Laat deze kelk aan mij voorbij gaan....

" Wat maakt het uit of ze mijn gedichten goed vinden of niet. Als ik ze maar begrijp, da's meer dan voldoende hé ? "
" Ja maar, wat heeft een lezer er dan aan ? "wierp ik tegen.
" Denkt ge dat al die lezers willen begrijpen wat er staat ?"was z'n antwoord.
" 'k Denk het wel, want anders hebt ge binnenkort alleen nog uw kat over als publiek."
" Maar jongen, ge snapt niets van experimentele gedichten, gij kent alleen maar rijmelarijen, ge moet meegaan met uwen tijd hé ?"
" 't Kan wel wezen, maar die van mij worden tienmaal zoveel gelezen als die van u..."
" Dat komt omdat de mensen gemakzuchtig zijn, niet willen nadenken, zich niet willen inleven in de gedachtengang van een echte dichter....."was z'n repliek.
Daar moest ik even over nadenken. Misschien had hij wel gelijk. Misschien ben ik wel ouderwets. Maar 't is een beetje zoals modern toneel, 'k snap er ook soms de ballen van. Of dat infantiele rap-gedoe, die ze tegenwoordig ook al muziek noemen. Laatst zag ik op tv een experimenteel concert. Een concert dat bestond uit muziek maken uit afval. Jawel, uit afval.
Lege pet-flessen, kartonnen dozen, versleten banden, olievaten tot zelfs een sirene van de brandweer. Sjonge, ik dacht dat ik midden een betoging zat van één of andere vakbond. Waarschijnlijk was het een betoging en waren ze per toeval op een podium geraakt. 't Kan ook een staking geweest zijn van de artiestenbond. M'n kat hing bijna in de gordijnen en ik heb er geen. Na twee minuten hield ik deze foltering van m'n trommelvliezen voor bekeken. Experiment was geslaagd, in tijden van oorlog heeft men geen wapens meer nodig. Eén concert en de vijand ligt plat op de grond wegens beschadigde trommelvliezen. Om maar te zeggen, dat al dat experimenteel gedoe m'n strot uitkomt.
Laat me dan maar liever ouderwets blijven. Heer, laat deze kelk aan mij voorbij gaan....

©GoNo