Bekende Soldaat........

Bij den troep 3.


Bij 't leger was ik één van de soldaten die het vlugst leerden. Op 2 dagen tijd kende ik alle graden die men gebruikt om onderscheid te kunnen maken, wie er in tijden van oorlog, het eerst mag sneuvelen. Ge moet er eens opletten, hoe weinig generaals gesneuveld zijn hé? Die sterven allemaal in hun bed, met een beetje geluk rechtop en in vol ornaat. Wat is er nu in godsnaam, roemrijk aan doodgaan in je bed? Zeg nu zelf, een generaal moet tenonder gaan met z'n leger. Samen uit, samen thuis, zou ik zo zeggen. Maar nee, ga eens kijken op die militaire kerkhoven. Duizenden rijen kruizen, duizenden soldaten die gesneuveld zijn en nergens een generaal te bespeuren........
Maar dit buiten beschouwing gelaten. Ge vraagt je waarschijnlijk af, hoe het kwam dat ik zo'n snelle leerling was? Welnu, de eerste dag dat ik in de Infanterieschool was in Arlon, deed ik met een paar kompanen al de muur. 't Was de schuld van de kantine, want die sloot om 21:00 en we hadden een verschrikkelijke dorst. Dus na lang zoeken, vonden we langs waar we de kazerne het gemakkelijkst konden verlaten, om alzo de innerlijke mens te versterken.
De muur of beter het aangebouwde afdak, deed dienst als springplank naar de onderliggende vrijheid. Arlon verwachtte ons met open armen en wij met vieren op zoek naar een kroeg. En we vonden er eentje.Nog niet eens ver van onze kazerne, waar we de volgende zeven maanden gedrild en opgeleid zouden worden tot eerste klas sergeanten. Voor ons roemrijke vaderland. 't Was een schone kroeg en de dochters waren nog schoner. Hier werden geen vragen gesteld, hier werd besteld en de pinten geteld. De rekening was navenant. Dit zou onze stamkroeg worden, dat was zeker.
't Werd later en later en 't moest er van komen, de kroegbaas sloot z'n deuren en even nadien waarschijnlijk ook z'n ogen. Wij, al lallend en brallend de donkere nacht in, op weg naar onze medesoldaten, die al lang in dromenland waren en waarschijnlijk de ene veldslag na de andere wonnen. Achter ons hoorden we het geluid van een auto. Ik dacht:- laten we een taxi nemen-want anders zijn we met nieuwjaar nog niet thuis. Dus ging ik in het midden van de baan staan, om die wagen tot stoppen te dwingen. Ge zijt militair of ge zijt het niet hé?
Prachtig, de wagen stopte en er stapten twee heerschappen uit. Met een kepie op en armbandjes om. Even dacht ik dat het facteurs van de Waalse Post waren, die aan hun morgenronde bezig waren. Bij nader in zien ,was het de militaire politie, en had ik hun armbandjes verkeerd gelezen. MP stond er en niet WP, wat een groot verschil maakte.
We werden met zachte hand, manu militari in hun jeep geduwd, een oude Minerva of was het een Willis? Proper afgeleverd aan de RP's ( RegimentsPolitie) om onze roes uit te slapen in de PK (Politiekamer). Geraakt ge er nog aan uit met al die afkortingen? Ik wel, want ik heb ze geleerd hé? Voor we onze prachtige accomodatie met uitzicht op een blinde muur, toegewezen kregen vond ik er niet beter op om op hun bord een kleine mededeling te doen als volgt:” Alle sergeanten zijn dikke, vette klootz.....”. Spijtig, want achter mij stond een sergeant en die had ik met m'n zatte botten niet gezien.
Ik was op slag beroemd en bekend in de kazerne, als het ware een Bekende Soldaat en m'n straf was overeenkomstig m'n bekendheid: 2 dagen Pk en alle graden van het leger kennen of blijven zitten tot ik ze van buiten kende. 't Was lang geleden dat ik nog zo goed gestudeerd had, ge moogt me geloven.........
©GoNo