GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

vrijdag 31 juli 2009

De Vlaamse Bermudadriehoek 1


De Vlaamse Bermudadriehoek 1

“ Goeienavond beste kijkers, vandaag hebben we iemand in de studio, die een vliegende schotel heeft gezien boven de driehoek Boechout- Vremde- Lier, beter gekend als de Vlaamse Bermudadriehoek.
In het panel zitten professor D. Schepers, voorzitter van de heemkundige kring “ De Maya's” en tevens hoogleraar aan de Katholieke Universiteit van Anchorage in Alaska. Welkom professor. Naast hem zit de mummie van Armand Pien, de alomgekende weerman van de ex-BRT. Tijdens de uitzending zullen een groep van mediums proberen contact te leggen met hem. Blijven kijken dus.”
“ Zo, meneer X, want door redenen van privacy stond u er op dat we uw naam niet bekend maken, wat ik persoonlijk onnozel vind, maar we respecteren uw mening daaromtrent. Dus meneer X, u heeft een vliegende schotel gezien?”
“ Jawel, en ik moet zeggen dat ik mij een hoedje schrok, hoewel ik een klak droeg. Ik was aan 't rijden met mijne velo, zo rond een uur of twee 's nachts, toen er plotseling zo'n reuzegrote pannenkoek boven m'n hoofd vloog. Ik dacht nog hoe hebben ze die kunnen bakken, daar moet ge toch al een redelijke grote pan voor hebben. Maar toen gingen er lichtjes aan en uit, en die draaiden zo snel en rap rond, dat ik er mottig van werd. En ook een beetje duizelig, meneer de promotor.”
“ 't Is moderator Gaston, maar vertel verder, we zitten hier en thuis allemaal op het puntje van onze stoel, behalve degenen die in een zetel zitten...”
“ En die schotel kwam lager en lager en bleef zo'n kleine dertig meter boven mij hangen, hoe rapper ik trapte, hoe rapper die mij volgde...”
“ Ja en toen?”
“ Zeg, gladiator, 'k mag toch wel drinken hé?”
“ 't Is moderator Verreycken, maar drink maar even, want ik en de kijkers zien dat de emoties u parten spelen. Als camera 2 eventjes wil inzoomen, dan hebben de kijkers thuis er ook nog iets aan...”
“ Waar was ik gebleven? O ja, dus die vliegende schotel volgde mij en ik maar trappen lijk ne zot. Nikske aan te doen, 'k geraakte hem niet kwijt. Ineens kwam er een lichtstraal uit dat spel en floep mijne velo verdween vanonder m'n gat, recht diene vliegende schotel binnen. Ik denk, wat krijgen we nu? Ge moet weten 't is een spiksplinternieuwe velo, 't prijskaarjte van Fietsenwinkel De Pedalen Kwijt hangt er nog aan. Ge moogt geloven dat ik er niet graag bij was, temeer daar ik pardoes in de netels terecht kwam.!”
“ Drink nog wat en verslikt u niet hé? We gaan er eventjes uit voor enkele boodschappen van Openbaar Nutteloosheid. Tot zo dadelijk en blijven kijken, want het wordt nog spannender...”

Een kwartiertje later...

“ Zo, beste kijkers, hier zijn we dan weer. Met deel 2 van de belevenissen van een jonge meikever in de late middeleeuwen. Sorry, dat is het programma dat hierna komt. Zeker ook naar kijken want het is een natuurhistorisch programma...”
“ En zeg eens Gaston Verreycken, die we meneer X zullen noemen wegens privacyredenen. Hoe ging het verder?
“ Dus ik lag in de netels met boven mij die pannenkoek...”
“ Wacht eventjes, Gaston X, we gaan live naar onze reporter ter plaatse, die zich momenteel ter plaatse bevindt op de plaats waar het allemaal gebeurde. Hallo, Stany, hoort u mij? We hebben wel beeld maar nog geen klank. En zoals u kunt zien, beste kijker, wordt het beeld geweldig gestoord. Er schijnt daar toch iets aan de hand te zijn. Hallo Stany, hoort u mij? Nee dus, maar ik kan wel zien dat er een groep mensen in een kring staan en elkaars hand vasthouden. Ik vermoed dat ze contact proberen te leggen met Armand Pien. Stany, wij horen hier in de studio een irriterend gezoem en gebrom, kunt u dit nader verklaren? Hallo? Hallo? Stany hoort mij niet, beste kijkers, we proberen het later nog eens...”

©GoNo

Weekend

Beste Noel,

Hierbij de weersvoorspellingen voor het weekend.

Zaterdag: grotendeels droog en zacht

Zaterdag krijgen we overdag veel zon en blijft het droog met aanvoer van warme lucht. 's avonds verandert het weer met vooral in het westen een grote kans op regen, maar ook elders eventueel buien of een onweer. We halen zo'n 27 graden.

Zondag: regen met later opklaringen

Zondag zorgt de neerslagzone aanvankelijk voor een grijs begin van de dag, maar vanaf de middag klaart het op vanaf het westen en wordt het droog. Het wordt iets frisser met maxima rond 22 graden.



Het JustForYou team wenst je een prettig weekend!

Mag gezegd worden!

Bedankt Joke, voor de prettige dag die je me geschonken hebt. Ik moet eerlijk toegeven dat ik van je gezelschap geniet. Je bent een uitgelezen gezelschap en een luisterend oor voor m'n wellicht saaie monologen. Maar je kunt lachen en dat is al veel waard de dag van vandaag. Je hebt een plaatsje veroverd in m'n meestal gesloten hart. Uwen Mercedes uiteraard ook, gezien ik mij als een koning voelde in z'n koninklijke koets. Maar dit buiten beschouwing gelaten, 't gaat hem niet over het uiterlijke, maar over het innerlijke. Joke, je bent een schat en moge het zo blijven hé?

Noël

't Recht van de Sterkste


Onweerstaanbaar komt de dag
dat ik dit tranendal
verlaten mag

onweerstaanbaar komt de tijd
dat ik om zal kijken
zonder al te veel spijt

onweerstaanbaar zal ik huilen
me vastklampen aan 't leven
me proberen te verschuilen

onweerstaanbaar zal de dood
mij ontvoeren zonder pardon
m'n lichaam herleid tot schroot

onweerstaanbaar gevecht
dat ik niet winnen kan
waar haalt ie verdomme 't recht?

©GoNo

donderdag 30 juli 2009

Fernand




Hij zit voor zich uit te staren, zich niet bewust van wat er rondom hem gebeurt. Z'n ogen vertellen niets, zijn leeg. Af en toe komt er een vrijwilliger, die hem mondjesmaat laat drinken. En de kwijl die uit z'n mondhoeken naar beneden sijpelt, met een papieren zakdoekje wegveegt. Hij is niet meer agressief, al een hele tijd niet meer. Volgens de hooggeleerde professoren heeft die lobotomie toch enigszins geholpen. 't Is jaren geleden dat ze nog zo'n experiment uitgevoerd hebben, maar met de kennis die ze nu hebben, zijn ze er van overtuigd dat er terug toekomst inzit. Fernand is hier toch het bewijs van of niet?
De stuiptrekkingen die hij af en toe krijgt zijn perfect onder controle te houden mits de nodige medicatie. Het kwijlen is van voorbijgaande aard, daar zijn ze zeker van. Voorlopig zit hij erbij als een triestige plant die men af en toe water moet geven en aan een baxter met vloeibaar voedsel moet leggen. 't Zal nog een tijd duren voor hij terug zelfstandig kan eten, maar alle begin is moeilijk.
Dat ze hem vastgebonden hebben op z'n stoel met ingebouwde wc-pot, is voor z'n eigen veiligheid.
Soms spuugt hij naar 't verplegend personeel, een gevolg van die lobotomie en 't heeft niets te maken met z'n aangeboren agressie. 't Zal een pak beter worden als ze hem volgende week terug opereren.

Ik moet hier weg, die verdomde witjassen maken me gek. Ik voel geen pijn, ik ben gevoelloos geworden. Ik heb lak aan hun geleerde praatjes, ze moeten met hun poten van m'n lijf blijven. Wat denken ze wel? Dat ik een konijn ben waarop ze naar believen kunnen experimenteren? Klootzakken en dat noemt zich dokter. Kijk, daar heb je die kletskop van een verpleger. Hupsakee, daar gaan we weer. Jongetje, 't water loopt uit m'n oren, zie je dat dan niet. Wat er van boven ingegoten wordt, loopt er vanonder uit. En 't stinkt nog op de koop toe. En straks weer een baxter, dat eindeloos gedruppel komt m'n strot en oren uit. Ik wil hier weg !

“ Kom Fernand, vandaag is het de grote dag hé? Vandaag gaan we van u een nieuwe maken, de wedergeboorte van Fernand Lobotomie, hahaha. Is het van blijdschap dat ge huilt ? Jaja, moest ik in uw plaats zijn, ik zou ook huilen. De beste professoren houden zich met u bezig. Fernand, begrijpt ge wel wat ik zeg? Huil maar jongen, dat lucht een mens op!”

In een donkere kamer ligt Fernand voor zich uit te staren. Hij hoort , voelt en ruikt niets. Volgens de hooggeleerde heren is dit van voorbijgaande aard...

©GoNo

Beter Doen

Iedereen heeft zijn verleden,
Het is maar de vraag of we ooit de feiten helemaal weten
Een gebroken hart, een ziel verscheurd,
Een kind dat naar liefde smacht
Alles heeft een doel in het leven,
Het maakt ons tot wie we zijn, wie we worden
Om van onze fouten te leren
We zijn allemaal enorm klein
De wereld is groter dan enkel de aardse bol
Het gaat niet enkel over materie maar verder,
Het geloven in God, Allah, Boedha, …
Mensen willen hopen, vergeten, vergeven
Mensen willen liefde, warmte,
Een enkele lach of traan die ons alle ellende doet vergeten
De reden waarom we bestaan.
Er zijn littekens die vanbinnen zitten,
Ergens waar niemand ze kan zien
En soms komen herinneringen boven,
Het tart onze menselijke ziel
Met maar één doel voor ogen
Het beter doen dan diegene voor ons
Om van onze kinderen te houden, te beschermen, te helpen
En als je kind zegt ik hou van jou,
Dan is al die pijn vervlogen,
Enkel een herinnering en een feit dat het doel bereikt is,
Het beter doen!!!

©Isabelle W.

woensdag 29 juli 2009

Zomaar een boerderijtje...


't Zou een titel kunnen zijn van een gedicht, een liedje of een verhaaltje. Maar dat boerderijtje bestaat echt. Het bestaat nog steeds, niet zoals ik het gekend heb, maar gerestaureerd en als dorpsgezicht geklasseerd. Daar heb ik mijn erbarmelijke jeugd doorgebracht, verstoken van ouderliefde. Daar zouden normaal de kiemen gelegd zijn voor een jeugd, die later uit zou monden in een bestaan van criminaliteit. Niets is minder waar, er zijn uitzonderingen op de regel. Tja, ik was geen heilige, heiligen bestaan alleen in de hemel. Ik was een doodgewoon jongetje, die aandacht vroeg,die op jonge leeftijd de wereld in vraag stelde. Die steeds op zoek was naar de zin van alles, de oorsprong en hetgeen er hierna kwam. Die gebeden heeft zoals men het mij geleerd had, op mijn blote knieën, met schrik voor het vage-en hellevuur.
Die smeekte opdat God mij zou verlossen van de duivel die mijn vader was. Maar God was er niet, toch niet voor mij. Wat het bewijs was dat ik opgroeide voor galg en rad. Die wonden zijn nooit geheeld, ze stinken nog steeds. Ik probeer er mee te leven, maar herinneringen laten zich zomaar niet aan banden leggen. Men vraagt me soms hoe het komt dat ik zo weinig slaap. Hoe zou ik kunnen slapen na al het onrecht mij aangedaan? Als ik droom, beleef ik mijn kindertijd terug. Een vader die mij probeerde te verkrachten, een zusje die lag te huilen omdat ze verkracht was. En een moeder die de andere kant opkeek. Tot het gerecht in actie schoot, maar toen was het al veel te laat. De wijzers stonden ruimschoots over twaalf.
Zomaar een boerderijtje is zoals je leest niet zomaar een boerderijtje. 't Is een horrorboerderijtje met veel geheimen die een restauratie niet kunnen verdoezelen. Toch niet voor mij. De façade is mooi, maar de inhoud is zo lelijk hé? En terwijl ik deze foto bekijk, waarop mijn dochter prijkt, onwetend van wat er zich afgespeeld heeft achter deze gevel, vraag ik me af....waarom ben ik er terug naar toe gegaan?

©GoNo

GEDICHTEN van ISABELLE W.


Vragen ?

Ik vraag je om me lief te hebben.
Ik vraag je om me vast te houden, voor eeuwig
Laat me niet vallen ,ik kan maar zoveel aan
Ik sta vlak voor je maar je ziet me niet
Ik probeer te ontkennen wat ik voel vanbinnen
Ik probeer het los te laten maar het zit te diep
Ik vraag je om van me te houden
Zoals ik van jou hou
Ik vraag me af wat er in je omgaat
Angst is in mijn hart gekropen.
Ik sta vlak voor je maar je ziet me niet
Hoe is het zover kunnen komen.
Ik sta alleen met mijn verdriet

Bang....

Hoewel ik vol zit met woorden,
Krijg ik geen letter op papier
Ik denk constant hoe het met je gaat
Of je ook naar de maan kijkt voor je slaapt
Zelfs met alle sterren om me heen,
Voel ik me heel alleen
En ik wacht tot het beter wordt
Tot de pijn minder intens is.
Ik tel de dagen, uren, minuten
Het lijkt wel eeuwig te duren
Ik ben bang voor wat nog komen moet
Ik ben bang voor die eerste blik
Ik hoef geen medelijden of sympathie
Ik wil enkel een nacht of drie
Waar ik kan laten zien hoe ik me voel
Waar ik kan vertellen wat ik bedoel
Ik zal het weten als ik je zie
Of mijn dromen waarheid zijn
Ook al zou het niet zo zijn
Misschien wordt het dan minder intens, die pijn.

©Isabelle W.

dinsdag 28 juli 2009

Oude boom met sterke wortels


't Is mooi weer, het regent pijpenstelen, de zon schijnt en in de verte vormt zich een regenboog. Als dat geen goed voorteken is. Hij strooit nog wat rozenblaadjes in het rond, kwestie van z'n verbondenheid met de natuur in de verf te zetten. En ook een beetje om de schimmelgeur te verbergen in z'n afbrokkelende woning. Z'n bouwvallig huisje lijkt zo weggelopen uit Bokrijk. Staat aan de rand van een bos, waar men duchtig aan het kappen is, wegens de aanleg van een stuk beton ter meerdere eer en glorie van koning auto. Maar vandaag is het zondag-rustdag en de vogels kwetteren er op los. Vandaag geen begeleidend orkest van pneumatische drilboren, draaiende betonmolens en krijsende zagen die de huilende bomen tegen de vlakte werpen.
Het huisje, met het scheefgezakte strooien dak en kromgetrokken muren, is een toevluchtssoord voor alle schepsels, groot en klein. Een zwaluwpaar heeft er een gezinnetje gesticht, bekroond met drie zwaluwkindjes.
Hun bekjes staan wagenwijd open in hun roep naar voedsel. Papa en mama Zwaluw vliegen af en aan met hun dagschotels, alsof het een driesterrennest is.
De kat ligt op de versleten tuintafel, onder een paraplu die doorhangt van het regenwater. 't Is kwestie van tijd of ze al dan niet een regendouche zal krijgen.. Maar nu kijkt ze met één oog naar de sierlijke zwaluwen. Vroeger zou ze op het dak gesprongen zijn om hen het leven zuur te maken, maar ze is oud geworden. Samen met haar baasje. De hond, hoe is z'n naam ook weer, is al lang naar de hondenhemel. Ze mist hem, hoewel ze het nooit liet blijken toen hij nog leefde. Maar die hond was zo dom en trapte gewillig in haar val, wat hem veelvuldige littekens opbracht van vlijmscherpe kattenklauwen. En toch zagen ze elkaar graag.
De eenden en kippen lopen vrij rond en af en toe komt er een dikke eend aangewaggeld om de haan diets te maken dat hij op zijn stuk grond moet blijven. Zelfs in dat klein stukje natuur worden grenzen afgebakend. Tot hier en niet verder.
De oude man geniet van dit alles en dankt Moeder Natuur op z'n eigen manier. Hij laat haar gewoonweg begaan. Uit respect voor alles wat groeit en leeft. Moeder Natuur, geraakt door zoveel liefde, wacht geduldig tot de oude man voor eeuwig naar haar zal komen. Daarna zal ze in vlugtempo alles laten overwoekeren. Maar of haar tempo zal volstaan om de mens te overtreffen, valt nog te bezien. De dag dat hij zal sterven, zal waarschijnlijk ook de dag zijn dat de buldozers hun blijde intrede zullen maken, met klaksongeschal en brullende motoren.
De oude man zet zich aan de tafel, z'n kopje maltkoffie geurt boven de rozenblaadjes uit. Z'n oude Olivetti staat uitdagend te wachten op z'n verroeste vingers, die steeds meer moeite hebben om de toetsen te vinden en te beroeren. Hij is al lang de gevierde schrijver niet meer, iedereen is hem vergeten. Deels door de veranderde interesse van de alom geroemde mensheid, deels door z'n eigenzinnigheid om te breken met een maatschappij, die de zijne niet meer was. Z'n eerste boek was een schot in de roos. Een bestseller, waar de uitgever met de meeste centen ging lopen . Maar het deerde hem niet, hij had eindelijk de erkenning die hij verdiende. Daar was het om te doen. Of dacht iedereen dat hij schreef voor jan lul en z'n eigen? Hij wilde van z'n schrijfsels kunnen leven en als ze zijn gedachtengoed lekker vonden, zoveel te beter. Het lukte hem nog ook. Tot hij op één van z'n zwerftochten dit huisje tegen kwam. Een idylisch plaatje voor een roman-ticus. TE KOOP stond er in rode letters op een bord, in wat moest doorgaan voor een voortuintje. En hij kocht het. Veertig jaar geleden. Nooit iets aan veranderd. Buiten wat kippen en een haan die plots voor z'n deur stonden en gebleven zijn, wegens het gratis maïs, kwamen er weinig op bezoek. Een journaliste van een hoogstaand damesblad had eens een afspraak gemaakt, maar was reddeloos verloren gereden. Sedertdien was z'n telefoon buiten in een lege bloembak verzeild geraakt. Weer een zorg minder, dacht hij. Z'n auto, het statussymbool bij uitstek, stond te roesten in het stalletje en diende uitsluitend nog om allerlei ongedierte in te herbergen. Niets is zo vergankelijk dan een roestende auto.
Soms reed hij mee met de enige vriend die hij nog toeliet in z'n leven; een oude boer van even verderop. 't Is altijd een hele belevenis om op die rammelende tractor naar het dorp te rijden, om het weinige dat hij nog nodig heeft in te kopen.
Hij is al dagen aan het schrijven, z'n vingers doen pijn, maar hij moet en zal nog één boek schrijven. Een boek dat kan gezien worden als zijnde z'n testament. Z'n visie op de hem omringende niets meer zeggende wereld. Een boek dat binnen honderd jaar als leidraad zou dienen om wat er overbleef van het mensdom te vrijwaren van kommer en kwel.
De kat heeft geen eten meer en is vergeten hoe ze moet jagen. De kippen en de haan lopen er verweesd bij, op zoek naar maïs. De haan denkt er over om met z'n gevolg op te krassen. De eenden ook. De zwaluwen trekken er zich niets van aan. De paraplu is eindelijk doorgezakt, doch de kat kreeg geen douche wegens niet aanwezig.
Het scheefgezakte dak is nu compleet scheefgezakt en in de roestende auto groeit er klimop, die met z'n tentakels de hele auto overwoekeren. 't Is kwestie van tijd voor alles met de grond gelijk gemaakt wordt, want dat stukje beton moet en zal er komen. Het staat op het plan en plannen dienen om uitgevoerd te worden...

©GoNo

maandag 27 juli 2009

't Begin is het Einde


M'n ego is zo ontzettend groot
dat ik er compleet in verdwijn
daarom ben ik als de dood
voor andermans uiterlijke schijn

er kan er maar ene de beste zijn
op 't hoogste podium staan
die andere ego's zijn me te klein
om voor te laten gaan

doe geen moeite, zeg ik u
ik ben het hier en nu
voor het spreken, bezin
'k ben alfa en omega
en da's nog maar 't begin...

©GoNo

zondag 26 juli 2009

Lijkwade van Turijn ouder dan gedacht?





22/07 Volgens Barbara Frale, geschiedkundige van de Vaticaanse archieven, pleit een nieuw bewijs voor de authenticiteit van de Lijkwade van Turijn.


“Het doek bevat Aramese lettertekens uit het jaar zeventig. Dit biedt een bijkomend argument om het doek ouder te dateren dan algemeen wordt aangenomen, omdat de taal door christenen daarna nauwelijks nog gebruikt werd”, zegt Frale aan de Italiaanse krant La Stampa.

De Aramese letters werden ontdekt door de Franse wetenschapper Thierry Castex, nadat eerder ook al Griekse en Latijnse lettertekens waren aangetroffen.


C14-methode
Op basis van onderzoek met de C14-methode (koolstofdatering) wordt aangenomen dat de Lijkwade een vervalsing is uit de Middeleeuwen. Volgens historica Barbara Frale zijn de resultaten van het onderzoek met de C14-methode “niet overtuigend” en is het doek ouder dan tot op heden wordt aangenomen.

Uit Gazet van Antwerpen

zaterdag 25 juli 2009

Deel 02. Van complotten en de Magische Spiegel.


" En Laurenzio, hoe zit het met het nageslacht? Komt er al schot in de zaak? Wanneer mag ik m'n eerste kleinkind verwachten?"vroeg ex-koningin Lavachequirit. 'k Weet het, ga met zo'n naam door 't leven. Niet moeilijk dat ze haar verbannen hebben.
" Mammie Queen, ge stelt me drie vragen tegelijk, dat zijn er vier te veel..."antwoordde prins Laurenzio, in een poging om een doordenkertje te lanceren.
" Jongen, ge lijkt meer en meer op uw dierbare vader, God hebbe z'n ziel, die kon ook zo van die stomme antwoorden geven en nog stommere vragen stellen. Voor ze hem neerstaken vroeg hij of het om te lachen was. De moordenaars, God hebbe ook hun ziel, zeiden dat het een oefening was voor het grotere werk dat nog komen moest. Waarop uw vader zich belangeloos opofferde tot meerdere eer en glorie van Neverland. Weliswaar een serieus handje geholpen, maar da's maar een detail."
Sneeuwwitje was aandachtig aan het luisteren en dacht er het hare van. Die gevallen koningin zat schijnbaar mee in het complot, waarvan haar man het slachtoffer geworden was. 't Was opblazen geblazen, wilde ze niet dat het haar ook overkwam. Ze had er wel iets over gelezen in de Fabeltjeskrant, maar die krant was een sensatieblad en leefde van de roddels. Hun paparazzi waren er als de kippen bij om al die koningshuizen in verlegenheid te brengen. Vroeger kon ze nog eens in monokini aan haar koninklijk zwembad liggen, maar dat was ook voorbij. Sedert er een trol, compleet met camera, uit een boom viel, pardoes voor haar neus in 't zwembad. Toppunt was dan nog dat diene trol niet eens kon zwemmen. Moest ze hem nog redden ook. Wat ze ook deed. Maar ze kreeg een heel apart gevoel van binnen, toen hij zich vastzoog aan haar naakte borsten. Trollen hebben een sterke moederbinding, maar dat wist u al hé?
Sneeuwwitje besloot de stier bij de horens te vatten en de koe bij de uier. Kwestie van het evenredigheidsprincipe toe te passen.
" Zeg, Vachequirit, tot nader order ben ik hier nog steeds de baas. Ook in mijne buik. En moest ge in de tijd eens deftig uitgelegd hebben aan uwen zoon, wat de echtelijke plichten zijn, dan had ge nu al een kleinkind op uwen schoot. Maar met een vent, die voor het slapengaan een sprookje wil horen over koene ridders die vechten tegen draken, kunt ge niet veel aanvangen..."
De zeven dwergen spitsten de oren, de elfjes die nu al met twaalf waren, ook. 't Ging over seks, vandaar hé?
" Zeg Sneeuwvitje, een beetje respect voor een gevallen Queen zou u niet misstaan hoor, ik ben nog altijd uw schoonmoeder..."
" Schoonmoeder? Lelijkmoeder bedoelt ge zeker?"sneerde Sneeuwwitje op dreef gekomen door de rum die verwerkt zat in de brokkenpap.
" Hebt ge die spiegel nog in uwen kelder? Vraag maar eens wie de lelijkste van 't land is? Wedden dat ik als eerste uit de bus kom? Wat het bewijs is dat ik een streep voor op u heb hé?"
Die zat en deed pijn. Verdorie, niet alleen was Sneeuwwitje de mooiste van 't land, maar ze wou ook nog de lelijkste zijn. Een combinatie die bijna niet te rijmen viel. Of ze moest een dichter raadplegen of de weergoden. Dat laatste kon alleen in de herfst van haar leven als de eerste vorst zou verschijnen. En de eerste rijm. Zo stond het geschreven in de Sprookjeswetten. Een lijvig boek, waarin al het ongeschrevene geschreven en al het onbesprokene besproken stond.
" Welnu, van uw voetstuk gevallen en blijven botsende koningin, laten we de vraag stantepede gaan stellen aan de magische spiegel die altijd de waarheid vertelt, behalve als hij liegt..."
" De Spiegel, de Spiegel, de Spiegel !"riepen de zeven dwergen, met op de achtergrond de twaalf elfjes, in koor.
" 't Is al goed, dwergchimpansees, 't is al goed..."sprak Sneeuwwitje hen vermanend toe.

De hele stoet zette zich in beweging om af te dalen naar het Heilige der Heiligen. Daar waar alle kennis der sprookjes door de eeuwen heen verzameld lag. Daar waar de oorsprong van 't mensdom lag. Waar de staf van Mozes, de stenen tafelen en stoelen, de elf geboden van de Elfjes, de opgezette draken, de plopkoeken en zoveel meer, lagen. Waar de bijbel vredig naast de koran en andere sprookjesboeken lagen te wachten tot ze terug in ere zouden hersteld worden.

Wordt vervolgd
©GoNo

vrijdag 24 juli 2009

Weekend

Beste Noel,

Hierbij de weersvoorspellingen voor het weekend.

Zaterdag: meestal droog met opklaringen

Vanaf zaterdag verbetert het weer opnieuw. Wolken worden regelmatig afgewisseld door opklaringen en buiten enkele buien is het grotendeels droog met temperaturen tot 23 graden.

Zondag: zonnig en droog

Zondag begint grijs, maar al snel komt de zon tevoorschijn en bereiken we vlot 25 graden. Het blijft de hele dag droog, net zoals de zomerse dagen die erop volgen.



Het JustForYou team wenst je een prettig weekend!

donderdag 23 juli 2009

Zoemend op 't balkon


Vlieg, brom
maar niet aan m'n oren
ga en kom
maar mij niet storen

zet u neer
drink van de nectar
ga van bloem tot bloem
niet zo gulzig
hou op met dat gezoem

je hebt je dik en volgezogen
raakt niet meer van de grond
je angel heb ik nooit gemogen
daarom snoer ik je nu de mond

dag wesp, 't was me een genoegen
je zoemend leven was van korte duur
je hoeft nu niet meer te zwoegen
je maakt m'n leven niet meer zuur

vlieg en fladder
m'n kleine vlinder
van bloem tot bloem
verdorie, vanwaar
komt dat gezoem?

©GoNo

woensdag 22 juli 2009

CARTOONS




dinsdag 21 juli 2009

De Spiegel

“ Spiegeltje, spiegeltje aan wand
wie is er de mooiste politieker van 't land?”
“ Ga weg, Van Rompuy, als baby waart ge al niet veel, maar Freddy Willockx van Sint Niklaas, is een pak mooier dan gij...”
“ Willockx, da's een socialist, we spreken over christenen hé?”
“ Euh, Tobback?”
“ Spiegeltje, ik begin stilaan te denken dat ge een boontje voor de socialisten hebt?”
“ O gij scone Van Rompuy, ik heb de verkeerde lijst voor mijne neus ende spiegel liggen...”
“ Is het nog voor vandaag of is het een meerjarenplan?”
“ 't Zal voor de volgende verkiezingen zijn, zeker weten...”
“ Ik probeer het nog één keer: spiegeltje blablabla, wie is er de mooiste politieker van 't land?”
“ Al de politiekers zijn de mooiste van 't land, maar gij steekt er met kop en schouders boven uit. Zo goed, meneerke Van Rompuy?”
“ Kan niet verbeterd worden, ge ziet zo moeilijk is dat toch niet?”
" Ge weet toch dat ik niet liegen mag?"vroeg de spiegel.

Van Rompuy trok de deur van z'n kabinet achter zich dicht en hoorde niet hoe de spiegel in duizend stukken brak....

©GoNo

Koningin Sneeuwwitje I. Deel 01


Sneeuwwitje is eindelijk , na de perikelen met haar stiefmoeder, getrouwd met haren prins op z'n wit schommelpaard. Ze is nu koningin en gaat door het leven als Koningin Sneeuwwitje I. Haar eerste koninklijk decreet die ze uitvaardigde was het verbod op appels te telen of te importeren. Zelfs appelcompote was niet toegestaan. Ook geen appeltje voor de dorst. 't Was geen gemakkelijke tante en men moest niet proberen om haar appelen voor citroenen te verkopen, want daar stonden strenge straffen op.
De zeven dwergen, die allen in de adelstand verheven waren, waren nu Ridders van de Vierkante Tafel met Afgeronde Hoeken. Er werden voor hen speciale harnassen gemaakt, wat goedkoop was, want ze hadden niet veel om 't lijf. Ze kregen allemaal een pony en een lanske met een vlagske. Kwestie van hen te zien als het gras te hoog stond. Ge weet toch hoe ge kunt weten of er kabouters in uw tuin zitten? Als ge hen hoort lachen, da's een teken dat het gras te hoog staat en onder hun oksles kietelt. Simpel hé? Ge moet er maar eens op letten.
Maar het is niet altijd rozengeur en maneschijn in Sprookjesland. Nadat ze haar stiefmoeder verbannen had naar een onbewoond eiland, ergens in de Stille Oceaan, kreeg ze de moeder van haren prins op haar dak. Een kreng van een ex-koningin, die in haar eigen koninkrijkje afgezet was door een militaire junta.
Met andere en betere woorden, ze was feitelijk een koningin zonder land. Zo zijn er nog. Ge hebt ook nog vorsten met een land, maar als de vorst in 't land is, is de vorst weg naar zonniger oorden. Ergens aan de Costa del Sol. Olé toreador, matador, torrero. Uno cerveza por favor.
Prins Laurenzio von Saxofon unt Koeburg, de prins-gemaal van Sneeuwwitje I, was z'n vrouwtje meer dan moe en droomde hardop van een prinselijk nakomelingske, liefst eentje van het mannelijke geslacht.
Maar Sneeuwwitje hield de lippen en de benen stijf tegen elkaar. Er was geen doorkomen aan, gezien ze constant omringt was door haar dwergridders, die gemeen in de kuiten konden bijten. Hoger geraakten die dwergpapegaaien niet. Sneeuwwitje had haar handen en de rest van haar schoon lijf meer dan vol om haar riddertjes van het lijf te houden. Want ze stond bij hen in 't krijt. In de slaapkamer stond er een tekening van Sneeuwwitje in het krijt, dit ter verduidelijking. Als tijdverdrijf kleurden ze die tekening binnen de lijntjes. Die fresco kan men nog steeds bewonderen in de Efteling. Mits bijbetaling, want de staatskas is bijna leeg. Waar heb ik dat nog gehoord?
't Is avond en het avondmaal wordt opgediend in de grote ridderzaal. De elfjes vliegen af en aan, beladen met de heerlijkste schotels, bereidt door ene Pieter Thuizentruut, ook een dwerg. Die in z'n vrije tijd in een pompoen van deur tot deur gaat om sprookjesfiguren de edele kunst van het koken bij te brengen. Waarna hij steevast vraagt of ze iets geleerd hebben vandaag. Waarop het antwoord steevast:
“ Neen” is. Om zot van te worden. Maar dit buiten beschouwing gelaten en totaal naast de kwestie.
Koningin Sneeuwwitje zit aan het hoofd van de lange tafel, met aan haar linker- en rechterzijde, aan de hoeken van de afgeronde tafel dus, haren prins-gemaal op z'n schommelpaard en de ex-koningin van Neverland.
“ Verdomme Laurenzio van filet de Sax, gaat ge nu stoppen met dat geschommel? 'k Word er zeeziek van. Kunt ge niet eten als een deftige prins, een beetje etiquette mag nog wel aan m'n hof hé?”
“ Moeten die etiketten aan de ingang geplakt worden?”vroeg haren prins, die schijnbaar ook niet op de eertse rij stond toen het verstand uitgedeeld werd.
“ Eet proper en zonder constant te schommelen, zenuwpees...”
“ Maar ons mama zegt dat het beter is voor de spijsvertering en ook om een boerke te laten”
“ Uw mama is zo zot als een achterdeur en geeft hier niks in de pap te brokken...”waarbij ze moest lachen want ze waren juist brokkenpap aan het eten als dessert.
De ex-koningin deed of ze het niet gehoord had, maar was op een ei aan het broeden. Eentje met verstrekkende gevolgen, want men kan geen omelet maken zonder eieren te breken. Wat ook niet klopt, want ge kunt ze ook uitblazen hé? Maar Sneeuwwitje was niet van gisteren, maar van eergisteren en dat kreng zou nog raar opkijken...

Wordt vervolgd
©GoNo

Opgedragen aan Tessy

maandag 20 juli 2009

O Schone Vrouwe



O schone vrouwe
draagster van 't ongeborene
wat gaat er in uw wezen om
want een man is toch zo dom

ik moet de pijn niet harden
de weeën niet doorstaan
ik ken de angsten niet
die negen maanden
hoef ik ook al niet te gaan

als het kindje er eindelijk is
zegt men enk'le stonden later
proficiat, heel goed gewerkt
't lijkt helemaal op de vader...

't resultaat van onze paringsdrift
een klein boeleke even geschift !

©GoNo

zondag 19 juli 2009

Nostalgie van de bovenste plank...


't Is drie uur 's nachts, het regent en ik heb de neiging een kaars voor m'n raam te zetten. Want anders blijft Robke de Nijs zagen. Ik probeer een bladzijde te schrijven voor m'n bestseller die nog geboren moet worden. Maar 't is moeilijk om mij te concentreren met dat getik op m'n ramen en het gekweel van die nederlandstalige smartlappenzangers en dito zangeressen. En of ik nu wil of niet, ik zing die verdomde liedjes nog mee ook. Nostalgie van de bovenste plank en ieder liedje roept wel een verloren gewaand beeld op. 't Is zo'n beetje als bij de dood van een zanger, waarbij men plotseling denkt hoe vergankelijk dit leven toch is. Vandaag leven we en morgen zijn we dood. Zo vlug gaat het.
Elvis is ook al meer dan dertig jaar dood. John Lennon, wie is dat ook al weer? En al die beroemde acteurs, waar we zo naar opkeken? Als ik nu zo'n klassieker op tv zie, dan denk ik wat een oubollig gedoe. Wat een gezaag, hoe de mensen daar voor betaalden, is me een raadsel. En toch was ik ook fan van sommige acteurs.
Clint Eastwood als Dirty Harry. Charles Bronson, Yul Brunner, zelfs een Telly Savalas met z'n kale knikker en z'n lolly's konden m'n goedkeuring wegdragen. Om dan nog niet te spreken van al dat vrouwelijk schoon, die meer verborgen dan ze lieten zien. Waar men in de etalages van de cinema's een stuk zwarte tape over kleefde, omdat Ursula Andress haar stijve tepels doorheen haar wit badpak priemden. Tot de opkomst van ene Emmanuelle, Sylvia Kristel in volle glorie. Niemand heeft haar films gezien, maar iedereen kent haar. Zo'n beetje als de Pin-upclub waar ons aller Wendy van Wanten haar debuut maakte met het voorlezen van zwoele kijkersbrieven. Iedereen sprak erover en weer had niemand het gezien. Hoe preuts was Vlaanderen toch hé?
Ik herinner me nog een pastoor die vanop z'n kansel tekeer ging tegen dat goddeloze en verderfelijke, dat volgens hem de ondergang van de kerk betekende. Men kon toch niet zomaar 2000 jaar van normen en waarden opzij schuiven? Jawel, dat kon men wel en de kerk was in vrije val. De gouden jaren zestig en zeventig waren in opmars en niet te stuiten. De Vietnamoorlog werd veroordeeld, de flower-power en San Fransisco en Make Peace No War kregen navolging over heel de wereld. Het spirituele ging men zoeken in het verre Indië. Ravi Shankar, George Harrison, zelfs ene Bob Dylan tapten allemaal uit hetzelfde vaatje. Ze zetten zich af tegen de gevestigde maatschappij, met haar voorbijgestreefde normen en waarden, opgelegd door een Kerk die al lang geen Kerk meer was, maar een instrument om de bevolking uit te zuigen en nog dommer te houden dan ze al was.
Diezelfde protestzangers, die het kapitalisme verguisden en fervente aanhangers waren van Che Quevara, zijn nu allemaal multi-miljonair en leven in kasten van villa's, met meerdere Rolls-Royces voor de deur. Als ze al niet gestorven zijn wegens een overdosis drugs.
Ik kijk door m'n raam, 't regent nog altijd. De goden laten hun tranen de vrije loop, er is niets veranderd in deze wereld. Er worden geen lessen getrokken, de wereld draait en draait, immer rond haar as. En op de radio zingt Urbanus dat de wereld om zeep is, da's ook toevallig. Ik vraag me af of het Sunlightzeep is. Ik zie plots die grote reclame van Coca Cola, met er naast reclame voor Sunlight. Wat bij mij steevast het beeld opriep van iemand die na het drinken van cola zijn of haar mond moest spoelen met zeepsop. Om daarna een Marlboro op te steken, want zo'n cowboy was toch stoer hé?

©GoNo

Dit Huis


Dit huis heeft geen toekomst meer
de verkrotting neemt de bovenhand
dit huis heeft alleen nog gesloten kamers
waar het zonlicht niet binnen kan

dichtgetimmerde deuren
ramen zijn stukgegooid
scherven als puzzelstukjes
maar om ze te leggen
moeten je vingers bloeden

dit huis is bouwvallig
een ruïne, niets meer waard
met afbladerende muren
en een uitgedoofde haard

kromgetrokken plankenvloer
met kieren, waar de wind door giert
dit huis is zielloos en zwart
't heeft een naam, 't heet “ m'n hart”

©GoNo

De Heer zij Geloofd !




--------------------------------------------------------------------------------
Non raast tegen 180 km/u "omdat paus pols brak"

Een Italiaanse non moet een fikse boete betalen en is haar rijbewijs voor een maand kwijt nadat ze te snel over de autoweg scheurde. Reden voor die haast? Ze maakte zich zorgen om de gebroken pols van Benedictus XVI...

Toen de 56-jarige non gisteren gehoord had wat de kerkleider in zijn chalet in de Aostavallei overkomen was, stoof zij samen met een 65-jarige en een 78-jarige andere non weg uit Rome om de paus te gaan bezoeken. Ter hoogte van Turijn werd zij staande gehouden door de politie omdat zij tegen 180 kilometer per uur over de snelweg raasde, 50 kilometer te snel.

"U hebt gelijk, mijn jongen", kreeg de waakzame agent te horen. "Wij rijden echter zo snel uit bezorgheid omtrent de gezondheid van de Heilige Vader." De pakkemannen waren niet onder de druk en zwierden haar alsnog op de bon. (dpa/svm)
18/07/09 17u52
De Persgroep Publishing. Alle rechten voorbehouden.

zaterdag 18 juli 2009

Z'n grootste wens...


Pinokkio stond in vuur en vlam. Verliefd geworden op een barbie-pop. Wat in zijn geval niet aan te raden was. Nadat hij was uitgeblust, zag hij er uit als Michael Jackson, toen die nog zwart was. Op de tonen van “ I'm on Fire” danste hij als een marionet in 't rond, tot hij met z'n haar gemaakt van paardenhaar, tegen de olielamp liep.
Wat een steekvlam tot gevolg had, met alle gevolgen vandien. Verdomme, dacht hij, liefde maakt een mens toch warm. Waarbij hij vergat dat de toverfee nog langs moest komen en hij drie bladzijden te ver zat. Hij begon te zweten naarmate het liedje vorderde en z'n hout brandde van het liefdesvuur, ontstoken door Barbie en de olielamp.
Gepetto was druk aan 't schaven. Hij schaafde z'n taal bij, dat moest wel, want Pinokkio verstond alleen maar Engels. Foutje in het scenario, kan gebeuren. Stomme Walt Disney. En terwijl hij z'n taal bijschaafde, schaafde hij ook nog een blok hout. Twee vliegen in één klap en hij sloeg er één van dood. Rotmuggen, dacht hij, want hij zag niet zo goed in 't licht van de olielamp. De fee zou straks op bezoek komen en hij wilde haar een blok aan het been verkopen. Waaruit ze klompen kon maken om de klompendans mee te doen. Zoals afgesproken zou hij een wens mogen doen, vroeger waren het er drie. Nu maar ene, wegens crisis in Sprookjesland. Hij wist wat hij zou wensen, Pinokkio nog niet. 't Moest een verrassing wezen.
“ I'm on Fire, I'm on Fire” riep Pinokkio.
“ Da's niet zingen, da's roepen!”antwoordde Gepetto.
“ I'm rally on fire”
“ Ook dat nog, een marionet met een spraakgebrek”dacht Gepetto.
Gepetto voelde de warme gloed in z'n werkplaats en was een gelukkig man. Hij was er toch maar fijntjes in geslaagd een marionet te maken die kon praten, weliswaar met een Engels spraakgebrek, maar toch....
Intussen wist Pinokkio van geen hout pijlen meer te maken, wat een beetje contradictorisch was, gezien het daar vol met hout lag.
Er werd op de deur geklopt, want de bel deed het niet, waar hebben we dat nog gehoord? Bij Samson, juist!
Gepetto stond recht en deed open. Wat me geenszins verbaasde, anders stond die fee voor een gesloten deur. En dat was de bedoeling niet hé?
“ Dag goede fee, 'k had je wat vroeger verwacht?”
“ Dag Gepetto, sorry, maar ik zat op de melkweg in een file...”
“ Zet u, goede fee of blijft ge liever in de lucht hangen?”
“ Zo Gepetto, ge weet dat ik hier ben in het kader van de Eenmalige Wensen? Ter bevordering van de multiculturele uitwisseling van Duizend Sprookjes van Eén Nacht? Gesponserd door Mars & Pluto Pedigree Pal. Wat wenst ge, m'n dierbare vriend?”
Pinokkio stond te dansen voor haar en had een branderig gevoel. Maar ze schonk hem geen aandacht. Ze wist toch al wat Gepetto ging wensen. Hij wou van die aangebrande pop een mens van vlees en bloed maken. Maar zoals het er nu uitzag, zou het een Italiaanse neger worden met een Engels spraakgebrek.
“ M'n goede, lieve fee, ik heb maar één wens...”
Nu gaat het komen, eindelijk word ik een mens, dacht Pinokkio.
“ Ik wil dat ge van mij een marionet maakt, een houten pop, zodat ik ook eens kan voelen wat het is om een marionet te zijn.”
“ Wablief, Gepetto zijt ge zeker? Ge zijt hier een heel sprookje naar de knoppen aan 't helpen hé? En daarbij, uwen Pinokkio staat een beetje in lichterlaaie, 't is maar dat ge het weet...”
“ Goede toverfee, volgens art 160 van het Wetboek der Sprookjes, moet ge m'n wens inwilligen..”
“ So be it!”sprak de fee

Gepetto was veranderd in een houten pop, 't was eventjes wennen en al bij al viel het nog mee.
“ Kom in m'n armen, Pinokkio, laten we een vreugdedansje doen”
Waarbij hij vergat dat Pinokkio nog steeds in vuur en vlam stond. Resultaat: gans het kot stond in de fik en van Pinokkio en Gepetto is er nooit geen spoor meer terug gevonden.
Jaja beste lezertjes, niet alle sprookjes eindigen goed. Zo was er eens ene Sneeuwwitje, die haar stiefmoeder om zeep hielp, omdat ze lelijker was dan zij, maar da's een ander verhaal...

©GoNo

Zijn wereld is de jouwe niet


Zijn wereld is de jouwe niet
hij vertoeft in een and're dimensie
hij hoort alleen z'n dwergparkiet
wuift je weg met veel pretentie

zijn kinderen komen niet op bezoek
ze zijn onbekenden in een fotoboek

zijn wereld is de mijne niet
'k neem z'n beide handen vast
'k zing met hem een kinderlied
terwijl hij in z'n pamper plast

zijn kinderen komen nooit op bezoek
't zijn vergeelde foto's in een boek

de zuster zegt dat ik nu moet gaan
ik streel nog even z'n verrimpelde hand
blijf bewegingloos aan z'n zetel staan
maar hij is vertrokken naar de overkant

zijn wereld in een and're dimensie
zonder veel poespas of pretentie
de wereld van vergetelheid of dementie..

©GoNo

vrijdag 17 juli 2009

WEEKEND

Beste Noel,

Hierbij de weersvoorspellingen voor het weekend.

Zaterdag: bewolkt en regenachtig

Het blijft de volledige dag bewolkt en regenachtig. In de loop van de dag wordt het droger in het westen. De temperatuur daalt onder de 20 graden.

Zondag: fris en wisselvallig

Het blijft eerder fris en wisselvallig. De stevige wind brengt ons wolkenvelden en buien van over de oceaan waardoor de zon moeilijk kan doorbreken.



Het JustForYou team wenst je een prettig weekend!

Banken open, postkantoren gesloten op maandag 20 juli



Op maandag 20 juli zullen alle postkantoren gesloten zijn. De PostPunten daarentegen volgen de openingstijden van de instelling of handelszaak waar zij gevestigd zijn. Dat meldt De Post. De banken zijn maandag normaal geopend, zoals op een weekdag, aldus Febelfin, de overkoepelende federatie voor de Belgische financiële sector.

"De postbestelling, buslichtingen en financiële bewerkingen vinden plaats zoals op een gewone maandag", luidt het bij De Post.
Dinsdag 21 juli is een wettelijke feestdag voor alle postdiensten. De banken zijn eveneens gesloten. (belga/sps)


16/07/09 14u27
De Persgroep Publishing. Alle rechten voorbehouden.

M'n Schaduw


M'n schaduw is zoveel knapper dan ik
geen schoonheidsfoutjes te bespeuren
volmaakt tot in de kleinste hoekjes en kantjes
een onovertroffen, zonovergoten silhouet
door mezelf als grootmeester neergezet

m'n schaduw is m'n beste vriend
die me overal vergezelt, ook in slechte tijden
geen uitvluchten zoekt of niet thuis geeft
soms wat speels, soms een beetje te voldaan
maar 't komt omdat hij in 't zonnetje wil staan!

©GoNo

donderdag 16 juli 2009

Kindersurprise


“ Blijf daar af, leg dat terug, nee ge krijgt geen chips, eet eerst 's morgens uw corn-flakes op!”
Met de nadruk op corn. Ukkie is drie of vier jaar oud en luistert langs geen kanten.
“ Ge krijgt subiet een lap tegen uw oren, volgend jaar gaat ge naar de speelpleinen, zeker weten...”
Nu pas zie ik dat ze in verwachting is, aan haar toestand is het te zien dat het voor elke dag of nacht kan zijn. Die kleine pagadder weet van geen ophouden en is er in geslaagd een zakje chips open te prutsen. Maar na de eerste chips die hij in z'n mondje propt, trekt hij al een gezicht en spuugt het uit alsof hij azijn gedronken heeft. Hij legt het zakje terug in de rayon, goed opgevoed, en neemt een ander zakje. Maar deze keer heeft mama het gezien.
Plots komt er een heerschap met bijbehorende badge op z'n zomerhemdje van tussen de rayons.
Ik denk: nu gaan we het krijgen en dat op een warme zomerdag.
“ Mevrouw, uw zoontje , 't is toch een jongen hé, want met dat lang haar is dat moeilijk te zeggen, heeft zojuist een zakje chips, waarvan hij notabene al gegeten heeft, teruggelegd.”
“ Meneer, dat kan niet, zoiets doet m'n zoontje niet, wie denkt ge wel dat ge zijt, ik voed m'n zoontje goed op, wat krijgen we nu?”
“ Mevrouw, ik zeg niet dat ge uwen kleine niet goed opvoedt, maar 't is wel een feit dat hij van die chips gegeten en terug uitgespuwd heeft. Ze liggen daar op de grond.”
“ Zijt gij een winkeldetective of wat?” De spanning begint te stijgen, er hangt onweer in de lucht en in de Delhaize.
“ Mevrouw, ik ben de filiaalhouder en als men een product proeft, moet men het ook kopen. In het weekend staan er hier verscheidene standjes, waar men gratis kan proeven”.
Filiaalhouder neemt het geopende zakje chips, gaat er mee naar het manneke en vraagt poeslief:
“ Waren ze niet lekker?”
“ Nee, ik lust die niet, ik wil paprika...”
Triomfantelijk kijkt de filiaalhouder naar de moeder, die rood aangelopen is. Waarschijnlijk door de warmte, 't kan ook door de emotie zijn.
“ Awel mevrouw, ik denk niet dat ik er nog veel woorden moet aan vuil maken zeker?”
“ Meneer, da's toch geen bewijs, ge vraagt of ze niet lekker zijn en hij antwoordt dat hij liever paprika heeft!”
“ Mevrouw, neem die chips mee naar de kassa en betaal ze gewoon, dan is de kous af hé?”
“ Betalen, waarom zou ik moeten betalen voor iets dat we niet moeten hebben?”
“ Mevrouw, ik kan er natuurlijk ook de politie bijhalen, als u dat liever heeft, maar gezien uw toestand lijkt me dat toch niet aangewezen.”
Die man heeft een cursus “ zelfbeheersing” gevolgd, zoveel is duidelijk.
“ Ik betaal dat niet en ge moogt voor mijn part het leger er bij roepen...”
“ Zoals u wilt, mevrouw, maar onze camera's hebben alles geregistreerd...”
“ O zit het zo? Had dat dan gezegd hé!” Ze neemt de chips aan en legt ze in haar kar. Ziezo, zaak opgelost.

Als ik buiten kom, zie ik in de inkom een uitgestrooid zakje chips liggen, toevallig dezelfde waar er zoveel commotie over was. Ik knipoog in de camera, denk er aan dat m'n wenkbrauwen niet goed liggen en m'n haar niet gekamd. Verdomme, net nu ik geregistreerd ben...

©GoNo

woensdag 15 juli 2009

Oor-Verdovende Stilte


Geef terug die oren
of hoort ge niet goed
de koers is verloren
als ik niet weet
hoe ik rijden moet

moet ik hier stoppen
om te kakken of te plassen
of heb ik nog wat tijd
om te klaverjassen

hoeveel kilometers nog
voor ik aan de meet kom
m'n zonnebril schuift
gebrek aan oren is oerstom

'k wil m'n oortjes terug
nee, geen rooie hé
een olifant is geen mug
Parijs is niet Koksijde aan zee
'k ben de weg kwijt
maar da's nog niet zo slecht
zijn al die blote borsten echt ?

©GoNo

Met dank aan Joke Peeters voor de inspiratie.

Cartoon



Met dank aan Joke Peeters

Z'n diepe “ ik “



Hij zoekt spijkers op laag water
daar waar ze niet te vinden zijn
zit opgescheept met een kater
met een krulstaart vol venijn

vindt zichzelve een groot licht
een beetje chauvinisme mag er zijn
ziet het als z'n verdomde plicht
te lachen met anderen voor de gein

't brengt geen zoden aan z'n dijk
hij blijft volharden omdat het moet
overtuigd van z'n immer grote gelijk
z'n frustraties als een ei uitgebroed

probeert alsnog dichter te zijn
wil zo graag een beetje opvallen
maar is in wezen miezerig klein
en behoort tot de giftige kwallen...

©GoNo

Als ik een geest was


Als ik een geest was,
Dan spook ik rond in jouw huis
Ik volg je in de dag en nacht,
En hoop dat je telkens naar me lacht
Ik voel je liefde ,
Warm en oprecht
Maar ook je pijn,
Het leven heeft je veel mislegt
Misschien daarom dat we elkaar vinden
Bloed doet meer dan vrienden.
Onze band is speciaal en toch zo broos
Onze gedachten zijn verbonden
We likken elkaars wonden

Als ik een geest was,
Dan sta ik net naast je
Om mee te huilen of te lachen
We dragen een ver verleden
Maar het is allemaal vergeten en vergeven
Het is de toekomst die ons bind
Je bent niet alleen mijn vader,
Je bent mijn beste vriend.

Opgedragen aan mijn vader Gono
©Isabelle W.

dinsdag 14 juli 2009

Je Klinkt als Muziek



Ik voel de pijn
van 't ongelukkig-zijn
't breekt m'n hart
ook al ben ik hard

'k zou je willen helpen
zeggen: 't komt wel goed
de wonden willen stelpen
maar 'k weet niet hoe het moet

je de liefde teruggeven
waar je zo naar smacht
je troosten in dit leven
maar 'k heb niet de kracht

geloof niet wat ze zeggen
je bent enig en uniek
je hoeft niks uit te leggen
voor mij klink je als muziek

een notenbalkje
met doremifasol
een simpel melodietje
van tralalala
van hoempapapa
dat in m'n oren samensmelt
tot een symphonietje
met als prelude: vergeet-me-nietje

©GoNo

Opgedragen aan m'n dochter Isabelle.

maandag 13 juli 2009

Boswachters met Houten Koppen


“ Door de bomen, zie ik het bos niet meer” sprak de boswachter tegen de houthakker.
“ Met al die nieuwe regeltjes en reglementen, verwondert me dat niks.”zei de stroper, vermomd als boskabouter.
“ Laat ons gaan zitten, zodat we kunnen nadenken hoe we dit op een democratische manier kunnen oplossen. Houthakker, kap eens wat stoelen uit die eeuwenoude eik!”ordoneerde de boswachter, die tevens in z'n vrije uren milieubeambte was.
“ Moet er een tafel bij zijn om onze thermos met koffie, gemaakt door mijn lieve vrouwtje Germaineke, maar feitelijk gaat dat jullie geen ba(r)st aan ?”
“ Doe maar, houthakker, laat het ons gezellig maken en doe er nog een buffetkast bij.”
“ Ha, wie we hier hebben, de jager. Dag jager en willen ze bijten, vandaag?”
“ Ik vang alleen maar gekken en boskabouters, die zich vermomd hebben als stropers.”
“ Verdomme, 'k heb een splinter in m'n oog...”riep plots de houthakker.
“ Zolang het maar geen balk is hé?”gniffelde de boskabouter.
“ Plopkabouter, doe zo voort en ik laat geen spaander van je heel!”replikeerde de houthakker.
“ 't Is als een pleister op een houten been, maar ik zeg je, dit onderwerp is compleet afgezaagd”riep de boswachter.
“ Hoge bomen vangen veel wind en om die wilgen treur ik al lang niet meer, maar van die berken moeten ze afblijven...”sprak de jager, die tevens stroper was in z'n vrije tijd.
“ Zeg boskabouter, ken ik jou ergens van? Je hebt een gezicht om hout op te kloppen en sedert wanneer dragen boskabouters houten klompen?”vroeg de inmiddels blindgeworden aan één oog houthakker.
“ Ik ben een Hollandse boskabouter en geniet politiek asiel, wegens te weinig bossen in Nederland”
“ Zozo, mensen komen elkaar tegen, bomen niet...”
“ Heeft er iemand een vuurtje?”vroeg de jager, die een fervente roker was.
“ Hier, m'n vriend, waar er rook is er vuur en omgekeerd ook”zei de boswachter.
“ Hoedat?” vroegen z'n vrienden als uit één mond.
“ Waar gehakt wordt, vallen er spaanders. En laat ons maken dat we hier weg zijn, want ik heb per ongeluk m'n lucifertje in het kurkdroge mos laten vallen!”

Drie hectare bos afgebrand in een mum van tijd.
't Laatste dat ik hoorde was de boswachter die zei: “ Die verdomde toeristen toch ! Geen beetje respect voor de natuur. Ze zijn de nagels van m'n doodskist. Ik neem geen blad voor de mond en zal hier nog een boompje over opzetten...”

©GoNo

Bloem-lezing


Trots en hoog verheven
draaien de wieken slagvaardig
door de wind aangedreven

de molenaar ijverig in 't werk
witgebloemd door 't meel
volle zak bengelt in 't zwerk

de tijd staat hier even stil
een oase met nostalgisch lawaai
bekeken door een roze bril

de bakkerij geurt naar vers
brood gebakken op een steen
kersentaart van echte kers

boerenbrood, taart met kriek
geen industriële rotzooi
dat smaakt naar plastiek

de molenaar gaat naar huis
en zet de molenwieken
dankbaar, in 't teken van 't kruis...

©GoNo

Den Steenen Molen



In 2000 startte de restauratie van Den Steenen Molen in hartje Boechout. Voorheen zag molenaar Ludo Van de Velde met lede ogen aan hoe de molen in verval raakte. Nu speelt de wind met de wieken en draait de molen weer op volle toeren.

“Iedere zondag laat ik de wieken draaien”, lacht Ludo. “Wat ooit onschuldig begon als een hobby, is uitgegroeid tot een echte passie. Meer dan twintig jaar geleden werd er een molenaarscursus georganiseerd. Ik behaalde mijn diploma. Sindsdien laten molens mij niet meer los.”

De molen van Boechout is een echte parel. “Het was een van de eerste stenen molens in Antwerpen”, vertelt Ludo. “Het gebouw dateert van 1782. In de molen werd er met wind gemalen tot 1942.”

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw geraakt door een V1-bom. De schade was enorm. Daarna werd de molen aangedreven door een dieselmotor. “Gekocht van het Engels leger”, glundert Ludo. “Tot 1975 heeft de molen nog echt gemalen. Later raakte het gebouw in verval. Nu is de molen opnieuw in al zijn glorie te bewonderen.

Een molen moet draaien, anders gaat hij onherroepelijk kapot. Houtwormen en kevers tasten het gebouw aan. Als de molen draait, trilt het gebouw en blijven deze ongewenste bezoekers weg.“

En dan kunnen de echte gasten komen. Iedere zondag komen zo’n vijftig mensen over de vloer. “Een molen in actie is een spectaculaire belevenis. Voor velen is het een overweldigende ervaring. Je mag niet vergeten dat dit niet zomaar een attractie is. Een molen is een fabriek, een plaats waar graan tot meel wordt gemalen. Als de molen draait, komt een hele fabriek tot leven en davert het gebouw op zijn grondvesten.”

De molen ligt naast een fietsknooppunt en is centraal gelegen. Het gebouw staat pal in het Boechoutse centrum. Het oorspronkelijke magazijn van de molen is omgebouwd tot café-restaurant den Conijnsberg. Een bezoek aan de molen is niet enkel een lust voor het oog, het is ook een culinaire verwennerij.

De Steenen Molen, Konijnsbergstraat 4, Boechout. Alle zondagen open van 13 tot 17u.

Copyright Gazet van Antwerpen

zondag 12 juli 2009

Simon Vinkenoog ( 80 ) overleden



08:42 De Nederlandse schrijver Simon Vinkenoog is zondagmorgen om 01.40 uur overleden in het VU Ziekenhuis in Amsterdam. De 80-jarige man werd vrijdag geveld door een hersenbloeding. Hij zou volgende week 81 worden.

"Simon heeft een goed einde beleefd met familie en vrienden", meldt zijn echtgenote Edith Ringnalda aan het Nederlandse persagentschap ANP.


Gazet van Antwerpen

De 'wietambassadeur' is een van de belangrijkste naoorlogse dichters en schreef meer dan dertig boeken.

Vinkenoog wordt op 18 juli begraven in Amsterdam.

Kerkbezoek

Een opa en een oma gaan elke zondag naar de kerk, maar de opa heeft de slechte gewoonte om telkens weer in slaap te vallen.
"Als ik nog een keer in slaap val, moet je bij mij met een pen in de rug steken," zegt opa.

De volgende zondag valt de opa weer in slaap en dan vraagt de pastoor:
"Wie is onze goddelijke vader?"
De oma steekt een pen in de rug en opa schreeuwt:
"Jezus Christus!"

Even later valt de opa weer in slaap en dan vraagt de pastoor:
"Wie heeft er voor gezorgd dat Jezus onze goddelijke vader is geworden?"
Oma steekt weer de pen in de rug en opa schreeuwt:
"God allemachtig!"

Even later valt opa weer in slaap en dan vraagt de pastoor:
"Wat zei prinses Lena tegen haar man toen het vierde kind geboren was?"
Oma steekt weer de pen in de rug en dan schreeuwt opa:
"Als je nog één keer dat ding in mijn lijf steekt, dan krijg je met mij te maken!"

HERSCHIKKING VLAAMSE REGERING



Uit goeie, onverdachte bron, heb ik vernomen dat de Vlaamse Regering alsnog gewijzigd wordt.
De nieuwe regering zou er nu als volgt uit zien:

Als Kamervoorzitter: de heer Schepens D.

Financiën, Maatschappelijke Bewustwording, Asielbeleid en Kerkelijke Aangelegenheden gaan naar de heer Dejaeger E.

Cultuur, Sport, Zang & Koorverenigingen, Gelijke Kansen, Begroting gaan naar Mevr. Vanwijnsberghe R.

De heer Herman Caers wordt staatssecretaris voor Communicatie & Fotografie, Wetenschapsbeleid en PC-ontwikkeling

Mevrouw Goedele Lauryssens gaat het departement Onderwijs, Werkgelegenheid & Sociale Aangelegenheden beheren.

De heer GoNo volgt zichzelf op als minister-president. Bij gebrek aan betere kandidaten en na het partijcongres van zijn éénmanspartij GONO ( Geen Overleg Noch Onderhoud ).

De regeringswoordvoerder legt er de nadruk op, dat het een evenwichtige regering geworden is. Met respect voor de vrouwen. Hij wijst er ook op dat het een afgeslankte regering is, een crisis waardig. Daar er niemand nog wakker ligt van wie of wat er in de Vlaamse Regering zit of ligt.

Analyse:

Wat mij het meest opvalt, is dat het allemaal bekende namen zijn uit de christelijke geïnspireerde wereld. Behalve GoNo, da's een halve boeddhist, die zijne weg nog aan het zoeken is. En zichzelve de job van minister-president toegeëigend heeft om te ontsnappen aan de werkloosheid. Ik denk dat enig gelobby hem niet vreemd zal zijn. Zeg nu zelf, wat heeft die man in het verleden al gepresteerd. Zijn éénmanspartij haalde amper de kiesdrempel. Met zo'n ministerpresident geef ik deze regering weinig kans op slagen, gezien de dictatoriale neigingen van dat heerschap.


De eedaflegging zal maandag 13 juli a.s. gebeuren in handen van de heer Schepens, waarna die zich naar de koning zal begeven.

De receptie van de nieuwe regering gaat door op een geheime locatie met name ten huize Signum.

Bloemen noch kransen.

Adres Bekend


Lieve N,
Ik voel je wegsluipen
Je handen rond mijn hart trekken zich terug,
Misschien is het tijd om verder te gaan
Maar het afscheid doet zo’n pijn
Je zit in mijn gedachten
Als ik opsta en als ik ga slapen
Mijn dromen worden overheerst door jouw gezicht
Elke keer wilde ik je zien,
En mijn hart klopt in mijn keel
En als ik je dan zie wil ik dat je gaat
Ik kan mezelf niet zijn, ik kan niet ademen, niet nadenken
Je niet te zien verscheurt mijn hart
Ik weet niet wat jij voelt
Ik loop alleen met mijn gedachten,
Niemand weet hoe diep het zit
Ik ken je maar toch ook niet
In mijn dromen voel ik je lippen, je handen
Maar mijn dromen staan zo ver weg van het echte leven
Ik wil je zo graag vertellen hoeveel ik voel voor jou
Maar de angst om niets terug te krijgen is groot
Te groot om mijn hart te laten breken
Ik hoop dat je ooit weet wat er in me omging
En ik hoop dat ergens in jou jij me ook graag ziet,
Ook al weet ik dat het nooit kan zijn
De gedachte alleen is genoeg om verder te gaan
Liefs

Isabelle

©Isabelle Willem

zaterdag 11 juli 2009

Gedachten Lezen

Gedachten Lezen

Ik wil je gedachten lezen,
Weten wat er in je omgaat
Op afstand gaat het goed
Maar kom je dichterbij dan val ik
Iedereen denkt dat ik sterk ben,
Zo ben ik helemaal niet
Ik ga gewoon door,
Tot ik voor een gesloten deur sta
Ik wil ze wanhopig openrukken,
Maar ze blijft gesloten
En ik loop verder ,
Ik wil je laten zien hoe mooi het kan zijn
Leven , het gewoon laten zijn.
Iedereen denkt dat ik sterk ben,
Zo ben ik helemaal niet
Ik zoek kracht in elke lach
In elk vriendelijk woord
Maar mijn woord wordt niet gehoord
Ik loop verder met mijn hart bloedend,
Ik ben helemaal niet sterk
Ik ga gewoon door

©Isabelle Willem

Prachtig gedicht geschreven door m'n dochter.

Digitale aangifte wordt beloond

zaterdag 11 juli 2009 Bron: belga

BRUSSEL - Particulieren die hun belastingaangifte via het internet indienden en recht hebben op terugbetaling, kunnen hun geld nog voor het eind van het jaar hebben. Dat schrijven Het Belang van Limburg en de Gazet van Antwerpen zaterdag.

Carlos Six, de grote baas van de fiscale administratie, wil de mensen die Tax-on-Web gebruikten belonen. Daarom wil hij hun aangifte als eerste laten verwerken. Voor de aangiften die geen bijkomend onderzoek vergen, kan dit al vanaf augustus.

Wie recht heeft op een terugbetaling, kan die daardoor al voor het eind van het jaar hebben. Er waren eerder al denkpistes om mensen aan te zetten om hun aangifte via het internet in te vullen. Daarbij werd zelfs even gedacht aan het geven van een financiële premie van 20 euro, maar dat voorstel haalde het niet.

Highway to Hell 2

Hij is op weg naar z'n vakantiebestemming, al uren rijdend in z'n zware BMW -coupé. In het begin viel het nog mee, toen zat hij niet alleen op de baan. Hij bezorgde die onnozele vakantiegangers, met hun slakkenhuisjes, de stuipen op het lijf. Ze moesten die caravans verbieden. Hoe kunnen ze nu, in godsnaam, tegen dertig per uur door de Alpen trekken? Moeten die nu allemaal op 't zelfde moment vertrekken? Ze moesten vakanties afschaffen. Alleen de bazen hebben recht op vakantie, want zij zorgen dat er werk is. Terug naar de middeleeuwen of op z'n minst naar de jaren 1800. Weg met dat vakbondgedoe, de emancipatie van de vrouw, de gelijke rechten en al die andere rotzooi.
Hij grinnikt, rijdt over de witte streep en geen tegenliggers te zien. Een beetje gas geven en in het voorbijzoeven eventjes toeteren, kwestie van te laten zien en horen dat hij er aankomt. Ook een beetje om die paljassen te doen daveren achter hun stuur.
Maar nu zit hij al uren alleen op de baan, 't lijkt wel of er geen einde aan komt. De lol is er voor hem af nu hij geen publiek meer heeft. De weg is afgesloten en er staat een bord “ OMLEIDING”.
Eigenaardig, een bord met nederlandse tekst en dat in de Alpen. De eenmaking van Europa kent geen grenzen meer. Twee arbeiders zijn druk bezig het asfalt te vernieuwen. Ze doen hem teken om z'n vaart te minderen, wijzen naar het bord met 30 op. Waarom zou hij vaart minderen, denkt hij. Er is geen kat en ook geen hond op de baan. Alleen die twee arbeiders. En arbeiders hebben niets te zeggen tegen grote bazen. Zeker niet als ze in een zware BMW rijden. Maar de doorgang is te smal en hij moet wel vaart minderen, wil hij niet in het ravijn donderen.
Aan dertig per uur passeert hij de twee arbeiders, die hem vriendelijk toelachen. De pot op met hun vriendelijkheid, hij heeft andere zakens aan z'n hoofd. En daarbij de ene lijkt op Saddam en de andere op Hitler. Da's ook geen referentie om zo door 't leven te gaan, bedenkt hij zich.
Oef, eindelijk verlost van die enge doorgang, eindelijk terug op de snelweg. Snel-weg, de naam zegt genoeg. Beetje gas geven. Wat is er nu weer? Weer een bord met “ OMLEIDING”. Verdomme , moeten ze altijd die snelwegen vernieuwen in de vakantieperiode? Kunnen ze dat niet 's nachts doen? Twee arbeiders doen teken dat hij z'n vaart moet minderen en wijzen hem op het bord met 30 erop. Jaja, 't zal je kind wel wezen, 't zijn waarschijnlijk broers van die andere twee en ze lijken op Saddam en Hitler. Ze knikken hem vriendelijk toe, hij steekt z'n middelvinger op. Fuck you, onnozelaars.
In de verte ziet hij een rode gloed. Is dat nu de zon of een bosbrand, vraagt hij zich af. En wat staat er op dat bord dat hij zojuist passeerde. Even in achteruit en aan tweehonderd per uur naar beneden tot bij het bord.
Z'n verbazing slaat om in paniek, want er staat “ Highway to Hell”. En naast het bord staan twee arbeiders die verdacht veel op Saddam en Hitler lijken...

©GoNo

Highway to Hell




Ik nodig iedereen uit
die zoals ik, onvervaard
wil vechten en strijden
ter vuur en ter zwaard

tegen het onrecht
menigeen aangedaan
de onderdrukking
de verdrukking

tegen de armoede
terwijl er zo veel rijkdom bestaat
het misbruiken van kinderen
onder het mom dat het om liefde gaat

tegen alle klootzakken
de naam van mens onwaardig
in hun eigen verdorvenheid wentelend
een etterend gezwel, kwaadaardig

krijg alvast kippenvel
we bevinden ons op
en 't is geen spel
de “ Highway to Hell !”

©GoNo

vrijdag 10 juli 2009

Weekend

Beste Noel,

Hierbij de weersvoorspellingen voor het weekend.

Zaterdag: meestal droog met stapelwolken

Het blijft grotendeels droog met eventueel lokaal soms wat motregen. We krijgen afwisselend zon en stapelwolken en halen maximum 21 graden.

Zondag: eerst regen, later droger

Zondag begint winderig en regenachtig. In de namiddag wordt het droger vanaf de kust. Het wordt zo'n 22 graden.



Het JustForYou team wenst je een prettig weekend!

Voor Goedele


Hoera, hoera, hoera
z'is jarig en iedereen mag 't weten
hoera, hoera, hoera
we zijn haar nog altijd niet vergeten

haar aanstekelijke lach
de vreugde die ze weggeeft
de pijn van iedere dag
die diep vanbinnen leeft

ze wil geen medelijden
is stoer als een betonnen vent
met woorden verleiden
is de kunst die ze zeker kent

'k wil haar op m'n handen dragen
maar ze is te zwaar voor m'n rug
daarom wil ik haar ootmoedig vragen
verander voor één keer in een mug

zodat ik je m'n wereldje kan laten zien
hoog boven de wolken in de lucht
waar m'n engelbewaarders, ongezien
je zullen vergezellen op je vlucht

©GoNo

donderdag 9 juli 2009

Zand erover...dat hij moge ruste in vrede!


't Is nu al welletjes geweest hé? Ik hoor wel graag enkele liedjes, maar om dagelijks van 's morgens tot 's avonds overspoelt te worden met z'n gekweel, lijkt me een beetje te veel van het goede. Bij leven en welzijn werd hij verguisd, vernederd en constant voor de rechtbank gedaagd wegens feiten die niet hard konden worden gemaakt. Een foto van de King of Pop bracht fortuinen op en zeker als hij zijne baby door het hotelraam hangt.
Men doet nu rondleidingen in een Neverland, dat leeg staat. Het enige dat men laat zien is de deur van z'n slaapkamer waar vijf sloten op staan, dit om de kijker te laten weten dat er zich vanalles afspeelde achter die gesloten deur. Als ik het goed begrepen heb is Neverland opgekocht door een steenrijke Amerikaan. Bijgevolg is Neverland al lang niet meer van Michael Jackson en zeker niet van de erfgenamen.
Ik vind voor iemand die een half miljard schulden had, hij er toch nog in slaagde er een riante levenstijl op na te houden. Z'n optrekje in L.A. moest niet onderdoen voor z'n Bobbejaanland. Begrijpe wie kan hé? Volgens altijd en immer weer goed ingelichte bronnen, leed hij aan een huidziekte, droeg hij een pruik op z'n donshaartjes en waren z'n kinderen ook niet van hem.
Maar heeft er al iemand bij stilgestaan wat hij doorgemaakt heeft? Een vader die met ijzeren hand regeerde over z'n kroost, z'n bron van inkomsten. Die de kleine, toen nog zwarte, Michael het podium en de studio inschopte of tegen de muur plakte. Die gewoonweg de jeugd van dat ventje afgepakt heeft? Waar zouden al die miljoenen gebleven zijn van de Jackson Five en van Michael?
De broers en zus van Michael bedankten op de rouwplechtigheid hun broer, z'n dochter huilde om haar vader, terwijl z'n zoontje een chewing-gum van de ene kant van z'n mond liet verhuizen naar de andere. 't Kan zijn dat hij dit deed om z'n emoties te verbergen, maar toch....
Wat me verbaasde was dat z'n ouders geen woord zeiden, ook de emoties zeker? Of was het door schuldgevoel? De rouwplechtigheid was à la Hollywood, maar de begrafenisplechtigheid van André Hazes riep bij mij meer emoties op. Een grote meneer is heen gegaan, ik gun hem z'n titel van King of Pop. Maar in de dood is iedereen gelijk, arm of rijk en de dood ligt altijd op de loer. Er is geen ontsnappen aan. Men zal hem nu ieder jaar herdenken en bij de vijftigste verjaardag van z'n dood, zal men zich afvragen wie hij was. Een voetnoot in de popgeschiedenis, een alinea in het Guinessrecordboek. Een graftombe met bloemen, onderhouden door z'n bejaarde kinderen...
't Kan ook zijn dat de wereld er na vijftig jaar geen moer meer om geeft en we al blij mogen zijn dat we kunnen overleven in de woestenij van wat eens Moeder Aarde was...

©GoNo

Mooiste land...

Op de zesde dag sprak God tot de aartsengel Gabriël:
"Vandaag ga ik een land creëren, genaamd België. Het zal een land zijn van buitengewoon natuurlijke schoonheid, met grote bossen, vol met herten, zwijnen en eekhoorns. Grote rivieren, gevuld met alle mogelijke soorten levende wezens. Het zal een binnenzee krijgen met enorme hoeveelheden vis en ook aan een buitenzee komen te liggen, die men vanaf de prachtige goudgele stranden zal kunnen overzien."
God ging verder:
"Ik zal het land rijk maken door de landbouw en de inwoners zullen grote welvaart kennen. Sommige van hun vrouwen zullen van verblindende schoonheid zijn. Ze zullen bekend worden als Oude Belgen . En zullen het vriendelijkste volk op aarde zijn. En als slagroom op de taart maak ik in het zuiden een lieflijk heuvellandschap waar echte Limburgers gaan wonen."
"Maar Heer," vraagt Gabriël, "denkt u niet dat u misschien een beetje TE genereus bent voor deze Belgen?"
"Niet echt," antwoordt God, "moet je eens opletten wat voor buurlanden ze krijgen..."

woensdag 8 juli 2009

Vogelvrij

vogelvrij
door jamal


ik vlieg ik zweef
ver van hier
naar daar maar
echt niet verder

kracht puttend
uit mezelf de wind
zie ik voel ik
in vogelvlucht

Copyright Jamal

Vergeet-haar-nietje




In de coulissen van z'n hart
is er voor haar een plaatsje apart
tussen de vele herinneringen
van beschimmelende dingen

haar naam is hij al lang vergeten
haar gezicht is jong en fris gebleven
haar lijf, je mag het gerust weten
doet hem nog van genotzucht beven

zo hangt ze, al is het maar voor even
in de virtuele gallerij van z'n leven
zonder naam, maar op nummer één
vergetend dat de zon ooit scheen

hij heeft van niets geen spijt
gezien hij aan Alzheimer lijdt
straks, niet meer gebonden aan de tijd
neemt hij haar mee naar de eeuwigheid...

©GoNo

dinsdag 7 juli 2009

Huurders kunnen in juli daling huurprijs eisen
Wie een woning huurt met een contract dat is ingegaan in de maand juli, kan een daling van de huurprijs eisen. Voor het eerst sinds de invoering van de huurwet is de gezondheidsindex immers gedaald. Dat betekent dat niet de verhuurder, maar de huurder deze maand de prijs kan aanpassen, meldt de Huurdersbond.

De gezondheidsindex van juni 2009 ligt met 110,40 punten lager dan die van juni 2008 (111,22). Dat is quasi nooit eerder gebeurd.

Levensduurte
Het gevolg is dat wie een huurcontract heeft dat is ingegaan in de maand juli een daling van de huurprijs kan afdwingen. De wetgeving stipuleert immers dat de prijs wordt aangepast aan de levensduurte, of die nu stijgt of daalt. De indexering is bovendien dwingend geregeld zodat contractuele bepalingen er geen afbreuk aan kunnen doen.

Wie de aanpassing wil afdwingen van zijn verhuurder moet dat laten weten in een brief. Op de website van de Huurdersbond (huurdersbond.be) kan een modelexemplaar worden gedownload.

Voorlopig resulteert de aanpassing slechts in een zeer beperkte verlaging, maar het verschil kan oplopen als de gezondheidsindex van juli en/of de daaropvolgende maanden verder daalt. (belga/sps)
06/07/09 20u45
De Persgroep Publishing. Alle rechten voorbehouden.

Paps...


Paps,
mag ik op je schouders staan
zodat ik kan reiken naar de maan

paps,
leer me vliegen als Superman
'k weet dat jij het ook kan

paps,
zet mij even op die grote wolk
kan ik lekker pipi doen op het volk

paps,
pak het zonnetje in voor mij
op m'n plafond is er nog een plaatsje vrij

paps,
je bent helemaal geen superman
'k denk dat mams het beter kan

paps gaf een dreun tegen m'n kop
'k voelde de warmte van de zon
zag door m'n blauw oog
een prachtige regenboog
en één grote ster die als een komeet
vliegensvlug naar mij toebewoog...

©GoNo