriend nr 8, die over het overlijden ging van Alber II, tegen de grond. Mooie Elise Orny de Wernimont ontstak in een Vlaams- Waalse colère. Ze veegde met één handgebaar alle foto's van de dressoir. Ook de foto's van Patrick moesten er aan geloven. Ze stampvoette en trapte erop tot er alleen nog maar gebroken glas en gescheurde foto's overbleven.
Enigszins gekalmeerd, na haar woedeuitbarsting, bekeek ze het slagveld dat ze had aangericht.
Ze haalde haar schouders op en liet alles liggen zoals het lag. Ze stak een sigaret op, liep naar buiten in de regen. De regen werkte verfrissend op haar gemoed. Ze danste door de plensende regen. Te gek om los te lopen. Zou ze in de fontein springen ? Wat lette haar, ze was toch al doorweekt. Elise sprong in de fontein. Haar mooie lichaam tekende zich duidelijk af onder haar natte kleren. Haar fiere borsten met harde tepels priemden naar voor. Goddelijke Elise......
Binnen rinkelde de telefoon , maar Elise hoorde het niet. De telefoon bleef maar rinkelen. Eindelijk hoorde Elise het ook. Ze haastte zich naar binnen, liep over de ravage die ze aangericht had en nam buiten adem de telefoon op.
De telefoon zweeg in alle talen......

©GoNo