Kantklossen op een scooter…

Omdat ik lange tijd met een scooter gereden heb, denkt Kamiel dat ik een expert ben in de materie van scooterrijden. Het streelt wel m’n ijdelheid, maar er zijn grenzen hé?
Kamiel heeft besloten te stoppen met duivenmelken, waarvoor m’n innige dank. Eindelijk rust, zonder dat eeuwige gekoer van die snertduiven. Ik haat duiven al heel m’n leven lang. Schijtduiven, noem ik ze. Geef me één zinnige reden waarom ik ze lief moet hebben. God moet zelf een duivenmelker zijn, anders zouden er niet zoveel rondvliegen hé? Duiven melken, nog zo iets absurd. Een koe die melkt men, ja toch? Heeft er al ooit iemand duivenmelk gedronken? Wat moet ik me daar bij voorstellen? Voor mij een flesje halfvolle duivenmelk? Geef uwen baby duivenmelk en hij vliegt recht naar Barcelona?
Dus Kamiel is gestopt met duivenmelken. Hij heeft last van arthritis, pijnlijke gewrichtsontstekingen in z’n vingers. Wat niet bevordelijk s als men z’n duiven moet melken. Ik raadde hem aan een volautomatische melkmachine te installeren in z’n duivenhok. Hij vroeg of ik van lotje getikt was. Ik zei hem dat ik helemaal geen Lotje kende en nog minder door haar getikt ben. Tikkertje spelen, ’t is een eeuwigheid geleden. Ik zou het wel nog eens willen doen, maar ’t is oppassen geblazen met mijne tikker. M’n hart doet nu al overuren…
“ GoNo, ik ga een scooter kopen…”
Zozo, de verrassing is compleet. ’t Is een beetje een donderslag bij heldere hemel.
“ Kamiel, je bent bijna zeventig, ziet er uit als iemand van tachtig, op uwen leeftijd rijden de meesten niet meer met een scooter maar met een rolstol of een rollator…”
“ Zwijg, als de grote mensen spreken, Germaine ( z’n vrouw) is een cursus kantklossen aan ’t volgen in ’t seniorenhuis. Drie keer per week, één keer in de namiddag en twee keer ’s avonds. Nu m’n duiven bijna weg zijn, moet ik van de dokter m’n tijd zinvol besteden. Ik moet meer aan beweging doen, zegt hij…”
“ Op een scooter zal je inderdaad veel beweging hebben, zeker als je in de ene put na de andere rijdt…”
“ Jij moet me helpen want ik vertrouw die handelaars niet. Jij weet wat bij me past…”
Ik weet helemaal niet wat bij hem past. Zelfs de broek die hij aan heeft, past niet bij z’n hemd. En z’n klak past dan weer niet bij z’n schoenen.
“ Je moet een model kiezen dat een beetje bij je lengte past, anders krijg je problemen als je plots moet stoppen en je voeten kunnen niet bij de grond. Een Kamiel die languit voor een rood licht ligt, is geen zicht hé?”
“ Welk model raadt je me aan?” vraagt Kamiel, met nadenkende blik.
“ Ik zou een Vespa kopen, zijn terug in de mode en niet kapot te krijgen. Ge hebt ook zo’n Chinees retro-model. Gebaseerd op de looks van een Vespa…”
“ Op de watte?”
“ Op de looks, ze lijken op een Vespa, maar ’t zijn feitelijk grasmaaiers op twee wielen. Zijn gemaakt van plastic. Volledig opgetrokken uit gerecycleerde pet-flessen. Sommige van hun scooters ruiken zelfs nog naar Fanta of Coca-Cola. Echt waar…”
“ Een Vespa, zoals Marlon Brando, heb ik altijd al gewild…” Kamiel denkt nu nog meer na.
“ Marlon Brando op een Vespa? Ik denk dat die in z’n wilde jaren op een Harley Davidson zat. Vespa dat was voor mietjes hé? In die tijd toch. Zie je Elvis al Jealhouse Rock zingen op een Vespa? Nee toch? John Wayne op een kameel is toch ook geen zicht? Een cowboy moet op een paard zitten en bij gebrek daaraan op z’n vrouw. Met een Marlboro in z’n bek…”
“ Bestaat er geen klein model van een Harley Davidson? Bij nader inzien is een Vespa misschien toch niet zo’n goed idee…” De twijfel slaat toe, zover zijn we al…
“ Er bestaat een kleiner model…”
“ Haha, dan moeten we eens gaan kijken hé?”
“ Ge zult een beetje geduld moeten hebben, Kamiel…”
“ Waarom, we springen in de auto en kijken kost geen geld hé?”
“ Kamiel, ge moet wachten tot de foor terug op ’t pleintje staat en da’s pas in september als ik me niet vergis…” ‘k Zal me wel weer vergissen.
“ Wat heeft die kermis met een Harley te maken?” vraagt Kamiel, waarvan de eerste symptomen van een zekere kwaadheid te bespeuren vallen.
“ Op de paardenmolen staan er kleinere modellen van een Harley Davidson. Ge kunt alvast beginnen te oefenen. Gewoon broembroembroem, luidkeels, de andere kinderen gaan dat leuk vinden…”zeg ik met uitgestreken gezicht, m’n lach verbijtend.
“ GoNo, als ik een scooter heb, rijd ik ermee over uw kloten. Paljas van een schrijverke dat ge zijt…” Het klinkt als muziek in m’n oren. Germaine zal blij zijn als ze het hoort, want ze ziet me graag. Sedert ik een gedicht geschreven heb voor haar, kan ik niets meer verkeerd doen. Ze heeft het zelfs in de wc gehangen. Als eerbetoon voor m’n werk, die ik erin gestoken heb, zegt ze. En zodat iedereen het kan lezen. Tja, ’t is weer eens iets anders dan de Story of de Dag Allemaal, denk ik altijd…

Kamiel gaat morgen een Vespa kopen. Ik mag niet mee, m’n goede raad wordt niet meer op prijs gesteld, zegt hij langs z’n neus weg aan de telefoon. Op de vraag wie er dan wel meegaat, zegt hij met enig leedvermaak: den Danny…
Ik zeg hem dat den Danny het verschil nog niet eens kent tussen een fiets en een step. Het enige waar die kerel ooit opgereden heeft, was z’n hond. ’t Beest is er nog altijd niet goed van. Heeft nog altijd aanvallen van diarree. Als hij de naam van z’n baasje hoort, krimpt hij ineen en druipt af met de staart tussen z’n poten. Als bescherming voor z’n gaatje hé?
Kamiel zegt dat dit verhaaltje uit de duim gezogen is en komt van de cafébaas van “ De Leugenaar”. Die heeft het gezien van iemand die het horen zeggen heeft. Hij hangt op. Discussie gesloten, verdorie toch. En ’t liep juist zo lekker…
Ik kan bijna niet wachten tot het morgen is. Kamiel op een scooter, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Germaine zal even verwonderlijk staan kijken als de rest van haar straat. Met kantklossen moet je altijd oppassen dat je de klos niet bent hé? Ze kan misschien vanachteren op de scooter kantklossen?

©GoNo