Vakantie thuis 2

M’n eerste volwaardige vakantiedag zit er op. ’t Is wel eventjes wennen. De godganse dag nietsdoen, zalig maar geweldig vermoeiend. En de service in m’n zelfverklaarde pensionnetje laat veel te wensen over. M’n kat is totaal ongeschikt als personeelslid. Weigert elk bevel dat ik haar geef. Maakt mij wakker bij het eerste gekwetter van de vogels. Ontbijt op bed, daar heeft ze nog nooit van gehoord. Laat staan dat ze de moeite doet om vers glaasje sinaasappelsap uit tetrakarton naar m’n kamer te brengen. Maar ik mag niet klagen, ’t is vakantie hé?
Hoe zag m’n eerste vakantiedag er uit? Simpel, geweldig simpel. Opstaan om vijf uur. Met vallen en opstaan, gezien m’n teerbeminde huisgenote de badmat tijdens de nacht naar de living versleept heeft. ’s Morgensvroeg zie ik niet al te goed want m’n bril ligt nog op het salontafeltje. Met alle gevolgen vandien. Ik struikel over de mat. De zoveelste aanslag op m’n leven en m’n gemoed. M’n kat bekijkt het tafereeltje vanuit de hoogte. Met een glimlach. Zit op de schouw en is niet van plan mij recht te helpen. Resultaat: een pijnlijke knie, die als ik loop, langs alle kanten kraakt. Met af en toe een pijnscheut er bovenop. Oud worden is geen kunst, maar overleven wel…
Ik vraag, nadat ik mezelf opgeraapt heb, wanneer het ontbijt op tafel komt. Geen antwoord. ‘k Zal het zelf wel maken. Als ze hoort dat ik de frigodeur open is ze er als de kippen bij om haar graantje mee te pikken. Feitelijk had ik beter een kieken als huisdier genomen. Elke dag een vers eitje, daar kan m’n kat niet aan tippen.
Eerste gebod ten huize GoNo: geef altijd eerst uw kat eten of ze breekt het kot af. Ze stopt niet met haar over-en weer rennen tot haar voederbakje gevuld is. Vandaag staat er kippen-en kalkoenbrokjes op het menu. Die verdomde kat krijgt beter eten dan ik. Maar ’t is haar gegund. Buikje vol? Dan gaan we een lekker dutje doen. ’t Is plotseling stil en ik geniet van een heerlijk bakje troost. De radio speelt zacht op de achtergrond. Onderbroken door berichten over driehonderd kilometer file op de wegen. Een ongeval ter hoogte van Ekeren zorgt ervoor dat alles en iedereen in de kortste keren stilstaat. Vakantie, heerlijk toch? Op tijd vertrekken, zeggen ze altijd en de snelwegen vermijden. Rij liever binnendoor. Met als resultaat dat iedereen zo vroeg mogelijk wil vertrekken en de secundaire wegen overbelast geraken. Wat dan weer een file tot gevolg heeft, omdat er een opstopping is in het centrum van één of ander boerengat. Dan maar met z’n allen uitwijken naar de autostrade. Zijn we er al, vragen de kinderen na iedere kilometer. Vader en moeder krijgen het op hun zenuwen. Kijk nog wat dvd’s en zaag wat minder. We hebben die dvd’s al tien keer gezien. Zie ze dan voor de elfde keer en als ge niet stopt met zagen, zet ik jullie af op de eerste beste parking die ik tegenkom, zegt vader lichtjes geïrriteerd. Die parking is nog vijf kilometer vanwaar hij nu stilstaat. Het gaat vooruit, ze zijn al twintig centimeter opgeschoven. Het zuiden van Frankrijk komt dichterbij…
Ik heb er geen last van. Ik zit op m’n balkon de Zondagskrant te lezen. De warmte van de zon is nog niet zo hevig en er waait een licht briesje. M’n kat komt een goeiemorgen zeggen. Ik aai haar en haal haar liefdevol aan. Ze springt op m’n schoot, nestelt zich tegen me aan en begint te spinnen. Ik leun achterover, sluit m’n ogen en soes langzaam maar zeker weg naar dromenland. Ergens rinkelt er een alarmbelletje, heb ik iets vergeten? Ja dus! M’n eitjes staan nog op het vuur. Miljaarde, ik wilde zachtgekookte, nu zijn het hardgekookte waarmee je iemand kunt doodslaan. Er zit zelfs geen water meer in het steelpannetje. Weg met die rotzooi. Ik vraag aan m’n kat of ze een eitje lust. Ze haalt haar neus op. Ik ook. Vakantie? Vakantie is hetzelfde doen wat je altijd doet, maar dan op een rustige manier. Met alle gevolgen vandien…
Even twijfel ik of ik geen foto’s moet nemen van m’n eitjes. Nee, niet die van mij, eitjes van de kiekens hé? Ik heb al foto’s genomen van de garageboxen, de bomen in andermans hof en een merel die een kat zat uit te dagen. Getuigen van een onvergetelijke vakantie thuis. Later zal ik nog uren kunnen vertellen over m’n welverdiende vakantie. M’n kleinkinderen zullen dan met open mond zitten luisteren. De bompa is toch nog niet zo gek als hij er uitziet, zullen ze zeggen…
De bel dingedongt. De postbode met een aangetekende brief. Ik ben op vakantie, roep ik door het raam. Proficiat, roept hij terug, ik heb een aangetekende brief. ‘k Zal hem wel komen halen op de post. De postbode haalt z’n schouders op, stopt het afhaalformuliertje in m’n bus. Ik ben nog nooit een aangetekende brief gaan afhalen. Er is geen enkele wet die mij verplicht om dat te doen. Aangetekende brieven zijn meestal onheilsbrieven. Ik laat m’n humeur en vakantiesfeertje niet verpesten door een aangetekende brief.
Vandaag gaan we lekkere zelfgemaakte frietjes eten. Met een biefstukje en bearnaisesaus. De frietjes heb ik gisteren al voorgebakken. Nog eventjes boodschappen doen en dan is het weer genieten van m’n vakantie in Pension GoNo…

©GoNo