Ruzie ten huize Kamiel…

Kamiel belde mij op; wat verwonderlijk is gezien hij normaal maanden niets van zich laat horen. Ik moet speciaal naar Borsbeek reizen om op z’n kap te kunnen zitten. De laatste twee dagen heeft hij mij al tweemaal gebeld. Misschien heeft hij een nieuw abonnement. Zo eentje waar je gratis mee kunt bellen tijdens de daluren. De daluren: wat een woord hé? De eerste keer dat ik het hoorde, dacht ik dat men alleen kon bellen als men in een dal woonde. En dan nog op bepaalde uren hé? De piekuren, waar halen ze toch altijd? Maar ’t kan kloppen, de ene moet bellen vanuit een dal, de andere waarschijnlijk vanop een berg. Discriminatie noem ik dat, ik woon niet op de Kemmel-of Pottelberg. Misschien dat de Leugenberg in Ekeren ook meetelt, maar daar heb ik ook niets aan. De enige berg hier in m’n buurt is Frans Vandenberghe. Ik kan toch moeilijk vragen om op z’n schouders te gaan zitten? De man is tachtig en maar een meter groot…
“ Hallo, spreek ik met GoNo?”Ik herken de stem van Kamiel onmiddellijk en direct.
“ Nee, u spreekt met z’n papegaai. Coco is de naam…”zeg ik met krassende stem.
“ Choco?”
“ Nee, Coco, moet ik de kat geven?”
“ Nee, je moet GoNo geven of anders kom ik uw pluimen één voor één uittrekken…”
speelt Kamiel het spelletje mee.
“ Die heeft de kat al uitgetrokken, ik ben precies een gepluimd kieken…”
“ Soort zoekt soort hé?”zegt Kamiel.
“ Wacht even, ik zal zien of m’n soortgenoot thuis is…”
“ Hallo, met GoNo, waarmee kan ik u van dienst zijn?” Eventjes voel ik me terug op m’n vroeger werk. Ik ben het nog niet verleerd.
“ GoNo, ‘k heb ambras met Germaine. Ze zegt dat ik zot ben om op mijne ouderdom nog met een scooter te rijden. De dokter had gezegd om een fiets te kopen. Om wat meer beweging te hebben. En gene sooter hé?”
“ Ik weet niet wat uwen doktoor gezegd heeft, maar ’t heeft twee wielen en het rijdt, da’s ’t voornaamste , zou ik zo denken…”
“ GoNo, ze zegt of diene scooter buiten of ze gaat naar haar moeder. En Germaine kennende, zal ze het doen…”
“ Kamiel, zijt ge seniel aan ’t worden? Uw schoonmoeder zit in een bejaardentehuis en is een beetje dement. Die trekt zich weinig of niets meer aan van deze rotwereld en is waarschijnlijk gelukkig op haar manier…Moest ik jou als schoonzoon hebben, ik zou ook op slag dement worden…”
“ Ja, jij kunt ermee lachen, maar ik zit met de gebakken peren. Ze heeft sedert gisteren nog geen woord gesproken. Ik ook niet. Zou diene garagist die scooter niet terugnemen?”vraagt Kamiel met een zekere wanhoop in z’n stem.
“ Ik wil hem overkopen voor een tiende van de prijs, als ik u daarmee kan helpen…” Da’s dus een goeie 300€. In rekenen ben ik een crack.
“ GoNo, ge zijt een vuile oplichter, die scooter is nog nieuw hé?”
“ Kamiel, die scooter is tweedehands, ge hebt er al mee gereden, nieuw betekent voor mij recht uit de winkel. Met nul kilometers op de teller…” ’t Wordt boeiend, ik riskeer z’n vriendschap voorgoed kwijt te raken…
“ Ik wilde feitelijk vragen of ge met mij naar de winkel wilt meegaan. Gij kunt het nogal goed uitleggen hé?”
“ Kamiel, om te beginnen kost je dat een bak Kriek Lindemans. En om te eindigen, waarom vraag je het niet aan den Danny?”
“ ik wil niet dat den Danny het te weten komt. Die is nog erger dan de Story en die kennen ook iets van roddels…”
Ik zucht, wat moet ik in de gegeven omstandigheden anders doen?
“ Laat mij even nadenken, Kamiel, er moet toch een oplossing te vinden zijn die beide partijen tevreden kan stellen?” Ik moet diplomaat worden, denk ik.
“ Niet te lang nadenken hé? Ik zou graag vandaag nog warm eten krijgen. Ik heb geen zin om alle dagen frituur te eten…”
“ M’n hersens doen overuren, Kamiel, wil ze niet meer koken ? Dat kantklossen heeft schijnbaar een averechts effect op haar. Dat hebt ge met vrouwen onder elkaar, die steunen elkaar in het onder de duim houden van de man hé?”Een beetje olie op ’t vuur doet het goed branden, zeg ik altijd. En ’t is toch de tijd van de alomtegenwoordige bbq’s.
“ Is het goed als ik straks terug bel? Ze komt juist binnen met Myriam van de bakker. En die kijkt ook al kwaad naar mij…” zegt Kamiel, de wanhoop nabij.
“ Bel straks terug, Kamiel, hebt ge er al eens aan gedacht om van uw duivenkot een chalet te maken? Want als ge gaat scheiden van tafel en bed, moet ge toch een plaats hebben om te slapen hé?”
“ Ge zijt een smeerlappeke, ‘k bel straks terug…” De verbinding wordt verbroken.

Ik zit een hele avond te broeden op een oplossing. Wacht geduldig op z’n telefoontje. Niets, hij belt niet terug. Er zal toch niets gebeurd zijn, denk ik. Op de tv hebben ze niets gezegd over een bejaard koppel, die elkaar de kop ingeslagen hebben in Borsbeek.
Straks ben ik nog medeplichtig aan de dood van m’n vriend, omdat ik niet direct een oplossing gevonden heb. Als ik nu eens zou zeggen dat die scooter van mij is en dat ik die in bruikleen gegeven heb, zodat hij ermee kan leren rijden? Klinkt dat een beetje overtuigend? Van facturen heeft Germaine toch geen kaas gegeten en met een pc is een factuur op mijn naam zo gemaakt. Lumineus, al zeg ik het zelf. In ’t beste geval, gelooft ze het en in ’t slechtste geval ook. Maar wat als ze zegt dat ik die scooter terug moet meenemen? Da’s een detail, zeg ik altijd, daar zoeken we wel een oplossing voor als de tijd er rijp voor is. Maar al bij al is het toch riskant hé?

©GoNo