Kippenfokkerij Kamiel

Kamiel belde me op, ik moet dringend van nummer veranderen want hij heeft nog nooit zoveel gebeld als de laatste tijd. Ik verdenk hem ervan dat hij meer met mij praat dan met z’n eigen vrouw. Hij zal toch niet verliefd op mij geworden zijn, vraag ik me af. Je weet maar nooit hé? Tegenwoordig is driekwart van de bevolking holebi. Iedereen die ik spreek, heeft wel ergens in de familie één of meerdere leden die voor hetzelfde geslacht zijn. De wereld gaat erop vooruit, denk ik dan altijd. Binnenkort zal de bevolkingsexplosie tot stilstand komen bij gebrek aan nageslacht. Ieder z’n meug, zei de boer en hij kroop op z’n zeug…
Ik heb een klein vermoeden waarom Kamiel mij belt. De scooter, bron van enige ergernis ten huize Kamiel & Germaine. Ik wil die scooter nog altijd overkopen, maar de condities zijn intussen veranderd. Gezien m’n belabberde financiële toestand, zal ik voorstellen om hem op afbetaling aan te kopen. Met maandelijkse afbetalingen van 10€, meer kan ik niet missen. Een kleine berekening leert mij dat ik waarschijnlijk al lang in een rolstoel zal zitten eer die scooter afbetaald zal zijn…
“ Hallo, spreek ik met GoNo?”
“ Nee, u spreekt met de sprekende klok, het is nu 9 uur en tien minuten en 12 seconden, pardon, dertien seconden, sorry, veertien seconden…enzovoort”
’t Is even stil aan de andere kant.
“ GoNo, zeveraar, hebt ge nu echt niets anders te doen dan flauwekul te verkopen?”
“ Sorry, meneer, maar blijkbaar bent u verkeerd verbonden, we zijn juist de scheurtjes aan het tellen in de atoomklok. Om je te bescheuren met al die scheurtjes. Maar ik kan u geruststellen, er is geen gevaar voor de gezondheid. Als de boel ontploft zal er zelfs geen sprake meer zijn van gezondheidszorg. En ’t zal een pak schelen op uw elektriciteitsrekening, gezien we allemaal ’s nachts licht zullen afgeven. Een beetje activiteit is gezond, zegt men altijd en radio-activiteit is ook een activiteit hé?”vraag ik in de hoop dat Kamiel van zoveel nonsens steil achterover valt.
“ GoNo, uw atoomklok en uw scheurtjes kunnen mij gestolen worden. Ik denk dat er bij u een scheur in uw hersens zit,..”
“ Oke, Kamiel, maar kom achteraf niet klagen hé? Borsbeek ligt nogal dicht bij Doel, ik zou op m’n scooter springen en maken dat ik weg kom…”
“ Ik heb die scooter niet meer…” zegt Kamiel. Hoor ik daar een snik in z’n stem?
“ Hoezo?” is het enige wat ik kan vragen. ’t Zat er aan te komen, ik wist dat hij ging plooien voor z’n Gemaine. Niet te schatten, dat mens. Moest ik met haar op een eiland zitten, omgeven door haaien, ik sprong in het water…bij wijze van spreken dan want ik kan niet zwemmen.
“ Hoezo? Hoezo? Wat moest ik anders doen? De was, de strijk en de plas zelf doen? M’n eten zelf maken? Alle dagen horen dat ik een oude zot ben? Feitelijk heeft ze nog gelijk ook want ge moet al echt zot zijn om op mijn leeftijd nog met een scooter te willen rijden. Ik stond doodsangsten uit telkens ik met dat ding de baan opging. Ze hebben geen respect meer voor oude mensen op tweewielers…”
Kamiel klinkt alsof hij het meent. Germaine zal wel een gat in de lucht gesprongen hebben toen hij haar gelijk moest geven. Ik zie haar al springen met de elegantie van een olifant die neerkomt op een trampoline. Terwijl ze duchtig aan het kantklossen is. Een nieuwe discipline voor de toekomstige Olympische Spelen. Kantklossen op een trampoline. …
“ En wat zei die verkoper? Die zal wel niet content geweest zijn zeker?”
“ Ik had zeven dagen bedenktijd, dat heb je me niet gezegd hé, meneerke Allesweter. Flauwekul verkopen, daar ben je goed in, maar als het op serieuze zaken aankomt, ben je niet thuis…” Voilà, ik krijg hier een gratis veegje uit de pan. Ik denk er even over na om terug over te schakelen naar de sprekende klok, maar ik heb problemen met die seconden, die gaan me ietsje te vlug…
“ Sorry, Kamiel, daar heb ik helemaal niet bij stil gestaan. ’t Is ook maar een detail hé?”
“ Gij noemt dat een detail? ’t Is wel een duur detailleke dan hé?”
“ Nogmaals sorry, ik zal op m’n blote knieën naar Scherpenheuvel gaan. Wat zeg ik? Ik doe een bedevaart naar Rome. Op skilatten. Om het wat moeilijker te maken en ook om op te vallen…”
“ ’t Is al goed, ’t is al goed, zeveraaar…Maar ik heb een vraagje?”zegt Kamiel.
Daar gaan we weer, denk ik.
“ Stel uw vraag en uw gebeden zullen verhoord worden…min of meer, want er zijn nog vele wachtenden voor u…”
“ Ga uw preek in de kerk houden. De pastoor zal blij zijn…” De katholieken zijn ook niet meer wat ze geweest zijn, denk ik.
“ Wat ik wilde vragen en probeer eens me niet constant te onderbreken, heb je zin om volgende week met mij mee te gaan?”
Ik zwijg als een graf, maar schijnbaar heeft hij z’n zin volledig afgemaakt.
“ Hallo?”
“ Ook hallo, u spreekt met de sprekende klok…”
“ Gaat ge mee of niet?”
“ Is dat een bevel of een vraag?”
“ Allebei?”
“ En naar waar gaan we, als ik dat vragen mag? Gaat ge naar een advocaat om uw echtscheidingspapieren in orde te maken? Of gaat ge een fiets kopen?”
“ GoNo, ik ga kippen kopen om te fokken. Elke morgen een vers eitje bij ’t ontbijt en als ze niet meer leggen, kip aan ’t spit hé?”
Ik zit hier stomverbaasd met m’n mobieltje in m’n hand. ’t Is geen slecht idee, verre van, moet ik toegeven. Z’n duivenkot is vlug omgebouwd tot een driesterren-kippenhok. Met airco en de laatste nieuwe slaapstokken met ingebouwde stereo-installatie. Een lcd-scherm met National Geographic, daar leggen de kippen beter van en Kamiel zal de schoonste eieren van West- Europa en omstreken hebben…
“ Kamiel, wat zegt Germaine hiervan?”
“ Moet ik nu alles aan Germaine vragen? Ze zal er toch niets op tegen hebben om alle dagen een vers tikkeneitje op haar bord te krijgen?
“ Nee, dat denk ik niet, maar ze zal er wel iets op tegen hebben dat ze elke morgen wakker gemaakt wordt door een haan die z’n kiekens bijeen roept om een potje seks te hebben. Ze was al blij dat ge uw duiven weggegdaan hebt, krijgt dat arme mens een dozijn kiekens in de plaats. En wanneer wilt ge die toekomstige kippensatés gaan kopen.?
“ Volgende week, zondag, op de boerenmarkt in Kapellen…”
“ Besttaat die nog?”
“ Ik denk het wel, ‘k zal het eens vragen aan Gerard. Die is daar van op de hoogte…”
“ Oke, kom me dan maar ophalen, ’t zal me benieuwen hoe dat zal aflopen hé? Maar ik moet nu ophangen, want de deurwaarders zijn beneden aan het vechten om als eerste alles op te mogen schrijven. Wie eerst zaait, eerst maait hé?”
“ Meent ge dat?”
“ Nee, ik meen dat niet. Ze vechten niet, maar hebben een quiz georganiseerd met multiple soice- vragen…De winnaar mag alles opschrijven…”
“ Onnozelaar, ik bel nog terug…”

Ik heb toch gezegd dat het een warme nazomer zou worden. Volgens mij weet Kamiel met z’n vrije tijd gene blijf. Ik denk dat Kamiel bang is om te eindigen als een triestige plant. Een plant die voor het raam zit en kijkt naar de bewegingen op straat, zonder te weten wat er zich nu juist afspeelt onder z’n neus. Ik moet dringend eens een zinvolle bezigheid voor Kamiel zoeken. Eentje waar z’n Germaine niets op tegen heeft…

©GoNo