Wat hebben we geleerd vandaag?

Wie zei er ook weer dat met de eenmaking van Europa, de euro het bindmiddel moest zijn? De euro, alles ging beter en goedkoper worden. De euro als tegenhanger van de dollar. De Amerikanen hebben eens goed gelachen en wachten gewoon hun tijd af. De ratingsbureau’s zetten meer en meer Europese landen op hun lijstje. De macht van een paar bureaucraten die beslissen over het wel en wee van hele staten. Banken dreigen over kop te gaan, speculeren en betalen zichzelve bonussen uit dat het niet mooi meer is om te zien. Ze liggen er niet van wakker, de brave burger zal wel opdraaien voor hun malversaties. We worden uitgemolken tot we geen melk meer kunnen geven…
Europa moest één worden. De Verenigde Staten van Europa, met z’n eigen president. Hoe meer landen erbij kwamen, hoe meer vreugde er was. Landen die heel hun staatsboekhouding vervalsten, werden met open armen ontvangen. Controle zou wel achteraf gebeuren. We hebben gezien naar waar het leidt. Europa is één grote luchtbel. Uitgerangeerde politici, die in de nationale politiek weggestemd zijn, duiken terug op in het Europese parlement. Daar brandt de lamp, zeggen ze. We werken hard om de Europese burger uit te melken, dus mogen we er ook dik voor betaald worden. Ze denken dat ze iets te zeggen hebben, terwijl er feitelijk maar twee landen zijn die de Europese teugels in handen hebben. Frankrijk en Duitsland. De vroegere aartsvijanden zijn nu de beste vriendjes. Die twee landen willen dat we onze begroting op orde stellen. Niet meer dan normaal, tot daar kan ik nog volgen. Maar ze eisen ook dat we miljarden geven aan de noodlijdende landen. ’t Is ’t één of ’t is ’t andere hé? Die miljarden die we zogezegd uitlenen kunnen beter dienst doen om onze eigen economie te ondersteunen. Om onze eigen bevolking meer koopkracht te geven.
Griekenland, Portugal, Spanje, Italië, allemaal landen die vroeg of laat aan de bedelstaf zijn. In Griekenland is het al zover. Het hele land verkeert in chaos. De burgers slikken het niet langer, ze stevenen recht af op een militaire dictatuur. Het leger heeft daar al eens de macht naar zich toe getrokken. De geschiedenis zal zich herhalen. Hoe kunnen politiekers nog met een gerust geweten gaan slapen. De banken met hun ongebreidelde hebzucht hebben schuld aan het debacle, de politici even goed. In iedere bank zit er wel een politieker in de beheerraad. Vetbetaalde postjes, die alleen maar ‘ja’ mogen knikken. Die met voorkennis hun aandelen op tijd kunnen verkopen. Dat de kleine spaarder z’n geld kwijt is, zal hen worst wezen…
Als de burger op z’n tandvlees zit, stort de economie in elkaar. Men kan duizenden producten maken, maar men moet ze ook nog kunnen verkopen. Maak alles nog wat duurder en kom dan klagen dat niemand nog iets wil kopen hé? Wacht maar af tot Electrabel de kraan dicht draait. Zitten we hier allemaal zonder elektriciteit. En dan mogen de regeerders mij nog honderd keer komen vertellen dat ze de prijzen bevroren hebben. Tot januari 2013. Wat daarna? De vraag stellen is ze beantwoorden. De burger zal mogen opdraaien voor het verlies dat Electrabel geleden heeft. Ze gaan het dubbel en dik aanrekenen. Nog meer mensen die hun maandelijkse factuur niet meer zullen kunnen betalen. Nog meer mensen die zullen moeten bezuinigen. En toen viel de economie op een dag volledig stil en heerstte plotseling de anarchie. De machthebbers zagen maar één uitweg om hun macht te behouden, namelijk schieten op hun eigen burgers. In Griekenland is het al bijna zover, daar kloppen de oproerpoltie op hun eigen collega’s omdat die betogen. Rechters, advocaten, de hele rechterlijke macht komt op straat omdat de regering besloten heeft hun lonen bijna te halveren. Als de oproerpolitie nu ook nog de handdoek in de ring gooit, is het hek van de dam. Wie zal die politiekers beschermen, vraag ik me af. Datzelfde scenario kan zich ook afspelen in de rest van Europa. Macht is gebaseerd op wapens en geld. De wapens om in geval van nood de massa in bedwang te houden en het geld om de aankoop van diezelfde wapens te ondersteunen. Maar achter ieder wapen staat een persoon. En het hangt van die persoon af in welke richting hij schiet. In Roemenië dachten ze ook dat het leger aan hun kant stond, niets was minder waar. In Portugal idem, Spanje ook. Of zijn we de Anjerrevolutie in Portugal al vergeten? De poging tot een staatsgreep in Spanje? Wat hebben we geleerd vandaag, zou Piet Huysentruyt vragen? Niets, totaal niets, waarom zouden we ook hé?

©GoNo