2015 of was het 2014?

Zoals ieder jaar weer opnieuw wordt er op 't einde van 't jaar terug gekeken op wat voorbij is. Wat waren m'n goede voornemens en wat is ervan terechtgekomen? Niets dus, moet ik eerlijk toegeven. Ik ben niet gestopt met roken. Soms rook ik minder, soms rook ik meer. De volmaakte balans, de gulden middenweg om het kind maar een naam te geven hé?

Wat heeft 2015 mij gebracht? Hetzelfde als in de voorgaande jaren. Deurwaarders die mij om de oren slaan met onophoudelijke aanmaningen om m'n schulden te betalen. De ene deurwaarder schrijft de reeds in beslag genomen inboedel, die overigens geen duit waard is wegens ouderdomsverschijnselen, van de andere deurwaarder op. Moest het zo triestig niet zijn, ik zou er nog kunnen mee lachen. Er gaat geen maand voorbij of ik krijg weer zo'n gele aanplakbrief in m'n bus, met een nieuwe datum waarop de openbare verkoop zal plaats vinden. Een datum waar ik steeds naar uit kijk, al was het maar om te zien wanneer ze m'n oude brol komen ophalen. Het spaart me een ritje naar het containerpark uit hé?

Is er dan niets positief gebeurd in 2015? Ja wel, ik hoef geen stempelkaart meer binnen te brengen en ik ben officieel geschrapt van de lijst van werkzoekenden. Volgens hun document

kan ik nu doppen tot ik op pensioen zal gaan. Da's nog minstens vijf jaar. Of er komt een nieuwe wet die mij op vervroegd pensioen zal sturen, zonder dat ik een loopbaan van 40 à 41 jaar moet hebben…

De rest van 2015 was overleven. Niet meer maar ook niet minder. De eindjes, zo die er al waren, aan elkaar knopen. Om de twee dagen een warme maaltijd, water van de kraan en het goedkoopste spuitwater. Af en toe eens aangelengd met grenadine. Koffie die smaakt naar in de week gelegde sokken, thee waar een Brit zich omdraaien in z'n graf. Geen kerst cadeautjes, maar dat hoefde ook niet, ik was toch niet uitgenodigd op het familiefeestje. De enige die ik hier nog mag verwelkomen is m'n jongste dochter. De rest heeft afgehaakt. Kan ze geen ongelijk geven. Wie wil er nu contact hebben met een oude brombeer? Dat ik hun vader ben? Vader worden is het werk van een kwartiertje pompen en tien seconden hoogtepunt bereiken. Negen maanden nadien zie je de vrucht van het weggeven van je sperma…

ik kreeg ook een aangetekende brief van m'n dierbare huisbazin. Ik moet m'n appartement verlaten op 31 maart 2016. Zonder opgave van reden. Zo maar. Leuk hé? Spijtig voor 't arme mens heeft ze zich een beetje vergist van de wettelijke opzeggingstermijn. Ze zal ervan uitgaan dat ik toch niet op de hoogte ben van al die wetten die constant veranderen. Niet dus hé? Maar dat kan er ook nog bij, denk ik dan. Ik kan, via een omweggetje langs Syrië, mij nog altijd laten inschrijven als asielzoeker. Om dan, na erkenning want ik spreek de taal van dit landje en ik zal de inburgeringscursus met glans doorstaan, een leefloon + woonst en andere sociale voorzieningen te krijgen. Dus, zoals je ziet, is de redding nabij, 't is kwestie van geduld te hebben, nietwaar?

Wat zal 2016 mij brengen? Niets wat ik al gehad heb. Ik maak mij geen illusies. Dieper kan ik niet meer vallen of ik zou een trede van de keldertrap moeten missen. Wat ik overigens al gedaan heb, toen plotseling het licht uit ging en ik twee treden miste. Met als gevolg een dikke buil en een geschaafde knie. Toen dacht ik ook: “ Wat ben ik diep gevallen”…

Aan m'n lezers en lezeressen wens ik een 2016 vol goede moed en levensvreugde...

©GoNo