Het mooiste land 3.

God trekt zich geen bal meer aan van wat er zal gebeuren in Z'n mooiste landje...

“ Ge moet dat regelen met uw mini-sterren, by the way, waarom maak je er geen minsters van? 't Klinkt een stuk beter dan mini-sterren hé?”
“ Dus u bent akkoord met m'n ondernemerschap?”vraagt Lucifer, welwetende dat hij toch z'n goesting zou doen.
“ Ik heb je heerser gemaakt van 't mooiste landje, voor de rest kan ik maar één ding zeggen, trek uwen plan. Als ge maar niet vergeet om kapellekes, kerken en kathedralen te laten bouwen. Niet dat ik een beetje ijdel ben, maar 't scheelt toch niet veel...”
“ Mag ik vragen naar waar de reis gaat?”
“ Dat mag je, maar naar m'n onbescheiden mening gaat het je geen moer en ook geen bal aan...”
“ Oei, God de Almachtige trekt op geheime missie?”probeert Lucifer te achterhalen hoeveel tijd hij heeft om z'n zin te kunnen doen.
“ Lucifer, moest uwen neus een kapstok zijn, ik zou het eraan hangen hé?”
Lucifer, die bijna alle gedaanten kan aannemen, besluit om z'n neus in een kapstok te veranderen. God, ook niet van gisteren, hangt er een blok beton aan van enkele honderden kilootjes. Met als resultaat dat Lucifer met z'n gaffel tegen de grond slaat. Door de val ontstaat er een vonk die de helft van de Kalmthoutse heide in vuur en vlam zet. Sedertdien gebeurt dat regelmatig, verneem ik uit goeie bron.
“ Hebt ge m'n tandenborstel, m'n sterretjes-pyama en m'n pantoffels met pomponnetjes ingepakt?”vraagt de Onfeilbare aan Gabriël.
“ Jazeker, en uwen teddybeer ook...”
Gabriël en Lucifer denken allebei hetzelfde. Zo seniel als een achterdeur, 't wordt hoog tijd om een gesticht op poten te zetten voor hoogbejaarde goden. Kan Hij daar de baas wat spelen...
“ Allé, 'k ben er mee weg, tot binnen tweeduizend jaar, dan kom ik nog eens kijken hoe het met het mooiste landje gesteld is. Gabriêl, gij houdt de boel hier draaiende en Lucifer, vergeet m'n tempels niet te bouwen. Saluut en de kost en de wind vanachteren...”

Lucifer denkt er nog niet aan om naar de bevelen van Gabriël te luisteren. In de eerste rangorde, bij het begin van de Schepping, was Lucifer de favoriet van God. Wat vrij logisch was, want hij was maar alleen. Maar gaandeweg schiep de Almachtige meer en meer engelen. Lucifer schoof telkens een plaatsje op. Naar beneden, bedoel ik. Hij stond nu al op de zesde plaats. Kwam het door z'n ingeboren Kwaadheid? Of kwam het door z'n steeds in duscussie liggen met God? In ieder geval zou Lucifer uitgroeien tot een legendarische figuur. Al wat er mis zou lopen op de aarde werd in z'n schoenen geschoven. En dan te bedenken dat hij met z'n bokkepoten helemaal geen schoenen kon verdragen. Ge zult het maar meemaken...

“ Ik maak ministers, staatssecretarissen, gedeputeerden, senatoren en volksvertegenwoordigers. Als die beginnen te discussiëren zijn we nog niet thuis met ons patatjes. Oja en belastingontvangers mag ik ook niet vergeten. Kwestie van God z'n tempels te kunnen bouwen tot meerdere eer en glorie van Hemzelf. Het mooiste landje wordt het paradijs bij uitstek voor al degenen die zich willen wentelen in uiterlijk vertoon van macht. Later zullen ze me dankbaar zijn dat ik generaties geschapen heb die elkaar zullen opvolgen en die de edele kunst verstaan om hun medemensen uit te buiten. Ik ga ze politiekers heten. Gatlikkers en kontneukers lijken me anders ook wel mooie woorden voor die kaste van onderkruipers. Maar de Onfeilbare zal wel niet akkoord gaan, denk ik...”
Gabriël, die totaal geen benul heeft waarover Lucifer het heeft, wil iets opwerpen maar vindt niets om mee te gooien. Buiten die blok beton van enkele honderden kilootjes...

©GoNo

Het mooiste land 2

God ziet dat het goed is en besluit om z'n jaarlijks verlof te nemen...

We zijn een paar eeuwen verder en het mensdom heeft goed geboerd. Nadat de konijnen het voorbeeld gegeven hebben hoe men kindjes moet maken, werd er volop geëxperimenteerd dat het een lieve lust was. Vandaar het gezegde “ kweken als de konijnen “. Wat ze ook deden. De Vlaamse reus was daar een typisch voorbeeld van. Woonde in Antwerpen, in het beroemde en befaamde Steen. Iedere boot of zelfs roeibootje moest tol betalen. 't Heeft niet lang geduurd want de Antwerpse bevolking, dwarsliggers bij uitstek, joegen hem over de kling en hakten z'n handen af. 't Kan ook zijn dat het andersom was, maar daar liggen we niet van wakker...
Lucifer heeft het Rijk voor hem alleen en regeert als een feodale koning over z'n lijeigenen. Omringd met mensen van hetzelfde kaliber als hij, hangt hij de ganse dag de verlichte despoot uit. Op een mooie lentedag, besluit hij dat hij beter een beetje kan delegeren. Ik ga mini-sterren maken. Maar eerst ga ik toelating vragen aan God want je weet maar nooit.
“ Kan ik God spreken?”vraagt hij aan Gabriël.
“ Voor wat is het?”
“ Ik wil biechten en het biechtgeheim is geheim...”
“ Wat hebt ge nu weer uitgevreten?”vraagt Gabriël op beminnelijke toon.
“ 't Zijn uw zaken niet, omhooggevallen engel...”antwoordt Lucifer op even beminnelijke toon.
“ Ik ben de rechter-en linkerhand van God, officieel benoemd, kijk maar in het Staatsblad van de Hemel, dus beveel ik u om te antwoorden op de door mij gesstelde vragen...”
“ Hebt ge al eens op woensdagmorgen, zo rond een uur of negen, een bokkepoot tegen uw muil gekregen?”
Gabriël moet even nadenken. Kan zich niet herinneren ooit een bokkepoot tegen z'n gevel gekregen te hebben, laat staan op een woensdag morgen om negen uur.
“ Kan het niet op een andere morgen gebeurd zijn?”vraagt hij vertwijfeld aan Lucifer.
“ Als ge eventjes wacht, zal het gelijk gebeuren...”

God staat klaar om op verlof te vertrekken. Twaalf engelen dragen z'n koffers. Aan de poort gekomen, ziet Hij nog juist hoe Lucifer een oplawaai van jewelste verkoopt aan Gabriël. De afdruk van een bokkepoot tekent zich af op het voorhoofd van Z'n favoriete aartsengel. God ziet het aan en moet z'n lach inhouden. 't Is geen zicht. Gabriël staat er beteuterd bij, maar dat duurt geen eeuwigheid. Of juist wel? Tijd is relatief in het bovenaardse. 't Is kwaad kersen eten met de duivel, die zich weert als een duivel in een wijwatervat.
“ Is 't weer zover, ja?”buldert God.
“ Hij is begonnen...”zegt Lucifer;
“ Niet waar, hij is begonnen...”zegt Gabriël.
Met wat voor een bende kleine kinderen zit ik hier opgescheept, denkt de Almachtige.
“ 't Kan me niet schelen wie er begonnen is, ge kunt elkaar de kop inslaan, maar 't zal niet helpen, ge zijt beiden onsterfelijk...”
Da's goed om te weten, denkt Lucifer.
“ Kan een God niet op vakantie vertrekken zonder dat heel den boel hier afgebroken wordt?”
Op vakantie? Nooit van gehoord. Wat betekent vakantie? Vragen beiden.
“ Vakantie zijn dagen die ge verdiend hebt met hard te werken. Om terug op uw positieven te komen om nadien nog harder te kunnen werken. Maar ik, als CEO, de grote baas dus, kan vakantie nemen zonder een klop te doen...”
“ En ik, als heerser van het mooiste land?”vraagt Lucifer met een vals lachje.
Verdomme, denkt God, die is raak...

©GoNo

Het mooiste land....

De schepping van het ongeschapene...


Op de zesde dag besluit God om het mooiste land te scheppen. Een land met een eigen zee, bergen en dalen, wilde rivieren, kabbelende beekjes en uitgestrekte weide-landschappen. Hij roept er zijn aartsengel Gabriël bij en samen bewonderen ze het mooiste land ooit geschapen...
“ Gabriël, wat vindt ge ervan?”
“ Oh, Oppergod, Schepper van hemel & aarde, dat heeft u prachtig gedaan, maar er ontbreekt iets...”
“ 'k Had het kunnen peinzen, 't is weer niet goed genoeg voor m'n Rechterhand hé?”
“ Jawel, maar er leven geen schepsels in uw mooiste land...”
“ Nee, nu ge het zegt, 'k dacht al dat er iets ontbrak, weet ge wat, 'k zal er u inzetten samen met Lucifer, wat denkt ge?”
“ Lucifer, die onruststoker? U zou hem beter verbannen. Maak van hem de Prins der Duisternis, dan zijn we er overdag vanaf...”
“ Da's een goed gedacht, hoe kom ik er toch op hé?”
Gabriël, Gods rechter-en linkerhand, hoort het in Keulen donderen en Keulen bestond nog niet eens.
“ Moet ik Lucifer roepen?”stelt hij voor, het ijzer smedende terwijl het gloeiend heet is. Wat me logisch lijkt, want ijzer smeden als het koud is valt niet mee. Ook niet voor een god, laat staan voor een engel. “ “ Nee, 'k zal hem zelf roepen, misschien luistert hij voor één keer...”
God roept met diepe bromstem op bevelende toon.
“ Lucifer, kom als de bliksem naar sectie Ontwerpen & Uitvoering, 'k heb een jobke voor u...”
Een bliksemschicht knalt door de lucht, gevolgd door een donderslag alsof het Laastste Oordeel aangebroken was. In een wolk van solfer en zwavel verschijnt Lucifer uit het niets. Wat een stank, denkt God.
“ Hebt ge mij geroepen, o Almachtige, heerser van 't heelal en omstreken?”vraagt Lucifer met even diepe bromstem.
“ Is gans dat circus nu echt nodig, 't stinkt hier verdomme naar een toekomstige chemische fabriek...”
“ Ik moest toch als de bliksem naar hier komen?”
“ Ja, maar 'k heb niet gezegd dat ge die stank moest meebrengen hé?”
“ Wat kan een engel nog wel goed doen o Opppermachtige?”
“ Weinig, heel weinig, 'k ben niet rap content en tevreden, dat hebt ge als ge prefect zijt hé?”
“ 't Is perfect, Oneindige Goedheid, ge zegt het verkeerd, af en toe eens uw woordenschat bijschaven zou bijdragen tot een betere communicatie...”
“ Ge moet uw oren laten uitspuiten, er zit nog solfer in, me dunkt...”
Lucifer denkt er het zijne van, zijn tijd moet en zal nog wel komen. De rebellie van engelen die niet meer akkoord zijn met de heerschappij van de Schepper neemt meer en meer uitbreiding. Men zou denken dat God alles weet en ziet, niets is minder waar. God wordt ook een eeuwtje ouder hé?
“ Lucifer met de zwavelstokjes en bokkepoten, wat zou je ervan denken dat ik je heerser maak van het mooiste land dat ik ooit geschapen heb?”
“ Heerser over wie? Over de planten en bomen? Ziet ge mij al tuinieren? Waarom schept ge geen wezens die dom, arrogant en nooit-lerende-van het verleden? Dat zou pas een grap zijn hé?”
“ Wat een goed idee. Hoe kom ik er toch op hé?”
En God zet zich aan 't werk. Eerst neemt Hij wat kleigrond, boetseert tot het een vorm heeft die min of meer op een aap lijkt. Hij stapt een stap achteruit om Z'n creatie te bewonderen. Er klopt wederom iets niet. Vier armen en vier benen is iets teveel van 't goeie. En dat hoofd trekt op een watermeloen. Laten we beginnen met één arm en één been minder, mompelt Hij. Drie armen en drie benen, de verhoudingen kloppen nog steeds niet. Hij zucht, wordt het beu om zichzelf te verbeteren, vroeger ging het allemaal veel gemakkelijker.
“ Lucifer, kom als de bliksem naar hier, laat die bliksem maar , kom gewoon naar hier zonder stank en bijhorende speciale effecten...”
“ Ik ben er al, Onfeilbare, ik ben er al...”
“ Da's rap, als ge van de duivel spreekt, ziet ge zijne staart. Die moet ik onthouden, da's een goeie...”
“ Wat bedoelt ge hiermee?”vraagt Lucifer op een toon waarin een beetje haat doorklinkt.
“ Ik bedoel dat ge buiten bokkepoten nu ook al een staart aan 't kweken zijt, ge gaat erop vooruit, moet ik zeggen....en ik zeg het!”
“ Miljaarde, kunt ge nooit eens iets positief zeggen?”
“ Jawel, maar als Opperste God, moet ik het negatieve benadrukken, zodat ge het positieve als een verrijking van uw emotionele gemoedstoestand beter kunt ervaren. 't Slaat op niets, maar 't klinkt geleerd hé?”
Alle duivels op een stokje, denkt Lucifer, 't wordt tijd dat onze Goddelijke Manipulator op pensioen gaat.
“ Dus, als ik het goed begrijp, wilt ge me heerser maken van dit mooie land? En ik mag doen wat ik wil?”
“ Ge zijt de baas, zolang ge maar niet tegen m'n kar rijdt. Het enige dat ik wil is dat ge mij bewierookt, mij de hemel inprijst, kortom de bewoners er attent op maakt dat er maar één God is en dat ben ik...”
“ Bewoners? Er zijn helemaal geen bewoners. Beesten genoeg, zo te zien, 't is allemaal prachtig, maar ik heb het meer voor de nacht. De nachtelijke sfeer met flonkerende sterren aan het fiirmament, de maan die hel verlicht met de nadruk op 'hel', de wolven laat huilen...enzovoort hé?”
“ Jawadde, ge zijt precies in een dichterlijke bui, Luciferke?”

God schept uiteindelijk een wezen met twee armen en twee benen. Ik ga hem “ mens “ heten en die miskleunen heet ik “ apen “. Veel verschil is er tot op heden niet, zo te zien...Sommige apen gedragen zich als mensen en andersom ook.

God heeft de smaak te pakken en z'n scheppingsdrang kent geen grenzen meer. Hij bevolkt het land met alle mogelijke rassen en kleurtjes. Maar de chaos dreigt en 't wordt tijd dat Lucifer het heft in handen neemt. Lucifer, ook niet van gisteren, ziet dat de tijd rijp is om voor een omwenteling te zorgen. Als het Goede bestaat, dan ook het Kwade. Hij zou de verpersoonlijking worden van al wat maar enigszins slecht kan zijn. En gezien het mensdom zich tot het Kwade aangetrokken voelt, is het een makkie om de duivel in hen boven te halen.

©GoNo

Heet van de Naald...

Buitenland:

Het Ministerie van Cultuur & Bezienswaardigheden laat weten dat het niet verder rondleidingen in de stad Tripoli kan verzekeren. Bij gebrek aan gidsen en bezienswaardigheden. De NAVO ontkent dat ze moedwillig het culturele erfgoed naar de verdoemenis aan het bombarderen is. Ze wijst erop dat Kadhafi zich verschuilt in moskeeën, bibliotheken en zelfs kleuterscholen. De NAVO laat ook weten dat degenen die het beter kunnen, het zelf mogen komen doen. België zal, in overleg met de andere Europese Strijdkrachten, een bataljon oorlogsveteranen sturen die het klappen van de zweep geleerd hebben tijdens de 2de wereldoorlog.
Strauss-Kahn, de grote leider van het IMF, laat weten dat er helemaal geen sprake is van verkrachting van een kamermeisje. Het kamermeisje in kwestie liet in de badkamer een stuk zeep uit haar fijne handjes vallen. Strauss-Kahn, zou naar eigen zeggen, uitgegleden zijn. In een ultieme poging zijn vege oude lijf te vrijwaren van enige breuken en vooral blauwe plekken, greep hij zich vast aan het kamermeisje, met de gekende gevolgen. De rechter wimpelde het af met de wijze woorden:” Ge zijt verdomme paus Johannes Paulus II niet...”
Moebarak, ex-president en ook beetje dictator, stelt voor om alle gestolen goederen en buitenlandse rekeningen terug te geven aan het Egyptische volk. Als teken van goodwill en blijk van genegenheid voor z'n bewezen diensten, laat het leger weten dat ze nog twee jaar soldij tegoed hebben + achterstallig congégeld te vermeerderen met de gebruikelijke intresten. Het getimmer dat Moebarak in de gevangenis hoort, is gewoon de galg die getimmerd wordt. Niets meer en niets minder. Ze wijzen erop dat hun ex-president er de slaap niet moet voor laten. Bij het horen van deze geruststelling kreeg Moebarak een aanval van claustrofobie en fantoompijnen ter hoogte van z'n derde nekwervel.
President Assad van Syrië heeft per vergissing laten schieten op z'n eigen geheime politie. Die kunnen er niet mee lachen en dreigen ermee Assad een koekje van eigen deeg te geven. De president in z'n wiek geschoten (?) laat weten dat hij president-zijnde mag schieten op wie hij wil. Deze presidentiële bevoegdheid is verankert in de grondwet. Het leger laat weten dat het bewuste artikel nooit door het parlement is goedgekeurd en derhalve van nul en generlei waarde is. Waarna Assad het bevel uitvaardigde om ook op het leger te schieten. Kadhafi laat weten dat hij z'n broeder Assad niet in de steek zal laten en stelt daarom voor om enkele trouwe revolutionaire strijders te sturen. Als de NAVO akkoord is, welteverstaan...President Assad houdt dit broederlijk voorstel in beraad...

Binnenland:

President Sarkozy heeft een geheime ontmoeting gehad met koning Albert II. Op de geheime agenda stond de splitsing van België. Naar het schijnt, maar de zon schijnt ook, zou de koning vrijwillig verplicht afstand doen van z'n troon. Z'n troon is tot op de draad versleten en voldoet niet meer aan de Europese richtlijnen betreffende tronen en andere koninklijke meubilair. President Sarkozy denkt erover om Albert II in Versailles te installeren als Zonnekoning. Met maandelijkse wedde & extra-legale voordelen, waaronder een dertiende maand. Prins Philippe is niet te spreken over deze gang van zaken en dreigt ermee de vuile was buiten te hangen. Zodat men kan zien welk ondergoed de adel draagt.
Een Japanse delegatie, onder leiding van kernfysicus Aikido King Fu, heeft zojuist de kerncentrale van Doel bezocht. Na eerst een rondleiding gekregen te hebben in polderdorp Doel, die zoals men weet enige gelijkenis vertoont met de omliggende gebieden bij de Japanse ontplofte kerncentrale. De Japanners waren verbaasd dat er nog levende wezens rondliepen in Doel. Derhalve zijn ze van mening dat het al bij al nog mee zal vallen met het beetje verhoogde radioactiviteit dat in gans Japan gemeten wordt. Burgemeester Janssens kreeg als geschenk een Kawasaki met lichtgevende banden en dito pinklichten. De burgemeester gaf een kopie van de kerncentrale van Doel en een doos Antwerpse Handjes.
We vernemen zojuist uit onverdachte en tevens goeie bron dat koning Albert II een geheime ontmoeting heeft gehad met koningin Beatrix van Nederland en ook van Oranje Nassau. Op de geheime agenda stond de splitsing van België. Koning Albert II zegt dat er een einde moet komen aan het gezeur over de uitbaggering van de Westerschelde. Koningin Beatrix stelt voor om de vete tussen beide koningshuizen bij te leggen. Albert II zegt dat het uitroepen van de Onafhankelijkheid in 1830 een historische vergissing was. De regering kan er niet mee lachen en dreigt ermee om op te stappen, wat niet gemakkelijk is voor een reeds gevallen regering van lopende zaken. De koning laat weten dat z'n woorden uit de context gerukt zijn. De koning riskeert een boete voor het ontbloten van de kroon...

Weerbericht voor de komende jaren:

Als het niet regent zal het hoogstwaarschijnlijk droog blijven. Temperaturen kunnen schommelen tussen het vriespunt en het kookpunt. Een radioactieve wolk is op het nippertje ontsnapt aan het overvliegen van het Belgische luchtruim. Twee F16-straaljagers waren reeds opgestegen om deze schending van het Belgisch Luchtruim ongedaan te maken. Met toestemming van de NAVO...

©GoNo

Hoe zwaar of hoe licht weegt de stilte... ?

“ Al m'n vrienden zijn dood of zitten te verkommeren in een bejaardentehuis. En nu is er iemand van de sociale dienst geweest om mij te vragen of het niet beter zou zijn dat ik in een serviceflat zou wonen. Het huis is toch te groot om alleen te onderhouden. Maar ik wil hier helemaal niet weg, al die mooie jaren die ik hier doorgebracht heb met vrouw en kinderen wil ik niet kwijtraken. De geboorte van onze tweeling, hun eerste stapjes in het gras, de feestjes in de tuin naar aanleiding van hun Eerste Communie, Plechtige Communie. Hun eerste lief, hun eerste desillusies toen het af was. Teveel om op te noemen...”
“ Ze kunnen je toch niet verplichten om je woonst te verlaten?”
“ GoNo, dat kunnen ze wel, de bureaucratie kan hier alles.Let maar eens op, ze zullen me niet vergeten, laat staan dat ze me gerust zullen laten. Weet ge dat ik m'n huis steen per steen zelf gebouwd heb? Dat ik twee jobs deed om ons eigen nestje te bouwen. En dat voor een onderwijzer? 's Maandags kon ik m'n krijt amper nog vasthouden, m'n handen stonden vol blaren...”
“ Dat wist ik niet, 'k moet zeggen dat ge er uw werk van gemaakt hebt? En wie heeft de tuin ingericht?”
“ Ons Gertrude, wie anders? Dat was de overeenkomst. Ik het huis en zij de tuin. Een duivenhok mocht er niet komen want die strontduiven schijten toch maar alles onder. Zei ze keer op keer. Ik had zo graag kampioen gespeeld, maar in 't leven moet men soms compromissen kunnen sluiten, nietwaar?”
“ Da's waar Gerard, da's waar...”
“ Weet je GoNo, als ze me verplichten in zulk oudemannekestehuis te gaan wonen, geef ik je het op een briefje dat ik m'n schup afkuis. Nog liever onder de brug gaan slapen, dan te moeten verkommeren...”
Eventjes stokt het gesprek, er hangt plots een weemoedige sfeer. We denken beiden aan wat er eventueel komen kan. Ik zou hem moed willen inspreken maar twijfel of dit wel het juiste moment is. Soms kan de stilte zwaar wegen en zijn woorden overbodig. Soms zegt de stilte meer dan alle woorden die men maar kan bedenken.
“ Gerard, 't zal allemaal wel zo'n vaart niet lopen hé?”
“ Ik heb een vermoeden dat het totaal de verkeerde kant aan het opgaan is...”
“ Laten we erover zwijgen en schenk m'n glas nog eens vol. Laten we klinken op Gertrude, daar ergens hoog in de hemel...”
“ Ik wou dat ik bij haar was, welk nut heeft het om hier nog langer rond te lopen en alles kwijt te spelen?”
“ Denk aan uw kleinkinderen en uw kinderen, die willen hun bompa en vader nog niet verliezen. Er zijn nog zoveel leuke en goede momenten die nog komen moeten...”
“ In een ouwevententehuis?”
Vandaag is de dag dat alles zwart ziet voor Gerard en z'n pintje staat er al even triestig bij als hij. De schuimkraag is inééngezakt zoals Gerard inééngezakt op z'n bureaustoel zit. M'n Kriek smaakt plots niet meer. Ik neem afscheid, tegen m'n goesting, want je weet maar nooit wat hij allemaal nog in z'n kop haalt.

Maanden nadien lees ik de ware toedracht achter z'n verhaal. Op de plaats waar al die oude zelfgebouwde huizen staan, komen er sociale woningen. Gerard zit in psychatrische instelling. De reden? Hij dreigde iedereen af te schieten die ook maar één poot naar z'n huis uitstak. Na bemiddeling van een gewezen rijkswachter, die hij goed kende, gaf hij z'n long rifle af en werd stante pede afgevoerd naar een isoleercel. Een gevaar voor zichzelve en de maatschappij. Een advocaat, aangesteld door het gerecht, beheert z'n vermogen. Ook de opbrengst van de verkoop van z'n eigendom. De kinderen hebben een proces aangespannen tegen de de gemeente. De bureaucratische molen draait en blijft maar draaien. Het proces is voor de vierde keer uitgesteld, nu wegens ziekte van de advocaat die de belangen verdedigt van de gemeente.
Ik ben hem gaan bezoeken. Van twee tot drie. Aan z'n ogen zie ik dat hij me herkent. Ik weet dat dit de laatste keer zal zijn dat we elkaar nog zullen zien. Hij weet het ook. De stilte weegt niet meer zwaar, de stilte is onze bondgenoot. Ik sta recht, neem z'n gerimpelde hand vast.
“ Gerard, ooit zien we elkaar terug...”
“ Ja GoNo, ooit, alles is gezegd he?”

De deur valt in het slot, ik verlaat een goed mens, voel me schuldig en ook weer niet. De weinige tranen die ik nog overheb, schenk ik aan hem....

©GoNo

Eerste compromis is een feit...

“ Ik sciet uw voorstel af, nom d' une pipe, t' is kij nog niet met de pomme de terre thuis zijn hé?”
“ Elio, verdomme gedraag u als een vent...”
“ Hahaha, il est goed, je suis homo et un petit peu gay...”
“ En zoiets wil eerste minister worden van België? Ze gaan nogal lachen in Europa. Er is kans dat ge een peer op uw muil krijgt van Berlusconi...”
“ Bartje, 't is kij hebt u eigen nok niet goed bezie zeker? Avec ton tonneke et votre visage de patat-friet?”
“ Eliooke, als ik inadem, plakt ge aan m'n gespierde borstkas...en als ik uitadem hangt ge met uw klokkenspel tussen de bollen van 't Atomium...”
“ Ah, l' Atomium, c'est un Wallon qui a construit ça, da's patrimoine van les Wallons, een beetje comme le lion de Waterloo...”
“ Over m'n dik lijf, forget it, de leeuw van Waterloo is een Vlaamse Leeuw, 't Atomium is gemaakt door ingenieur Waterkeyn. Die werd geboren in Wimbledon. Of gaat ge me vertellen dat Wimbledon ook Waals bezit is?”
“ 'k Zal er een commission opzetten, cher Dewever, desnoods ga ik tot Strasbourg, et 'n oublie pas que l' union fait la force...”
't Weverke mompelt iets van ' vuil janet ' en opknopen aan z'n strikje.
Elio mompelt iets van ' stuk volgevreten frietzak' maar dan in 't Frans.

Een bode komt hen vertellen dat het tijd is om naar de persconferentie te gaan.
“ Elio, wat gaan we zeggen?”
“ Bart, we zeggen zoals gewoonlijk, niets, je veux dire, we steken alles op elkaar et je fais un plas et tous le reste blijft zoals het was, 'd accord?”
“ Goedzo, Eliooke, die journalisten slikken toch alles wat we zeggen...”

“ Meneer Di Rupo, is het waar dat u de onderhandelingen opgeblazen hebt?”
“ Non, om de onderhandelingen op te blazen hebt ge veel lucht nodig en volgens een studie gemaakt door de Université de Liège, is mijn longinhoud ontoereikend. Au suivant...”
“ Meneer Dewever, is het waar dat u de onderhandelingen opgeblazen hebt?”
“ Ik sluit me aan bij m'n vriend Elio, met dit verschil dat een studie door de Universiteit van Antwerpen, m'n conditie momenteel niet toelaat om ook maar enige vorm van inspanning te doen...”
“ Is het waar dat u gezegd hebt dat de Waalse frieten niet gesponsord moeten worden met Vlaams belastinggeld ?”
“ Beste journalist, dit verhaal is volledig uit z'n context gelicht, als het ware van de pot gerukt. Ik heb alleen gezegd dat wij het beu zijn om als mayonnaise te dienen op een pak friet. Dit was beeldspraak en meer moet ge er niet achter zoeken...”
Di Rupo bekijkt Dewever met een scheef oog. Diene Bart doet niet anders dan achter z'n gat roddelen. Vroeg of laat sla ik met m'n saccoche op z'n Vlaams bakkes. Denkt hij, maar zegt het niet.
“ Is er al een compromis in de maak, waardoor we eindelijk een nieuwe regering krijgen?”
“ Euh, ge moet, hoe heet dat manneke van de CD&V weer, de koninklijke onderhandelaar niet opjagen. Nu we toch al een jaar aan 't onderhandelen zijn, steekt het op géén dagske meer en minder...” zegt Bart met fijn glimlachje.
“ Bart, zijn wij al een jaar bezig?”vraagt Elio met uitgestreken gezicht.
“ Ja, Elio, een jaar dat we aan 't lullen zijn over alles en nog wat, behalve over de staatshervorming...”
“ Nom d'une pipe, le temps passe vite, comme dans une passe-vite. Die is koed hé?”
“ Ja, Rupooke, 'k lach me te pletter en te barsten, nog zo ene en 't is kerstdag...”
“ Beste journalisten, we vernemen zojuist dat de koninklijke onderhandelaar op weg is naar de koning om ontlast te worden van z'n opdracht. Ik zou zeggen: allen daarheen...”

“ Weverke, is dat waar van die ontlasting?”
“ Ja, 't is waar, z'n wc-papier zal op zijn zeker?”
“ Dat bergrijp ik niet....”
“ Nee, daarvoor moet ge gestudeerd hebben en op z'n minst Vlaming zijn. Kom we trappen het hier af, ik trakteer met een pak frieten met echt Vlaams stoofvlees. En een goeie Kriek Belle Vue erbij...”
“ Als gij trakteert, ga ik mee, après tout, nous sommes des copains, n'est-ce pas?”
Bart Dewever mompelt iets van ' 'k zal het aftrekken van die miljardentransfers'.
Elio Di Rupo mompelt iets van' quel imbécile de salle flamand.

Na twee uren in frituur “ De Halve Puntzak” sluiten ze een compromis over de marketing van de Vlaamse mayonaise. Vlaanderen zal alle kosten van de verder ontwikkeling van dit toch wel typisch Belgisch product op zich nemen. De Walen krijgen de toezegging dat alle puntzakkken en frietbakjes in Herstal verder mogen ontwikkeld worden. Waar een klein land toch groot kan in zijn hé?

©GoNo

Mijn stad

In m'n stad
lopen de knapste vrouwtjes van 't land
op de Meir, de Keyzerlei en 't Sint-Annekesstrand

zie je ze paraderen
zie je ze flaneren
schijnbaar zonder doel
flirtend, een glimlachje op hun smoel

in m'n stad
lopen de mooiste vreemdelingen van 't land
in de Gemeentestraat tot aan de Stenen Brug
van 't Astridplein tot Berchem en terug

je ziet ze niet paraderen
nog minder flaneren
hun mooie hoofden bedekt met hoofddoeken
een glimlachje is heel ver te zoeken

in m'n stad
zijn hetero's een raar verschijnsel
wonen de mooiste homo's & lesbiennes
de grootste twijfelaars en comédiennes

je ziet ze soms paraderen
in gay-parades flaneren
ze zijn met ontzettend veel vandaag de dag
allemaal geboren in 't verkeerde lichaam
noteer ik met een sarcastische glimlach

m'n stad
ik houd van je zoals je bent
de verloedering neem ik erbij, 't is gratis
ik draag m'n kruis als een echte vent
tussen m'n benen, juist onder m'n fluitje van een cent...

©GoNo

Buren-vrienden 3

Lily sluipt naar beneden. Als ze bijna beneden is, hoort ze rare geluiden die uit de living komen. Ze hoort zuchten en kreunen, het lijkt wel of ze een goedkope seksfilm aan het draaien zijn. Zou het kunnen dat Michael zich te buiten gaat aan ersatz-seks? Wel, wel, wel, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Bedenkt ze zich. De laatste trede van de trap kraakt, ze houdt haar pas in, de deur van de living staat op een kier...

't Moet er toch eens van komen, denkt Jan. Ze vraagt er gewoon om. Maar hoe moet het dan verder? Als Michael het te weten komt, is hij capabel om m'n ballen van m'n lijf te schieten en op te dienen op een bedje van gestoofde penis. Het vooruitzicht om z'n edele delen te verliezen gaf hem te denken. Anderzijds, die kans kreeg hij misschien nooit meer. Waarom moet dat mij altijd overkomen? De meisjes in bar “ Tropicana” waar hij na het vele overwerk soms naar toe ging, die konden zwijgen als een graf. Van Annemarie wist hij in feite totaal niks. Was het een spel om te zien hoever ze beiden zouden gaan? Was het een middel om hem nadien te kunnen chanteren? Met mooie vrouwen is het altijd oppassen geblazen, was z'n conclusie.

Lily blijft eventjes achter de deur staan, luistert met ingehouden adem naar de geluiden die uit de living komen. Kijkt door de kier van de deur en ziet de rug van Michael. Z'n rechterhand zit in z'n short, maakt op-en-neer gaande bewegingen. Lily kan niet zien wat er op het scherm gebeurt. Maar dat hoeft ook niet, het tafereel dat zich afspeelt zegt genoeg. Ze trekt langzaam de deur verder open, staat in twee stappen achter Michael. Michael hoort of ziet niets, behalve het seksgedoe op z'n laptop. Z'n hoofd is rood van de inspanning die hij levert. Masturberen vergt concentratie, het lijkt gemakkelijk maar soms is er de schrik van betrapt te worden. Lily geniet mee. Zou ze het durven om een handje toe te steken? Wat in zijn geval uitermate welkom zou wezen, twee handen kunnen een berg werk verzetten. Ze bukt zich en grijpt nar z'n lid...

“ Jan, wil je aan de bar een cocktail bestellen?”
“ Zo vroeg in de morgen al?”
“ Jan, het is vakantie voor iets hé? Je lijkt wel Michael, die moet ook altijd vitten op alles wat ik doe...”
“ Sorry, het was zo niet bedoeld, 't was maar een grapje...”probeert Jan te redden wat er te redden valt. Hij moet oppassen, tweemaal nadenken voor hij iets zegt. Geen kritiek geven, gewoon doen wat ze vraagt is de beste oplossing, daarna zien we wel verder.
“ Niet huilen Jantje met de trouwe hondenogen. Da's ook een grapje. Drink samen met mij een cocktail in de vroege morgen, laten we al beginnen te feesten. Misschien heb ik nog een surprise in petto voor jou...lieverd...”
Had hij goed gehoord? Zei ze “ lieverd” tegen hem? Of zei ze dat tegen iedereen? Hij kijkt haar aan, ziet de twinkeling in haar ogen. Ze grapt maar.
“ Oké, ik feest met je mee, op Michael en Lily hoeven we toch niet te rekenen. Michael zit te werken en Lily is bezig haar façade te plamuren. Ik bestel alvast twee cocktails, heb je nog sigaretten genoeg, m'n engeltje?” Dat engeltje was bedoeld als testcase, zien hoe ze reageert...
Ze kijkt hem aan en ziet de twinkeling in z'n ogen. Hij grapt maar of juist niet? Hoe zou hij zijn in bed, vraagt ze zich af. Erop en erover? Of zou hij haar laten genieten van een voorspel? Zouden ze samen de finale bereiken? Of ligt hij er al uit tijdens de eerste ronde? Ik praat en denk al zoals Michael met z'n stomme voetbal. Ze moet glimlachen, ziet in haar gedachten Jan die achter z'n eigen ballen aanloopt om ze nadien met een ferme trap in het doel te sjotten. Wat hem een kreet van pijn ontlokt, want ze hangen nog vast aan z'n lichaam. Hoe stom kan een vent toch zijn, denkt ze.

©GoNo

Buren-vrienden 2

“ Wil je m'n rug insmeren?”vraagt Annemarie aan Jan.
“ De rest ook, als het voor jou hetzelfde is...”
Ze kijkt hem aan, haar ogen met haar hand afdekkend tegen de zon. Ze is haar zonnebril vergeten op haar kamer. Ik heb m'n zonnebril nodig, anders krijg ik een aanval van migraine. Die aanvallen van migraine waren vroeger een voorwendsel om toch maar haar gelijk te halen als er weer eens een discussie losgebarsten was. Meestal ging het om de buitensporige uitgaven die ze deed. Michael was van het spaarzame type, ingepeperd door z'n ouders, die iedere frank, nu euro, in twee zouden gebeten hebben. Het had z'n ouders gebracht tot wat ze nu waren. Welstellende gepensioneerden die op geen euro hoefden te kijken, maar hun afkomst indachtig nog steeds geen overbodige uitgaven deden.
Annemarie daarentegen was de mooiste van de klas, altijd en overal omringd door knappe jongens of door minder knappe, maar die hadden dan weeral het voordeel van rijke afkomst te zijn. Op haar veertiende was ze al geen maagd meer, nam ze noodgedwongen de pil. Haar eerste liefde was de zoon van de plaatselijke brouwer. Zij was veertien, hij tweeëntwintig. Het was zij die hem verleidde tot een eerste tongzoen. Van het één kwam het andere. Hij voelde aan haar jonge borsten, ze liet hem doen. Hij legde haar hand op het kruis van z'n jeansbroek. Ze voelde hoe z'n lid groter werd. Ze kon amper haar nieuwsgierigheid bedwingen. Wilde verder op verkenningstocht gaan. Was een beetje bang voor wat komen ging. De brouwerszoon deed het langzaam aan, niet bruuskeren, z'n hand gleed over haar billen. Zocht zich een weg naar de binnenkant van haar dijen. Verdomme, ze droeg geen slipje. Wat een meid, ze vroeg erom...

Intussen...

Lily sloop naar beneden. Als een tijger die z'n prooi besluipt. Haar voetstappen werden gedempt door het traptapijt. Michael zal verschieten als ze plots achter hem zal staan. Zal weer een rooie kop krijgen en vliegensvlug z'n laptop dichtgooien. Bang dat ze zal zien hoeveel z'n aandelen gestegen zijn. Z'n aandelen interesseerden haar geen barst, het was haar om de man te doen. Hoeveel keren had ze niet gedroomd dat ze in z'n armen lag? Ontelbare keren, maar Michael was te blind om het te zien. Dat dacht ze. Ze herinnerde zich die keer dat ze in monokini in de tuin lag. Welwetende dat Michael de haag aan het snoeien was. Michael stond boven op de ladder en begon spontaan ' De Heuveltjes van Lily' te neuriën. Lily schonk hem haar mooiste glimlach. En daar bleef het ook bij. Ze hoorde Annemarie roepen dat ze thuis was. De spelbreekster. Michael knipoogde naar haar alsof hij wou zeggen:' een beetje geduld, er komen nog dagen..'
Met als resultaat dat hij de twee laatste treden miste, een stap in het ijle deed en pardoes in de rozenstruik terechtkwam. Waarom hebben rozen doornen, vroeg hij zich af. Annemarie , die alles vanuit de veranda gadesloeg, kreeg bijna de stuipen van 't lachen. Wat een kluns van een vent heb ik toch, dacht ze.

Intussen....

“ Heb je zin om te gaan wandelen?”vraagt Annemarie.
“ Met jou ga tot het einde van de wereld...als het moet zelfs nog verder...”
Waarom zegt Michael nooit zoiets tegen mij, vraagt Annemarie zich af.
“ Je bent lief, Jan en dat meen ik...”
Waarom zegt Lily nooit zoiets tegen mij, vraagt Jan zich af.
“ Heb je je zonnebril niet nodig? Straks krijg je weer migraine en ik wil niet dat je ziek wordt...”
In de toon van z'n stem klinkt de bezorgdheid door. Annemarie kijkt ervan op. Jan is dus echt bezorgd om haar. Ze twijfelt of ze haar spelletje wil doorzetten, krijgt een raar gevoel bij dit alles. Voor de eerste en misschien de laatste keer is ze er zich van bewust dat ze zich op glad ijs begeeft...

©GoNo

Buur-vrienden...

Dikke vrienden zullen ze wellicht nooit meer worden, daarvoor is er teveel gebeurd in het verleden. Tijdens de vakantie die ze samen doorgebracht hebben, leerden ze elkaars kleine kantjes beter kennen. Een bron van ergernis voor beide partijen. Dat ging van rondslingerende sokken tot maandverband in de lavabo. Om nog maar te zwijgen van tandpasta, waarvan het dopje verdwenen was. De veelvuldig uitgevallen lichaamsharen die zowel in het ligbad, de inloopdouche en de lavabo achterbleven waren ook al niet van die aard om de vakantiesfeer naar hogere regionen op te tillen...
De vakantie draaide uit op een fiasco. Meer en meer gingen ze hun eigen weg, probeerden elkaar zoveel mogelijk te mijden. Wat niet gemakkelijk is in een gezamenlijk gehuurde bungalow. De vrouwen, die het eerst zo goed met elkaar konden vinden, bekeken elkaar nu met vijandige kattenogen, bereidt om iedereen die ook maar enige vorm van kritiek zou kunnen opbrengen, de ogen uit te krabben.
De druppel die de emmer deed overlopen, was toen iemand vergeten was de wc door te spoelen. Aankijken tegen diarree van iemand anders op een zonnige morgen, is niet bevorderlijk voor de spijsvertering, laat staan dat men nog goesting zou hebben om aan te schuiven aan de ontbijttafel.
De koffie geurde en verspreidde haar aroma door de bungalow. Het glaasje versgeperste sinaasappelsap kleurde de tafel. Spijtig dat de vakantiegangers stuk voor stuk onderhevig waren aan een beetje ochtendhumeur. De eerste tweed dagen niet, toen was alles nog koek en ei. Toen werden er volop plannen gemaakt over de uitstapjes die ze gingen maken. Wat ze ook deden. Een cultureel uitstapje, een vleugje plaatselijke folklore opsnuiven, het hoorde er allemaal bij. Na afloop gezellig een pintje drinken in de bar van het recreatiecentrum en nog wat keuvelen, meer moest dat niet zijn...

Buurman kon z'n ogen niet afhouden van de buurvrouw. Hij had zo een vermoeden dat er onder haar kledij een prachtig lichaam zat. Aan tafel had hij, geheel per ongeluk, tegen haar welgevormde been gewreven. Z'n naakte voet tegen haar naakte been. Ze liet het toe. 't Gaf hem en haar een tinteling. De warme tinteling van het spelen met vuur. Hoever kan ik gaan, denkt buurman. Hoever kan ik gaan, denkt buurvrouw. Gaan we zwemmen? Vraagt buurvrouw. Ik niet, zegt haar man, ik moet nog wat werken op de laptop. 't Is vakantie, onnozelaar, werken moet ge op 't kantoor. Vraag het aan de buurman, die zwemt als een rat. Ja, waarom niet hé?
Ga je ook mee zwemmen, vraagt de buurman aan z'n vrouwtje wetende dat ze 's zondagsmorgens nooit gaat zwemmen omdat ze een uurtje of twee nodig heeft om haar gezicht in de juiste plooien te krijgen. Buurvrouwtje gaat zich omkleden, verschijnt even later in blauwe bikini. Buurman voelt een erectie opkomen, verdwijnt vliegensvlug naar de kamer alvorens iemand kan zien wat z'n heimelijke gedachten zijn. Keek ze nu echt zo verleidelijk met haar amandelvormige ogen? Of beeldde hij het zich allemaal alleen maar in? Wie niet waagt, niet wint. En wat is er verkeerd aan wat geflirt? We zijn toch volwassenen onder elkaar?

Jan rept zich achter Annemarie aan. Weinig volk zo vroeg op een zondagmorgen. De zon is al van de partij en het belooft een schitterende dag te worden. De zoveelste op rij, de lente bestaat niet meer, de zomer heeft
haasje over gesprongen. Annemarie duikt het water in, komt enige meters verder terug boven water. Zwemt sierlijk als een dolfijn. Haar stijve tepels zijn zichtbaar door de dunne stof van haar topje. Haar kaalgeschoren venusheuveltje ook. Ze weet het en laat zich de blikken van het aanwezige mannelijk publiek welgevallen. Jan doet alle moeite van de wereld om niet uit z'n vel te bibberen. Verrek, wat is dat water koud. Maar z'n mannelijke hormonen nemen de bovenhand. Stoer doen en de macho uithangen gaan hand in hand. Annemarie heft zich op aan de rand van 't zwembad. Er zorg voor dragende dat Jan haar weelderige boezem kan bewonderen. Jan probeert z'n ogen af te wenden, maar wordt onweerstaanbaar aangetrokken door die prangende tepels. En weer is het vechten tegen een opkomende erectie...

Michael zit te werken op z'n laptop. Het puntje van z'n tong likt langs z'n lippen. Dat heb je als je op een betaalde sekssite toevallig bent terechtgekomen. Je kunt er zo in opgaan dat je compleet van de kaart geraakt. Als het ware in een andere wereld vertoeft. En zeggen dat hij een bloem van een vrouw heeft. Wat drijft een man tot zoiets hé?
Lily legt de laatste hand aan het schilderij dat ze van haar gezicht gemaakt heeft. Ze glimlacht tegen zichzelf in de spiegel. Zo, ze mag er nog wezen voor haar leeftijd. Haar man denkt er anders over, maar houdt al jaren wijselijk z'n mond. Hoe anders zou haar leven misschien verlopen zijn, moest ze niet in verwachting geraakt zijn. Wie had kunnen voorspellen dat na het bijna verplichte huwelijk, er een miskraam zou volgen? Het duurde bijna een volle twee jaar voor ze nog seks met elkaar hadden. De weinige seks die ze nadien hadden, bracht haar geen voldoening. Faken werd een tweede natuur voor haar. Jan geloofde het sprookje van de man die z'n vrouw vijftig keer na elkaar doet klaarkomen. In alle opzichten begon ze haar man te haten. De miskraam was zijn schuld. Moest hij haar niet volgespoten hebben met z'n nakomelingetjes, dan zou er niets gebeurd zijn. En waarom moet hij, na de daad, steeds vragen of het deugd gedaan heeft? Een bevestiging van z'n mannelijke potentie? Ja schat, 't heeft deugd gedaan en houdt nu even je grote muil, ga van mijn lijf af, draai je kont naar mij toe en laat me verdomme slapen. En vergeet zeker niet te snurken...


Wordt vervolgd

©GoNo

Bompa kent er niets van….

Ze speelt op haar eentje. In haar eigen kleine leefwereldje, waar grote mensen niet toegelaten zijn. De grassprietjes die ze uittrekt, legt ze apart. Ik kijk ernaar, vraag me af wat de bedoeling kan zijn van dit toch wel uiterst secuur werkje. Misschien bestaat er in haar verbeelding één of ander geheimzinnig wezen dat straks gevoederd moet worden. Wie zal het zeggen hé?
Ik vraag wat ze aan het doen is. Het zou me verbazen dat ze een antwoord wil geven. Ze is nogal aan de eigenzinnige kant, maar dat schijnt een familietrekje te zijn. Haar vocabulaire beperkt zich dan tot een neen als het een ja moet zijn en vice versa. En zeker als de vragen of opmerkingen van haar bompa komen. Een constant gevecht tussen een kind van drie jaar en een vent van zesenvijftig. De ene plooit niet voor de andere. Te gek om los te lopen en ik speel het spelletje mee. Met veel plezier. Mijn keikop tegen de hare, denk ik dan en moge de beste winnen! Ze denkt dat ze kan winnen met te huilen, te tieren en hysterisch te doen. Ik denk da ik kan winnen met haar kuurtjes gewoonweg te negeren. Maar al bij al zijn we goeie vrienden, soms is er een onuitgesproken wapenstilstand, een stille vrede, een pact. Dan koeioneren we elkaar, hangen met twee het varken uit. Om dan ‘s anderendaags de strijdbijl opnieuw op te nemen en met hernieuwde moed in de aanval te gaan….
Ik vraag nogmaals wat ze aan het doen is. Ik maak bloemekes. Van grassprietjes? Het zou me straf verbazen dat er daar ooit bloemekes uit zouden voortgroeien. Ze legt de grassprietjes minutieus in haar met water gevulde bekertjes. Maakt zich kwaad omdat er een sprietje aan de zijkant blijft plakken. Moet ge een hamer hebben, vraag ik geheel behulpzaam, dan kunt ge ze er in kloppen. Ze kijkt me aan alsof ik een vreemde eend in haar bijt ben. Oei, ‘k heb weer de verkeerde vraag gesteld. Ik probeer het begin van een nieuwe veldslag uit te stellen wegens de warmte en het geen zin hebben in achterhoedegevechten. Bompa kent er niks van hé? Afwachten of ze de toegestoken hand wil aanvaarden. Ze herhaalt dat ik er dus inderdaad nikske van ken. Uit grassprietjes in een bekertje zullen bloemetjes groeien. De evolutie staat niet stil, denk ik, en ’t is een gat in de markt. De logische gevolgtrekking is dat er straks koeien op de weide zullen staan met bloemetjes in hun vacht. Witte koeien geven gewone melk en bruine koeien chocolademelk hé?
Bompa, wil je de bloemetjes op tafel zetten? De bloemetjes buiten zetten , zou er beter op trekken, denk ik. Ja, natuurlijk, zitten er dan al bloemetjes in? Bompa, morgen zullen er bloemetjes zijn, morgenvroeg. Ik begin stiiletjesaan goesting te krijgen om ’s nachts bij de buren hun bloemen te gaan uittrekken en ze te verdelen over de bekertjes. Al was het alleen maar om haar verbaasde blik te zien. Alhoewel, waarschijnlijk zal ze niet eens verbaasd zijn en zeggen: “ Bompa, ‘k heb het toch gezegd, bompa kent er niets van….”

©GoNo