Twijfelachtig.........

Twijfelachtig.......


Ik zit hier voor m'n pc, kopje koffie bij de hand. Heerlijk, die aroma van verse koffie.
Een sigaretje opgestoken en terwijl ik zit te genieten van die twee kleine geneugten des levens, mijmer ik er zomaar wat op los.
Hoe raar een mens z'n leven toch kan lopen, hoe gemakkelijk men soms de draad en het spoor kwijt kan raken. Ben ik nu gelukkig of niet? Op sommige momenten ben ik gelukkig, zoals nu. Met sigaretje en bakje koffie. En een kat die ligt te snorren.
En toch mis ik iets, om niet te zeggen veel. Een vrouwelijke aanwezigheid, iemand waar tegen ik m'n gevoelens kan zeggen, kortom een soulmate die me steunt. Ik mag dan al door gaan als iemand die geen blad voor de mond neemt, maar soms ben ik zo onzeker of ik het wel bij het rechte eind heb. Ik mis een klankbord om wat voor mij de waarheid is, te toetsen.
't Valt niet mee om met de feestdagen in het vizier, er zeker van te zijn om alleen te zijn. Oja, 'k ben uitgenodigd om samen met m'n kinderen op Kerstdag te vieren en te eten, cadeautjes open te maken en flauwe kul te verkopen. Dat wordt van mij verwacht en daar ben ik op getraind, als het ware. Noël, die altijd lacht en droge humor verkoopt, thuis en op het werk. Maar als ik straks na het kerstdiner thuis zal komen in een leeg appartement, met als enig gezelschap m'n kat en m'n planten, dan huil ik van binnen.Noem het voor m'n part zelfbeklag, ik noem het eenzaamheid.
En een jaar zal weer voorbij gegaan zijn, ik zal wat tv kijken, een beetje schrijven en hopen dat ik alsnog de ware mag tegen komen. De dagen zullen in sneltempo voorbij schieten en voor ik het weet zal m'n contract bij WMH afgelopen zijn. WMH zal dan geschiedenis worden en langzaam vervagen in m'n geheugen........
Af en toe zal ik dan nog eens terug denken aan die jaren, en me afvragen hoe m'n ex-collega's het stellen. Maar ook dat zal na een tijdje ophouden, omdat ik nieuwe wegen zal bewandelen. Of het goeie of slechte wegen zullen zijn, valt nog af te wachten.
Nee, ik heb m'n geloof in al het goede nog niet terug gevonden, ik sta nog even wantrouwig tegenover de mens als vroeger, maar ik probeer te luisteren en te begrijpen. En ik leer, met vallen en met opstaan. Ik zoek nog steeds achter de zin van dit alles, ik zoek te begrijpen wie die weg uitgestippeld heeft, of er een hogere macht is die mij stuurt. Ik probeer realistisch te blijven, maar soms begin ik te twijfelen aan mezelf. 't Is geen sinecure om overeind te blijven in een zogenaamde christelijke omgeving. Soms ben ik jaloers, dat mensen zich kunnen vasthouden aan hun geloof en vrede vinden in hun gebeden. 'k Wou dat ik het ook kon, maar m'n weg is nog lang en 't zal zekers niet voor morgen zijn. Maar de twijfel knaagt. Is dat nu een goed of slecht teken, 'k weet het niet en dat maakt me onzeker hé?


©GoNo