13 Geweld, een doodgewone zaak in het Derde Rijk

Bruinhemden

Leden van de Duitse Sturmabteilung, de SA, tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Duitse term Braunhemden wordt gebruikt om de SA-leden aan te duiden, vanwege hun bruine uniform met hakenkruisband. De SA was al begin jaren twintig (3 augustus 1921) door Hitler opgericht ter bescherming van zijn partij, de NSDAP. In korte tijd groeit de afdeling uit tot een machtig legerkorps. De buitenwereld begint naar de leden van de SA te verwijzen met de term ´bruinhemden´.
Het aantal bruinhemden groeit snel; werklozen melden zich massaal aan in de hoop carrière te kunnen maken. De SA maakt intussen de straten onveilig voor onder meer communisten en later joden. Binnen de SA wordt (op 9 november 1925) de SS (Schutz-Staffeln), een ander beschermingsleger, opgericht. Uiteindelijk wordt tijdens de Nacht van de Lange Messen (30 juni 1934) de SA-top door het SS-leger omgebracht, vanwege de te grote macht van de SA. Vanaf dat moment is het gedaan met de macht van de bruinhemden.

Harry voelde zich machteloos, omringd door bruinhemden en Gestapo. Hij werd zonder veel omhaal afgevoerd naar het lokaal dat dienst deed als verhoorkamer van de Gestapo.
Twee SS-ers hielden, de mitraillette gereed om bij het minste verzet te schieten, de wacht.
Harry was bang een verkeerde beweging te maken en hield zich voorlopig gedeisd. Had ook weinig keuze. Plots dacht hij aan de blanco volmacht, ondertekend door de Fuhrer zelf. Dit was z'n redding, bedacht hij zich en hij schoot in een lach. Zijn bewakers begrepen er niets van en dachten met een gek te doen te hebben. Wacht maar af, straks zouden ze zien wie er hier gek was.
De man van de Gestapo duwde hem ruw in de stoel en ging achter hem staan. De andere nam plaats op de hoek van het bureau. Harry moest denken aan een goedkope B-film, nu zouden ze een felle bureaulamp op z'n gezicht laten schijnen om hem tot bekentenissen te dwingen. Hij zou alles bekennen wat ze maar wilden, om daarna triomfantelijk het door Hitler ondertekende document, onder hun neuzen te wrijven. Wat een afgang zou dat teweeg brengen, hij genoot er al van en herwon z'n kalmte.
De twee mannen lieten een lange stilte vallen, zonder ook maar één woord te zeggen. Het maakte onderdeel uit van hun strategie, eerst de burger op z'n gemak stellen en dan plots toeslaan. Harry voelde instinctief dat hij moest oppassen. En toch liet hij zich verrassen. De vuistslag kwam ongemeen hard aan. Er sijpelde bloed uit z'n mondhoek. Damned, dit had hij niet voorzien. Hij proefde z'n eigen bloed, probeerde het weg te likken, maar de Gestapo-man had zich al verplaatst naar de andere kant en diende hem terug een vuistslag toe . Die kwam nog harder aan en deed hem, met stoel en al, tegen de betegelde muur terechtkomen.
Harry was verdwaasd. Beide mannen trokken hem hardhandig recht, zonder een woord te spreken. De normale procedure, eerst murw slaan en dan vragen stellen. Vragen die men meestal niet kon beantwoorden, waarna de afranseling gewoon verder ging tot de verdachte het bewustzijn verloor. Geen ontkomen aan, want 's anderendaags ging men gewoon verder met " ondervragen ". De meesten zetten hun handtekening vanonder op een wit blad, dat nadien door de Gestapo op correcte wijze ingevuld werd.
Harry wou iets zeggen, maar kon de Duitse woorden niet vinden. Een SS-er gaf de portefeuille, die uit z'n binnenzak gevallen was aan één van de Gestapo's. Harry snakte naar adem, maar kreeg eventjes rust. De Gestapo was z'n portefeuille aan het doorzoeken. De dollars staken ze in hun zak, die zou hij toch niet meer nodig hebben. Zo dachten ze. Plots viel één van de Gestapo's z'n oog op de foto's, terwijl op hetzelfde moment de andere het document tegen het licht hield. Beiden werden bleek, dit kon niet, dit was een nachtmerrie.
Deze man was een persoonlijke vriend van de Fuhrer en tevens een SS-Sturmbannfuhrer....
Hier zouden koppen rollen, dat stond nu al vast. En het zouden hun koppen worden.
Harry was nog altijd niet bekomen van de slagen en wachtte de volgende ronde af. Hij moest bij z'n positieven blijven en z'n gedachten terug op een rijtje zetten. Het document van de Fuhrer, nu wist hij het weer. Klootzakken, dat zou hen duur te staan komen. Die waren rijp om in Mecklenburg te komen werken. Hij zou er persoonlijk voor zorgen dat ze met de nodige egards ontvangen zouden worden.
Waar bleef de volgende vuistslag ? Waren ze het nu al moe ? Komaan zeg, mietjes van de Gestapo, zijn jullie Duitsers of Joden ? Een SS-officier kwam binnen en liep naar het bureau. De twee mannen lieten hem het document en de foto's zien. De SS-officier keek beurtelings naar de foto's en naar Harry......

Copyright GoNo