Chico, een doodnormale kat…

Op Animals Wild lieten ze een documentaire zien over katten. De leefwereld van een kat. Ik was er als de kippen bij om meer te weten te komen over dat wereldje. Gezien ik zelf een kat heb, kan ik de vergelijking maken met die van mij. En het klopt wat ze zeiden. Zestig procent van de tijd brengt een kat al slapend door. De rest dient om zich te wassen, kattekwaad uit te steken en te vreten. Naar het schijnt zou een kat z’n baasje imiteren. De kat neemt de gewoontes over. Als een kat je likjes geeft, wil dat zeggen dat hij/of zij van je houdt. Als ze geen likjes geeft, wil dat zeggen dat je gewoon de pot op kunt. Katten hebben geen bazen en toch kan je ze kunstjes leren. Zeker als ze honger hebben. Maar dat kun je bij een mens ook, denk ik…

Er bestaat een kattenfluisteraar, echt waar. Ik lachte me te barsten omdat het heerschap eruit ziet als een straatmuzikant. Hij loopt ook rond met een oude gitaarkoffer. Daar zitten dan z’n attributen in om de weerspannige katten op andere ideeën te brengen. Bij Chico, wat een naam voor een kat ( ik dacht aan choco), liep het iets uit de hand. De kat bekeek hem met valse ogen, alsof hij wou zeggen wat voor een vreemde snuiter hebben ze nu weer binnengegooid…

De man vroeg aan de baasjes om het huis te verlaten, zodat hij hun kat beter kon leren kennen. De vrouw vertrouwde hem niet, je kon het zo lezen in haar ogen. Een wildvreemde man alleen laten in hun dure huis? Met een cameraploeg? Da’s vragen om troubles hé? Stel dat ze in de slaapkamer die seksboekjes vinden? Of zitten te snollen in madam haar lingerie? Nee, geen sprake van dat ze het huis gingen verlaten. Ze zouden wel in de garage blijven, met de binnendeur open. De fluisteraar haalde z’n schouders op, zo lang ze hem maar niet stoorden in z’n missie. De kat luisterde, keek hem aan en likkebaardde. ’t Was alsof hij geduldig zat te wachten om een tv-vedette te worden. Ook katten zijn gevoelig voor de media, concludeerde ik…

Chico zat onder de tafel, de kattenfluisteraar ging op de grond liggen. Z’n hand ging langzaam richting Chico. Hij deed dat om hem niet te laten schrikken, was z’n uitleg. Kan ik inkomen, dacht ik. Per slot van rekening is het een vreemde hand en dan nog ene die getatoeëerd is. Je zou van minder schrikken. Chico liet de hand dichter en dichter komen. De man was blijkbaar zeker van z’n stuk, hij had al zoveel katten getemd en manieren geleerd. Chico leek geïmponeerd. Wat een rare kwast is me dat, zag je hem denken. En plots, als een bliksemflits bij heldere nacht, haalde hij uit met z’n scherpe klauwen. De hand had er op slag en stoot enkele nieuwe tattoos bij. Mooi rood gekleurd. Nu sprong Chico recht en z’n haren gingen rechtop staan, hij blaasde. De kattenfluisteraar sprong ook recht, je zag de angst in z’n ogen. De filmcrew filmde alles in close-up. Waren ze er niet geweest, had hij waarschijnlijk die nep-Chinese Mingvaas op Chico z’n kop in gruzelementen geslagen. De moordlust stond in z’n ogen te lezen…

Veertien dagen later kwam hij terug op bezoek bij het echtpaar. Hadden ze z’n raad opgevolgd? Welke raad, dacht ik. Meer spelen met Chico, zodat hij z’n agressie kwijt kan. Ze speelden meer met Chico en z’n agressie was al behoorlijk gezakt, zeiden ze uit één mond. Ik geloofde er niets van, ’t klonk een beetje te gemaakt.

Chico keek naar de kattenfluisteraar en z’n haren gingen terug rechtop staan. Hij blaasde. Ik dacht, steek je hand nu toch uit naar Chico als teken van vriendschap. Nee dus. De man fluisterde dat het nog een tijdje zou duren eer de kat terug een normale kat zou zijn. Misschien moet er hem eens iemand zeggen dat er geen normale katten bestaan. Chico zat hoog op de kast, de fluisteraar vertrouwde het niet en bleef zo ver mogelijk uit de buurt. Ik spring in je nek en krab je huid open tot op het bot, hoorde ik Chico zeggen. En toen viel Musti, mijn kat, mij aan. ’t Is maar om te spelen, zei ze. Ik gooide m’n sloef naar haren kop en ze bracht hem verdorie niet eens terug. Katten, ’t zijn rare wezens, dacht ik…

©GoNo

Vlaamse Leeuw gespot op Mars

Ik begin de winter kotsbeu te worden. Ik weet het, sommigen zullen zeggen dat het vroeger nog straffere winters waren. Toen de Schelde dichtgevroren was en men alle dagen een Elfstedentocht organiseerde. Toen de vogels diepgevroren uit de lucht vielen en je de ijspegels aan je neus kon gebruiken als ijsblokjes. Maar dat was in de vorige eeuw. Ik heb een flauw vermoeden dat het aan de noordpool warmer is dan hier. Dat de Eskimo’s in badpak rondlopen, terwijl ze zich tegoed doen aan een lekker ijsje. Hier komt ’s avonds ook de ijsventer, maar niemand koopt een ijsje. Ijsjes smaken alleen als de temperatuur stijgt boven de 20°…

Ik ben, met ware doodsverachting, door de ijskoude wind gegaan. Voorzichtig, want niet iedereen heeft voor z’n deur het ijs en de sneeuw weggeveegd. Er staan boetes op, maar de politie heeft wel andere dingen aan haar hoofd. Hun postzegels zijn op en ze moeten nu alle officiële stukken met de wagen wegbrengen. Wilt dus zeggen dat, als ze een brief schrijven naar pakweg Charleroi, dat ze die persoonlijk gaan afgeven. Van een service gesproken hé? Ik vraag me af wat ze gaan doen als het geld op is voor de benzine. Gaan ze hun ambtelijke schrijven dan met de fiets weg brengen? Misschien is er een nieuwe wielerploeg in de maak:- De Vrolijke Flikkenpedaalstampers- gesponserd door Camiel Verheyen, uw trouwe deurwaarder…

Volgens de geleerden, en die kunnen het weten, gaat de opwarming van de aarde gestaag voort. Moet weeral lukken dat ik net op dat stukje aarde woon waar de opwarming de loef afgesstoken wordt door de koude. In plaats van een hittegolf een koudegolf, ’t is weer eens iets anders hé? Maar volgens diezelfde geleerden wordt iedere hittegolf voorafgegaan door een koudegolf. Ja, zeg, zo kan ik het ook uitleggen. Iedere regenbui wordt voorafgegaan door een pak wolken. Achter de wolken schijnt de zon. Op de maan schijnt de zon ook, maar ‘t is daar geweldig droog, zeggen de boeren…

Op Mars ook, denk ik dan. Maar ik begin er toch over na te denken om naar Mars te emigreren. Als eerste Vlaming voet op Mars zetten, het heeft wel iets. De Vlaamse Leeuw die vrolijk wappert ergens in een godvergeten vallei op Mars. Ik zie me al staan op een berg, turend over de rode woestijn, wachtend tot shuttle er aankomt met honderd bakken Kriek. En wc-papier, want die zijn ze vergeten mee te geven. Waarschijnlijk zullen ze gedacht hebben, er zijn daar toch geen wc’s. De Vlaamse Leeuw-vlag heeft nu bruine strepen, ge raadt nooit hoe dat komt…

Ach, ik zit nu wel te klagen maar binnen enkele weken is al het winterse leed vergeten. Dan zal het weer te warm zijn. Dan loop ik weer te puffen als een versleten theepot. Dan moet ik door de hitte sleuren met m’n boodschappen. Op iedere etage zal ik effe moeten stoppen wegens gebrek aan adem. M’n longen zullen piepen als pasgeboren kuikentjes die Pasen overleefd hebben…

Maar vroeger, in de vorige eeuw, dat waren pas winters en zomers. Straffe winters en straffe zomers. Toen de Eskimo’s hun iglo’s moesten inruilen tegen een driesterrendiepvries want anders hadden ze geen woonst. Vandenborre heeft daat gouden zaken gedaan. Hugo van Praag ook. Je koopt het vandaag bij Hugo van Praag. Maar die is al lang failliet. Komt door de Chinezen, beweerde hij tegen de curator…

©GoNo

Europa, een zinkend schip?

Europa is zoals de Titanic, het kon niet zinken en toch zonk het…

Op Cyprus willen de winkeliers alleen nog cash geld ontvangen. Kunt u zich voorstellen dat men in een grootwarenhuis uw kredietkaart weigert? Dat u de spaarpotten van uw kinderen moet leegmaken om een brood te kopen? Op tv kwam één of andere randdebiel vertellen dat het bij ons zo’n vaart niet zal lopen. Z’n mond zei het ene, terwijl z’n ogen iets helemaal anders vertelden. Ze hebben ons de euro door de strot geduwd, niemand die erachter vroeg. Hetzelfde met al die lidstaten. Niemand die ooit hun boekhouding gecontroleerd heeft. Hoe meer zielen, hoe meer vreugde moeten ze gedacht hebben. We zouden groter worden dan de USA en China samen. Precies of Europa kan opboksen tegen die supermachten. Door een ééngemaakt Europa is er minder kans op een oorlog, maakten ze ons wijs. Ik denk dat als al die landen die nu in een crisis zitten, failliet gaan we niet ver van een oorlog zullen zitten…

Maar die Europa-fanaten zijn blind geboren. Ze beslissen boven de hoofden van de mensen, vergetende dat het gepeupel de werkelijke macht heeft. De geschiedenis heeft geleerd dat vroeg of laat de massa er genoeg van heeft. Dan gaan de poppen aan het dansen. Kijk maar naar de Arabische Lente. Of het daarna beter wordt, valt nog af te wachten. Deze wereld van het grootkapitaal is gedoemd om tenonder te gaan. De superrijken hebben hun kapitaal al lang veilig gesteld in één of ander exotisch oord, waar ze op hun lui gat de plaatselijke bevolking als slaven kunnen behandelen. Ons zullen ze achterlaten met een berg schulden die onze kinderen en hun nakomelingen nog eeuwen zullen mogen aflossen…

Cyprus vangt bot bij de Russen. Ze waren vergeten dat de Russen Cyprus al opgekocht hebben. Wij worden schijnbaar geregeerd door Duitsland en Frankrijk. Engeland ligt af en toe eens dwars, maar ik heb de indruk dat het meer is om hun achterban wat zand in de ogen te strooien. Duitsland en Frankrijk, de aartsvijanden zijn nu de beste vrienden. Hitler heeft de oorlog niet verloren, zo te zien. Uiteindelijk zijn we toch een bezet gebied, dat moet dansen naar de pijpen van economische machten zoals Duitsland en Frankrijk. Wat stelt België feitelijk voor? Een klein landje met vier regeringen, ontelbare ministers en staatssecretarissen, binnenkort twee koningen en drie koninginnen. Met onbekwame ministers die denken dat ze het warm water uitgevonden hebben. Die geweldig goed zijn in het opleggen van verdoken belastingen en nog beter zijn in het zich uitbetalen van een ferme pree. De gewone man in de straat komt amper nog toe met z’n loon, ’t zal hen worst wezen. Ze blijven ons maar uitpersen als overrijpe citroenen. Met welk recht, vraag ik me af. Omdat ze verkozen zijn, heeft dat hen niet het recht om alles te kunnen en te mogen. Als ze morgen een wet stemmen waarbij er euthanasie ( mooi woord voor wat in feite moord is ) moet gepleegd worden op elkeen die zestig geworden is, gaan we dat dan ook doen? Het zou wel een serieuze besparing opleveren hé? Tel maar uit, geen pensioenen meer, geen ziekteverzekeringkosten die de pannen en andere potten uitrijzen, bejaardentehuizen zijn niet meer nodig en een massa volk minder. Wil je niet sterven op zestig? Geen nood. Als je geld genoeg hebt, kun je enkele levensjaren bijkopen. Maar als je geld genoeg hebt, ben je natuurlijk al lang verdwenen naar paradijselijke oorden hé?

©GoNo

Volgen maar…

Terwijl ik m’n Weense worstjes, die helemaal niet uit Wenen komen, naar binnen sla, hoor ik dat de nieuwe paus al meer dan  miljoen volgelingen heeft op Twitter. Ge moet het maar doen hé? Alhoewel, onze regering heeft er zelfs nog meer, die allemaal gedwee hun belastingen betalen. Zo hoort het, je volgt of je volgt niet hé? Obama Barak, president van het meest vredelievende volk dat hier op aarde rondloopt, volgt een ander traject. Hij is op bezoek in Israel, een steuntje in de rug voor de Israeliërs die opgescheept zitten met een buurman die zogezegd aan een kernwapen bezig zijn. Dat mag niet van de Amerikanen. Ze vergeten blijkbaar dat Israel zelf een kernwapenmacht is…

Noord-Korea hangt het ook uit. Ze spreken daar stoere taal tegen de Amerikanen. Dreigen ermee een lange afstandsraket met eventuele kernkop richting USA te sturen, in ’t beste geval gaan ze op oorlogspad tegen Zuid-Korea. Hun volk streft van pure ellende en ook een beetje van een tekort aan deftig voedsel. Maar hun leider baadt in weelde en laat zich aanbidden als een God. Hoe komt het toch dat zo iemand aan de macht kan blijven, vraag ik me af. Als het leger nog weigert hem te dienen, dan is het toch rap gedaan? Opknopen, weg met dictators…Maar zolang hij volgelingen heeft, volgen ze hem blindelings . We hebben gezien tot wat dit geleid heeft in de jaren dertig, vorige eeuw.

Ik kan soms niet meer volgen, op zoek zijn naar 300 miljoen euro en 500 000 euro geven aan Kom op tegen Kanker. Begrijpe wie kan, zeg ik altijd. Voor de rest gaat het in de Verenigde Staten van Europa geweldig goed. Er is geen werkloosheid, al de staatsschulden zijn opgelost, ons spaargeld ook. Kijk maar naar Cyprus. Ze moeten besparen, door middel van inlevering op het spaargeld. Het parlement ging het oplossen. Niet dus, ze stemden massaal tegen de opgelegde besparingen. Ze gingen steun zoeken bij de Russen. Als dat niet helpt, zijn er nog de Chinezen…

De banken in Cyprus blijven dicht, tot de massa het beu wordt en heel het bankwezen in de fik zal steken. Het zal maar pas veranderen als ze de bankiers en meewerkende politici gaan lynchen. Totale anarchie zijn ze aan ’t creeëren, hoe dom kan een mens zijn hé?

©GoNo

Cartoons

Met dank aan de Standaard

Paus Franciscus den Eerste…

Paus Franciscus den Eerste…of zeg maar gewoon Franske...

De kardinalen hebben gekozen voor een Latijns-Amerikaanse paus. Na de Duitse marsmuziek, zal nu de Argentijnse tango weerklinken in het Vaticaan. De nonnen van dienst zijn nu al druk aan het oefenen. Kerkliederen op de maat van een tango, het zegt me wel wat. De kerken gaan terug volzitten. De pastoor die een tango danst met een nonnetje. We kijken er naar uit. Ze mag zeker niet vergeten een roos tussen haar lippen te steken, de doornen mogen eraan blijven. Jezus is toch ook gestorven met een doornen kroon op z’n kop?

Volgens de media is het een volslagen verrassing, niemand had hem bij de kanshebbers gerekend. Gezien z’n leeftijd, zesenzeventig is nu niet bepaald bij de jongsten hé? Doe er acht jaar bij en hij is even oud als z’n voorganger Benedictus. Misschien treedt hij ook wel af als hij vierentachtig is en niet meer weet wat hij, in godsnaam, zit te doen in dat Vaticaan. Hij is een jezuiet, waarvan algemeen geweten is dat ze sober leven en alleen maar verantwoording afleggen aan de paus. Nooit aan een bisschop.

Hij heeft gekozen voor de naam Fransciscus I, een heilige die met de vogeltjes kon praten. Een pater die alles wat hij bezat weggaf aan de armen. Een toonbeeld van soberheid en nederigheid. Ik vraag me af hoe dat te rijmen valt met de weelde en pracht waarin de nieuwe paus terechtgekomen is. Gaat de nieuwe paus de hele inboedel van de St-Pietersbasiliek in de uitverkoop zetten? Gaat hij zich nederig in het kerststalletje terug trekken, back to basic? Ik denk het niet, de paus is de vervanger van God en Petrus heeft de sleutel in handen. Maar ik moet eerlijk toegeven dat hij sympathiek overkomt, hij stond op het balkon als paus, alsof hij nooit iets anders gedaan had in z’n leven. Ik heb zo het vermoeden dat ze diene Duitser Ratzinger vlug zullen vergeten zijn. De Argentijnen mogen blij zijn. Al krijgen ze dan niet de Falklands terug, ze hebben toch maar mooi een Argentijnse paus. Na prinses Maxima, binnenkort koningin Maxima, ook al een Argentijnse, nu een paus. Hoeveel pausen heb ik nu al meegemaakt? ’t Begint aardig op te lopen. Johannes XXIII, Paulus VI, Johannnes-Paulus I, Johannes-Paulus II, Benedictus XVI, en nu Fransciscus I. Zes in totaal en ik leef nog. ’t Wordt tijd dat er eens een Belg paus wordt. Misschien iets voor Vanackere? Paus ACW den Eerste? Om wat orde te scheppen in de Vaticaanse financiën. Hoe het komt dat ik niet verkozen ben tot paus? Ik kon m’n cv met bijlagen niet opsturen. M’n postzegels waren op en tot overmaat van ramp werkte m’n mail niet. Maar ik beloof, bij leven en welzijn, dat ik binnen acht jaar zeker zal meedoen. Paus GoNo I, ’t klinkt geloofwaardig en daar is de kerk toch op gebaseerd hé?

©GoNo

Maagdelijk witte sneeuw…

Ik dacht dat de winter voorbij was, maar het lijkt hier meer en meer op een sneeuwstorm in Alaska. De normale gang van zaken, koning Winter doet nog geen troonsafstand. Kroonprinses Lente zal nog even moeten wachten. Tot na de begrotingscontrole, zo rond 21 maart. Of tot er een nieuwe paus verkozen is. Dan zal de zon terug schijnen, als de witte rook om hun hoofd is verdwenen. Kunnen ze , als een verdronken vlinder van papier, op de Tigris meekabbelen. Boudewijn de Groot zou het niet beter kunnen verwoorden…

Dat ze nu maar eens een paus kiezen die meegaat met z’n tijd. Ene die niet blijven steken is in de middeleeuwen, toen de kerk nog oppermachtig was. Iemand die de corruptie in zijn kerk en kindermishandeling stevig aanpakt. Iemand die er niet voor terugdeinst om het Kwaad met wortel en al uit te roeien. Gezien de duivel alom aanwezig is, moet dat z’n eerste prioriteit zijn. Volgens z’n eigen bijbel dan toch hé?

Honderdvijftien kardinalen moeten beslissen over de toekomst van hun kerk. Ze hebben zwijgplicht, mogen geen gebruik maken van de digitale verworvenheden van deze decadente maatschappij. Hoewel ik zo m’n bedenkingen heb, bij het zien van al die grijsaards. Ze lijken meer op een clubke van carnavalzotten, die bijeenkomen om de jaarlijkse stoet voor te bereiden. Bij hun noemen ze dat een processie…

’t Is een beetje zoals die gek, die ieder jaar z’n opwachting maakt om de kindjes die braaf zijn geweest allerlei lekkers te brengen. Hoe heet die vent ook alweer? Sinterklaas? Juist, ge moet er maar opkomen. Weet die jurkvent wel wat er leeft bij de kinderen? Mijn geloof in die halve gare is verdwenen toen ik hem van z’n wit paard zag tuimelen. Z’n baard ging plots in z’n nek en z’n pruik lag broederlijk met z’n mijter in de goot. Ik kwam tot de conclussie dat die goeie Sint verdacht veel weg had van de koster van de Onze –Lieve- Vrouwekerk, die het moge gezegd, geweldig goed orgel kon spelen. En tevens geweldig goed aan de miswijn kon zitten. De voorproever van de kerk. Zoals in de tijd van de Romeinen en andere dictators. Toen ik hem vroeg of hij wel degelijk de koster was, kreeg ik een stamp van zijne Zwarte Piet. Een Zwarte Piet die stampt naar een blanke, als dat geen racisme avant la lettre was, weet ik het ook niet meer. Wat mij nog meer in m’n overtuiging sterkte dat de goeie Sint niemand minder was dan de koster. Ze konden er niet mee lachen in dat katholieke gesticht. Als straf om zoveel onbeschaamdheid, werd ik uitgesloten van alle feestgedruis. Ik moest, moederziel alleen, de keuken schrobben en alles klaarzetten voor het avondmaal. Broeder Jean-Baptist zou een oogje in ’t zeil houden. Maar de man had een beetje last van z’n ogen, want ze vielen altijd maar dicht. Wat zou je willen, als je om vier uur ’s morgens je bed uit moet om de vespers te lezen in een onverwarmde kapel? Zuster Mathilda kwam ook af en toe eens kijken. Met haar bril van bokaalglazen. Ze probeerde er streng uit te zien, maar we moesten op onze tanden bijten om het niet uit te gieren van het lachen. ’t Was ook geen zicht, een ineengestompte non met zo’n carnavalbril op haar neus. En toch had ik haar graag, gezien ze enige moederlijke gevoelens voor mij had. Als men verstoken is van moederliefde, zou men zelfs bij de duivel te biechte gaan, zeg ik altijd…

Ik ben daar zes maanden geweest. Ze gingen van mij een gedwee en luisterend kind maken. Om dat te bereiken schuwden ze niet om ver te gaan tot lijfstraffen. Gaande van met je knieën in klompen te zitten tot het slaan met de roede op je handen. Vandaar wie braaf is krijgt lekkers, wie stout is de roede. Volkswijsheid hé? Ik ben er buiten gekomen met een deftige haat tegen al wat gezag was. Machtsmisbruik is van alle tijden. Kijk maar rondom u, ik ben sterker, dus ik beslis. Thuis, op school en later op je werk. Een individu die twijfelt of hij wel sterk genoeg is, zal zich aansluiten bij een groep. Samen zijn we sterker. De enige manier, anders wordt hij zelf een slachtoffer. In mijn geval lag het ietske anders. Ik liet mijn vuisten spreken. Zelfs al verloor ik soms de strijd, nadien lieten ze me meestal wel met rust. Overleven in een gesticht is een strijd die je alle dagen moet leveren. De paters en nonnen trokken zich weinig aan van onze dagdagelijkse zorgen. Rust in vrede, was hun leuze. Er zullen daar ook wel pedofielen tussen gelopen hebben. Ik had er geen last van, laat staan dat ik ooit op een pater z’n schoot ben gaan zitten. Eén keer ben ik op de kamer van een pater geweest, maar die vent liet me z’n kunstencyclopedie zien. Die pater leerde me de liefde voor het geschreven woord kennen. Hij leerde me de eerste kneepjes van de schilderkunst. Spijtig dat ik mij er niet op toegelegd heb, misschien was ik uitgegroeid tot een gewaardeerd schilderkunstenaar. Voorbije zaken nemen geen keer…

Er is niets veranderd, vroeger sneeuwde het ook en waren er ook barre winters. Toen moesten we in het gesticht ook de sneeuw opruimen en gangpaden maken. Het brak de sleur van het alledaagse. En we mochten met sneeuwballen gooien, de paters deden lustig mee. Behalve de nonnen, die vervloekten ons binnensmonds. En Jezus, getooid met een wit pak sneeuw, zag dat het goed was. Vanop z’n kruis aan de binnenmuur. Z’n moeder, de H.Maagd zag er stralend uit. Ze zag nog witter dan wit. Waarschijnlijk gewassen met Dreft of Persil. Maagdelijk wit, zoals onze zieltjes toen nog waren. Kinderzieltjes die ze naar de kloten en de verdoemenis zouden helpen…

©GoNo

Starend door m’n raam, bedenk ik mij…

Soms zit ik ’s nachts door m’n raam te staren. Kijken naar het grote niets. Ik zit me dan af te vragen of er meer is tussen hemel en aarde. Zou er ergens op een verre planeet, iemand zijn die op mij lijkt en juist hetzelfde aan het doen is? Die zich dezelfde vragen stelt? Over het hoe en waarom we feitelijk geboren worden? Het hoe weten we ondertussen al wel, rest alleen de vraag:” waarom?”. Oud worden was vroeger de “ ver-van-m’n-bed-show”. ’t Gaat stelselmatig en op een slinkse manier. Je staat op, kijkt in de spiegel en plots zie je de eerste grijze haren. De kraaiepootjes rond je ogen, de wallen ook. Je kamt je haren en je komt tot de conclussie dat je weer een pak minder haar op je kruin hebt. Je longen piepen ’s morgens, maar je zult die eerste sigaret roken. Samen met een kopje koffie. Je maakt jezelf wijs dat er niets heerlijker is om zo de dag te beginnen. Je knoken zijn weer een beetje strammer geworden, ’t zal aan ’t weer liggen, denk je. Veel teveel vocht in de lucht. Je snakt naar de zon, in de hoop dat die het zal oplossen. Intussen heb je al een stuk of tien sigaretten gerookt en sta je boven de wc te kokhalzen om die slijmen uit je longen te krijgen. ’t Zal aan ’t weer liggen, denk je…

De trappen nemen, bij gebrek aan een lift, naar drie-hoog, begint meer en meer op een lijdensweg te lijken. Bepakt en bezakt met je wekelijkse boodschappen sleur je alles naar boven, inclusief jezelf. Op iedere etage ben je verplicht om een rustpauze in te lassen. Je hebt soms de indruk dat je ter plaatse gaat doodvallen. Wat een grap, denk ik dan. Stel je voor, na al die moeite om tot boven te geraken, val je terug naar beneden. Steendood. De trap ligt bezaaid met Colruyt-artikelen. Zouden de onderburen ze laten liggen? Zouden ze wel zien dat ik zo dood ben als een pier? Of zouden ze denken dat ik teveel Kriek gedronken heb? Laten liggen, die geraakt wel boven als hij z’n roes uitgeslapen heeft. We leggen er een deken over, ’t kan ’s nachts nog geweldig koud zijn hé? Na veertien dagen begon ik te stinken en hebben ze me buiten op ’t gazon gelegd…

Daar kreeg ik ’t gezelschap van een dertigtal katten, die een klaagzang ten gehore brachten.

Om maar te zeggen dat ik in alle eenzaamheid gestorven ben. ’t Heeft nog veertien dagen geduurd eer m’n kinderen wisten dat ik niet meer onder de levenden vertoefde. ’t Kan verkeren, zei ene Bredero. Of was het iemand anders die dat zei? En zo zit ik mij bedenkingen te maken, gewoonweg met door het raam te staren. M’n kat zit mee door het raam te kijken. Aan wat zou dat beest zitten te denken? Misschien dat er ergens op een verre planeet een zwarte kat juist hetzelfde aan het doen is? Dieren hebben een grotere binding met Moeder Natuur. Mensen daarentegen denken dat ze de natuur uitgevonden hebben en ermee mogen doen wat ze willen. Tot de natuur zich van haar kwade kant laat zien. Dan komen tot de conclussie dat we kleiner zijn dan een zandkorreltje in de woestijn. We zijn fier op onze kennis der wetenschappen, op onze verwezelijkingen, op ons doorzicht in de grote mysteries. We proberen de mens onsterfelijk te maken, allerlei ziektes uit te roeien. We proberen de Schepping te doorgronden, sturen robotten naar de maan en Mars. Maar voor onze eigen planeet hebben we geen oog. We praten over splinters maar zien al lang niet meer de balken in ons eigen ogen. We denken allemaal dat we het eeuwig leven hebben, tot op een dag dat we zullen moeten toegeven dat we maar een detail in de geschiedenis van de mensheid zijn. Voor ons was er alleen Moeder Natuur, na ons zal zij er nog steeds zijn. Tot de wereld met een knal uit elkaar spat. Of opgeslokt wordt door een zwart gat…

©GoNo

’t Zijn rare tijden…

Hoe ouder ik word, hoe meer ik met grote ogen naar deze wereld zit te kijken. Een paus die het vertikt om zoals zijn voorgangers stilletjes uit te doven op z’n Heilige Stoel. De hoogste vertegenwoordiger van God en consoorten, die net als hun God, er de brui aan geeft. Alles wordt nu voorbereid om een nieuwe paus te kiezen. Zou het niet beter zijn om deze verkiezing op tv te laten plaats vinden? Met de nodige show en televoting? Een soort van afvallingswedstrijd, de kijker stemt voor z’n kandidaat. Of maak er een Big Brother van. Twee weken in de Sixtijnse Kapel, leer uw toekomstige Heilige Vader van dichtbij kennen. Met opdrachten. Hoe maak ik vijfduizend hosties, die eetbaar zijn in de kortste mogelijke tijd. Of zoveel mogelijk voeten wassen? De mis achterstevoren uitvoeren, lijkt me ook wel wat. In het Latijn, dat wordt lachen geblazen…

Berlusconi, jawel, is er weer eens in geslaagd om verkozen te worden. Heeft ontelbare rechtzaken boven z’n toepetje hangen. ’t Zal hem worst wezen, dat kleine ventje is niet klein te krijgen hé? Kan ook moeilijk, gezien z’n lengte. De rest van onze Europese regering houden zich al vast aan de takken van de mast. Straks zit die clown terug mee aan tafel om te onderhandelen over de prijs van de viagra-pillen…

In de USA, waar men op een dollar meer of min niet kijkt, is men verplicht om miljarden te besparen van rechtswege. Zo staat het ergens in hun grondwet. Defensie heeft al gezegd dat ze voortaan de terroristen gaan neerknallen met paintball…

In Zuid-Afrika, land waar ze evengoed Vlaams en Engels spreken, heeft de politie een nieuwe manier gevonden om wispelturige taxichauffeurs te laten luisteren. Ze binden ze gewoon vast aan hun trekhaak en rijden er zo mee naar hun politieburo. Dat er af en toe een dode valt, is te verwaarlozen. ’t Is het effect dat telt hé?

In België, land van honing en zonneschijn, doet de politie ook z’n best. Hier kloppen ze u dood in uw cel. Een effect dat geweldig effectief is, zou ik zo zeggen. De vrijwilligers uit de mantelzorg waren nergens te bespeuren, gezien ze op een bijeenkomst waren van het ACW. Zonder vrijwilligers is België onleefbaar. Onbestuurbaar zijn we al hé?

In Antwerpen is burgemeester De Wever eens niet in beeld geweest, ’t is een rare ervaring. Maar niet getreurd, z’n rechterhand en tevens voorzitster van het OCMW , is nu de kop van Jut. Ze vraagt 250€ voor iedere nieuwe burger die zich aan het Vreemdelingenloket aanmeldt. Degenen die dit niet kunnen ophoesten, moeten steun aanvragen bij het OCMW. Begrijpe wie kan?

De zon schijnt over Vlaanderen en omstreken. De mensen kunnen terug lachen. De regering ook, die gaan met frisse moed en lachend gezicht een nieuwe werkgroep oprichten om nog wat meer onze zuurverdiende centen uit onze zakken te kloppen. Dat België aan ’t leeglopen is en alle grote bedrijven hier wegtrekken, is maar een detail. Onze opgebouwde spaarcenten zijn al lang een doorn in het oog. Al die miljarden liggen daar maar te slapen. Een verplichte investering in NV België zit er aan te komen. Een risicovolle belegging in waardeloze rommelaandelen, moet kunnen volgens ene minister Vanackere, die u raadt het nooit, uit het ACW komt. Jawel, dezelfde man niet nooit iets weet en zich niet moeit met bankzaken. En al zeker niet met Belfius, onze staatsbank. Opgericht met ons belastinggeld. De spaarders van Arco kijken er met grote ogen naar. De Gucht niet, die heeft z’n aandelen al lang op voorhand verkocht. Zonder voorkennis, welteverstaan. Verhofstadt zegt dat het allemaal commedia dell’ arte is, vanuit z’n villa in Toscanië. Hij kan het weten, want hij was ooit de redder des vaderland. Al die ex-premiers zijn er niet armer op geworden. De meesten zitten zelfs in het Europees parlement, met een nog grotere vergoeding bovenop. In Zwitserland laten ze de burgers zich uitspreken in een referendum over alle belangrijke zaken. Zoals de grabbelcultuur van CEO’s. Daar worden de bonussen aan banden gelegd. Zwitserland, niet bepaald een arm land, heeft weinig last van de Europese crisis. Ze zijn ook geen lid van de Europese Gemeenschap, zullen het nooit worden. ’t Is niet voor niets dat alle grote banken hun zetel hebben in dat land. Is ook de reden waarom Hitler Zwitserland nooit aangevallen heeft. Hij moest toch ergens z’n gestolen goud en inkomsten van z’n bestseller Mein Kampf ondergbrengen hé?

’t Zijn rare tijden, al zeg ik het zelve. Ik kijk er naarmate ik ouder word met grote ogen naar. Ik heb het opgegeven om als 58-jarige nog naar werk te zoeken. Ik kom zelfs niet aanmerking om achter de vuilniskar te lopen. Ik loop te traag en die kar rijdt te rap. Duizend zakken van zeven kilo heffen gaat ook al niet meer. Ik gooi meer zakken er naast dan erin. Wat me dan weer een boete oplevert wegens sluikstorten. Worden vuilnismannen ooit beboet wegens sluikstorten als ze het vuil dat uit hun kar valt niet oprapen? Zou dat geen job voor mij zijn? Boetes uitschrijven voor sluikstorten? Ik zal het voorstellen aan de stad Antwerpen, misschien is er toch nog ergens een toekomst weggelegd voor mij? Maar ik maak me geen illusies meer, die tijd ligt al lang achter mij…

©GoNo

Paus Berlusconi den Eerste

Uit goede bron vernomen....