15 Ontmoeting met SS-Dr Ilse Schicksal

15 Ontmoeting met SS-Dr Ilse Schicksal

De rit naar het Krankenanstalt duurde een halfuurtje. Niet langer. Harry betastte z'n gehavende gezicht en voelde een lichte zwelling boven z'n rechteroog. Hoe moest hij dat uitleggen aan Elise ?
Hij zou wel een verhaaltje verzinnen. Overvallen door Joden klonk hem heel plausibel in z'n oren.
Of door verkrachters, moordenaars, dieven. Keuze genoeg.
De wagen stopte voor een grote smeedijzeren poort. Een SS-wacht opende de poort, na controle van de papieren. Altijd weer die controles. Waar men gaat of staat langs Duitse wegen, overal kwam men controles tegen. Het Krankenanstalt was een oud gebouw, de SS had iets met oude gebouwen.
En kastelen. Dit gebouw was een kruising tussen een kasteel en een oud herenhuis. Moesten er geen ambulances voor het bordes staan, men zou zich in een gentlemansclub gewaand hebben. Maar er liepen ook verplegers en verpleegsters rond. En er hing een onmiskenbare geur van detol en andere ontsmettingsmiddelen.
De chauffeur liet Harry uitstappen, stak een sigaret op en wees naar de grote witte deuren. Harry beklom de trappen en liep naar binnen. Hij kwam in een soort van wachtzaal terecht, met langs beide zijden banken. Een paar SS-soldaten zaten te wachten op hun beurt. Ze schonken geen aandacht aan Harry. Harry ook niet aan hen. Hij zette zich neer op de bank en wachtte geduldig z'n beurt af. Was dit nu een kliniek ? Jawel, en nog wel een experimentele kliniek. Hier testte men, in plaats van op ratten, op Joden en andere minderwaardige volksgenoten.
De deur van het dokterskabinet ging open en een verpleger in witte jas wenkte hem. Harry stond op, voelde aan z'n wang, als wou hij aangeven dat daar de pijn zat . Hij ging binnen en zette zich neer op de stoel die voor het bureau stond. En wachtte. De dokter was drukdoende met een dossier in te vullen.
Wat een schriel mannetje, dacht Harry. Hij keek eens rond en nam het dokterskabinet in zich op. Het beviel hem wel wat hij zag. Mooie mahoniehouten tafel, met een vaas bloemen in 't midden, vier lederen zetels er om heen. Dat zal wel voor de hoge heren zijn, als die moeten onderzocht worden ofzo.
" Wie heeft er gezegd dat u mocht gaan zitten ?"klonk het plots.
Harry verschoot zich haast een breuk, wat gezien de plaats waar hij was, nog niet eens zou opvallen.
" Euh, niemand herr Doktor"antwoordde Harry geheel naar waarheid., zonder zelfs aanstalten te maken om recht te staan.
" Hier gaat men pas zitten, als ik het zeg !"brieste de Herr Doktor, die een Frau Doktor bleek te zijn.
Ook een SS-Sturmbahnfuhrer. Wel, wel, dacht Harry, een gelijke in graad. Doktor of niet, alleen een meerdere kon hem bevelen. En die meerder was Heinrich Himmler of de Fuhrer Adolf Hitler. Niemand anders. En zeker geen blonde Doktor. Hoewel ze er mocht wezen, moest hij eerlijk toegeven.
" Aufstehen, so vort...." Dr Ilse Schicksal zocht naar haar woorden, haar gezicht roodaangelopen omdat Harry haar niet het minste respect betoonde. Harry had er genoeg van, het spelletje had nu al lang genoeg geduurd. Hij toonde de bewijsstukken van wie hij was. SS-Doktor Ilse Schicksal bekeek z'n papieren , ging terug zitten en deed er even het zwijgen toe. Harry kreeg een gewaarwording van een déja-vu.
Die documenten boezemden toch een ontzag en vrees in. Achter die schijnbare nonchalance en blijheid van die Duitsers, was er een diepe vrees voor al wat gezag uitstraalde. Zelfs voor een document.
" Ik kom me laten verzorgen, wegens een klein gesprekje met jullie befaamde Gestapo. Een misverstandje dat voor die Herren grote gevolgen zal hebben.."kon Harry niet nalaten om te laten horen dat hij connecties bezat in de hoogste kringen.
Dr Ilse Schicksal kwam vanachter haar bureau en betastte Harry z'n wang en oogkas. Verdomme, dat deed pijn, deed ze dat nu opzettelijk of wou ze hem testen ? Harry verbeet z'n pijn en zag dat ze mooie benen had. Ze geurde naar jasmijn en dure badolie. Wat een fantasie, dacht hij......

Copyright GoNo