Mag het ietske meer zijn........

Mag het ietske meer zijn......

'k Weet, 'k heb een dikke nek
rond m'n buik een laagje spek
m'n billen,echt waar daarentegen
maken zelfs een varken verlegen

voel je je wel goed in je vel
hoor ik je nu al zich afvragen
't is een onderdeel van 't vreetspel
't helpt de eenzaamheid dragen

zeker, 'k ben niet zo perfect
maar dat hoeft ook niet zo te zijn
er is vanalles een beetje defect
maar 'k leef voor de lol en de gein

'k lach met al die schoonheidsidealen
de reclame, waar ik zo moet van balen
de perfecte vrouw en de knappe man
die niet eens recht in de pot pissen kan.......

©GoNo

Chatten.............

Chatten.

Wat een mens allemaal niet doet om aan een nieuwe relatie te geraken. 't Was jaren geleden dat ik nog gechat had en gisteren is het er toch nog eens van gekomen.
Ik had er zo m'n twijfels over, na eerdere teleurstellende ervaringen. Of ik kwam in chatrooms terecht waar men uitsluitend over seks praatte, of ik kwam bij senioren terecht die uitsluitend overleefden om in zo'n chatroom over hun ziektes en bijbehorende operaties te praten. Geloof me vrij, de meesten in die chatrooms zijn gefrustreerden. Zielig toch, als men z'n toevlucht moet nemen tot een virtuele wereld, waar niets is wat het lijkt.
Maar voor één keer wou ik het nog eens uitproberen, ge weet maar nooit wat er uit kan vloeien hé? 't Viel al bij al mee, gezien de aanwezige personen. 't Moet zijn dat ik te laat kwam, want we waren maar met drie in die o zo grote chatroom. Ge moet met niet veel zijn om wat lol te hebben en gelachen heb ik. Eén van de drie verklaarde dat hij therapeut was, waarbij hij over het hoofd zag, dat ge eerst het woord “therapeut” op de juiste wijze moet schrijven. Waarschijnlijk is hij zelf in therapie, omdat hij van kleinsaf aan, opgescheept zit met het besef dat hij nooit zal leren correct schrijven. 'k Heb op vroegere chatsessies met dokters, apothekers en staatssecretarissen gesproken. Allemaal mensen die zich een titel veroorloofden om dat ene te bereiken waarvoor ze aan het chatten waren nl: seks.
Maar deze keer was het anders. Hoe raar het moge klinken, maar ik voelde mij direkt aangetrokken tot één persoon. Hoe dat kwam? Enkel en alleen door het feit dat ze kon lachen en haar reacties sprankelden van het lik-op-stuk geven. Met als resultaat dat het een onderonsje werd van jewelste, waarbij degenen die feitelijk niets te zeggen hadden, op de kortste keren verdwenen waren. Wij dus lekker met ons tweetjes in die chatroom.
En ik heb er van genoten, zij ook naar het schijnt. De uren leken wel minuten om eens een cliché te gebruiken. We hebben gepraat en gelachen, elkaar een beetje gepest, zelfs een beetje uitgedaagd met dubbelzinnigheden. Ze viel meer en meer in m'n smaak. Was het dit dat ik zocht bij een vrouw? Ja en nee. Maar ze had zoveel kenmerken die ik herkende, dat het te mooi was om waar te zijn. Ik ben realistisch genoeg om te weten dat, als men zich eenzaam voelt, men zich vastklampt aan ieder persoon die zo vriendelijk is om naar je te luisteren. Maar toen ik afscheid van haar nam om 03:00 in de vroege morgen, had ik het gevoel dat ik haar al ruim 20 jaar kende. Raar, maar waar! Het smaakte naar meer, veel meer.......
Nu zit ik hier te denken wat ze aan het doen is, hoe ze haar oudejaarsavond door zal brengen . Zou ze met toeters en met bellen 10 keer rond de tafel lopen en zich om middernacht een Gelukkig Nieuwjaar wensen? Ik zal in ieder geval aan haar denken en voor haar een nieuwjaarswens bedenken. Eéntje waarin ze de hoofdrol speelt, eentje waarin ik een figurantenrolletje mag spelen, als je begrijpt wat bedoel.
Met deze wens ik haar een schitterend 2008 en moge al haar wensen werkelijkheid worden; voor m'n eigen wens ik de vrouw van m'n leven tegen te komen. En moest dat niet lukken, dan kunnen we nog altijd chatten hé?

©GoNo

Heb elkander lief........

Heb elkander lief......


Kerstmis is weer voorbij. We hebben, dat hoop ik toch, allemaal goed geschransd.
't Was veel en lekker, die extra-kilootjes gaan er zo weer af. Twee keer naar de wc gaan en we zijn de helft al kwijt. De andere helft verdelen we gelijkmatig over ons lijf. We hebben onze duurbetaalde cadeautjes uitgepakt en sommigen zitten met een kater. Niet alleen van 't zuipen, maar tendele van het cadeautjes krijgen waar ze niets kunnen mee aanvangen hé ? Ik, persoonlijk, ken een oud vrouwtje die 5 kilo katteneten gekregen heeft van één of andere voedselbank. 't Moet zijn dat die kat het niet lustte, want ze is al 2 dagen nergens meer te bespeuren. Ze had waarschijnlijk een ander diner verwacht met zo'n feestdagen.
En ik ? Ik heb me goed vermaakt en ben tevreden met m'n cadeautjes. 't Doet al eens goed om iets te krijgen, in plaats van altijd te geven. Ach, 't is weer voorbij en een nieuw jaar staat aan de deur, 'k heb veel goesting om het aan de deur te laten staan.
Bij 't groot vuil. Ineens weg er mee, recht naar 't containerpark, recycleren met alles er op en er aan.
Kerstmis was nog niet goed voorbij of m'n kijkkast meldde de ene bomaanslag na de andere, de ene catastrofe naar de andere. Ge vraagt je af, wat Kindeke Jezus hier nog komt doen. Moest ik van Hem zijn, 'k zou foert zeggen tegen die harteloze wereld en in hongerstaking gaan. Of het zou helpen is een andere vraag hé? We liggen er al lang niet meer van wakker van al die onschuldige slachtoffers, 't is de ver-van-m'n bedshow. Zolang het maar niet in onze goegemeente gebeurt.
Wat het nieuwe jaar zal brengen ? Veel ellende, nog meer oorlogen en nog meer mensen die elkaar zullen haten, om wat voor reden dan ook........
Allé, GoNo zo pessimistisch ? Nee, da's realistisch, kijk maar om je heen. De wereld wordt er niet beter op en geloven in de goedheid van de mens is een mooie zaak, overleven is een andere kwestie hé? Hoe meer armoede, hoe meer verbitterde mensen, hoe meer haat jegens hen die het veel beter hebben. Hoe meer men op zoek zal gaan naar zondebokken om z'n frustraties af te reageren. Hoe rijper men is om een Derde Wereldoorlog te ontketenen. De geschiedenis zal zich herhalen, omdat sommige regeringen er een geheime agenda op na houden. De wereldeconomie is aan het slabakken, de grondstoffen geraken uitgeput, de olie is op en wat is er beter, dan na een fikse wereldoorlog, de boel weer op te bouwen, met andere normen en waarden ? De helft van de wereldbevolking aan flarden laten schieten, zo doen we iets aan de overbevolking. Multiculturele samenleving ? Dat ziet ge van hier hé?
Zolang een mens zijn eigen grenzen afbakent, kan er geen sprake van zijn. En 't moet van beide kanten komen; sedert diene Toren van Babel, is het nooit meer goed gekomen. En dat uitverkoren volk van God, bakt er ook niet veel van.
En toch is er nog hoop, zij het niet veel. De opwarming van de aarde kan er misschien voor zorgen dat we eindelijk eens allemaal aan hetzelfde zeel trekken, dat onze ogen terug open gaan, dat we onze naasten zien zoals ze zijn en niet zoals we willen dat ze zouden zijn.
Heb elkander lief, zei ooit iemand........heel lang geleden. Ik hoop dat ik het nog mag meemaken, u ook.........?
©GoNo

Dit huis leeft........3.

Dit huis leeft.......3.

Profetieën.

En op de negende dag van de tweede maand, in 't jaar 2006 zal er een kind geboren worden. Het zal geboren worden onder mijn tekenen, en het zal van koninklijke bloede zijn, omdat hij de enige erfgenaam van een verdorven en uitgestoten wereld zal worden. Hij zal heersen over het vuur, de lucht; de zeeën en de aarde. En dit voor duizenden jaren. Hij zal zich samen met met mijn Schaduw manifesteren en gij zult hem alle eer betonen zijn naam waardig.....

Zijn vuur zal aangewakkerd worden door alle haat die er in de mensen zit en zij zullen hem vereren als hun nieuwe god. Hij zal rechtvaardig en goed zijn, voor wie in hem gelooft. Meedogenloos en wraakzuchtig voor wie hem verafschuwt. En de wereld zal nooit meer zijn wat het was. Een nieuwe wereld zal geschapen worden, met één kerk: mijn Kerk. En ik zal heersen, samen met mijn Zoon tot het einde der tijden.

En de doden zullen opstaan en zich tegen ons keren, aangevuurd door engelenlegioenen.
De hemel zal vuur braken en de zeeën zullen de aarde overspoelen. De maan zal verdwenen zijn en de zon verduisterd. En mijn Zoon zal zijn legers aanvoeren en ze naar de overwinning leiden en alzo een nieuw tijdperk inluiden ter ere van Hem en mij..........

Mijn Schaduw zal over hem waken en vervloekt zijn zij die Hem in de weg staan, want zij zullen branden in mijn hel, voor eeuwig en altijd.

©GoNo

Dit huis leeft.........2.

Dit huis leeft......2.


Al een paar dagen is het rustig, te rustig. 't Is vrijdag, toevallig een dertiende. Maar zo zijn er meer. Sabrina is haar slaapkamer aan het opruimen en de kleine Yoran zit te spelen in z'n eigen kamer. Het hekje van de trap is dicht, zodat er geen vrees bestaat dat de kleine naar beneden dondert.
Schijnbaar heeft kleine Yoran veel pret, want je hoort hem lachen tot beneden......
De Schaduw heeft ook veel plezier en amuseert zich kostelijk met de jongen. Yoran vindt z'n nieuw vriendje tof en doet alles na wat hij doet. Stukje bij beetje loodst de Schaduw kleine Yoran naar de gang. Sabrina is zich van geen kwaad bewust en is al blij dat ze niet gestoord wordt bij het ramen poetsen.
De Schaduw maakt een pad van legoblokjes tot aan het hekje. Yoran volgt speels het pad. Het hekje zwaait open op een klein kiertje en nodigt als het ware Yoran uit.........
De Schaduw is verdwenen, maar Yoran heeft nu andere ontdekkingen te doen. Yoran is amper 30 centimeter van het trapgat verwijderd en trekt zich op aan de leuning, zet zich in beweging en grijpt naar het hekje. Het hekje dat schijnbaar gesloten is.......
Z'n hand wordt gegrepen door Sabrina, die kwam zien wat die plotse stilte betekende.
“ Wat zijt ge aan 't doen, bengel?”
“ Spelen, spelen!”
“ Ja, maar in uw kamer dan, anders breek ik hier nog mijne nek!”
Een koude vlaag strijkt langs haar rug, alsof er iemand rakelings langs haar liep. Ze pakt Yoran op en ziet dan pas dat het hekje, boven aan de trap, op een kiertje staat.
Yoran kan dit onmogelijk open krijgen. Haar haren rijzen ten berge, ze voelt dat er iets dreigends in de lucht hangt, 't is alsof de lucht dikker wordt en haar wil versmachten.
“ Kom Yoran, we gaan drinken en bookes eten” en ze vlucht als het ware de trap af naar de veiligheid van haar keuken.
De Schaduw geniet van z'n plannetjes, vroeg of laat is het prijs en dan...........

©GoNo

Dagboek van een kleuterke........

Dagboek van een kleuter......


Maandag
Sinterklaas gaan halen bij bomma en bompa. Alleen knikkers
gekregen. Stom speelgoed. Heb knikkers op de keldertrap gelegd. Bompa naar
beneden getuimeld, geen belang, bompa toch al oud en versleten. Er waren
geen knikkers kapot. Klop gekregen, met knikkers spelen mag niet.

Dinsdag
Hele toffe dag, heb nichtje Suzy gezien op begrafenis bompa.
Hele dag doktertje gespeeld. Heel plezant. Mama kwaad, papa kwaad,
tante Angèle kwaad, Suzy niet. Heb klop gekregen. Doktertje spelen mag
niet. Stiel leren is verboden.

Woensdag
Hier en daar in huis chocoladekorrels gelegd. Papa is muizenvallen
gaan kopen. Heb korrels opgegeten. Mama viel flauw. Heb klop gekregen.
Lekkere chocoladekorrels eten is verboden.

Donderdag
Heb voor 20 knikkers hele mooie witte muis gekregen van kameraad.
In een doosje gedaan en schoon verpakt. Cadeau voor mama. Mama eerst heel
blij, daarna krijs gegeven en flauw gevallen. Papa weer heel kwaad. Heb
klop gekregen. Cadeautjes geven is verboden.

Vrijdag
Papa sloot mij op in de kelder, is plezant. Heb van
patattenvoorraad frietjes gesneden om mama te helpen. Zwaar werk, wel 100
kilo patatten. Heb klop gekregen. Mama helpen is verboden.

Zaterdag
Papa sloot mij op op zolder, ook heel plezant. Heb papa geholpen en
dakgoot proper gemaakt. Stond veel volk op straat. Pompiers zijn me komen
van dak halen. Papa kwaad, klop gekregen. Papa helpen is verboden.

Zondag
Papa sloot mij op in het tuinhuisje. Had kou en heb een vuurtje
gestookt. Pompiers zijn weer gekomen. Toffe mensen, spuiten alles nat.
Klop gekregen. Warm hebben is verboden.

Maandag
Wou pompiers nog eens terugzien. Heb gebeld en ze zijn gekomen.
Mama kwaad en pompiers ook. Heb klop gekregen. Pompiers graag zien is
verboden.

Dinsdag
Stille dag vandaag. Heb niets gedaan. Mama heel ongerust en
ambetant. Niks doen is niet plezant en eigenlijk verboden.

Woensdag
Op bezoek bij bomma, toen ze me zag staan kreeg bomma schuim op
haar mond. Mama sloot mij op in de keuken. Stoelen van bomma veel te hoog,
heb ze korter gemaakt met de zaag van bompa, nu zijn ze juist goed. Mama
kreeg schuim op haar mond. Heb klop gekregen.

Donderdag
Met papa naar de kliniek gegaan. Bomma en mama bezoeken.
Iets kapot aan de zenuwen. Waarschijnlijk familieziekte.
Dokter stak met naald in mama haar arm. Heb met de andere naald die
daar lag in de stouterik zijn gat gestoken. Dokter kreeg ook schuim. Van
papa klop gekregen. Mama beschermen is verboden.

Alles is verboden denk ik, behalve kinderen kloppen.
Wacht tot ik groot en sterk ben.

Met dank aan Tom Giebeler.

Jezus verschijnt in Antwerpen.

Jezus verschijnt in Antwerpen


Jezus daalt terug neer op de aarde en besluit om zich kenbaar te maken in Antwerpen.
Hij komt neergedaald op de Groenplaats en besluit een goei pint te gaan pakken .
Na een tijdje geraakt hij aan de klap met de kroegbaas en vertelt hij wie hij is.
"Ja ja, dat zal wel."
"En kan je dat ook bewijzen?" vraagt de kroegbaas
Jezus staat recht en stapt naar een man in een rolstoel die verlamd is.
Jezus raakt de man aan en zegt hem op te staan.
De man springt recht en loopt weer vrolijk rond.
Even verder zit een blinde man.
Jezus raakt de man aan en zegt hem de ogen te openen.
De man kan weer zien en gooit zijn blindenstok weg.
Aan een tafeltje zit Mustafa, en Jezus vindt het raar dat die man daar helemaal alleen zit.
Wanneer hij in de richting van Mustafa stapt, staat die recht en begint te roepen:
"Riskeer het ni he makker."
"Ik ben nog maar 14 dagen op de ziekenkas!"

Met dank aan Sabine Luypaert.

Nieuwjaarke zoete.......

Nieuwjaarke zoete........

Leve de grootkapitalisten
en het arme proletariaat
de gevallen communisten
de Kerk die nergens staat

leve de grootgrondbezitters
en de rijke politieke clan
getooid met slingers, met glitters
ze leven van de arme man

leve de goede, mooie intentie
na twee dagen alras vergeten
't is niet zo'n dringende urgentie
zolang we maar kunnen vreten

leve al degenen die kreperen
hadden ze maar moeten leren
hun budget beter te beheren
de miserie zal wel ooit eens keren

leve het nieuwe tweeduizendenacht
ons koningshuis met al z'n pracht
een regering van echte verliezers
een land vol met keutelkniezers

leve de duizenden werkelozen
met het stigma van zelf gekozen
leve ons klein landje met z'n ocmw
m'n god, wat doet ge er mee......?

leve het bier, de zang en de wijn
't zal weer een mooi nieuw-jaar zijn
en moest die meteoor toch nog vallen
dan liefst op de hoofden van die kwallen......

©GoNo

Dit huis leeft......

Dit huis leeft......

Trappen kraken alsof er voetstappen op gezet worden. Tv begint plotseling te spelen, terwijl er niemand in de kamer is, de bel rinkelt en er staat niemand voor de deur.
't Lijkt wel of dit huis leeft, wat is er mis met dit huis?
Alles is verklaarbaar, zo zegt de wetenschap. Maar ik persoonlijk, denk dat er meer is tussen hemel en aarde. Sommige dingen die gebeuren zijn niet te verklaren, omdat ze ogenschijnlijk zo maar gebeuren en we er totaal geen vat op hebben........
Wat nu volgt is het relaas van schijnbaar onverklaarbare gebeurtenissen, oordeel zelf.

Sabrina en Tom, een koppel van bijna dertigers, met één zoontje genieten van de avond. Alles is rustig ten huize Giebeler en toch. Is het rustig of lijkt het zomaar?
“ Sssssst, schat, hebt ge dat ook gehoord ?vraagt Sabrina.
“ Wat gehoord ?” antwoordt Tom.
“ Maar luister toch, hoort ge niet dat er iemand op de trap loopt?”
“ Zeg, wie zou er op de trap kunnen lopen, een spook misschien?”
“ Luister dan toch!”
Tom luistert en inderdaad, de trap kraakt alsof er iemand naar boven of naar beneden komt. Ze horen duidelijk voetstappen, weten niet goed hoe dit te verklaren. Er is toch geen inbreker in huis? Als ze eindelijk de moed hebben om te gaan kijken, is er niets te zien en toch heeft Sabrina het gevoel dat er iets in huis is. Maar wat, weet ze niet. Ze hebben gans het huis doorzocht en niets gevonden.

Alles is rustig, weeral lijkt het toch zo.
Als Sabrina de leefkamer binnen gaat, merkt ze dat de tv staat te spelen. Zomaar.
Ze twijfelt of ze hem niet vergeten uit te zetten heeft, maar nee, de tv was uit. Daar is ze wel zeker van en er is niemand anders in huis of wel? Weer overvalt haar het gevoel dat er iets in huis moet zijn. Haar hart klopt angstig en de adrenaline begint te stromen. Dit kan gewoonweg niet, 't lijkt wel 't begin van één of andere bovennatuurlijke thriller. Ze weet met zichzelf geen raad en probeert er verder niet aan te denken. Maar 't laat haar niet los.
Het gevoel van met een onbekend iets in aanraking te kunnen komen, bezorgt haar kippennvel.......

't Is avond, de nacht maakt zich meester van de dag.
Plots gaat de bel, éénmaal, tweemaal. Tom gaat kijken, er is niemand te zien. Eerste gedachte is, dat het wel kleine kinderen zullen zijn die belletje- trek doen.
Tom besluit om de wacht op te trekken in de garage, 't is maar twee stappen naar de voordeur. Weer wordt er gebeld. Tom trekt de deur open en ziet..........niets. Er is niemand , moest er iemand gebeld hebben en weggelopen zijn, dan zou hij nog te zien moeten zijn.
'” 't Is gelukt....” denkt de Schaduw.......eindelijk binnen. De trap kraakt en de tv begint spontaan te spelen, in de zetel tekent zich iets af, maar Sabrina en Tom zijn in de keuken over de bel aan het discussiëren.
“ Hé schat, we hadden toch de tv afgezet?” zegt Sabrina plotseling .

De Schaduw grijnst en denkt:"Dit is nog maar het begin!" alvorens één geheel te worden met de zetel, juist op het moment dat Tom en Sabrina de eetkamer binnenkomen............

©GoNo

Donkere tijden.......

Donkere tijden.......


't Is koud, verrekt koud.
Onze munitie is bijna op, het eten ook. Die rotmoffen weten van geen ophouden, de obussen slaan overal in. Het gehuil van hun mortieren overstemt alles. 'k Ben bang, ontzettend bang om te sterven in dit Niemandsland.
Een verdwaalde obus slaat naast mij in. Ik wacht op de ontploffing, maar er gebeurt niets. Ben ik al dood, zonder het te weten, laat staan het gevoeld te hebben? Al m'n kameraden zijn reeds gesneuveld tot meerdere eer en glorie van 't vaderland. Is het nu mijn beurt? 't Zal je maar overkomen, denk ik meewarrig, en nog zo jong.........
De obus ligt te sissen alsof ze ieder moment mij naar pierenland kan zenden. Ik moet hier weg en wel zo rap mogelijk voor het te laat is. Ik zie een gestalte die mij wenkt.
Ik probeer er naar toe te kruipen op handen en voeten. M'n redding staat enkele meters verder en lijkt geen last te hebben van rondvliegende granaten. Verdomme, die kerel durft, wat een moedig man. Bij hem zal ik veilig zijn, eindelijk iemand om mee te praten over die vervloekte oorlog.
Twee knokige handen tillen mij als een veertje op, ik ben gered. Ik durf haast niet te kijken. Ik hoor geen enkel geluid meer. Ben ik doof geworden van al dat kanongebul-
der? Ik wil weten wie mij gered heeft, hem bedanken nu het nog kan.
Ik doe m'n ogen open en kijk recht in een doodshoofd, een skelet in 't zwart, met een zeis in z'n knokige hand.........
“'t Is tijd !” zegt hij en alles wordt donker om me heen..........

©GoNo

Moeder.........

Moeder..............


Ik zou haar een brief willen schrijven
aan haar die in die grote hemel is
m'n gevoelens zijn niet te beschrijven
zou ze weten dat ik haar zoveel mis

Ik heb haar nooit heel goed gekend
die kans kreeg ik omzeggens niet
'k ben door haar nooit echt verwend
omdat ze mij in een gesticht achterliet

Ik was zogezegd onhandelbaar
stout, agressief en prikkelbaar
en toen ik veel te veel morde
moest ik heropgevoed worden

Al die jaren van verdrietig kinderleed
niemand die mij hoorde of er iets aan deed
nergens kon ik met m'n vragen terecht
want ik was een rotjong en o zo doorslecht

Ik ben rijper en wijzer, verstandiger ook
en de reden dat ik zo ontzettend veel rook
is, als ik ooit 't geluk heb dat ik in de hemel kom
ik je maar één vraag zal stellen:...........” Waarom?”


©GoNo

Koud hé?

Koud hé?

Koning Winter is in dit apenland
de vrieskou haalt de bovenhand
iedereen de griep en een snottenbel
't is aanstekelijk, die kommer en kwel

dokters doen gouden zaken
bergen antibiotica bij de vleet
onze botten horen we kraken
diaree bij elke stinkende scheet

temperaturen vlotjes onder nul
't is verdomme geen flauwe kul
we stoken tegen de sterren op
met onze verdwaasde zieke kop

de helft ligt ziekjes in 't ledikant
de and're helft zit in 't buitenland
op mij heeft de winter totaal geen vat
'k steek nog een perdolanneke in m'n gat........

©GoNo

Geloven.......

Geloven.......


'k Wou dat ik kon geloven
in de kracht van hierboven
maar 't enige dat mij leid
is de alledaagse realiteit

'k ben jaloers op zij die kunnen bidden
waarom, laat ik fijntjes in het midden
ooit was ik een mens die geloofde
tot men mij van m'n illusies beroofde

nu zoek ik de zin van 't bestaan
de weg die ik deels ben gegaan
langs rivieren, bergen en diep dal
onwetend wat de morgen brengen zal........

©GoNo

Twijfelachtig.........

Twijfelachtig.......


Ik zit hier voor m'n pc, kopje koffie bij de hand. Heerlijk, die aroma van verse koffie.
Een sigaretje opgestoken en terwijl ik zit te genieten van die twee kleine geneugten des levens, mijmer ik er zomaar wat op los.
Hoe raar een mens z'n leven toch kan lopen, hoe gemakkelijk men soms de draad en het spoor kwijt kan raken. Ben ik nu gelukkig of niet? Op sommige momenten ben ik gelukkig, zoals nu. Met sigaretje en bakje koffie. En een kat die ligt te snorren.
En toch mis ik iets, om niet te zeggen veel. Een vrouwelijke aanwezigheid, iemand waar tegen ik m'n gevoelens kan zeggen, kortom een soulmate die me steunt. Ik mag dan al door gaan als iemand die geen blad voor de mond neemt, maar soms ben ik zo onzeker of ik het wel bij het rechte eind heb. Ik mis een klankbord om wat voor mij de waarheid is, te toetsen.
't Valt niet mee om met de feestdagen in het vizier, er zeker van te zijn om alleen te zijn. Oja, 'k ben uitgenodigd om samen met m'n kinderen op Kerstdag te vieren en te eten, cadeautjes open te maken en flauwe kul te verkopen. Dat wordt van mij verwacht en daar ben ik op getraind, als het ware. Noël, die altijd lacht en droge humor verkoopt, thuis en op het werk. Maar als ik straks na het kerstdiner thuis zal komen in een leeg appartement, met als enig gezelschap m'n kat en m'n planten, dan huil ik van binnen.Noem het voor m'n part zelfbeklag, ik noem het eenzaamheid.
En een jaar zal weer voorbij gegaan zijn, ik zal wat tv kijken, een beetje schrijven en hopen dat ik alsnog de ware mag tegen komen. De dagen zullen in sneltempo voorbij schieten en voor ik het weet zal m'n contract bij WMH afgelopen zijn. WMH zal dan geschiedenis worden en langzaam vervagen in m'n geheugen........
Af en toe zal ik dan nog eens terug denken aan die jaren, en me afvragen hoe m'n ex-collega's het stellen. Maar ook dat zal na een tijdje ophouden, omdat ik nieuwe wegen zal bewandelen. Of het goeie of slechte wegen zullen zijn, valt nog af te wachten.
Nee, ik heb m'n geloof in al het goede nog niet terug gevonden, ik sta nog even wantrouwig tegenover de mens als vroeger, maar ik probeer te luisteren en te begrijpen. En ik leer, met vallen en met opstaan. Ik zoek nog steeds achter de zin van dit alles, ik zoek te begrijpen wie die weg uitgestippeld heeft, of er een hogere macht is die mij stuurt. Ik probeer realistisch te blijven, maar soms begin ik te twijfelen aan mezelf. 't Is geen sinecure om overeind te blijven in een zogenaamde christelijke omgeving. Soms ben ik jaloers, dat mensen zich kunnen vasthouden aan hun geloof en vrede vinden in hun gebeden. 'k Wou dat ik het ook kon, maar m'n weg is nog lang en 't zal zekers niet voor morgen zijn. Maar de twijfel knaagt. Is dat nu een goed of slecht teken, 'k weet het niet en dat maakt me onzeker hé?


©GoNo

Natuur-lijk.........

Natuur-lijk......


't Is stil hier in huis
de kat slaapt, buikje-vol
de klok tikt gestadig
tik,tak, tik, tak, tik, tak
een hongerige mus op een tak

'k gooi een korstje brood
maar een duif is er mee weg
't musje op sterven na dood
heeft brute, dikke pech.......

'k probeer het nog een keer
't musje kijkt me verdrietig aan
ze heeft de kracht niet meer
om achter 't korstje te gaan

beneden, wacht geduldig af
een straatkat op haar prooi
de natuur is hard en te maf
maar ze blijft immer mooi !

©GoNo

Daar waar de sterre.........

Daar waar de sterre........
“ Weet ge nog, die winter in de jaren '60 ?”
“ Ja, dat waren serieuze winters toen hé?”
“ Ja, toen was 't Scheld helemaal bevroren en kon je van de ene oever naar de andere lopen.”
“ En ze hadden zelfs kraampjes op 't Scheld gezet, met warme wijn en genever!”
“ Toen konden we schaatsen op 't Scheld. En plezier dat we maakten hé?”
“ Ja, daar hebben we elkaar voor 't eerst gekust en weet ge nog daarna.......?”
“ Ja, 'k zal 't nooit vergeten, negen maanden later beviel ik van onze spruit, 'k had beter die scheve schaats laten staan.”
“ Ja, ons pa was razend en ons ma zat een ganse dag te blèten. De zoon van den notaris met de dochter van de viswinkel. Schone combinatie.”
“ Ons pa had er lol in en liet aan iedereen in zijne winkel weten dat z'n dochter een ferme vis aan den haak geslagen had!”
“ Ons pa wilde z'n gezicht niet verliezen en stelde me voor de keuze:- emigreren naar ons tante Germaine, die in Canada woonde of u overhalen om in Holland een abortus te plegen hé?”
“ 't Is geen van beide geworden, Camiel, 't is geen van beide geworden, ge ziet dat van hier dat 'k zoiets zou gedaan hebben. Wij verkopen vis hé en smijten die niet terug; en zo'n lekkere vis als gij, was ik zeker niet van plan terug te smijten.”
“ Weet ge dat ons ma nog nooit een verse vis van dichtbij gezien had en toen ze terug thuis kwam van dat bezoekske aan uwen pa, heeft ze 2 weken in 't bad gelegen met rozenblaadjes om diene stank uit haar lijf te krijgen?”
“ Ja , uw ma dat was me er eentje, uwen pa had er zich nogal vlug overgezet, me dunkt en was verzot op onzen Amedé.”
“ Ons pa is zo hé, eerst reclameren en dan toegeven, maar allé, hij heeft ons toch een schoon huis cadeau gedaan en gij hebt den viswinkel van uw vader geërfd, en onzen Amedé heeft er een bedrijf van gemaakt met meer dan 60 werknemers.”
“ Zo slecht is het ons toch niet vergaan hé?”
“ Spijtig, dat uw mama dat allemaal niet meegemaakt heeft, wie had ooit gedacht dat ze er zou van ondermuizen met den beenhouwer van op den hoek hé?”
“ Voor onzen pa kwam dat goed uit, die had al langer te doen met z'n secretaresse.”
“ Ja, d'er kan op korte tijd veel gebeuren in ne mens z'n leven, maar kom, we gaan naar de groten markt, ge hebt toch genoeg geld bij om te schaatsen hé?”
“ Zeg, laat ons nog eens een folieke doen en dat plaatske nog eens opzoeken, waar 't allemaal begon hé?”
“ Daar waar de sterre bleef stille staan, bedoelt ge?”
“ Ja, daar waar de sterre en nog iets anders bleef staan.........”
©GoNo

Volstrekt zinloos.......

Volstrekt zinloos


Soms doe ik zoveel water
bij m'n wijn, dat er later
toch sprake is van een kater......

soms laat de schaduw de zon
verdwijnen in m'n leven
de nacht die overdag begon.......

soms wil ik vroegtijdig sterven
moe van te moeten leven
maar 'k probeer het toch nog even.......

soms lijkt alles volstrekt zinloos
alles compleet nutteloos
wil ik vertrekken...........geruisloos !

©GoNo

Maskers..........

Maskers.

Toon me je ware gelaat
niet dat masker van heiligheid
waarmee je iedereen verraadt
toon me je echte identiteit
niet de grote ego die je denkt te zijn
waarmee je iedereen om de tuin leidt
toon me wat je echt bent
laat dat grootsprakerige achterwege
waarmee je achter je eigen woorden rent
toon me nu voor één keer
dat je een goede mens kunt zijn
met respect voor groot of klein.........

©GoNo

Tram 24.

Tram 24.
Tram 24, een toonbeeld van stiptheid, altijd te laat, altijd overvol. 'k Heb een pijnlijke knie, m'n ribbenkast is een beetje doorééngeschokt door m'n valpartij met m'n brommer en 't is dus opgepast geblazen in de tram. 't Valt goed mee, maar een harnas had me veel leed en pijn bespaard. Enfin, tram zet zich in beweging en ik ook. Ik beland bijna op een Marokkaanse schoot, wat direct een kakafonie van Arabische klanken teweeg brengt, waar ik geen bal van versta. Ik ben beleefd opgevoed en zeg sorry, meer uit gewoonte dan uit hoffelijkheid.
Ha, de Marokkaanse deerne van zo'n 60 lentes, ruw geschat, staat op en ik ben er als de kippen bij om me te installeren. Ik weet, ik ben ook niet van de smalste, maar die nam de plaats in van 2 en zat dan nog krapkes. Ik schuif tot tegen het raampje, zodat een ander ook nog een plaatsje heeft. Een troela van jewelste komt naast mij zitten.
Sjonge, ik denk dat die gans den boetiek van Yves Rocher op haar gesprenkeld had.
Jawadde, goed ruiken is één, maar dit is teveel van 't goeie. Ik durf me bijna niet te keren, laat staan draaien. Bij iedere schok van de tram, krijg ik een walm van parfum over mij. God bless me, denk ik !
Mevrouwtje doet haar saccochke open en zoekt iets, 'k ben benieuwd wat het zijn kan...... Ha, een poeierdoos, een lippenstift en een mascara-potlood. Om één of andere reden was ze schijnbaar nog niet content genoeg over haar uiterlijk, vandaar hé? Dat mens heeft gans de rit tot aan de Colruyt, haar gezicht zitten bijplamuren.
Lippen terug in de verf gezet, mascara en oogschaduw, nog wat poeier op haar wangen, borstel door de haren en heel den santeboetiek. Ik dacht of ze heeft geen badkamer of ze zoekt ne vent. Ik bekijk haar zijdelings en ze schenkt me een glimlach à la Mona Lisa. Alsof ze wou zeggen: bekijk me maar eens goed. Ik knipoog naar haar en loop het risico om haar saccoche op m'n muil te krijgen. Maar wie niet waagt, niet wint.
Ze staat recht en leunt voorover, louter toevallig mij een blik gunnende in haar décolleté, sjonge, moesten m'n ogen niet vastgezeten hebben aan pezen en aderen, ze hadden tussen haar weelderige heuvels gelegen.
Sorry, zegt ze met zachte stem, sorry. Even raakt ze m'n hand aan en dan is ze weg.
En ik de ezel, die ik ben, blijf zitten. Terwijl ik ook in de Colruyt moest zijn voor katteneten.Stom, stom, stom..........
Ik was haar parfumwinkel al gewoon aan het worden en ze zag er met al haren schmink geweldig patent uit of kwam het door haar weelderige boezem, 't zal wel allebei zijn. Ik ben van plan alle dagen katteneten te kopen in de Colruyt, misschien kom ik haar wel eens tegen. Wat ik ga zeggen tegen haar? Dat ze goed ruikt en mooie ogen heeft, met mijn ogen gericht op...........ge weet wel waar hé? Juist, op den hemel, waar anders hé?
©GoNo

Kerstwensen van GoNo.........

Kerstwensen van GoNo.
Kerstbomen voor een alleenstaande bestaan blijkbaar niet. Of ze zijn te groot, te breed of te klein. 't Is erg als ge maar twee ballen hebt om uwen eventuele kerstboom te versieren. Ik denk: ik hang er boeletten in, 't is eens iets anders, maar 'k heb een kat en 't zou nogal feest zijn . Maar in feite heb ik geen kerstboom nodig. Onder een kerstboom moeten er cadeautjes liggen, da's de traditie hé?
Ik denk dat ik kerstavond ga vieren met m'n kat. 'k Zie ze al lopen in avondjurk met 4 hoge hakken, 't is voldoende om uw poten te breken. Maar ze krijgt in ieder geval een cadeautje. Ik denk dat ik een gebakken muisje aan haar zal serveren, op een bedje van fris kattegras, gegarneerd met stukjes kip. Daar is ze verlekkerd op en 't is niet alle dagen feest.......
Voor m'n eigen zullen het boeletten in tomatensaus zijn, beter ze op te eten dan in mijne kerstboom te hangen, die ik toch niet heb. Zodoende. Om twaalf uur stipt, zal ik mijn kat een Prettig Gestoord Kerstfeest wensen en ook een Voorspoedig Nieuwjaar. 't Zal haar weinig uitmaken, want als ze haar buikje rond gegeten heeft en haar kilooke in de kattenbak gedeponeerd heeft, ligt ze nadien te slapen. Maar 't zal niet pakken deze keer, meezingen met baasje. Ze heeft tijd genoeg gehad om die kerstliedjes van buiten te leren. 't Moet niet altijd van Poesie Mauw zijn, hé?
En ik? Ik ga een dikke sigaar roken, die ik gekregen heb van den Eddy, onze boekhouder en die ik speciaal bijgehouden heb voor zo'n heuglijke gelegenheid. Met bijpassende Kriek. En ik zal mediteren, nadenken over al die mensen met en van goeie wil, die volop bezig zijn met goeie voornemens te maken........
En de wereld zal er prachtig uitzien, er zal overal vrede zijn, de mensen zullen elkaar beminnen zoals tijdens de hippiejaren, en God zal zien dat het goed was en er nog een jaarke bijdoen, alvorens ons totaal te vernietigen. Weer een jaarke uitstel, weer een kans om ons te herpakken, weer een moment om ons te bezinnen.
Mijn goeie voornemens zijn de gemakkelijkste:- nog wat meer uit mijne nek kletsen dan nu al het geval is, één sigaretje minder roken per dag, dat maakt 365 minuten langer leven, 365 min waarin ik nog wat meer den ezel kan uithangen. Voorwaar, 'k voel me al stukken beter, nu ik er zo eens over nadenk. Er is nog toekomst.
Soit, met dezen wens ik iedereen een Zalig Kerstfeest, een hoopvol en blijgezind nieuwjaar en aan de zuurpruimen een dosis lachgas of een spiegelpaleis......
©GoNo

Ga nooit in discussie met een vrouw...

Ga nooit in discussie met een vrouw


Op een morgen komt een man terug van een vistochtje van verschillende uren en besluit om een dutje te doen. Ondanks het feit dat ze niet vertrouwd is met het meer, besluit de vrouw toch om de boot van haar man eens te gebruiken. Ze vaart een eindje op het meer, gooit het anker uit en leest een boek. Plots komt een een man van ‘water en bossen’ langs met zijn boot. Hij vaart tot naast de boot van de vrouw en zegt, “Goeie morgen mevrouw. Wat ben je aan het doen ?”
“Een boek aan het lezen” antwoordt ze, (denkend, “Is dat niet duidelijk ?”)
“U bent in een Verboden Te Vissen zone” informeert hij haar.
“Sorry overste, maar ik ben niet aan het vissen. Ik ben aan het lezen”
“Ja, maar je hebt al het gereedschap. Voor zover ik weet, kun je er op elk ogenblik mee beginnen. Ik moet je een bekeuring geven en je materiaal in beslag nemen”.
“Als je dat doet, zal ik je moeten aangeven voor seksuele intimidatie” zegt de vrouw.
“Maar ik heb je zelfs nog niet aangeraakt” zegt de man.
“Dat is waar, maar je hebt al het gereedschap. Voor zover ik weet, kun je er op elk ogenblik mee beginnen ”, zegt de vrouw.
“Nog een prettige dag verder mevrouw”, en hij vertrok.

Ingezonden door Sabine Luypaert.

De paster en z'n nonnen......

De paster en z'n nonnen.......


Een oud pastoorken uit Olen
hield nogal van 't frivole
de nonnen in z'n barokke kerk
deden in minirok hun werk

't was een aardig en charmant zicht
die onderstellen, bij 't hemels licht
ze kirden en lachten godsvruchtig
maar schoonheid is heel vluchtig

't pastoorken kon 't zich niet aantrekken
en kwam voldoende aan z'n trekken
in de biechtstoel hoorde men gesteun
en af en toe een gedempt gekreun

z'n kerk was een oord van verderf en vertier
in plaats van miswijn, was er Trappistenbier
de heilige kerk en al haar gezangen
werd door een jukebox vervangen

stampvol zat z'n kerk, tot de nok gevuld
de Here God had enorm veel geduld
tot op een mooie warme lentedag
gans die kerk in gruzelmenten lag

't was de wraak van Onze Lieve Heer
zo zeiden de mensen , keer op keer
de frivole nonnen en hun oude pastoor
zingen nu hun liederen in 't hellekoor.......

©GoNo

Toekomst in WMH...........

Toekomst in WMH........
We zijn in het jaar 2030.
Ik werk nog altijd bij WMH, maar nu als vrijwilliger sedert ik gepensioneerd ben.
De tijden zijn veranderd, de mensen ook. Alles is hier geautomatiseerd en computergestuurd. De kledij wordt nu opgehaald door volautomatische vrachtwagens, met hetzelfde systeem als de vroegere vuilkarren. Kledingbakken zijn niet langer van metaal, maar van hoogwaardig pvc-materiaal. Het kan tegen een stootje en is minder onderhevig aan roest en slijtage. We hebben nu volwaardige depots met lopende banden, die continue kledij transporteren, triëeren, sorteren en in de juiste balen persen.
We stellen 350 mensen te werk, de weinige vrijwilligers die er nog zijn, zijn als het ware corrifeeën overgenomen uit een vervlogen tijdperk. Daar ben ik ook bij.
Ik heb het stelselmatig zien veranderen, de ene stierf, de andere ging op pensioen.
M'n god, we zijn oud geworden hé?
Waar is de tijd, toen onze receptionist nog gitaar speelde in de kapel? Toen, na 2 jaar, eindelijk de dienst Verzendingen draaide zoals het hoorde? Ons Florette, die zich zo druk maakte, om alles en nog wat. Tot ze een hartaanval kreeg. Wat meteen het einde van haar loopbaan betekende. Pater Krik, geniet van z'n rust in het klooster, waar hij de planten en dieren verzorgd, voor zover z'n rug het toelaat. Brita, die Florette opvolgde en eindelijk na al die jaren vloeiend Frans en Nederlands kende, was de juiste persoon op de juiste plaats. Die van Florette. Ach, 't waren verdomd mooie tijden, toen er een nieuwe wind waaide door WMH. En 't was me een windje, 't had meer weg van een orkaan. Maar 't hielp en na amper een jaar was er een ander WMH geboren. En ik, zult u zich afvragen ?
Ik deed wat ik moest doen en zorgde voor koldergedichten en dito verhalen. Soms waren ze serieus, soms triestig.......Maar ze hadden maar één doel: eventjes nadenken en 't leven opnemen met een lach, werken met een lach is een goeie therapie tegen de stress.
We zijn oud geworden, meneer, 'k zal me moeten haasten om alles op papier te zetten.
Ik weet alleen de titel nog niet van m'n boek of toch.........misschien iets in de aard van:” De lotgevallen van een klein manneke in WMH” of “ Wat gooien ze nu weer binnen bij WMH?” Ach, schrijver, 't is een harde stiel, ge kunt beter bediende worden.
Maar, tussen haakjes, heb ik u al verteld over Zr. Euchariksja? Over Mon den boekhouder? Over John den directeur? Over Mieke, onze routingmanager? Over m'n eigen? Da's, m'n waarde publiek, voor een andere keer, hoop ik toch hé?
©GoNo
Enige gelijkenissen met nog levende personen, berusten zuiver en louter op toeval.
Eventuele klachten gaan, linea recta, de vuilbak in. Dit ter bescherming van de vrije meningsuiting, het auteurschap en aanverwante artikelen........ etc.........
De auteur.

Sinterklaasverhaaltje........

Een heel arm jongetje wil graag een nieuwe fiets voor Sinterklaas maar zijn gescheiden moeder kan die niet betalen. Moeder stel voor om een brief aan Sinterklaas te schrijven waarin hij desnoods om geld voor een nieuwe fiets kan vragen. Afijn zo gezegd zo gedaan en de brief is gepost aan 'Sinterklaas - Madrid - Spanje'. Bij DE POST komt deze brief binnen. De postmeester opent de brief en leest hardop voor:
" LIEVE SINTERKLAAS, Ik ben een jongetje van 8 jaar en ik wil heel graag een nieuwe fiets. Helaas zijn mijn ouders gescheiden en is mijn vader met de horizon vertrokken en krijgen wij geen alimentatie van hem dus kan mijn moeder die niet betalen. Ik ben altijd heel lief, ik verzorg mijn zieke moeder en oma en pest nooit mijn zusje. Een nieuwe fiets kost maar 125€. Alsjeblieft, Sinterklaas, wilt u mij helpen? "
Liefs, Jongetje.
Afijn, de afdeling van DE POST is zo ontroerd dat ze een inzamelingsaktie houden voor het jongetje om een nieuwe fiets te kunnen kopen. Ze halen 100€ op en sturen het geld precies op 5 december op naar het jongetje. Het jochie opent de envelop en treft een brief van Sinterklaas aan met het geld voor de nieuwe fiets. Jongetje blij maar toch een beetje teleurgesteld dat het niet precies125€ is zodat hij zijn fiets nog niet kan kopen. Het jochie schrijft een brief terug aan Sinterklaas en doet 'm wederom op de post 'Sinterklaas - Madrid - Spanje' De volgende dag komt ie bij DE POST aan en alle postmannen (en -vrouwen) gaan helemaal uit hun dak... "JONGENS een brief van het jongetje". 1 persoon opent de envelop en leest de brief hardop voor :
"LIEVE SINTERKLAAS, Hartelijk bedankt voor het geld voor mijn nieuwe fiets!! Heel lief van u maar ik kwam 25€ tekort dus ik kan nog mijn fiets niet kopen. Ik weet zeker dat u 125€ heeft gestuurd, dus die 25€ zullen die KLOOTZAKKEN VAN DE POST WEL GEPIKT HEBBEN!!!!! "

Tijdelijk........

Tijdelijk........


Hoe triestig glijdt de tijd
voor hen, in bange eenzaamheid
die alleen hun dagen tellen
't aan niemand kunnen vertellen

die dromen, vastgemaakt op hun wc- stoel
de lippen opééngeklemd, een dunne streep
lippen, die zwijgen, in hun verweerde smoel
smekende lippen, waar niemand iets van begreep

hoe langzaam glijdt de tijd
't duurt nog een eeuwigheid
voor zij afdalen naar de doodse killigheid
en sterven in alle eenzaamheid.......

©GoNo

Hoe triestig glijdt de tijd...........

Kerstverhaal 2.


Ze zijn hem komen halen, 't was op een zaterdag rond een uur of tien. 't Regende pijpenstelen, triestig weer om afscheid te nemen van een dierbare.
'k Zie hem nog voorbij komen, in z'n rolstoel, voortgeduwd door z'n zus, geflankeerd door beide broers. Stapsvoets de lijkwagen volgend, z'n ogen dof, niet begrijpend wat er allemaal gebeurde. Broers en zus, familie en vrienden ,mooi in de pas en in 't zwart. Na de plechtigheid en het neerlaten van de kist in het pas gedolven graf, was er stilte alsof de wereld geen woorden meer had. Hij zat roerloos en scheen niet te beseffen dat z'n mama voorgoed uit z'n leven gestapt was.......
Aan de koffietafel, laaiden de discussies op over het feit wie er nu voor hem ging zorgen. Hoe moest het nu verder met hun broertje ? Zolang mama er was, was er geen enkel probleem en konden ze de schijn ophouden van liefde die ze hun broertje toedroegen. Kon mama verdorie niet sterven na Kerstmis, 't zou een stuk eenvoudiger geweest zijn. Maar nee, overlijden in je slaap aan een hartstilstand, typisch iets voor mama. Niemand stond er bij stil, dat dit wel eens kon zijn van het voortdurend zorgen voor een gehandicapt kind of het zich steeds maar weer afvragen hoe het met hem verder moest als er iets gebeuren zou.
Z'n broers hadden een druk bezet leven, de ene was manager van een reisbureau en de andere was leraar wiskunde in 't Atheneum. Z'n zus was in verwachting van haar derde kindje en werkte deeltijds. Nonkels en tantes hadden al bij voorbaat gezegd dat er op hen niet te rekenen viel, want dan had hun zuster maar abortus moeten plegen, in plaats van een gehandicapt kind op de wereld te zetten.
De erfenis was vlug verdeeld, alles ging naar de kinderen, ook naar hem in z'n rolstoel.
't Is een mooie zaal, prachtig versierd met slingers. Er staat een grote kerstboom met een kerststalletje. De lichtjes in de kerstboom flonkeren, gaan aan en uit en er speelt kerstmuziek. Voor het kerststalletje staat een rolstoel, met een jongen die schijnbaar op iets wacht........
“ Mama, mama, waar ben je?”
Tranen laten een spoor na op z'n ingevallen wangen, tranen die niemand wil zien, tranen die alle doffe ellende van deze wereld samenvatten. Tranen van een eenzame jongen, achtergelaten in een gesticht.........
In z'n hand houdt hij een kaartje vast: “ Prettige Feestdagen” vanwege je broers en zusje.........

©GoNo

Kerstmis, tja..........

Kerstmis, tja............


Kerstmis, 'k heb er een haat-liefde verhouding mee. Die opgefokte sfeer van commerciële reclame, die mij langs alle kanten toeschreeuwen, dat ik cadeautjes moet kopen om erbij te horen. De kerstmuziek, die telkens onderbroken wordt, om mij te vertellen dat de kalkoen, oesters en bijbehorende champagne in promotie is.
't Zal mij worst wezen, ik lust geen oesters en voor champagne heb ik geen geld.
En tegenwoordig zie je naast Sinterklaas even verderop een Sancta Claus zitten. Da's tweemaal kassa hé? Ge zult maar met uwen kroost naar de supermarkt gaan, hoe legt ge dat uit hé? Ho, ho, ho! En al dat klatergoud van kerstversieringen, ge kunt het zo gek niet bedenken of het bestaat in duizenden verschillende versie's. De ene al mooier dan de andere.
Kerstmis, de vele feeërieke lichtjes waarmee de gevels en straten verlicht zijn, de muziek op de achtergrond, de mensen die elk jaar dromen samen met Bing Crosby over een witte kerstmis. De warmte die al die versierde etalages uitstralen, om maar te zwijgen over Kerstdag, waar iedereen zo innig naar toeleeft. De kerstconcerten op tv, de Helmut Lotti cd's, de cadeautjes onder kerstboom, het familiefeest bij uitstek om nog eens rond de tafel te zitten en elkaar een vredevol kerst-en nieuwjaar te wensen.
Kerstmis, 't heeft wel iets, en toch...........
Er zijn mensen die geen kerstmis kunnen vieren omdat ze in de rand van de maatschappij leven. Er zijn kinderen die geen kerstmis kunnen vieren, omdat ze de kinderen van hun ouders zijn, er zijn de zieken, de gehandicapten en zovele armen die ook behoefte hebben aan een warm kerstfeest.........
Laat ons daar eens bij stil staan, als we straks aan onze rijkgevulde tafels zitten en onze goede voornemens kond doen, waarvan we weten dat het vluchtige woorden in de wind zijn. Laat ons “Vrede” wensen en nog een paar oorlogen ontketenen, want zonder oorlog kan er geen Vrede zijn, schijnbaar hé?
Ik, van mijn kant, wens geen Vrede meer aan alle mensen, ik wens aan iedereen een gulle lach, een zonnige lach, een mee-lach. Probeer het maar eens en maak er een goed voornemen van en zeg 's morgens tegen jezelf: “ Dank u God, dat ik lachen mag!” Wedden dat de dag er een heel stuk anders zal uitzien........?

©GoNo

Kerst à GoNo

Kerst à GoNo


'k Heb hier op mijne zolder
nog een kerstboom staan
'k hang hem vol met kolder
zo heb ik er nog wat aan

'k versier hem met ijskristallen
en slingers van sneeuw gemaakt
een piek van zachte mottenballen
dat bijna het sterrenplafond raakt

voor allen die zwartgallig zijn
hang ik een lachje in m'n boom
al zijn ze groot of eerder klein
da's m'n wens waarvan ik droom.......

©GoNo

Mop van de week.......

Een pastoor en een rabbijn staan met elkaar te praten. "Ik had laatst een
visioen van de joodse hemel," zegt de pastoor. "En, hoe was het er?" vraagt
de rabbijn. "Man, het leek wel een vlooienmarkt. Overal troep, overal
kabaal, overal schreeuwende en gebarende mensen. Dat was niet mooi meer...,"
zegt de pastoor. "Grappig," zegt de rabbijn, "want ik had laatst een visioen
van de christelijke hemel." "Vertel eens," zegt de pastoor. "Nou, heel
anders," zegt de rabbijn: "Het was er oogverblindend mooi. Het staat daar
vol met kathedralen van goud en zilver en edelstenen. Alles even proper en
netjes en oases van rust ook...". "En de mensen?" vraagt de pastoor.
"Mensen?", zegt de rabbijn, "mensen? Nee, die waren er niet."

Bekende Soldaat........

Bij den troep 3.


Bij 't leger was ik één van de soldaten die het vlugst leerden. Op 2 dagen tijd kende ik alle graden die men gebruikt om onderscheid te kunnen maken, wie er in tijden van oorlog, het eerst mag sneuvelen. Ge moet er eens opletten, hoe weinig generaals gesneuveld zijn hé? Die sterven allemaal in hun bed, met een beetje geluk rechtop en in vol ornaat. Wat is er nu in godsnaam, roemrijk aan doodgaan in je bed? Zeg nu zelf, een generaal moet tenonder gaan met z'n leger. Samen uit, samen thuis, zou ik zo zeggen. Maar nee, ga eens kijken op die militaire kerkhoven. Duizenden rijen kruizen, duizenden soldaten die gesneuveld zijn en nergens een generaal te bespeuren........
Maar dit buiten beschouwing gelaten. Ge vraagt je waarschijnlijk af, hoe het kwam dat ik zo'n snelle leerling was? Welnu, de eerste dag dat ik in de Infanterieschool was in Arlon, deed ik met een paar kompanen al de muur. 't Was de schuld van de kantine, want die sloot om 21:00 en we hadden een verschrikkelijke dorst. Dus na lang zoeken, vonden we langs waar we de kazerne het gemakkelijkst konden verlaten, om alzo de innerlijke mens te versterken.
De muur of beter het aangebouwde afdak, deed dienst als springplank naar de onderliggende vrijheid. Arlon verwachtte ons met open armen en wij met vieren op zoek naar een kroeg. En we vonden er eentje.Nog niet eens ver van onze kazerne, waar we de volgende zeven maanden gedrild en opgeleid zouden worden tot eerste klas sergeanten. Voor ons roemrijke vaderland. 't Was een schone kroeg en de dochters waren nog schoner. Hier werden geen vragen gesteld, hier werd besteld en de pinten geteld. De rekening was navenant. Dit zou onze stamkroeg worden, dat was zeker.
't Werd later en later en 't moest er van komen, de kroegbaas sloot z'n deuren en even nadien waarschijnlijk ook z'n ogen. Wij, al lallend en brallend de donkere nacht in, op weg naar onze medesoldaten, die al lang in dromenland waren en waarschijnlijk de ene veldslag na de andere wonnen. Achter ons hoorden we het geluid van een auto. Ik dacht:- laten we een taxi nemen-want anders zijn we met nieuwjaar nog niet thuis. Dus ging ik in het midden van de baan staan, om die wagen tot stoppen te dwingen. Ge zijt militair of ge zijt het niet hé?
Prachtig, de wagen stopte en er stapten twee heerschappen uit. Met een kepie op en armbandjes om. Even dacht ik dat het facteurs van de Waalse Post waren, die aan hun morgenronde bezig waren. Bij nader in zien ,was het de militaire politie, en had ik hun armbandjes verkeerd gelezen. MP stond er en niet WP, wat een groot verschil maakte.
We werden met zachte hand, manu militari in hun jeep geduwd, een oude Minerva of was het een Willis? Proper afgeleverd aan de RP's ( RegimentsPolitie) om onze roes uit te slapen in de PK (Politiekamer). Geraakt ge er nog aan uit met al die afkortingen? Ik wel, want ik heb ze geleerd hé? Voor we onze prachtige accomodatie met uitzicht op een blinde muur, toegewezen kregen vond ik er niet beter op om op hun bord een kleine mededeling te doen als volgt:” Alle sergeanten zijn dikke, vette klootz.....”. Spijtig, want achter mij stond een sergeant en die had ik met m'n zatte botten niet gezien.
Ik was op slag beroemd en bekend in de kazerne, als het ware een Bekende Soldaat en m'n straf was overeenkomstig m'n bekendheid: 2 dagen Pk en alle graden van het leger kennen of blijven zitten tot ik ze van buiten kende. 't Was lang geleden dat ik nog zo goed gestudeerd had, ge moogt me geloven.........
©GoNo

Helse Schimmen..........

Helse Schimmen.


De duisternis omklemt mij
wil me nog niet laten gaan
het Schimmenrijk wenkt mij
bij 't licht van de volle maan

'k zit gevangen in m'n droom
'k kan geen kant meer uit of op
't is misschien een symptoom
van één of and're ziekte in m'n kop

'k durf bijna niet meer te slapen
bang voor die wenkende Schimmen
die mij tandenknarsend aangapen
vanuit dat hellegat naar mij klimmen........

©GoNo

Wolven huilen mee.........

Wolven huilen mee......


De wolven huilen in de toendra
'k ben hun leider zonder weerga
ze hebben me nodig, da's wat ze denken
'k kan ze niet eens een warm nest schenken

de wolven huilen met de kudde mee
een wolf in schaapsvacht, da's ok
't is eigen aan hun ingebakken natuur
een uitvinding van een duivels creatuur

'k zie mensen met een wolfskop
met een valse lach er bovenop
gekleed in zuiver schapenvacht
da's hun sterkte, da's hun kracht

met vlijmscherpe tanden
verscheuren ze hun prooi
't heeft weinig om handen
ze vinden zichzelf zo mooi

't voordeel van wolven in schapenvacht
is hun samengebundelde, collectieve kracht
tot er iemand opstaat en hen, individueel er op wijst
“ hou 2 minuten je tronie en hou je verder gedeisd !”

©GoNo

Stil verbond in de regen.......

Stil verbond in de regen.....


Ik wandel, in de kille regen, door de grote lange dreef van 't kerkhof. Hier heerst stilte, buiten de regen die neervalt op de duizenden graven, en een eenzame vogel die nog tjilpt. 't Is geen weer om een hond door te jagen en toch kom ik enkele bekende gezichten tegen. Buiten een goeiedag en “wat een weer” spreken we niet met elkaar. Toch is er een verbondenheid, iets van herkenbaars in onze gesamenlijke tred.......
Ik stap rustig verder, met m'n gedachten aan m'n zijde. Ik denk aan m'n voorbije leven en hoe het verder moet. 't Is hier de uitgelezen plaats om zoiets te doen, het besef van hoe vergankelijk het leven wel is........
't Is guur en 't begint harder te regenen, maar ik ben warm ingeduffeld en 't kan me niet raken want ik ben eventjes afwezig op deze aardbol. 'k Vertoef in m'n eigen wereldje, ver van alle aardse zorgen en mensen(?) die er op uit zijn anderen pijn te doen.
“ Slecht weer, vandaag hé?”
Ik kijk even terzijde en zie een jonge man met een ringbaardje, bruinverbrand als kwam hij van één of ander tropisch land. Waar kwam die plotseling vandaan? Was ik dan zo in m'n eigen leefwereldje bezig, dat ik hem niet eens opgemerkt heb?
“ Tja, 't is herfst en de natuur kent haar eigen wetten, zo te zien”, antwoord ik hem waarheidsgetrouw.
“ Weet je, 't is precies of alle zonden van de wereld weggespoeld worden met een ferme bui, vindt je niet?”
Dat mankeert er nog aan, denk ik, een godsdienstfanaat, 't moet weeral lukken!
“ Als diene van daarboven alle zonden wil laten verdwijnen met een regenbui, dan kan Hij beter de wereld nog eens 40 dagen onder water zetten, dat lijkt me een pak efficiënter.....” antwoord ik hem een beetje uitdagend.
“ Denk je werkelijk dat Hij dat nodig heeft, zou het niet beter zijn dat Hij terug op aarde kwam om de mensen terug te leren wat Z'n naam inhoudt en wat het betekent om christen te zijn.....?”
“ 'k Denk, moest Hij terugkomen, Hij in razernij zou ontstekenen, bij het zien van hoe er in Zijn naam misbruik gemaakt wordt van alles wat leeft en groeit op deze planeet”.
“ Misschien is Hij er al, maar zien de mensen het nog niet en weet je, in iedere mens schuilt een beetje Christus of ze het nu willen of niet, 't moet alleen gestimuleerd worden, misschien moet jij dat wel doen of je buurman of je collega........”
“ Ben je gek, man, 't is al genoeg dat er ene gekruisigd is omdat Hij de liefde wou uitdragen, we leven in een tijd waar de Romeinen een puntje kunnen aanzuigen!”
Ik draai me om, om z'n reactie te zien, maar verdikkeme, waar is die vent gebleven?
Droom ik nu ook al op klaarlichte dag? Waar is die jongeman met z'n ringbaardje?
'k Krijg er kop noch staart aan en denk na over wat hij gezegd heeft en vraag me plotseling af........
Zou Hij het kunnen zijn of heb ik Hem, onbewust gemaakt, maar nee, hij was levensecht en geen fata morgana of wat dan ook.........

©GoNo

Brief aan de sint........

Brief van GoNo aan de sint
vers 1955 psalm 21

Sinterklaas, 'k ben braaf geweest
daarom vraag ik, heel bedeesd
om m'n schoentje niet voorbij te gaan
op diene wortel begint al haar te staan

'k wil niet veel vragen, 't zijn kleine dingen
'k wil geen diamanten of gouden ringen
'k wil een beetje liefde in m'n schoen
zou je dat voor mij een keertje willen doen

nee, ik hoef geen speculoos of marsepein
'k wil een remedie tegen het alleen-zijn
een cupidootje met............ pijl en boog
is hetgene waar naar ik verlang en beöog

dus, sinterklaas, als het even kan
denk eens aan die arme eenzame man
'k beloof op m'n communieziel, echt waar
'k zal zorgen als een koning voor haar.....

De sint verhoordde m'n geweeklaag en innig gebed
heeft onder de kerstboom, een opblaasbare pop gezet
o wat ben ik stom en vierkant lomp
'k vind hier nergens een velopomp........

©GoNo

Wie 't schoentje past........

Wie 't schoentje past........


Waarom moeten sommigen natrappen
de elementaire regels van beleefdheid
aan hun botten of laarzen blijven lappen
zijn ze het laatste greintje fatsoen kwijt?

Is het niet voldoende iemand te kraken
zijn waardigheid proberen te ontnemen
hem voortdurend opnieuw af te maken
z'n vrienden, hun eigen opinie te benemen?

Waarom doen ze geen water bij hun wijn
als ze dan toch zo graag christen willen zijn
'k denk dat Jezus tegen hen zou hebben gezegd:
“ Kijk in de spiegel en wees een keertje oprecht!”


©GoNo