Demonen

De dag dat ik niet meer kan dromen
over dingen die nog moeten komen
zal ik ophouden verder te bestaan
zal ik uit dit leven zijn weggegaan

’s nachts beleef ik m’n dagdromen
die steevast veranderen in demonen
ze versmachten, verkrachten m’n geest
voor mij een hel, voor hen een feest

ik schrijf het van me af, boeken vol
ijsbeer door de kamer als een blinde mol
laat me nu toch heel eventjes gerust
totdat de donk’re nacht mij in slaap sust

’t is geduldig wachten op de morgenstond
lijdzaam toezien hoe ik wegzink in de grond
de enigen die van me houden zijn m’n demonen
maar laat me in godsnaam nu verder dagdromen…

©GoNo