Z'n grootste wens...

Pinokkio stond in vuur en vlam. Verliefd geworden op een barbie-pop. Wat in zijn geval niet aan te raden was. Nadat hij was uitgeblust, zag hij er uit als Michael Jackson, toen die nog zwart was. Op de tonen van “ I'm on Fire” danste hij als een marionet in 't rond, tot hij met z'n haar gemaakt van paardenhaar, tegen de olielamp liep.
Wat een steekvlam tot gevolg had, met alle gevolgen vandien. Verdomme, dacht hij, liefde maakt een mens toch warm. Waarbij hij vergat dat de toverfee nog langs moest komen en hij drie bladzijden te ver zat. Hij begon te zweten naarmate het liedje vorderde en z'n hout brandde van het liefdesvuur, ontstoken door Barbie en de olielamp.
Gepetto was druk aan 't schaven. Hij schaafde z'n taal bij, dat moest wel, want Pinokkio verstond alleen maar Engels. Foutje in het scenario, kan gebeuren. Stomme Walt Disney. En terwijl hij z'n taal bijschaafde, schaafde hij ook nog een blok hout. Twee vliegen in één klap en hij sloeg er één van dood. Rotmuggen, dacht hij, want hij zag niet zo goed in 't licht van de olielamp. De fee zou straks op bezoek komen en hij wilde haar een blok aan het been verkopen. Waaruit ze klompen kon maken om de klompendans mee te doen. Zoals afgesproken zou hij een wens mogen doen, vroeger waren het er drie. Nu maar ene, wegens crisis in Sprookjesland. Hij wist wat hij zou wensen, Pinokkio nog niet. 't Moest een verrassing wezen.
“ I'm on Fire, I'm on Fire” riep Pinokkio.
“ Da's niet zingen, da's roepen!”antwoordde Gepetto.
“ I'm rally on fire”
“ Ook dat nog, een marionet met een spraakgebrek”dacht Gepetto.
Gepetto voelde de warme gloed in z'n werkplaats en was een gelukkig man. Hij was er toch maar fijntjes in geslaagd een marionet te maken die kon praten, weliswaar met een Engels spraakgebrek, maar toch....
Intussen wist Pinokkio van geen hout pijlen meer te maken, wat een beetje contradictorisch was, gezien het daar vol met hout lag.
Er werd op de deur geklopt, want de bel deed het niet, waar hebben we dat nog gehoord? Bij Samson, juist!
Gepetto stond recht en deed open. Wat me geenszins verbaasde, anders stond die fee voor een gesloten deur. En dat was de bedoeling niet hé?
“ Dag goede fee, 'k had je wat vroeger verwacht?”
“ Dag Gepetto, sorry, maar ik zat op de melkweg in een file...”
“ Zet u, goede fee of blijft ge liever in de lucht hangen?”
“ Zo Gepetto, ge weet dat ik hier ben in het kader van de Eenmalige Wensen? Ter bevordering van de multiculturele uitwisseling van Duizend Sprookjes van Eén Nacht? Gesponserd door Mars & Pluto Pedigree Pal. Wat wenst ge, m'n dierbare vriend?”
Pinokkio stond te dansen voor haar en had een branderig gevoel. Maar ze schonk hem geen aandacht. Ze wist toch al wat Gepetto ging wensen. Hij wou van die aangebrande pop een mens van vlees en bloed maken. Maar zoals het er nu uitzag, zou het een Italiaanse neger worden met een Engels spraakgebrek.
“ M'n goede, lieve fee, ik heb maar één wens...”
Nu gaat het komen, eindelijk word ik een mens, dacht Pinokkio.
“ Ik wil dat ge van mij een marionet maakt, een houten pop, zodat ik ook eens kan voelen wat het is om een marionet te zijn.”
“ Wablief, Gepetto zijt ge zeker? Ge zijt hier een heel sprookje naar de knoppen aan 't helpen hé? En daarbij, uwen Pinokkio staat een beetje in lichterlaaie, 't is maar dat ge het weet...”
“ Goede toverfee, volgens art 160 van het Wetboek der Sprookjes, moet ge m'n wens inwilligen..”
“ So be it!”sprak de fee

Gepetto was veranderd in een houten pop, 't was eventjes wennen en al bij al viel het nog mee.
“ Kom in m'n armen, Pinokkio, laten we een vreugdedansje doen”
Waarbij hij vergat dat Pinokkio nog steeds in vuur en vlam stond. Resultaat: gans het kot stond in de fik en van Pinokkio en Gepetto is er nooit geen spoor meer terug gevonden.
Jaja beste lezertjes, niet alle sprookjes eindigen goed. Zo was er eens ene Sneeuwwitje, die haar stiefmoeder om zeep hielp, omdat ze lelijker was dan zij, maar da's een ander verhaal...

©GoNo